Group Blog
 
All blogs
 
My Love ตอนที่ 6



ชมดาวนั่งกอดเข่าอยู่ในที่กักขังภายในสถานีตำรวจ หลังจากเธอให้แท็กซี่ขับรถพาวนอยู่หลายชั่วโมงก็ยังหาบ้านไม่พบ จนคนขับในวัยชราถอดใจ ต้องพาเธอมาส่งโรงพักแทน เพราะเธอไม่มีเงินจ่ายค่าโดยสาร

หญิงสาวทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยังถือแผนที่ที่ชายหนุ่มเขียนให้ไว้ในมือ ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องกลั่นแกล้งเธอเช่นนี้  เขาคงเกลียดเธอจริงๆ และอยากให้เธอออกจากชีวิตเขาไป ด้วยวิธีการที่น่าเกลียดที่สุด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่เจ้าของปล่อยทิ้งเมื่อไม่ต้องการ

เมฆามาถึงสถานีตำรวจตอนหัวค่ำหลังจากรับแจ้งว่าภรรยาถูกกักตัวอยู่ที่นี่ พร้อมกับจ่ายค่าเสียหายให้คนขับแท็กซี

"ภรรยาคุณมีปัญหาเรื่องความจำ ออกมาข้างนอกคนเดียวมันอันตรายนะครับ" นายตำรวจกล่าว

"คราวหน้าผมจะระวังให้มากขึ้นครับ" เมฆาว่า



"ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์มารับ" ชมดาวว่าด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเมื่อขึ้นนั่งบนรถ ในมือกำกระดาษต้นเหตุไว้แน่น

"นี่โทรศัพท์คุณอยู่ไหน ผมโทรไปตั้งหลายครั้งก็ติดต่อไม่ได้" เมฆาเริ่มเปิดฉาก เพราะเขากระวนกระวายตามหาเธออยู่หลายชั่วโมงทีเดียว ก่อนจะได้รับแจ้งจากตำรวจ

"ไม่รู้ค่ะ" หญิงสาวเมินมองออกนอกหน้าต่าง พยายามเก็บกดอารมณ์ไว้

"ทีหลังจำทางไม่ได้ ก็โทรหาผม หรือไม่ก็ไอ้มด มันจะได้มารับ"

"ค่ะ"

"นี่คุณจะไม่พูดอะไรเลยเหรอ?"

"ไม่ค่ะ" ทั้งสองนั่งเงียบไม่พูดอะไรกันอีก จนรถแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้าน

"ชมพู่นั่งร้องไห้ รอคุณไปรับ จนคุณครูต้องโทรมาตามที่บ้าน คุณเป็นแม่ประสาอะไรเนี่ย ผมไม่เข้าใจจริงๆ" เมฆายังไม่หยุดกล่าวโทษ และครั้งนี้ความอดทนของหญิงสาวสิ้นสุดลงทันที

"แล้วสามีอย่างคุณล่ะ ทำอะไร!" ชมดาวขว้างกระดาษที่กำไว้ในฝ่ามือมาตลอดทางใส่เขา

"ถ้าแท็กซี่ที่ฉันนั่งไป ไม่ใช่ลุงใจดีที่พาฉันไปส่งโรงพัก รู้ไหมจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน?" หญิงสาวว่าน้ำตาร่วง

"ภัส" เมฆาคว้าข้อมือเล็กไว้

"ถึงคุณเกลียดฉัน ก็ไม่ต้องใช้วิธีนี้ก็ได้!" ชมดาวกระชากมือกลับ แล้วลงจากรถวิ่งเข้าบ้านไปทันที

เมฆาคลี่กระดาษแผ่นนั้นออกดู แล้วถอนหายใจ ตกลงต้นเหตุมาจากเขาหรือนี่




ชมดาววิ่งขึ้นมาถึงชั้นบน รีบเช็ดน้ำตาออก ปรับสีหน้าก่อนจะเคาะประตูแล้วเข้าไปในห้องลูกสาวตัวน้อย เด็กหญิงหันมามองแล้วนอนเฉย ยังโกรธที่ถูกปล่อยให้รออยู่ที่โรงเรียนจนถึงคนสุดท้าย แถมโดนพี่เลี้ยงสาวตัวแสบเป่าหู เติมฟื้นเข้าไปอีก

เด็กหญิงจัดตุ๊กตาวางจนเต็มที่นอนล้อมรอบตัวเองไว้เป็นเชิงสัญลักษณ์

"คืนนี้ชมพู่อยากนอนคนเดียวค่ะ" เสียงใสๆ ส่อแววบึ้งตึงเอ่ยขึ้น ขณะที่พี่เลี้ยงแอบยิ้มได้ใจ

"แม่ขอโทษนะ ที่ไปรับหนูไม่ได้" ชมดาวนั่งลงที่ข้างเตียง

"ไม่เป็นไรค่ะ ชมพู่ชินแล้ว" เด็กหญิงเอาหน้ามุดตุ๊กตา

"เอาไว้พรุ่งนี้..."

"ชมพู่ง่วงนอนแล้ว พี่ปรางปิดไฟให้ด้วยค่ะ"

"งั้นฝันดีนะลูก" ชมดาวขบริมฝีปากกลั้นน้ำตา จูบหน้าผากเล็กแผ่วเบาแล้วออกจากห้องไป



หญิงสาวนั่งขดตัวอยู่บนโซฟาในมุมนั่งเล่นหน้าห้องนอน รู้สึกอ่อนเพลียทั้งกายและใจ ราวโลกกว้างใหญ่แต่กลับไม่มีที่สำหรับเธอ เบื่อหน่ายกับชีวิตที่ไม่เป็นที่ต้องการของใคร นี่คงเป็นคำสาปที่ฝั่งลึกลงไปถึงในวิญญาณที่จะตามติดเธอไปทุกหนทุกแห่ง ขณะที่ความคิดกำลังล่องลอยอยู่นั้น..

"ทานอาหารเสียหน่อยนะคะ คุณภัส" ป้าแจ่มยกถาดอาหารขึ้นมาวางบนโต๊ะตรงหน้า

"ขอบคุณค่ะป้า" ชมดาวขยับเข้าหาอาหารกลิ่นหอมฉุยทันที เพราะเธอยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า

"คุณเมฆให้ป้ายกมาค่ะ" หญิงสาววางช้อนลงกระทบจานเมื่อได้ยินอย่างนั้น แม้จะหิวจนตาลายก็ตั้งใจจะไม่แตะอาหารพวกนี้ ป้าแจ่มสะดุ้งเพราะคิดว่านายสาวจะคว่ำถาดเสียแล้ว จึงรีบพูดต่อเร็วๆ ว่า

"เธอห่วงคุณภัสนะคะ ตอนรู้ว่าคุณภัสยังไม่กลับ เธอเที่ยวโทรศัพท์หาคนโน้นคนนี้ จนทนไม่ไหวเลยขับรถออกไปหาเองเลยค่ะ"

ชมดาวยังไม่ปักใจเชื่อสิ่งที่ได้ยิน เพราะการกระทำเขามันสวนทางกัน เขาทำมาเป็นห่วง ทั้งที่เป็นคนหลอกให้เธอหลงทาง

"ป้ามีกุญแจห้องนั้นหรือเปล่าจ้ะ" ชมดาวชี้ไปที่ห้องนอน ติดกับห้องชมพู่

"กุญแจก็อยู่กับคุณภัสไงคะ คุณสั่งเองว่าไม่ให้ใครเข้าไปยุ่ง" ป้าแจ่มทำหน้างง

"เออ ฉันทำหล่นหายน่ะ"

"ลองถามคุณเมฆดูสิคะ เธออาจมีสำรองเก็บไว้"

"ไม่เป็นไรจ้ะ ป้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ"

"ค่ะ คุณภัสทานอาหารซะนะคะ คุณยิ่งเป็นโรคกระเพาะอยู่ด้วย ประเดี๋ยวจะปวดท้อง" ป้าแจ่มว่าแล้วลุกเดินต้วมเตี้ยมลงไปข้างล่าง

ชมดาวมองอาหารแล้วลูบท้องตัวเอง ชักจะเริ่มมีอาการตามที่ป้าแจ่มบอกขึ้นมาทันที

"เรื่องอะไรจะต้องทรมานตัวเอง" ว่าแล้วก็จัดการอาหารรสชาติดีตรงหน้าเสียเกือบหมด



เมฆาเผลอหลับอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขกจนถึงเที่ยงคืน และรู้สึกตัวเมื่อมีมือมาลูบไล้ตรงแผ่นอกรบกวนการนอน ชายหนุ่มขยี้ตาจนเห็นใบหน้าขาว พอกด้วยแป้งเด็กเป็นจ้ำๆ

"ทำบ้าอะไรของแก" ชายหนุ่มลุกนั่งสะบัดศีรษะไปมาเพื่อไล่อาการมึนงง

"ปรางเป็นห่วงคุณเมฆนี่คะ ก็เลยมานั่งเฝ้า"

"ชมพู่หลับแล้วเหรอ"

"ค่ะ"

"แกมาก็ดีแล้ว"

"จะให้ปรางรับใช้อะไรเหรอคะ" หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่นวางมือไว้บนเข่านายหนุ่ม

"ฉันจะได้ขึ้นไปนอน ปิดประตูบ้านให้เรียบร้อยด้วย" เมฆาสั่งเสร็จก็ผละขึ้นชั้นบนไป

"โธ่เอ๊ย!" ปรางทำหน้าบึ้ง



เมฆาอาบน้ำจนรู้สึกสดชื่นขึ้น ก่อนจะเดินมาที่เตียง แล้วก็ต้องยิ้มประหลาดใจเมื่อเห็นใครบางคนนอนหลับปุ๋ยอยู่ก่อนแล้ว เขานึกว่าเธอยังโกรธเขาอยู่เสียอีก

ชายหนุ่มขยับลงนอน สัมผัสริมฝีปากบางแผ่วเบาเหมือนเช่นคืนที่ผ่านมา หากแต่ภาพจุมพิตดูดดื่มบนโต๊ะอาหารกลับแทรกเข้ามาทำให้อารมณ์เขาเตลิดไปไกล จูบอำลาในค่ำคืนนี้จึงกลายกลับเป็นเพียงการทักทายเริ่มต้น

ชมดาวค่อยๆ ตื่นจากหลับใหลเมื่อริมฝีปากอีกฝ่ายเรืยกร้องการตอบสนอง และกว่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็จูบตอบเขาไปโดยไม่รู้ตัว

"ปล่อยนะ!" หญิงสาวผลักอกคนตรงหน้าทันควัน เมื่อเริ่มได้สติ แล้วรีบลุกออกไปยืนข้างเตียง

"คุณมาหาผมเองนะ"

"ก็เพราะคุณทำให้ชมพู่โกรธฉัน"

"ห้องคุณก็มีนะภัส"

"เอากุญแจมาสิ" ชมดาวยื่นมือไปตรงหน้า แต่อีกฝ่ายกลับคว้าแล้วดึงเธอจนล้มลงบนที่นอนอีกครั้ง

"คุณคงจำไม่ได้อีกล่ะสิ ว่าเก็บกุญแจไว้ที่ไหน เสียใจนะ ผมก็ไม่มีเหมือนกัน" เมฆากดตัวและข้อมือทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้ใต้ร่าง

"งั้นก็ปล่อย! ฉันจะออกไปนอนข้างนอก"

"ก็ได้ แต่ต้องรอให้ผมเสร็จธุระกับคุณก่อนนะ" ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์

"คุณจะทำอะไร!" ชมดาวถามด้วยความตระหนก

"อืม.. เก็บเงินต้นพร้อมดอกเบี้ย ที่คุณยืมผมไปเมื่อวันก่อนดีไหม"

"ฉันบอกแล้วไง ว่าจะคืนให้"

"ผมก็บอกแล้วไงว่าไม่รับเป็นเงิน"

"นี่คุณเห็นฉันเป็นอะไร?"

"คุณก็เป็นเมียผม ตราบเท่าที่เรายังไม่ได้หย่ากัน"

เมฆาซุกไซร้ไปที่ซอกคอ และเพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่ออีกฝ่ายขัดขืน ชมดาวบิดข้อมือที่ถูกยึดไว้จนเจ็บไปหมด นึกถึงการถูกข่มขืน และคิดว่าตนกำลังจะตกอยู่ในสภาพนั้น

"เอาเลย ร่างนี้มันไม่ใช่ของฉัน ชีวิตก็ไม่ใช่!" หญิงสาวระเบิดเสียงออกมา ร้องไห้จนร่างสั่นสะท้าน

"ภัส" เมฆาขยับขึ้นสบตา ไม่เข้าใจคำพูดเธอสักเท่าไหร่ หากแต่น้ำเสียงและแววตาเจ็บช้ำนั้น ทำให้อารมณ์ก่อนหน้านี้อันตรธานหายไปหมดสิ้น

"ผมขอโทษ" ชายหนุ่มขยับลง ดึงรั้งร่างบอบบางเข้ามากอดปลอบ ชมดาวทุบปลั่กเข้าที่อกแข็งแรงสองสามครั้งเพื่อระบายอารมณ์โกรธ และถูกกอดแน่นขึ้นจนแทบหายใจไม่ออกเป็นการโต้ตอบ ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ ลูบไล้แผ่นหลังเบามือ จนเสียงสะอื้นค่อยจางหายไป

"พรุ่งนี้ไปส่งลูกที่โรงเรียนด้วยกันนะ" เมฆาจูบที่หน้าผาก แล้วกอดกระชับร่างบางเข้าอีกครั้ง โดยปราศจากคำตอบรับแต่ก็ไร้การปฏิเสธ...




"คุณหนูตื่นได้แล้วค่ะ" ปรางมาปลุกชมพู่แต่เช้า

"ชมพู่ง่วงนอน" เด็กหญิงว่างัวเงีย

"ไปปลุกคุณพ่อกันค่ะ จะได้ไปโรงเรียนนะคะคนดี" พี่เลี้ยงสาวมาแผนใหม่

"ปลุกทำไมคะ" ชมพู่ถามงงๆ

"หรือคุณหนูไม่อยากให้คุณพ่อไปส่งที่โรงเรียน"

"อืม.. ก็ได้" ว่าแล้วก็ลุกออกจากที่นอนด้วยอาการอิดออด เดินตรงไปเปิดประตูห้องตรงข้าม โดยมีพี่เลี้ยงสาวตามไปติดๆ


ภาพที่เห็นทำให้ปรางหุบยิ้มไปทันที หนุ่มสาวนอนกอดกันแนบชิด ไม่เหมือนคนที่จะเลิกร้างกันเลยสักนิด ในใจแอบอิจฉาจนพูดไม่ออก จะกรี๊ดก็ใช่ที่

"คุณพ่อขา ไปส่งชมพู่ที่โรงเรียนค่ะ" เด็กหญิงพูดลากเสียงแล้วปีนขึ้นไปมุดนอนตรงกลางระหว่างพ่อกับแม่

"ทำไมลูกพ่อตื่นเช้าจัง" เมฆาว่าทั้งที่ยังหลับตาอยู่ กดจมูกลงบนศีรษะเล็ก ส่วนชมดาวลืมตาขึ้นมาเห็นแก้มยุ้ยๆ นอนหลับตาอยู่ใกล้ จึงหอมแก้มไปฟอดใหญ่

"ตื่นได้แล้วคุณ" เมฆาเอื้อมมือไปยีผมภรรยาสาวเป็นการหยอกล้อ

"ลูกปลุกคุณต่างหาก" ชมดาวหยิกแขนเข้าให้

"ทำร้ายผมเหรอ" ชายหนุ่มโอบหญิงสาวเข้าหา จนลูกสาวตัวน้อยที่อยู่ตรงกลางร้องโอ๊ย ตะเกียดตะกายขึ้นไปนอนคร่อมบนร่างของคนทั้งสอง ก่อนจะถูกพ่อและแม่รุมจี้เอวเล็ก หัวเราะคิกคักดิ้นไปมาจนตกลงมานอนอยู่ตรงกลางอีกครั้ง ทั้งสามประสานเสียงหัวเราะกัน โดยมิได้รับรู้เลยว่าพี่เลี้ยงสาวยืนอยู่ในบริเวณนั้น

"ลุกกันให้หมดนั่นแหละ!" ปรางร้องตะโกนอย่างเหลืออด ทุกสายตาจึงไปรวมกันอยู่ที่เธอ และนั่นทำให้เริ่มได้สติ

"เออ คุณหนูจะไปโรงเรียนสายค่ะ" ว่าแล้วก็วิ่งออกจากห้องไปทันที

"พี่ปรางเป็นอะไรไปคะ" ชมพู่ถามงงๆ

"ของขึ้นมั้ง" เมฆาว่าแล้วหัวเราะ

"แปลว่าอะไรคะ" เด็กหญิงหันมาถามแม่

"คุณพ่อล้อเล่นน่ะ ไปอาบน้ำกันดีกว่านะ" ชมดาวลุกออกจากที่นอนพร้อมลูกสาว แล้วแอบหันไปหยิกขาคนที่ยังนอนอยู่ ฐานใช้คำพูดไม่ดีต่อหน้าเด็ก และถูกเล่นงานคืนทันควันเมื่อเขาแอบตีก้นเธอบ้าง  หญิงสาวหันกลับมามองค้อนคาดโทษก่อนจะพาชมพู่ไปอาบน้ำแต่งตัว





















Create Date : 25 เมษายน 2555
Last Update : 28 เมษายน 2555 15:36:16 น. 24 comments
Counter : 659 Pageviews.

 
เข้ามาก็เจอมาม่า เศร้าใจ


โดย: Pa_Stang วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:19:34:23 น.  

 
เศร้ากว่านั้นอีกค่ะ ยอดผู้ชมที่สะสมมาแรมปี หายหมดเกลี้ยงมานับหนึ่งใหม่ อะไรกันเนี่ย (หัวเราะทั้งน้ำตา 555+)


โดย: Kim-Ha วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:19:47:15 น.  

 
แบบว่าระบบ งง ชั่วขณะรึเปล่าคะ เหมือนครั้งก่อนที่ ขึ้น Pageviews พันกว่า รึเปล่าคะ เรือนพี่ยังปกติอยู่นะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:21:00:04 น.  

 
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พักหลังๆ ก็เหมือนไม่มีคน แต่ยอดก็ขึ้นเอาๆ สงสัยระบบจะป่วนจริงๆ ค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:21:08:36 น.  

 
ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า


โดย: Pa_Stang วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:22:27:48 น.  

 
จะทำคลิปเพลงน้องลิเดีย ไว้ประกอบเรื่องนี้ค่ะ

ไม่ต้องเศร้าไปนะคะ ลูกไม่ให้นอนด้วยแหละดี


โดย: Kim-Ha วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:22:43:51 น.  

 
อันหลังนี่เห็นด้วยอย่างยิ่งคะ ตายายกล่อมให้นอนด้วยก็ไม่ไป นอนก็ไม่นอนก่อกวนตลอดๆ จนหลับตา


โดย: Pa_Stang วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:23:05:15 น.  

 
หมายความว่าจะได้ไปนอนห้องพ่อแทนค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:23:08:35 น.  

 
อ้าว


โดย: Pa_Stang วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:23:31:02 น.  

 
หน้าขาว พอกด้วยแป้งเด็กเป็นจ้ำๆ เห็นภาพมะหน่อแถวแม่สอด ท่าสองยางสะอย่างนั้น เฮอะ เฮอะ คงน่าดูชมนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 26 เมษายน 2555 เวลา:20:39:42 น.  

 
เผลอหลับไปเหมือนกันค่ะ เพิ่งตื่น แหมเข้าบรรยากาศจริงๆ


โดย: Kim-Ha วันที่: 26 เมษายน 2555 เวลา:23:07:22 น.  

 
นิยายน่ารักมากค่ะ จะติดตามต่อไปค่ะ


โดย: มะลิ IP: 203.157.72.218 วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:9:36:19 น.  

 
น่าติดตามดีคะ ชอบแนวกุ๊กกิ๊กอยู่แล้ว ด้วย รออ่านอยู่นะคะ


โดย: คนชอบอ่านนิยาย IP: 115.31.143.16 วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:13:06:09 น.  

 
รู้ว่ามีคนอ่านก็มีกำลังใจแต่งค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:15:37:34 น.  

 
รออ่านเหมือนกันคะ


เฮ้อชีวิต ชมดาว


โดย: Pa_Stang วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:17:37:10 น.  

 
ถ้าไม่มีแม่ยกกำลังใจใหญ่อย่างพี่ตังค์ สงสัยจะเขียนไม่จบซักเรื่องค่ะ

เมื่อคืนลองส่งข้อความไปบอกทีมงาน เขาเลยเอายอดวิวมาคืนค่ะ แถมให้อีกสองสามร้อยด้วย อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:17:52:58 น.  

 
มาอัพน้อยจัง มาทำให้อยากแล้วจากไป... รออ่านต่อนะ อากาศร้อนๆรักษาสุขภาพด้วยจ้า ตอนหน้าขอมากกว่านี้น๊าอ่านไม่มันส์เร่...


โดย: ดอกฝิ่น IP: 119.63.78.252 วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:18:40:01 น.  

 
นิยายสดออกอากาศไม่เป็นเวลาก็งี้แหละค่ะ ต้องขออภัยในความล่าช้านะคะ คิดไม่ออกมั้งไม่มีฟีลมั้งไปตามอารมณ์ค่ะ สงสัยจะเป็นเพราะอากาศร้อน


โดย: Kim-Ha วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:19:05:28 น.  

 
เพิ่งได้ตำแหน่ง ยายกล้อง มาหมาดๆ แหมเป็นแม่ยกอีกตำแหน่ง

ชักเริ่มมีอาการหวาดระแวงกลัวแต้มหายคะ วันนี้เข้าไปส่องยอดวิวสองรอบ ใกล้ละ


โดย: Pa_Stang วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:19:29:27 น.  

 
เขาบอกว่าให้หาที่นับที่อื่นมาใส่ค่ะ แต่ทำไม่เป็น อิอิ ไม่งั้นก็ส่องบ่อยๆ เวลาหายจะได้บอกเขาได้ว่าของเก่านับไปเท่าไหร่แล้วค่ะ จะได้เติมให้ถูก

ว่าจะบอกไปล้านแปดก็เกรงใจค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:19:45:44 น.  

 
กลับมานั่งเย็น...ใจ ที่บ้านแล้วคะ กรมอุตุบอกมิใช่วันร้อนที่สุด แต่ทำไมไม่รู้สึกว่าร้อนลดเลย

น่าสงสารผู้เฒ่านะคะ พอร้อนมากๆ ทานข้าวไม่ได้ พากันหมดแรงตามๆ กัน


โดย: Pa_Stang วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:21:03:34 น.  

 
ช่วงนี้ตรงไหนไม่มีแอร์ไม่อยากไปอ่ะค่ะ ร้อนระอุไปหมด

หลังบ้านเป็นสวนเล็กๆ ติดคลอง มีวรนุชอาศัยอยู่ค่ะ เคยเห็นมันตัวเท่าแขน ชอบนอนอาบแดดตรงสันประตู เดี๋ยวนี้ตัวเท่าขา ตกกะใจนึกว่าจระเข้ กำลังจะหาคนมาพาเธอไปค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 27 เมษายน 2555 เวลา:21:57:25 น.  

 
มาอัพต่อเร็วๆๆๆๆๆนะ อยากอ่านแล้ว เป็นกำลังใจให้มีอารมณ์ในการแต่งนะ แม้ว่าอากาศจะร้อนมากมาย


โดย: มะลิ IP: 192.168.179.122, 183.88.249.10 วันที่: 28 เมษายน 2555 เวลา:10:57:45 น.  

 
จะปั่นต้นฉบับให้ ใจเย็นๆนะคะคุณผู้ชม


โดย: Kim-Ha วันที่: 28 เมษายน 2555 เวลา:13:42:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.