Bloggang.com : ขอโทษนะคร้าบ ขอแจมด้วยคน - ใบไม้เปลี่ยนสี @ จิ่วไจ้โกว 4

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

ใบไม้เปลี่ยนสี @ จิ่วไจ้โกว 4

15 ตุลาคม 2006 ไฮไลท์ของทริป "อุทยานสวรรค์จิ่วไจ้โกว"

เมื่อคืนก่อนเข้าที่พัก ไกด์ได้สอบถามพวกเราว่าเช้าวันนี้เวลาเข้าจิ่วฯ มี 2 วิธีคือ 1 เดินไปต่อคิวเข้า กับ 2 ให้รถมารับที่หน้าโรงแรม แต่ต้องจ่ายเงินเพิ่ม 10 หยวนต่อคน เราจะเลือกวิธีใหน พวกเราเลือกวิธีหลังค่ะ

เช้านี้อุณหภูมิประมาณ 20 องศา เย็นเหมือนกัน ใส่เสื้อไป 2 ชั้น เสื้อกันหนาวพร้อม เพราะเค้าบอกว่าในจิ่วฯ อุณหภูมิจะต่ำกว่านี้เล็กน้อย รหัสนัดหมายยังคงเป็น 6-7-8 เช่นเคย และดูเหมือนว่าทุกคนจะพร้อมกันก่อนเวลากำหนดซะด้วยซ้ำ แต่รถที่จะมารับเรามาช้าเล็กน้อย กว่าจะได้ออกก็ประมาณ 8.30

รถที่เราใช้เข้าจิ่วไจ้โกว

ผิดคาดกับรถที่มารับนิดนึง เพราะจากในกระทู้มันจะเป็นรถคันใหญ่ สีเขียว แต่ที่มารับเราคันเล็ก ขนาดใหญ่กว่ารถตู้นิดหน่อย แต่ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะมันคงขึ้นกับจำนวนคน ของเรารวมไกด์ก็ 24 คน นั่งไปสบายๆ มีที่เหลือที่สองที่ด้วยมั้ง บนรถจะมีไกด์สาวของอุทยานนั่งมาด้วย แต่งตัวแบบชาวธิเบต แต่ตลอดทริปเธอไม่ได้ไกด์อะไรเลย คุณเจริญโซโล่คนเดียว

จากรร. วิ่งไปนิดเดียวเอง ไม่ถึง 5 นาทีมั้ง ก็เป็นทางเข้าอุทยานแล้ว (เลย รร. เชอราตันมาเล็กน้อย) มิน่าหละ เค้าถึงบอกว่าเดินมาได้ ตลอดทางจะมีนักท่องเที่ยวเดินตามธงเป็นแถวเชียว ยิ่งตรงใกล้ๆ ทางเข้า คนต่อคิวกันเยอะมาก นึกในใจว่าดีแล้วที่ยอมจ่ายเพิ่ม เพราะเดาว่าถ้าต้องเดินมารอแบบนี้ ครึ่งชั่วโมงก็คงยังไม่ได้เข้าไปมั้ง

ตอนรถเรามาถึงทางเข้า เจ้าหน้าที่ก็ให้ลงมาเดิน แบบว่าเดินผ่านช่องเข้าแล้วยื่นบัตรพอเป็นพิธี แล้วก็นั่งรถต่อไปได้ ไม่เสียเวลามากนัก… โอเค พร้อมแล้ว… Let’s go!!

คณะเรานับว่าโชคดี เพราะวันนี้อากาศแจ่มใส ฟ้าเปิด ไม่มีฝน

ประเดิมที่แรกด้วย “น้ำตกนั่วเย่อหลาน” อยู่ติดริมถนน ลงจากรถก็เห็นเลย ไม่ต้องเดินให้เมื่อย สวยมากค่ะ ใหญ่โตดี เห็นแล้วคิดถึงทีลอซูบ้านเรา ที่นั่นก็มีน้ำใสสีมรกต น้ำตกใหญ่ๆ คล้ายๆ ที่จิ่วฯ แต่ไม่เยอะและไม่ใหญ่โตเท่าที่จิ่วฯ เท่านั้นเอง

น้ำตกนั่วเย่อหลาน

และแล้ววีรกรรมแรกก็เกิดขึ้นที่นี่ เพราะตอนลงรถเราได้ยินว่าเดี๋ยวมาเจอกันที่เดิม ตอนลงไปถ่ายภาพ เราถ่ายด้านล่างเส็ดแล้ว แต่เห็นคนอื่นยังถ่ายกันอยู่ แอบมองไปเห็นฝั่งถนนตรงข้าม เค้าทำคล้ายๆ หอ ให้ขึ้นไปถ่ายรูปได้ เราเลยขึ้นไป กะว่าเดี๋ยวลงมาเจอกันที่รถ ที่ใหนได้ พอลงมา แหะๆ…ไม่มีทั้งรถและคน ซวยเลยทีนี้ ก็เลยลองเดินๆ ไปเรื่อยๆ ก้อไม่เจอ เอาไงดีวะ … เดินไปอีกหน่อย อ่าว…มีทางแยก จะลงหรือขึ้นดีหละ…สุดท้ายให้แม่ถามไกด์จีนแถวๆ นั้น ว่าทางออกมีทางใหนบ้าง เค้าเลยบอกว่าขึ้นไปออกได้ทางเดียว ที่จอดรถอยู่ปลายทาง … อ่อ ค่อยโล่งใจ เดินต่อไป สุดท้ายก็เจอคณะ อิอิ…แค่เริ่มก็ทำเรื่องซะแล้ว ขออภัยชาวคณะด้วยนะคร้าบที่ทำให้รอ ^^

เดินทางกันต่อ ที่นี่จะมีหลายทะเลสาบมาก เค้าไม่ได้แวะให้เราลงทุกจุดหรอกมั้ง ที่เราไปเท่าที่จำได้ก็มี :
ทะเลสาบกระจก Mirror Lake
ทะเลสาบดอกไม้ 5 สี Five-Colored Lake
ทะเลสาบไผ่ลูกศร Arrow-Bamboo Lake
ทะเลสาบนกยูง Colorful Lake
ทะเลสาบแพนด้า Panda Lake

จะพยามลงชื่อเท่าที่ถ่ายป้ายมาได้ ... ชม.นี้ ชม.ชมภาพ ^-^

ทะเลสาบกระจก

ทะเลสาบดอกไม้ 5 สี

ทะเลสาบดอกไม้ 5 สี

ที่เหลือสับสนค่ะ ไม่ลงชื่อละกัน

ณ จุดพักแห่งนึง เจอของแปลกค่ะ ยืนซื้อน้ำอยู่ ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ หันกลับไปดู...เอ๊ะ เครื่องอะไร

มีใครรู้บ้าง...มองซ้ายมองขวา ไม่มีใคร...ลองเอามือไปกดปุ่มมันดูซิ...อิอิ อ่านก็ไม่ออก กดมั่ว.. ซักพักมีเสียงครืดๆๆๆ ... อะไรวะ เครื่องเค้าจะเจ้งป่าว ... ซักพักมีไอ้เจ้านี้หล่นตุ๊บลงมา...

..ตกใจ ไม่กล้าจับอะ..อะไรวะ ขาวๆ...พอดีพ่อยืนอยู่แถวนั้น คงเห็นแล้วว่าอีนี่โง่อีกแล้ว...ส่งเสียงบอกมาว่ามันคือ "ผ้าเย็น" 555 ขำกลิ้ง...เดาว่าคงมีปุ่มร้อน ปุ่มเย็น ให้เลือกกดมั้ง...ไฮเทคจริงจริ๊งงงง ก็มันวางแถวๆ หน้าห้องน้ำไง ... เที่ยวต่อเหอะ

น้ำตกธารไข่มุก Pearl Shoals Falls

ที่นี่เป็นที่แรกที่ได้แวะเข้าไปใช้บริการห้องน้ำ ที่ใครๆ ก็ล่ำลือว่าไฮเทคสุดๆ มันก็จะประมาณคล้ายๆ ตู้คอนเทนเนอร์ ตั้งไว้เป็นจุดๆ ไม่ได้เก็บรูปมาเอง แต่ไปเจอกระทู้นึง เค้าแปะไว้เลยขอเอามาใช้ซะหน่อยเพื่อความสมบูรณ์ คนถ่ายช่างมีอารมณ์สุนทรีจริงๆ

Credit : Yippie@pantip.com/cafe/blueplanet

ข้างในห้องค่อนข้างแคบ แต่มันไฮเทคตรงที่เวลาทำธุระเสร็จ ไอ้แผ่นพลาสติกสีเขียวๆ มันจะดูดลงด้านล่างอัตโนมัติ แล้วแผ่นใหม่ก็จะขึ้นมาแทนที่ เก๋ไก๋มาก เห็นพี่เค้าบอกว่าถ้ามันไม่เปลี่ยนแผ่นใหม่ให้ก็ให้กดปุ่มคล้ายๆ สวิชไฟที่ข้างฝา..ของเราเครื่องทำงานปกติเลยไม่ได้ลองกด แต่ตอนที่เห็นหนะ นึกว่าปุ่มกดเรียกขอความช่วยเหลือ เวลาเปิดประตูไม่ออก 555

Credit : Yippie@pantip.com/cafe/blueplanet

เค้าบอกมีเครื่องทำโอโซนด้วย โอ้ว...ข้าพเจ้าไม่ได้เงยหน้ามองดูอะไรเลย รีบเข้ารีบออก แต่จำได้แน่นอนว่าตอนเข้าหนะยังนึกในใจ...เอ๊ะ ห้องน้ำที่นี่ดีแฮะ ไม่มีกลิ่นเลย...มิน่าหละ

ร้านอาหารจุดเดียวในจิ่ว

พักกินข้าวเที่ยง ที่นี่จะมีจุดบริการอาหารแค่ที่นี่ที่เดียว ขอบอกว่าประชากรล้านเจ็ดมากๆ ตอนเดินเข้าไปต้องเกาะๆ กันไว้ เดี๋ยวหลงค่ะ เท่าที่เคยอ่านมาในนี้จะมีกินแบบถาดหลุม แต่เรามองไม่เห็นว่าตรงใหน มันค่อนข้างกว้าง แล้วกรุ๊ปเราไปกินในห้อง แบบโต๊ะจีน เห็นมีจุดขายแบบพวกมาม่ากล่องด้วย สำหรับคนไม่ชอบความวุ่นวาย ก็สะดวกรวดเร็วดี ชั้นล่างสุดมีร้านขายของเยอะมาก แต่ไม่มีเวลาไปช้อป รีบกินรีบเที่ยวต่อดีกว่า เห็นไกด์บอกว่าราคาของที่นี่เป็นราคานักท่องเที่ยวค่ะ (หมายความว่าแพงนั่นเอง) อ้อ…โน้ตไว้นิดนึงว่าตั้งแต่เข้าสู่จิ่วฯ ความอร่อยของอาหารทุกที่จะลดลงนิดนึงค่ะ ถ้าเต็ม 10 ก็ให้ซัก 7 คะแนน แต่ก็ไม่ได้ถึงกับแย่นะ อันใหนชอบก็กินเยอะหน่อย ไม่ชอบก็ไม่กิน เน้นไข่เจียว+พริกน้ำปลามะนาว อิอิ

กินข้าวเส็ดก็ออกมายืนรอๆ ชาวคณะ ปกติในจิ่วฯ เค้าห้ามสูบบุหรี่ค่ะ แถวร้านอาหารนี้เค้าเลยจัดที่ให้สูบโดยเฉพาะ เป็นแถวๆ ลานกว้างนอกอาคาร ฉะนั้นหลังกินข้าวเส็ดก็จะมีสิงห์รมควันมายื่นๆ นั่งๆ สูดควันพิษกันตรงที่สูบบุหรี่เยอะมาก ดูแล้วก็อดนึกไม่ได้ว่าแล้วตอนเข้าไปเที่ยวในจิ่วฯ เค้าทนกันได้ยังไงนะ สงสัยเที่ยวแบบไม่ค่อยปกติสุขนัก แต่ที่แน่ๆ เราหนะสุขมาก เพราะไม่มีกลิ่นบุหรี่มารบกวนเลย ถ้าทุกที่ในประเทศจีนเป็นแบบนี้หมดก็คงจะน่าเที่ยวขึ้นอีกเยอะ เพราะคราวก่อนที่ไปจางเจียเจี้ย แบบว่าต้องชมธรรมชาติคลุกเคล้ากลิ่นบุหรี่กันเลยทีเดียว ทำเอาเข็ดไม่อยากมาเที่ยวจีนอีกแล้ว พวกคนจีน เกาหลี สูบกันจัดจริงๆ แต่ก็อย่างว่า บ้านเค้าอากาศหนาว ต้องเพิ่มอุณภูมิกันนิดนึง ดูๆ ไปแล้วคนไทยถือว่าปลอดสารมากกว่าเค้าเยอะนะ ดูจากคณะเราที่ไปกัน ไม่มีใครสูบบุหรี่เลย ดีจัง แสดงว่ารัฐบาลไทยรณรงค์ดี

สภาพการคอยคิวขึ้นรถ เพื่อเที่ยวต่อ กรณีไม่ได้เช่าเหมาคัน...คิวยาวมากกก

อะนอกเรื่องไปเยอะ ไปเที่ยวจิ่วฯ กันต่อดีกว่า

ทะเลสาปยาว Chang Hai (รึปล่าวหว่า..^^)

ทุกจุดที่ไป อารมณ์ก็ประมาณนี้ คนเยอะคะ ต้องเล็งมุมกันเอง

ถึงแล้วค่ะ สระน้ำ 5 สี

ทางลงไปสระน้ำสาบ 5 สี Multi-Color Pond / Five Color Pond

สระน้ำสาบ 5 สี Multi-Color Pond / Five Color Pond

ที่นี่ไม่กว้างขวางมากนัก เลยเรียกว่าสระ เราชอบน้ำที่นี่ที่สุด สวยอะ สีน้ำนี่แบบว่าไล่โทนสีกันเห็นๆ เค้าบอกว่าจริงๆ คือนับสีกันเองแล้วแต่ใครจะนับได้หนะ อาจจะไม่ใช่แค่ 5 สี ตามชื่อ (เลยเดาว่าที่ป้ายตอนหลังเลยเปลี่ยนเป็น มัลติแทน)

จบแล้วค่ะ ต้องออกจากจิ่วฯ แล้ว…แง้ ไม่อยากกลับเลย ขากลับก็แวะหมู่บ้านชาวธิเบต

เข้าไปชมบ้านเค้ากันหน่อยว่าเป็นยังไง ด้านนอกส่วนใหญ่เค้าจะทาสีแดงๆ ดูแล้วเหมือนศาลเจ้าบ้านเรา

ต่อจากหมู่บ้านธิเบต ก็จะมีให้เลือก 2 ช้อยส์ 1 คือเดินชมเส้นทางน้ำตก Zhuzhen (ไม่รู้จำชื่อผิดรึปล่าวนะ มันไม่มีในรายการ ลอกมาจากหนังสือที่รร.) 2 คือช้อปปิ้ง ใครเลือกทางแรกก็เดินๆ กันไป ใช้เวลาประมาณ 30-40 นาทีถ้าจำไม่ผิด ใครเลือกทาง 2 ก็นั่งรถไปรอที่ปลายทางได้เลย

น้ำตก Zhuzhen

เราเลือกเส้นน้ำตกค่ะ สวยไม่แพ้น้ำตกที่ผ่านมา

หมู่บ้านชาวธิเบต

เดินชมไปเรื่อยๆ จนถึงทางออก ก็จะเป็นเหมือนหมู่บ้านธิเบตอยู่ด้านบน แต่เราไม่ได้เข้าไป คงมีประมาณขายของในนั้นเยอะๆ พอดีเหลือเวลาไม่นานก็ถึงเวลานัดหมายแล้ว เข้าไปก็ไม่ทัน ขอถ่ายรูปบรรยากาศแบบธิเบตๆ ละกัน

สัญลักษณ์ความเป็นธิเบต

คืนนี้ หลังอาหารเย็นเรามีโปรแกรมไปดูโชว์พื้นเมืองธิเบตค่ะ ไกด์คุยว่าที่เราจะไปดูเป็นโชว์ระดับ 5 ดาว แสดงที่ รร.เชอราตัน เท่าที่คุยกับไกด์ มันจะมีโชว์ที่อื่น ที่ไม่ใช่ที่นี่ด้วย คงเลียนแบบตามๆ กัน ไม่มีข้อมูลว่าใครเป็นต้นตำรับ (ตอนกลับมาแล้ว เปิดเจอเวบนึง รายละเอียดคล้ายกันเลย แต่คิดว่าไม่ใช่สถานที่เดียวกับที่เราไปดู) โชว์จะเริ่มตอน 19.30 ก็อยู่ใกล้ๆ รร.ของเรานี่เองค่ะ ตอนไปรถไปส่ง ตอนกลับเดินกลับค่ะ (ความจริงตอนแรกตกลงว่าเดินไปและกลับ แต่สงสัยกว่าจะกินข้าวเส็ด ไกด์คงเห็นว่าไม่ทันเวลา เลยให้พี่ซือฟู่ไปส่งให้) ไปถึงก่อนเดินเข้าไปในอาคารก็ได้ยินเสียงกลองนำมาก่อนเลย เดินเข้าไปก็จะเห็นสาวๆ เจ้าของเสียงกลองในชุดธิเบตยืนกันเป็นแถวคอยต้อนรับอยู่ เลือกถ่ายรูปได้แล้วแต่ถูกใจ แต่ขอบอกว่าเกรงใจจัง คนใหนไม่มีคนไปถ่ายด้วย เรารู้สึกแปลกๆ แทนเค้า กลัวเค้าเสียใจ อิอิ รูปหลังๆ เลยถ่ายมั่ว ไม่เลือกเลย (ความจริงคือคนสวยๆ หายาก เค้าแต่งหน้าเข้ม ดูไม่ออกว่าคนใหนสวยจริง เลยขี้เกียจเลือก 555)

ถ่ายรูปเส็ดก็เดินเข้าค่ะ จะมีสาวๆ (อีกแล้ว) เอาผ้าพันคอสีขาวบางๆ มาคล้องให้ เรียกว่าอะไรไกด์บอกแล้ว แต่ฟังไม่ถนัด พร้อมกับกล่าวคำทักทาย คงเป็นภาษาธิเบตหละ เสียดายไม่ได้ถามย้ำว่าเค้าพูดว่าอะไร เพราะคนข้างหลังเดินแถวไล่หลังมาแล้ว บวกกับตื่นเต้นอยากเห็นด้านใน แต่คงแปลประมาณว่าสวัสดี ยินดีต้อนรับ ทำนองนี้

ด้านในก็เป็นที่นั่งประมาณหอประชุม ความจุน่าจะซัก 500-1000 มั้ง เดาๆ เอา ที่นั่งของกรุ๊ปเราดีมากค่ะ แถว 3 จากด้านหน้า ส่วนที่ของข้าพเจ้าเองหนะ ตรงกับจุดกึ่งกลางเวทีพอดี หุหุ โชคดีจัง ตอนเข้าไปคนเยอะพอสมควรแล้ว นึกในใจว่าทัวร์นี้ดีวุ้ย จองที่นั่งให้ใกล้ดีจัง ชอบๆ … ตอนหลังมาคุยกับไกด์ถึงได้รู้ว่านั่นมันที่นั่งวีไอพีนะคร้าบ 555 มิน่าหละ ใกล้จัง ไม่ได้สังเกตหรอกว่าตรงเก้าอีกมีผ้าคลุมสีขาวด้วย (ไว้คราวหน้าขอแถวหน้านะคุณพี้…^^)

ตรงด้านหน้าที่นั่งก็จะมีโต๊ะเล็กๆ วางถ้วยน้ำชากับเหล้า นั่งลงซักพักพนังงานก็จะมารินให้

โชว์ธิเบต สวยงามและประทับใจ

ขอบอกว่าเป็นโชว์ที่ประทับใจมากๆ ชุดเค้าสวยดีอะ ชอบชุดของผู้ชายธิเบต เค้าจะใส่เหมือนกระโปรง แล้วแบบว่าตกแต่งเฟอร์นิเจอร์เก๋ไก๋ คลาสสิคดี ส่วนชุดผู้หญิงออกแนวจีนๆ เราเลยเฉยๆ ที่ชอบอีกอย่างคือเสียงพิธีกรชาย-หญิง เสียงเค้าแบบว่าสูงๆ ต่ำๆ ฟังเพลินดี (แต่ไม่รู้เรื่องหรอก) 2 ชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว โชว์ชุดสุดท้ายคือแฟชั่นธิเบต ถ่ายรูปกันไม่ทันค่ะ เยอะมากๆ ออกกันมาหมดคณะเลยละมั้ง (แปะรูปเดียว เพราะอยากให้ไปดูของจริงมากกว่า)

โชว์ยังไม่ทันจบดีคนลุกกันหมดแล้วค่ะ รู้สึกแย่จัง ทำไมเค้าไม่รอให้จบสนิทก่อนค่อยลุกอะ สงสารคนแสดงนะ แบบนี้เหมือนเบื่อ อยากออกเร็วๆ ไม่ดีเลย เราเลยลุกช้าๆ เดินช้าๆ กว่าจะออกมาตรงทางเดิน เค้าก็ลงมาด้านล่างเวทีพอดี คนที่ยังไม่ออกโบกมือบ้ายบายกันใหญ่ เค้าพูดภาษาธิเบต เดาว่าคงประมาณขอบคุณหรือลาก่อน เราเลยจ้ายเจี้ยนตอบไป…

ขากลับนัดกับพี่อีกครอบครัวนึงว่าจะช้อปร้านแถวๆ หน้ารร.ก่อน ส่วนคุณผู้ชาย เค้านัดกันไปกินของย่างๆ กัน… เมื่อเช้าเดินสำรวจเจอร้านนึงสร้อยแปลกดี นึกได้ว่าน่าจะซื้อฝากน้อง แต่หาร้านไม่เจอแล้ว เสียดายเหมือนกัน ร้านอื่นๆ สร้อยเหมือนสำเพ็งบ้านเรา ไม่น่าสนใจ เดินเล่นกันถึง 4 ทุ่มกว่า ร้านจะปิดหมดแล้ว เลยกลับรร. ขากลับผ่านร้านย่างๆ เห็นป๋านั่งอยู่ด้านใน แต่ไม่ได้เข้าไปแจม พอกลับไปถึงรร. อ้าว..ไม่มีกุญแจ ต้องกลับมาหาป๋าใหม่ ไอ้ตอนเดินเข้าพนักงานก็ทักทาย หว่านซ่างห่าว เราก็หว่านอัน…แต่ไม่ทันไรเดินออกอีกแระ เค้าคงงงๆ แม่ลูกสองคนนี้มันทำอะไร ถึงกับถามเลย จะออกไปอีกแล้วเหรอ 555 เลยตอบไปว่าไปเอากุญแจจ้าาา… พอดีไปถึงร้านพี่ๆ เรียกให้เข้าไปนั่งด้วย ก็เลยเข้าไปซักหน่อย มองๆ แล้ว คืนนี้ไม่มีไอ้ 4 ขา ตัวเมื่อวาน … โล่งอก… เค้าสั่งแพะย่างมากินกัน แต่เราขอบายค่ะ ของแปลกไม่นิยม นั่งกันอีกซักพักก็เลิกวง คืนนี้เป็นคืนแรกที่นอนหลับได้เยอะๆ เพราะเข้านอนก่อนป๋า เลยไม่ได้ยินเสียงเรือกลไฟ ฮี่ๆๆ ^0^

Note * วันนี้กับกลัอง Cannon A95 ใช้ถ่านไปทั้งหมด 3.5 ชุด (2.5 ชุดกับจิ่วฯ 1 ชุดกับโชว์ธิเบต) คำนวณดูแล้ว ถ่านที่เหลืออยู่คงไม่เพียงพอไปถึงสี่ดรุณีแน่ๆ เล่นกดแหลกเหลือเกิน พรุ่งนี้เช้าต้องไปซื้อเพิ่มละ เพราะถ้าที่ 4 ดรุณีไม่มีหมดอนาคตแน่ตรู ขนาดจิ่วฯ ยังถ่ายไปซะขนาดนี้ นี่ยังเหลือที่เด็ดๆ คือหวงหลงกะ4ดรุณีอีก ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 26 ตุลาคม 2550 23:26:45 น.

4 comments

Counter : 1519 Pageviews.