ทายซิผมจะทำอะไร V V V เริ่มคิดออกรึยังครับ V V V อะ ดูด้านหน้ากันบ้าง V V V เห็นรูปนี้แล้วคิดออกเลยใช่ป่ะ V V V เยส!!เนี๊ยบทำได้แล้วคร๊าบ V V ใช่แล้วครับ! เนี๊ยบลงเตียงเองได้แล้วคร๊าบ ต่อไปนี้เตียงไม่ใช่ที่กักขังเนี๊ยบอีกต่อไปละ เมื่อก่อนตอนเนี๊ยบเริ่มคลาน แอะอะอะไร แม่ก็จับเนี๊ยบมาโยนไว้บนเตียง เพราะรู้ว่าเนี๊ยบไม่กล้าลงมาซนข้างล่างแน่ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไป... หลังจากที่เนี๊ยบตรากตรำฝึกซ้อม และตกเตียงมา 2 ครั้ง และแล้วเนี๊ยบก็ชำนาญ ลงเองได้ ไม่ต้องร้องให้ใครอุ้มลงอีกต่อไป V V อื้ม..ม เก่งจริงๆ ลูกตรู แต่แม่มันซิปวดหัว พอลงมาได้ก็ดื้อไม่หยุด ฉุดไม่อยู่ละ เดินมันทั่วบ้าน เจอมุมไหนถูกใจ เนี๊ยบก็รื้อมันกระจุยกระจาย วันนึงเก็บไม่รู้กี่รอบ ถึงเวลานอน ม๊านก็ม่ายนอน จับไปนอนกอดพี่หมี เผลอแป๊บเดียวเจ้าตัวดีมันก็ไต่ลงมาจากเตียง ฮื่อๆๆ ลูกอ่ะฉลาดหัวไว แต่แม่มันอ่ะอยากจะบ้าตาย พับผ่าซิ!! V V V และล่าสุด~~เมื่อเนี๊ยบลงเตียงเองได้แล้ว ต่อไปก็ต้องขึ้นเองซิ เพราะง้อแม่ไม่ได้ แม่โกรธที่เนี๊ยบลงไปซน แม่ก็เลยบอกว่าลงไปแล้วไม่ต้องขึ้นมาอีกนะ แม่ไม่อุ้มขึ้นมาหรอก...ตอนนี้เนี๊ยบก็เลยกำลังหัดขึ้นเตียงเองอยู่ครับ เดี๊ยวเห๊อะ หลังปีใหม่เนี๊ยบต้องทำได้แน่นอน ตอนนี้ง้อพ่อให้อุ้มไปก่อน ใครไม่อุ้มขึ้นก็ร้องโวยวายลั่นบ้านไปก่อน ต่อไปทำได้จะไม่ง้อใครเลยคอยดูเนี๊ยบดิ V V V
Blog นี้ทำขึ้นเพื่อบันทึกเรื่องราว ของน้องเนี๊ยบกับน้องนิ้ง ลูกๆ สุดที่รัก ของพ่อชัยกะแม่หนู รวมทั้งเป็นการแชร์ประสบการณ์ ที่ผ่านมาของเจ้าของ Blog เอง
เจ้าของ Blog ขอขอบคุณทุกท่าน ที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม ไม่เม้นส์ ไม่เป็นไร แต่ขอให้ผู้ที่เข้ามาอ่าน ทำใจให้เป็นกลาง เพราะบางเรื่อง-บางครั้งสิ่งที่เล่าลงไป อาจจะไม่ถูกใจใครเท่าไหร่นัก
และสุดท้ายเจ้าของ Blog ขอขอบคุณ ทุกๆ ของแต่ง Blog ที่ได้ไปหยิบยืมมาใช้ Blog ของเราคงเป็น Blog ที่ถูกใจไปไม่ได้ หากไม่ได้โค๊ด หรือ ของแต่งจากพวกคุณ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ