บ่นๆ ไปก็เท่านั้น เห็นคนอื่นเค้าเขียน blog กันเอิกเริก แต่ทำไมเราไม่เคยเขียนได้เกิน 3 ครั้งต่อปีซะที เป็นคนเบื่อง่ายเกินไปมั้งเนี่ย เล่นกมส์ ก้อไม่เคยเกิน level 40 มีอันต้องเบื่อก่อนตลอดๆ บางทีก้ออยากบ่นบ้างอะไรบ้าง แต่พอคิิดจะเขียนที่ไรไอคำบ่นทั้งหลายก้อหายไปซะแล้วว เลยอดบ่นแบบคนอื่นเค้าเลย ทั้งๆ ที่มีเรื่องค้างคาใจตั้งเยอะแยะ อย่างเรื่องเพื่อนคนนึงที่พอไำม่ชอบใครซักคนนึงก้อพาลเกลียดคนรอบข้างซะหมด แช่งบ้างอะไรบ้าง อยากพูดอยากเตือนก้อคงทำไม่ได้ เพราะเค้าคงไม่ฟังเรา เนื่องจากอคติ หรือ เพื่อนอีกคนนึงที่เรียก คนที่มีอายุมากกว่าด้วยคำห้วนๆ เราก้อเตือนก้อบอก มีเถียงเราด้วยว่า แล้วแต่ ลุงแกจาคิดแล้วกัน อืมนะ ลุงอาจไม่คิดแต่คนอื่นๆ เค้าคิดนะจ๊ะ หรือเรื่องเราเองที่โครตขี้เกียจทำทุกอย่างเลยย ไม่ว่างานการ หรือ งานบ้าน สามารถปล่อยห้องให้รก จนน้องชายบอกว่าเป็นรังนู๋ ได้ด้วย หรือเราที่เวลาทำงานจำเจทีไร มีอันต้องมีอาการเบื่องาน จนอยากลาออกได้ทุกเดือน หรือเรื่องที่เราชอบฝันลมๆแล้งๆ ว่าซักวัน ตรูจารวย และหมดหนี้ ซะที วู้วว เรื่องให้บ่นในชีวิตมันเยอะแยะไปหมด ว่าม่ะ แต่บางทีก้อไม่ได้อยากบ่นออกมาซักเท่าไหร่ เพราะวิธีที่ง่ายกว่าบ่นคือ ลืมมันไปซะ หรือ ทำให้มันสำเร็จซะ เอ๊ะ.........................แต่ดูแล้วเราบ่นเก่งเหมือนกันนี่หว่า ก้อข้อความข้างบนมันคำบ่นทั้งนั้นนี่ ป.ล. อย่าว่ากันเรื่องบางคำที่เขียนไม่ต้อง หลักภาษาไทย เพราะนี่คือคำบ่นมิใช่เรียงความนะจ๊ะ   Create Date : 23 มีนาคม 2553     Last Update : 23 มีนาคม 2553 1:06:55 น. Counter : 504 Pageviews.   3 comment Share Tweet

กลับมาเขียนอีกแล้ว ----หลังจากห่างหายไปนานน กับการเขียน blog เพราะเป็นคนเขียนไม่เก่ง เล่าไม่เป็นซักเท่าไหร่ แต่ช่วงนี้มีปัญหากะตัวเอง สับสน แล้วก้อไม่รู้จะทำไปพูดกะใคร ก็เลยขอใช้ blog นี้เป็นที่ระบายหน่อยแล้วกัน----     หลังจากกลับบ้านไป เมื่อ เสาร์-อาทิตย์ ที่แล้ว ก่อนจะกลับก็รู้สึกแล้ว ว่าไม่อยากมาทำงานเลย อยากนอนพัก อยากอยู่บ้าน แต่เพื่อเงินก็เลยยังต้องกลับมาทำงานอยู่เหมือนเดิม แต่มาแบบไร้อามรมณ์การทำงานอย่างมาก มันเนือยๆยังไงบอกไม่ถูก ก่อนหน้านั้นก็ดิ้นรน หางานใหม่มาตลอด(ตอนนี้ก็ยังพยายามอยู่) เรื่องงานตอนนี้รู้สึกว่าไม่อยากทำกับบริษัทนี้แล้วอย่างมาก รู้สึกว่าอยู่แล้วไม่สบายใจเหมือนเก่า เงินเดือน ก็น้อยเหมือนเดิม (แต่ที่ทนอยู่เพราะไม่มีที่ไป) งานที่ทำก็ซ้ำๆ เดิมๆ ไม่เปลี่ยนแปลง ถึงจะยุ่งมากกว่าแต่เดิมก็เหอะ และคงทำมี่นี่มานานแล้วด้วย แต่ประสบการณ์น้อยนิดมาก ไม่เคยไปอบรมที่ไหนเป็นชิ้นเป็นอัน(อันนี้แอบน้อยใจ) จนต้องไปหาเอาเองที่เค้ามีฟรีๆ และเราสนใจ (เพราะไม่มีตังค์ไปอบรมเองแน่ๆ) คิดว่าถ้ามีเงินเนี่ยคงไม่ต้องทนแบบนี้หรอก แล้วก็คงได้รู้อะไรมากขึ้นกว่านี้แน่ๆ เพราะตอนนี้มีเราเป็นคนหาเงินเข้าบ้านนี่นะ ถ้าเราไม่ทำแม่กะน้องจะอยู่อย่างไง  ตอนนี้แม่ก็ยังทำงานอยู่แต่ก็ไม่ได้เงินเยอะอะไรมากมาย น้องก็เรียนอยู่ ยิ่งใ้กล้ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อก็ยิ่งต้องใช้เงินมากขึ้น  แต่เพื่อแม่ เพื่อน้องไงก็  "สู้โว้ยยย" กับเพื่อนร่วมงานตอนนี้ จริงๆก็ดีนะ เค้าเป็นคนดีกันทุกคน แต่เหมือนเราจะเริ่มเข้ากันไม่ได้ยังไงไม่รู้ บางทีเราก็รู้สึกว่า น่ารำคาญจริงหนอ แต่อาจเป็นเพราะ อามรมณ์เราเองก็เป็นได้ที่แปรปรวนเอง แต่มันแบบรำคาญอ่ะ แต่ไม่รู้ว่ารำคาญอะไรนี่ดิ่ หรืออาจเป็นเพราะ วันนึงวันนั้นเราได้แอบเห็นเค้า ซิปกันแล้วก็ นินทาเราหรือเปล่าน้าาา เราก็เลยแอบเคืองนิดๆ ที่ไม่พูดกันมาตรงๆ แต่เล่นแอบนินทาเนี่ยยย ไม่ชอบเลย ถึงเราจะขี้นินทาก็เหอะ แต่กับคนที่เป็นเพื่อนกันเนี่ยเราไม่เคยลับหลังเลย แต่ก็อภัยให้นะ แต่มันเหมือนเฮ้อ....... ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงน้อ อยู่ห่างๆดีก่า( แบบพูดมากไปเดี๋ยวเค้าจะทนไม่ได้กันอ่ะ ก็รู้ตัวอ่ะนะ ว่าบางทีก็ ปากไวไปหน่อย แต่จริงๆ ไม่คิดไรหรอก เสียใจที่หลังตลอด)  หรือจริงๆ แล้ว เราเป็นพวกคิดมากมั้งเนี่ยย วันนี้แค่นี้ก่อนดีกว่าาา Free TextEditor   Create Date : 14 สิงหาคม 2551     Last Update : 14 สิงหาคม 2551 16:28:01 น. Counter : 375 Pageviews.   1 comment Share Tweet