|
|
หมอกับยา...การบำบัดรักษาด้วยความศรัทธา
หลายชั่วอายุคนมาแล้ว ที่บ้านเราเมืองไทย ใช้ความศรัทธานำหน้าความเป็นจริง
ไม่งั้น "ไอ้ฟัก" คงไม่ได้ตายไปกับความสมเพช และความสะอิดสะเอียนของชาวบ้าน
"หมอ" ที่เราๆ รู้จักกัน ตั้งแต่เล็กจนโต บางคนได้พบกับ "หมอ" หลายๆแบบ
ไม่ว่าจะเป็น หมอยา หมอดู หมอฟัน หมอดิน หมอนวด ... อ๊ะ! ถือว่าเป็นหมอละกัน
แล้วก็ หมอสัตว์ หรือ สัตว์แพทย์
แต่สิ่งที่ผมอยากจะปลดปล่อย ความคิดให้ท่านผู้อ่านได้รับทราบก็คือ
"หมอคน" หมอคนที่เรารู้จัก มีหลากหลายตำราอีกตังหาก
เช่น หมอสมัยใหม่ ที่เรียกกันว่าแพทย์
ซินแส หรือหมอจีน ก็แตกแขนงไปอีกเช่น ซินแสฝังเข็ม ซินแสจ่ายยา
หมอคน อีกทางนึงก็คือ แก่บ้าน หรือ หมออาคม เสกน้ำมนต์ ให้กิน อาบ ฯลฯ
และอีกอาชีพ ที่ขาดหายไปไม่ได้เลย ก็คือ "หมอตี๋" จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม
ก็มักจะได้ยินประโยคคุ้นๆ ที่ว่า "เอายานี่ไปเหอะ รับรองว่ายานี้แรงกว่ายาโรงพยาบาล"
อ่านเกริ่นนำไปซะ 3 ย่อหน้า ... ชักแม่น้ำทั้งห้า แล้วก็มาลงลึกกันเลยดีกว่า
"หมอ" ที่เราๆ รู้จัก จะผ่านสมมติฐานในใจอยู่เสมอแล้วว่า
หมอต้องเก่ง และเก่งมากพอที่จะรักษาคนให้หายดี
หมอต้องทุ่มเท หาทางรักษาโรคร้ายที่เป็นอยู่ ให้กลับมาดีเหมือนเดิมได้
สมมติฐานที่ว่าน่ะ มันไม่ถูกต้องทั้งหมดหรอก
หมอเป็นอาชีพที่เสี่ยงต่อศรัทธา และความเชื่อว่าเก่งหรือ "ห่วย"
ถ้ารักษาแล้วไม่ "สมใจอยาก" หรือรักษาแล้วไม่ถูกใจเลย
ก็คงรู้ๆ กันว่าจะมีการเอาไป บอกต่อ จะเป็น เล่าให้ฟัง หรือว่าให้เสียหายไปซะอย่างงั้น
แต่อยากจะบอกว่า มาตรฐานของหมอ ก็มีเหมือนกัน
หมอก็มีจรรยาบรรณในอาชีพ และมีความรับผิดชอบ อยู่ในระดับเดียวกัน
แต่ความคาดหวัง และศรัทธาในความสามารถ มีไม่เท่ากัน
พูดภาษาชาวบ้านก็บอกว่า "ฝีมือของหมอไม่เท่ากัน"
คำพิพากษาของชาวบ้าน คนไข้ หรือญาติของคนไข้ ล้วนแต่ต้องการสนองความ
"พึงพอใจ" ทั้งนั้น ผมเชื่อว่าไม่มีหมอคนไหนในโลกนี้ รักษาทุกโรคได้หายขาด
ข่าวร้อนๆ เมื่อช่วงต้นเดือนพฤษภาคม ปีนี้ มีอยู่เรื่องนึงที่สร้างความวิตกกังวลให้กับ
วงการหมอๆ ยาๆ ในเมืองไทย นั่นคือ กลุ่มธุรกิจยารายใหญ่ระดับข้ามชาติ
ได้ลงมาเจาะตลาดล่าง ธุรกิจ หมอๆ ยาๆ ในเมืองไทย เนื่องจากมีระดับความสามารถ
ในการทำกำไรสูง ภาษานักบริหารเรียกว่า High Potential
ความตื่นตัวของบรรดา หมอยา เมืองไทยจึงถึงระดับ แหกขี้หูขี้ตา ลุกขึ้นมาโวยวาย
พยายามปกป้องตลาดล่าง หรือตลาดซื้อง่ายขายคล่องที่สุด ที่มีอยู่ในมือตอนนี้
เพราะอะไรน่ะหรือ .. ความสงสัยในใจตอนแรกที่ผมมี ก็คงเหมือนๆ กับผู้อ่านนี่แหละ
แต่ถ้าลองทบทวนดูดีๆ เราจะพบคำตอบที่ โค-ตร ง่าย
นั่นคือ ธุรกิจ หมอและยา ในบ้านเรา ถูกสืบทอดด้วย ระบบตระกูล ระบบครอบครัว
บ้านไหนขายยา รับรองว่าบ้านนั้นต้องมีอาตี๋หรืออาหมวย มานั่งขายยาต่อ และต้อง
ผลิตลูกหลาน มานั่งขายยาต่อๆ ไป
หรือบ้านไหนมีพ่อหรือแม่เป็นหมอ ก็จะมีลูกหลานพยายามให้เรียนหมอ
และจบมาได้เป็นหมอ เพื่อจะได้เป็นหมอใหญ่ประจำอำเภอ จะได้เปิดคลีนิคใกล้ๆ บ้าน
เพราะเชื่อว่าลูกค้าก็จะเป็นคนในท้องถิ่น ในหมู่บ้าน เป็นลูกค้าที่มีศรัทธา เชื่อถือ
แล้วเมื่อวันนี้มาถึง บริษัทข้ามชาติ ที่มีทั้งเงินทุน และ"สื่อโฆษณาที่มือถึง"
เข้ามายุ่มย่ามตลาดล่างที่มีฐานลูกค้าค่อนข้างหนาแน่น และซื่อสัตย์ต่อหมอใกล้บ้าน
(Brand Royalty) จะเท่ากับว่า รายได้ของหมอประจำตำบล หมู่บ้าน
จะถูกแย่ง ถูกแบ่งให้กับบริษัทรายใหญ่ ที่ลงมาปันส่วนของลูกค้า (Market Share)
ความเดือดร้อนก็จะลุกลามใหญ่โต เพราะความเป็นมาตรฐานจากต่างชาติ
เข้ามาปลุกระดม ชวนเชื่อ ให้ความรู้ระดับล่าง ว่าการบำบัดรักษาจากแพทย์ใกล้บ้าน
หรือคลีนิกประจำตำบล หมู่บ้าน เป็น "การรักษาที่ขาดมาตรฐาน"
แรงไปหรือปล่าว? แต่ผมมองในมุมนี้จริงๆ ที่บรรดา "หมอยา" ออกมาตื่นเต้นตกใจ
ว่าจะมีฝรั่งอั้งม๊อ เข้ามาแย่งฐานลูกค้า แย่งรายได้ และแย่งศรัทธาไปจากตัว
เรื่องแบบนี้ มันพอจะเป็นไปได้หรือปล่าวล่ะ?
ทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม มองหมอในมุมที่ว่า
ขอแค่รักษาให้หาย ก็พอแล้ว ไม่อยากได้อะไรมากไปกว่านี้ ...
เมื่อรักษาได้สมใจอยาก เป็นที่ต้องการของตัวแล้ว .. ก็จะชมหมอว่า เก่ง
ความสามารถเทียมฟ้า ปานเทวดา มาจุติ
แล้วถ้ามีโอกาสได้คุย ได้เล่าให้ใครฟัง ก็จะขุดเอาคุณสมบัติเด่นๆ ของหมอ
มาเผยแพร่ โดยเต็มใจและชักชวนให้มารักษากับ "หมอคนนี้"
กลายเป็นการตลาดแบบปากต่อปาก (Buzz Marketing)
ผมเดาไว้ว่า ต้องมีการลุกฮือ ออกมาปกป้องส่วนแบ่งรายได้แน่นอน
และต้องมีการตอบโตกลับไปอย่างที่รุนแรงพอสมควร
แต่ก็ต้องรอดูหน่อยนะ ..เพราะตอนนี้ ทิศทางลม ไม่ได้เข้าข้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเลย
การศึกษาทำให้คนอ่านออกเขียนได้จริงๆ
แต่บางที เหมือนจะ...จริงๆ นะ....
หยุดการพิมพ์ดีกว่า ...
ไว้โอกาสหน้า ผมจะมาเล่าใหม่
| Create Date : 17 สิงหาคม 2548 |
| Last Update : 17 ตุลาคม 2548 19:46:00 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 315 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ผู้แก้ผู้เฒ่าเคยทักผมว่า อย่าไปจริงจังกับมันเลย
ดนตง ดนตรีอะไรนี่ เต้นกินรำกิน
ตั้งใจเรียนให้เก่ง จบมาแล้วจะได้เป็นเจ้าคนนายคน
ถึงเวลานี้แล้ว ผมกลับเล่นดนตรีเอาเรื่องเลยแฮะ
แต่ก็ว่าสิ ไม่ได้เป็นเจ้าคนนายคน ซํกที
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
