ลองคิดดู คำว่า คน เป็นคำหยาบคายของสัตว์ด้วยหรือเปล่า    เราไม่อาจรู้ได้เลย  รู้เพียงแต่ว่า ชื่อเรียกแทนสัตว์บางชนิดถูกนำมาใช้เป็นคำด่าว่า   คำหยาบโลน คำพูดระคายหู คำเสียดสีประชดประชัน สารพัดชื่อสัตว์ถูกเปล่งออกมาด้วยความรู้สึกที่น่ารังเกียจ ความชิงชังอัดแน่นอยู่ในถ้อยคำที่เน้นย้ำ ราวกับว่าสัตว์ที่ถูกขานเรียกนั้นได้เหยียบย่ำทำร้ายจิตใจของคนพูด     เชื่อไหมว่า
การกระทำเช่นนั้น คือ การเหยียดชนชั้นอย่างแรงงงงง!

มันเป็นการทำให้เพื่อนร่วมโลกของคุณกลายเป็นสัตว์(นรก)ชั้นต่ำ   เป็นสิ่งมีชีวิตชนชั้นสอง    มันน่าพอใจหรือ ที่มนุษย์ผู้ประเสริฐจะสูงเสียดฟ้า ด้วยการเหยียบย่ำสัตว์ให้จมขี้ตีนคน อย่างไรนั้น ต้องถามตัวคุณเอง การเปล่งเสียงออกมาเป็นชื่อสัตว์ เมื่อคุณพบเจอพฤติกรรมสุดจะทนของคน เสียงที่ออกมาจากความรู้สึกว่า  ขยะแขยง ส่งผลให้คุณเกิดความรู้สึกขยะแขยงต่อ(ชื่อ)สัตว์ที่คุณมักเปล่งออกมาด้วยความหยาบโลน     เลิกเสียเถอะ พอเสียทีกับการด่าว่าใครด้วยชื่อของสัตว์ เพราะว่าชื่อของคุณหรือ/และเขาเองนั้นแหละที่น่าจะหยาบคายยิ่งกว่า

อ่านมาถึงตรงนี้ อาจสงสัยว่า ทำไมจะต้องให้ความสำคัญกะอีแค่การด่าว่าใครด้วยชื่อสัตว์ ทำไมจะต้องแคร์สัตว์ แล้วจะต้องเลิกใช้ชื่อสัตว์เป็นคำหยาบไปเพื่ออะไร ถามสัตว์
ก็คงไม่ได้คำตอบจากปากของ ‘พวกเขา’ แต่อยากให้ลองฟังเสียงหัวใจเต้น(ที่บ่งบอกถึงการมีชีวิตอยู่)ของพวกเขาดูสิ
แล้วจะได้รู้ว่า    สัตว์ก็มีหัวใจ หัวใจที่ เรียกร้องความสงบสุข     เรียกร้องความอยู่ดีกินดี    เรียกร้องความเป็นธรรมต่อธรรมชาติ เรียกร้องความรักจากผู้ที่(อาจจะ)มีให้ สัตว์มีหัวใจซึ่งไม่ต่างไปจากมนุษย์เราๆ คุณเคยรู้จักสัตว์ที่เป็นเพื่อนกับมนุษย์บ้างไหม ยามที่คนนั้นท้อแท้สิ้นหวัง เพื่อนสัตว์คอยเลียแผลใจ พลิกฟื้นชีวิตคนมาสู่ความมีชีวิตได้อีกครั้ง คุณเคยรู้จักมนุษย์ที่แท้บ้างไหม พวกเขาเป็นที่พักพิงให้กับเพื่อนร่วมโลก ตอบแทนให้กับการสร้างสีสันที่สวยงามในธรรมชาติ เพราะมิใช่แต่มนุษย์เท่านั้น   ที่รู้จักสร้างสรรค์ โลกมิอาจงดงาม หากดอกไม้ดอกสุดท้ายเหี่ยวแห้งตาย หมู่มวลผีเสื้อพากันโรยตัวล่วงสู่พื้นดิน กลับสู่อ้อมกอดของชีวิตอย่างไม่หวนกลับคืน หากไร้ซึ่งปลวก ผึ้ง มด แมลง มนุษย์จะเรียนรู้การสร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ได้อย่างไร หากไร้ซึ่งหมา
แมว เราจะรู้จักความเมตตา รู้จักความเอ็นดู รู้จักความอาลัยรัก รู้จักความสัมพันธ์อันแนบแน่นปานนั้นได้อย่างไร ยังมิกล่าวถึงสรรพสัตว์ที่เกิดมาเพื่อให้โลกน่าอยู่อีกมากมาย ซึ่งหาความสามารถเช่นนั้นได้ยากในคนบางคน

วอนขอมนุษย์ทั้งหลาย อย่าแบ่งแยกตัวเองออกจากธรรมชาติ   ที่เปรียบเสมือนมารดาแห่งชีวิต อย่าแตกพ้องพวกสัตว์    ผู้ประดุจดั่งพี่น้องร่วมสายเลือดแห่งป่าเขาลำเนาไพร อย่าทำร้ายกันเองอีกเลย    เพราะเราเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน โปรดระงับใช้คำเรียกสัตว์เป็นคำหยาบคาย   เพื่อเป็นการแสดงความรักเล็กๆ น้อยๆ ต่อสัตว์     โปรดจำเอาไว้ว่า   ทุกสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ ล้วนมีที่มาแห่งชีวิต จากความผูกพัน ความรัก และความสุข สิ่งเหล่านั้นล้วนมีความหมายมิใช่หรือ

07/07/54 อีดิท 08/07/54 บายมี

Create Date : 08 กรกฎาคม 2554
Last Update : 8 กรกฎาคม 2554 0:39:27 น.		2 comments
Counter : 688 Pageviews.
Share Tweet