Group นี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นบันทึก เป็นความทรงจำของเรากะโอ...

เรื่องราวอาจไม่ครบถ้วน แต่เราก้อคิดว่ามันจะสวยงาม

มีคุณค่าแก่การจดจำ...

เรากะโอ รู้จักกันตอนเรียนที่เกษตร คณะเราสองคนอยู่ตรงข้ามกัน

สาวเกษตร กับ หนุ่มประมง

แต่เราไม่เคยเจอกันเลยนะ จนกระทั่งปีสอง ในชั่วโมง Lab biology sec ของประมงเต็ม

โอกับเพื่อนๆอีกไม่กี่คนเลยต้องมาลงเรียน sec เดียวกะเด็กคหกรรม

และก้อเป็นความบังเอิญเหลือเกินที่เรามาสาย ไม่มีที่นั่งเลยโดนให้ไปนั่งติดกับเด็กประมงกลุ่มนี้

แว๊บแรกเลยเราไม่ได้คิดอะไร แค่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยที่ต้องนั่งติดกับกลุ่มผู้ชายคณะอื่น

อ๊ะๆ ไม่เชื่อหล่ะสิ...เห็นอย่างงี้อ่ะเราเป็นคนขี้อายมากกกกกกกนะ

นั่งเรียนไปโดยไม่คิดอะไรซักพัก...เราก้อเริ่มได้พูดคุยโดยการขอลอก lab หนุ่มข้างตัว

(ขณะนั้นคือวิทย์ แล้วโอนั่งถัดจากวิทย์ไปอีกทีนึง ง่ายๆคือวิทย์นั่งคั่นเรากะโอ ว่างั้น)

ในสายตาเรานะ วิทย์เป็นคนร่าเริง ขอลอกก้อให้ลอก 555 ผิดกับอีกคนข้างๆที่เอาแต่งนั่งเงียบไม่พูดไม่จา

วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราเริ่มรู้สึกผิดปกติ...นั่งผ่ากบ ก้อรู้สึกว่ามีคนมอง

จำกระดูกอยู่ ก้อยังมอง...นั่งเจาะเลือดก้อยังรู้สึก แต่ตอนนั้น innocent มากกกก ไม่สนใจไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น

(เรายังไม่ได้บอกใช่มั้ยว่าเราไม่เคยมีแฟน มีโอเนี่ยแหละที่เป็นแฟนคนแรกและคขมาจนถึงตอนนี้)

แต่สิ่งที่ดึงดูดให้เราเริ่มสนใจโอก้อคือความเงียบ...

โอเป็นคนเงียบมากกกกกก..ตั้งแต่เรียนมาจนจะจบคอร์สเราไม่เคยได้ยินเสียงโอเลย

ไม่ใช่เค้าไม่พูดนะ..เค้าพูดแต่พูดเบาๆกะวิทย์สองคน (เอ๊ะยังไง!!)

จนกลายเป็นว่าเราต้องคอยเงี่ยหูฟังเสียงเค้าซะเอง...

จนกระทั่งคาบสุดท้ายของการรียนการสอน ที่ต้องลงไปเก็บตัวอย่างน้ำมาส่องกล้องด้วยกัน เราถึงรู้ว่าเค้าชื่อ "โอ"

หลังจากเรียนจบเราก้อแยกย้ายกันไป แต่ก้อยังมีเรียน sec เดียวกันบ้างในพวกวิชาเคมี

 แต่ก้อเป็นเรียนรวมกันในห้องใหญ่ 200-300 คน ดังนั้นเราก้อได้แต่มอง มอง มอง แล้วก้อมอง

จนอยู่มาวันนึง ไม่รู้อะไรดลจิตดลใจ ให้เล่าเรื่องที่แอบมองหนุ่มประมงให้ไอ้วาสฟัง

สารภาพก่อนนะว่าเราชอบแอบมองคนนู้นคนนี้ไปทั่วแหละ...เราแค่มองเฉยๆว่าน่ารัก แต่ไม่เคยคิดเดินหน้าซะที

แต่คนนี้อย่างที่ว่าอ่ะแหละ ไม่รู้คิดไรอยู่ บอกเพื่อนซะงั้น --"

เราก้อแค่บอกว่าคนนั้นอ่ะน่ารักดี...เงียบจัง แปลกดีถูกใจชั้น

พูดแค่เนี๊ย...แค่นี้จริงๆ หลังจากนั้นประมาณไม่ถึงอาทิตย์ได้เรื่องเลยอ่ะ

ไอ้วาสกลับมาบอกว่ามันติดต่อให้เบอร์ไปแล้วนะ พอดีมันมีเพื่อนอยู่คณะประมงชื่อเบล

เลยฝากเบอร์โทรเบลไปให้ เดี๋ยวเค้าคงโทรมาแหละ...

เชื่อมั้ย...หน้าร้อนเลยอ่ะ อายมากกกกก ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้

แว๊บแรกยอมรับนะว่าเคืองเพื่อน เพราะเราอายไง เราไม่ได้ตั้งใจให้ออกมาแบบนี้

เราแค่มีความสุขกับการมอง...แต่ตอนนี้ต้องขอบใจทั้งสองคนมากๆๆๆๆๆ

ที่ทำให้ชั้นกับโอได้คุยและเป็นแฟนกันมาถึงทุกวันนี้ ^^

แล้วเค้าก้อเริ่มโทรมาคุย ถึงได้รู้ว่า จริงๆแล้วเค้าก้อแอบชอบเราอยู่เหมือนกัน

แต่คิดว่าเรามีแฟนแล้ว --" เพราะวันนั้นคาบ Gen chem เราดันพาดราฟท์มาเรียนด้วย

(แหม..นังดราฟท์หวิดขัดลาภซะแล้วมั้ยล่ะ 555)

แล้วเค้ายังแอบคุยกะวิทย์ แล้วเรียกเราว่าน้องน่ารักเลย (เรารู้จักชื่อกันในคาบเรียนสุดท้าย ก้อบอกแล้วว่าไม่เคยคุยกัน)

ก่อนเค้าจะโทรมาเองก้อให้วิทย์โทรมาฟังเสียงก่อนว่าใช่หรือเปล่า เพราะวิทย์เคยคุยกับเราแต่เค้าไม่เคย

หลังจากนั้นก้อผ่านเรื่องราวอะไรมามากมาย ตอนนี้เราคบกันมาแปดปีกว่าแล้ว

มีสุขมีทุกข์บ้างคละเคล้ากันไป...จนถึงจุดนี้เราสองคนมีความเห็นว่าเราจะเริ่มสร้างอะไรบ้างอย่างขึ้นด้วยกัน

อะไรที่เต็มไปด้วยความรัก...ความอบอุ่น...ความเข้าใจ...ทุกสิ่งทุกอย่าง

นั่นก้อคือ "ครอบครัว"

เราสองคนตกลงใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน(ซะที) หลังจากคบกันมาตั้งแต่ปี 2545 เกือบเก้าปีที่ผ่านมา

คงจะพอวัดอะไรได้หลายๆอย่าง...มั่นใจในกันและกัน และมีความรับผิดชอบมากพอ

ใน blog ต่อๆไป เราจะทำการบันทึกและ update to do list สิ่งที่เราทำ..สิ่งที่เราคิด เพื่องานและวันแห่งการเริ่มต้นของเรา

ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

Create Date : 31 มกราคม 2554
Last Update : 31 มกราคม 2554 23:49:52 น.		0 comments
Counter : 646 Pageviews.
Share Tweet