Group Blog
 
All blogs
 
loVe-loVe ตอนที่ 11

ลิลลี่นั่งอยู่บนโซฟาหน้าเตาผิง มองนาฬิกาเรือนทองในมือ คิดว่าคงไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บมันไว้อีกต่อไป แม้จะยังจดจำค่ำคืนที่ได้ครอบครองมันไว้ได้อย่างแม่นยำ หากแต่สถานภาพของตนและเวรุตได้เปลี่ยนไปแล้ว โดยที่ไม่มีวันจะกลับมาเป็นเช่นเดิมได้อีก

หญิงสาวมองนาฬิกาเรือนสวยเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเงื้อมือขึ้นตั้งใจจะชูทเข้าไปในกองเพลิง ให้ทุกอย่างมอดไหม้ไปกับความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีต่อผู้ให้ และจากนี้หวังว่าเขาจะรักพี่สาวเธอด้วยความจริงใจ

"ลี่จะทำอะไร" วินระวีคว้าข้อมือหญิงสาวไว้ แล้วก้าวข้ามพนักโซฟาหุ้มด้วยผ้าโทนสีน้ำตาลลายใบเมเปิ้ล ลงมานั่งข้างๆ หลังจากที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ

"ก็แค่ไม่อยากจะเก็บมันไว้" หญิงสาวสารภาพ แม้ว่าครั้งหนึ่งเธอจะเคยนั่งชื่นชมมันให้เขาเห็นบ่อยๆ เพื่อหลอกตัวเองว่ามีความรักแทรกอยู่ระหว่างตนและเวรุต

"เรือนนี้ซื้อมาแพงมากเลยนะ ถ้าโยนทิ้งคงน่าเสียดายแย่" วินระวีหยิบนาฬิกาจากมือหญิงสาวขึ้นมาพินิจ เป็นเพราะเธอ เขาจึงต้องเก็บเรือนของตัวเองไว้ แต่ถึงตอนนี้คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่จะปิดบังความจริงว่าคนที่เธอหลงเพ้อถึงนั้น แท้จริงเป็นใครกันแน่

"พูดยังกับคุณไปช่วยเขาเลือกซื้ออย่างนั้นแหละ" หญิงสาวมองค้อนแล้วว่าเหน็บให้

"ไม่ได้เลือกอย่างเดียว จ่ายตังค์เองด้วย" ชายหนุ่มยิ้มขำ

"คุณหมายความว่ายังไง" ลิลลี่ชักเอะใจอะไรขึ้นมา

วินระวีขยับหญิงสาวให้หนุนหมอนที่เธอวางเตรียมไว้ เพราะตั้งใจจะนอนที่นี่ในคืนนี้ ส่วนตัวเขาเองก็ขยับตาม ขึ้นไปทาบทับบนร่างเล็ก แล้วใช้ศอกค้ำยันไว้ ไม่ให้น้ำหนักกดทับจนคนข้างล่างหายใจไม่ออก

ลิลลี่ดันอกเขาไว้ด้วยใบหน้าร้อนผ่าวรู้สึกว่าอุณหภูมิเปลี่ยนแปลงรวดเร็วจนแทบเป็นไข้

"ผู้หญิงที่ผมเห็นวันนั้น สวมชุดราตรีสีทอง สวยยังกับนางฟ้า" วินระวีสวมนาฬิกาลงบนข้อมือเล็กอีกครั้ง แล้วจุมพิตลงกลางฝ่ามือเบาๆ

"น่าจะกำลังยืนคอยใครอยู่... ผมโอบกอดเธอจากด้านหลังแล้วสูดกลิ่นหอมจากไหล่เธอ" ชายหนุ่มไล้ปลายนิ้วไปบนแก้มนวล จ้องมองดวงตาคู่สวยฉายแววประหลาดใจ เพราะสิ่งที่เขาพูดก็คือภาพเดียวกับที่เธอจดจำได้ชัดเจน

"เธอคงคิดว่าผมเป็นใครซักคน... ใบหน้าเธอดูมีความสุขจน... ผมอยากให้เป็นอย่างนั้นตลอดไป" ชายหนุ่มหยุดบรรยายไปชั่วขณะ เลื่อนสายตาลงมาที่ริมฝีปากบางระเรื่อ

"แล้ว..." ลิลลี่รู้สึกราวบรรยากาศในค่ำคืนนั้นได้หวนกลับมาอีกครั้ง หัวใจเธอเต้นแรงจนกลัวว่าชายหนุ่มจะได้ยิน

"แล้วผมก็จูบเธอ...แบบนี้"

วินระวีแนบริมฝีปากลง ท่ามกลางเปลวเพลิงในเตาที่ลุกโชน หากแต่ความรู้สึกจากสัมผัสแผ่วเบานั้นระอุยิ่งกว่า ลิลลี่โอบแขนไปรอบคอชายหนุ่ม จูบตอบเขาเหมือนที่เธอทำในวันนั้น และเริ่มตระหนักแล้วว่าชายที่เธอรักก็คือคนที่อยู่ตรงนี้ หาใช่คนที่เธอคบหามาแรมปี และเกือบจะฝากชีวิตไว้กับเขา


"ลี่...ง่วงนอนแล้วค่ะ" หญิงสาวหาข้ออ้างเมื่อมองสบดวงตาคม รู้สึกหวั่นไหวระคนหวาดกลัว ถ้าเขาทำอะไรไปมากกว่านี้ เธอก็ไม่รู้จะต้านทานอย่างไร ทั้งที่เขาไม่เคยบอกรักหรือให้ความหวังเธอเลยซักครั้ง หากเธอถล้ำลึกลงไป ท้ายสุดแล้วเส้นทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสวยงามนี้ คงนำไปสู่หายนะที่ยากจะแก้ไข

วินระวีมองดวงหน้าสวยแล้วต้องแพ้ใจตัวเองทุกครั้ง ทั้งที่มีโอกาสตั้งแต่วันแรกที่ลิลลี่มาถึงที่ไร่ ทว่าความน่ารักมองโลกในแง่ดี ทำให้เขาอยากถนอมให้เธอดูงดงามไร้ราคีเช่นนี้ต่อไป ในใจพร่ำบอกว่านี่ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม แม้ร่างกายจะพร้อมมานานแล้วก็ตาม

"ออกไปดูดาวข้างนอกกันไหม" ชายหนุ่มชวนเปลี่ยนบรรยากาศเพราะหากอยู่ตรงนี้อีกซักนาที เขาอาจไม่สามารถตัดใจได้อีกต่อไป

"ค่ะ" ลิลลี่ยิ้มรับด้วยความรู้สึกโล่งอก

ทั้งคู่ถือหมอนและผ้าห่มเดินเลาะระเบียงเล็กๆ รอบตัวบ้านมานั่งลงบนพื้นระเบียงฝั่งที่เป็นผนังกระจกหันออกสู่วิวขุนเขาและผาลึก

"น่ากลัวจังเลยค่ะ" หญิงสาวชะโงกมองลงไปด้านล่าง

"มานั่งนี่ดีกว่า" วินระวีวางหมอนพิงกับผนังแล้วกางผ้าห่มออก ให้หญิงสาวซุกตัวเข้ามาแนบชิดอยู่กลางอก

"ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเมืองไทยจะมีที่อากาศเย็นขนาดนี้" ลิลลี่แหงนหน้าแล้วพ่นควันออกมาจากปากเล่น ท่ามกลางท้องฟ้าปลอดโปร่งสีดำสนิทไร้แสงไฟรบกวน และดวงดาวมากมายที่สุดเท่าที่หญิงสาวเคยเห็นส่องประกายเจิดจ้างดงาม

"ลี่ชอบที่นี่ไหม" ชายหนุ่มจ้องมองไปที่จุดเดียวกันแล้วเอ่ยถาม

ลิลลี่เงียบไปชั่วครู่ ไม่แน่ใจว่าเขาต้องการคำตอบจริงๆ หรือแค่ชวนคุยเล่นๆ คำตอบคงไม่มีความหมายอะไร หากคนที่เขาอยากให้มาอยู่ด้วยไม่ใช่เธอ...

หากแต่วินระวีตีความหมายของสูญญากาศนั้นต่างออกไป คิดว่าคงทำให้หญิงสาวอึดอัดใจที่จะตอบ จึงพูดออกไปว่า

"แต่คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วล่ะ อีกไม่นานเวก็คงจะขายที่แปลงนี้ไป"

"ถึงตอนนั้น ลี่คงกลับบ้านได้แล้วใช่ไหม" หญิงสาวกลั้นหายใจรอคำตอบ อยากให้เขาพูดจาเหนี่ยวรั้งเธอบ้างอะไรบ้าง

"ผมไม่มีวันปล่อยให้ลี่กลับไปหาเวอยู่แล้ว"

"คุณคิดว่าผู้ชายทั้งโลก เหลือแค่คุณสองพี่น้องหรือไงนะ" ลิลลี่เสียงเขียวขึ้นมาทันที หันมองคนข้างหลังด้วยอารมณ์ขุ่น เพราะเหตุผลของเขา ไม่ตรงกับสิ่งที่เธออยากได้ยินเลยซักนิด

"ถ้าคิดจะไปหาคนอื่นก็ยิ่งไม่ได้" วินระวีกระชับอ้อมแขนขึ้น รู้ตัวว่าคำตอบนั้นฟังเข้าหูขึ้นมาหน่อยจากสีหน้าของหญิงสาว

"ทำไมคะ?" ลิลลี่ให้โอกาสเขาอีกครั้ง

"เพราะลี่เป็นสมบัติของผมแล้ว เรื่องอะไรจะยกให้คนอื่นง่ายๆ"

หญิงสาวอยากจะกรี๊ดใส่หน้าเขา เป็นคำตอบที่ไม่ได้เรื่องที่สุดในโลก ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจจะยั่วโมโหเธอ หรือว่าเขาคิดอย่างนั้นจริงๆ

"ลี่จะไปนอนแล้ว เชิญคุณบ้าสมบัติไปคนเดียวเถอะ" ลิลลี่ผลักอกเขา พยายามตะกายตัวออกจากอ้อมแขน

"ผมล้อเล่นน่า" วินระวีกลั้นหัวเราะกระซิบที่ข้างหู หญิงสาวหยุดขัดขืนไปชั่วคราว ให้โอกาสเขาเป็นครั้งสุดท้ายว่าจะพูดอะไรดีๆ ออกมาได้ไหม

"ผมอยากให้ลี่อยู่ด้วยตลอดไป"

ชายหนุ่มกอดร่างบางเข้ามาแนบชิดจนได้ยินเสียงหัวใจชัดเจน ก่อนที่อีกฝ่ายจะทันทักท้วงอะไรอีก ส่งผ่านความรู้สึกในใจไปกับสัมผัสอ่อนโยนให้หญิงสาวได้รับรู้ เพราะเขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร มันอาจจะเป็นความรัก หรือเป็นได้มากกว่านั้น...






เวรุตและโรสอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก่อนจะลงมานั่งทานอาหารด้วยกัน ชายหนุ่มสั่งสลัดผัก สปาเก็ตตี้ พิซซ่า และปีกไก่มาทาน

"ผมนึกคุณจะกลัวอ้วนซะอีก" เวรุตว่าล้อเมื่อเห็นหญิงสาวผลักสลัดที่อยู่ตรงหน้าออก และละเลงทานพิซซ่าและปีกไก่ด้วยมือ

"ฉันไม่ชอบทานผักค่ะ" โรสว่าแล้วใช้ส้อมม้วนสปาเก็ตตี้เข้าปาก ดูท่าทางอร่อย

"เครื่องดื่มหน่อยไหม" ชายหนุ่มเสนอ แล้วลุกไปเปิดตู้เย็น หยิบน้ำผลไม้และเบียร์กระป๋องเย็นๆ มาว่างบนโต๊ะ

"ขอบคุณค่ะ" โรสว่าแล้วคว้ากระป๋องเบียร์ออกเปิด ดื่มเข้าไปอึกใหญ่

ชายหนุ่มมองตามแล้วยิ้มขำ ก่อนจะลงมือใช้ส้อมและมีดจัดการกับอาหาร เพราะเขาไม่ชอบให้มือเลอะเทอะ

"คุณไม่ทานหน้าพิซซ่าเหรอคะ" โรสเห็นเขาเขี่ยหน้าออกกินแต่ส่วนที่เป็นแป้ง

"อืม" ชายหนุ่มตอบในลำคอ แล้วตัดแป้งพิซซ่าเข้าปาก

"งั้นขอฉันนะ แล้วคุณเอานี่ไป" โรสใช้นิ้วหยิบหน้าพิซซ่าในจานชายหนุ่มมา แล้วลอกหน้าออกจากแป้งของตน ไปวางไว้ในจานเขา

"คุณล้างมือหรือเปล่าเนี่ย"

"ล้างมากกว่ามือซะอีกค่ะ"

เวรุตส่ายหน้าแล้วเปิดกระป๋องน้ำผลไม้ออกดื่มเสียเอง เริ่มชินกับนิสัยล้นๆ ไม่เป็นกุลสตรีของหญิงสาวตรงหน้า



"คุณอยากรู้ไหมว่าใครจะเป็นคนล้างจาน" โรสถามหลังจากที่ทานจนอิ่มกันทั้งคู่แล้ว

"ผมเป็นคนโทรสั่ง เป็นคนออกไปรับ เป็นคนหาจานและเครื่องดื่มให้ เพราะฉะนั้นคุณเป็นคนล้างก็สมควรแล้วนี่" เวรุตให้เหตุผล

"ว้า! เล่นงี้ก็ไม่สนุกสิ ก็ได้ ฉันจะได้ล้างมือไปด้วย แต่คุณต้องอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าฉันจะล้างเสร็จนะคะ"

"ครับผม" ชายหนุ่มยิ้มกว้าง

"ยกจานมานี่คะ แล้วเก็บโต๊ะด้วยนะคะ" โรสสั่งแล้วเดินตัวปลิวไปที่อ่างล้างจาน ทำให้ชายหนุ่มเริ่มไม่แน่ใจในชัยชนะของตนเสียแล้ว

เวรุตถือจานเปล่าเข้ามาในครัวขณะที่หญิงสาวกำลังยืนล้างมืออยู่ เขาตั้งใจยืนจนชิดแผ่นหลังหญิงสาว แล้วเอื้อมเอาจานวางไว้ในซิ้งค์

"จะให้ผมช่วยล้างไหม" ชายหนุ่มกระซิบถามที่ต้นคอ

"ก็ดีค่ะ" โรสตั้งท่าจะเดินเลี่ยงออกไป เพราะรู้สึกว่าเขาเข้าใกล้เธอมากเกินไปแล้ว

"จะไปไหน คุณต้องอยู่เป็นเพื่อนผมก่อน" เวรุตย้อนศรหญิงสาว คว้าจานขึ้นล้าง ล้อมกรอบร่างบอบบางไว้ในอ้อมแขน ไม่ว่าเขาจะขยับมือไม้ไปทางไหน อกแข็งแรงก็มีอันต้องเสียดสีกับแผ่นหลังเธอทุกครั้งไป นี่ยังไม่นับรวมอวัยวะส่วนอื่นๆ อีกล่ะ

โรสยืนตัวแข็งใบหน้าร้อนเรื่อขึ้นมาทันที ไม่แน่ใจว่าเบียร์กระป๋องนั้นมีส่วนรู้เห็นด้วยหรือไม่ ที่มั่นใจคือเวรุตต้องจงใจกลั่นแกล้งเธอแน่ๆ แค่จานสองใบ เขาลงฟองขัดล้างราวกับเป็นงานระดับชาติ แต่นั่นยังไม่เท่าไหร่ ท่าที่เขาใช้ล้างนี่น่ะสิที่เป็นปัญหา

ชายหนุ่มยิ้มเยาะอยู่ด้านหลังด้วยความสะใจ ดูซิว่าคราวหน้าโรสจะกล้าเกี่ยงงอน หรือออกคำสั่งให้เขาทำเรื่องพวกนี้อีกไหม


"เมื่อคืนผมหลับสบายมากเลย คงเพราะได้นอนห้องตัวเอง สงสัยคืนนี้คงต้องขอยึดพื้นที่คืนซะแล้ว" ชายหนุ่มล้างจานเสร็จพอดี จึงปล่อยหญิงสาวเป็นอิสระ แล้วเดินไปเช็ดมือ โรสถอนหายใจโล่งปอด

"ก็เราตกลงกันแล้วนี่ คุณจะมาขี้โกงแบบนี้ไม่ได้นะ" หญิงสาวว่าขณะเดินตามออกมาจากห้องครัว

"เอาเป็นว่าใครวิ่งขึ้นไปถึงห้องก่อนชนะเป็นไง" ชายหนุ่มเสนอเกมสนุกๆ

"งั้นคุณก็ต้องกลับไปนอนห้องเดิมแล้วล่ะ" โรสซึ่งยืนอยู่ใกล้บันไดกว่ารีบหันกลับ แล้ววิ่งขึ้นบันไดไปทันที ส่วนชายหนุ่มขายาวกว่าวิ่งขึ้นบันไดทีละสองขั้นตามไปอย่างกระชั้นชิด

โรสกรี๊ดตกใจเมื่อเขาวิ่งไล่ตามมาติดๆ หญิงสาวรีบคว้าลูกบิดประตูเมื่อถึงจุดหมาย หากแต่ชายหนุ่มกลับแทรกตัวเข้าไปในห้องได้ก่อนที่ประตูจะปิดลง

"ฉันถึงก่อน คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลย" หญิงสาวขึ้นไปยืนบนเตียง ชี้นิ้วสั่ง

"เสียใจ ผมเข้ามาแล้ว และไม่คิดจะออกไปด้วย"

"ก็เราตกลงกันแล้ว" หญิงสาวทวงสัญญา

"ทำเป็นเด็กไปได้น่าโรส เอางี้ มาเสี่ยงดวงกันซักตา ถ้าผมแพ้ ผมจะออกจากห้องนี้ แต่ถ้าผมชนะคุณต้องให้ผมจูบทีนึง" ชายหนุ่มหยิบไพ่ออกมาจากลิ้นชัก แล้วแจกให้หญิงสาวทันที โดยไม่ฟังการตัดสินใจของเธอ

"ถ้าคุณไม่เล่น ผมก็จะนอนห้องนี้อยู่ดี" เวรุตมองไพ่ที่คว่ำอยู่ แล้วมองหน้าท้าทายให้หญิงสาวเปิดไพ่

โรสนั่งลงแล้วหยิบไพ่ตรงหน้าขึ้นดู หญิงสาวยิ้มกว้าง ก่อนจะหงายออกด้วยท่าทีสะใจ อวดไพ่ควีนและเอดข้าวหลามตัด

"ฉันป๊อก" โรสเน้นเสียงแล้วยิ้มเยาะ ชายหนุ่มหยิบไพ่ตัวเองขึ้นมาดูบ้าง แล้วยิ้มกว้างไม่แพ้กัน

"ผมต่างหากที่ป๊อก สองเด้งเลย" ชายหนุ่มทิ้งไพ่เก้าและแจคโพแดงลงบนที่นอน

"คุณขี้โกงนี่!" โรสลุกขึ้นยืนบนที่นอนอีกครั้ง

"ก็เห็นอยู่ว่าผมชนะ" เวรุตยิ้มเจ้าเล่ห์ แกล้งมองหญิงสาวด้วยสายตาสื่อความหมาย ก่อนจะโยนไพ่ที่เหลือทั้งสำรับเกลื่อนกระจายเต็มพื้น

"นี่! อย่าเข้ามานะ" โรสเริ่มถอยเมื่ออีกฝ่ายก้าวเท้าขึ้นมาบนที่นอน หญิงสาวกรี๊ดแล้วกระโดดลง ขว้างหมอน ขว้างผ้าห่มใส่เขา แล้วเกมแมวไล่จับหนูก็เริ่มต้นขึ้น และกว่าจะมีฝ่ายที่ตกเป็นเบี้ยล่าง ก็ทำเอาทั้งสองเหนื่อยหอบ ข้าวของกระจุยกระจายเต็มห้อง

"ยอมแพ้หรือยัง" เวรุตยิ้มสบตา กดข้อมือทั้งสองข้างของหญิงสาวลงบนที่นอน แล้วใช้น้ำหนักตัวทับไว้ไม่ให้ขยับ

"ฉันไม่ได้แพ้ คุณต่างหากที่ขี้โกง" โรสเมินมองไปทางอื่น

"ยังไงเธอก็ต้องทำตามสัญญา" ...
















Create Date : 24 สิงหาคม 2554
Last Update : 25 สิงหาคม 2554 14:04:07 น. 18 comments
Counter : 315 Pageviews.

 
หวาน ละลายเลยค่ะ ^^


โดย: jum IP: 127.0.0.1, 118.172.186.53 วันที่: 24 สิงหาคม 2554 เวลา:15:41:56 น.  

 
คู่นี้จะออกแนวหื่นหน่อยนะคะ :)


โดย: Kim-Ha IP: 124.122.171.27 วันที่: 24 สิงหาคม 2554 เวลา:18:42:13 น.  

 
เข้าเรือนตัวเองไม่ได้เหรอคะ น้องคิม

ใครเปลี่ยนประเภทเครื่องดื่มให้ ตาเวคะ คิดว่าบริโภคแต่ชาเย็น นี่ดื่มอะไรไม่เขย่าขวดไปละเปล่า


โดย: Pa_Stang วันที่: 24 สิงหาคม 2554 เวลา:19:00:45 น.  

 
ยันต์ยี่ห้ออะไรก็ไม่รู้ค่ะ กันแต่เจ้าของเรือน 5555

เจอสาวแล้วอารมณ์แปรปรวนค่ะ คริคริ


โดย: Kim-Ha IP: 124.122.171.27 วันที่: 24 สิงหาคม 2554 เวลา:19:12:40 น.  

 
เข้ามานั่งพับเพียบ แล้วเอ่ยเสียงอ้อนปร้าๆ เอ้ย! พี่หญิง พี่ตังค์ ด้วยหน้าเจี่ยมเจี้ยมอย่างหน้าเอ็นดู!!! ว่า
((((((((((((((((((คิดถึงมาก))))))))))))))))))))

กลับมารายงานตัวตามปกติแล้วนะเจ้าคะ ต่อจากวันนี้เป็นต้นไป
ข้าพเจ้า นางพลอยมณี อินทร์ใจเอื้อ จะไม่หายศรีษะไปไหนจากเรือนมยุราและบล็อกแก๊งค์อีกแล้วเจ้าคร๊า (สำนึกตอนที่เค้าลืมหน้าเราไปหมดแล้ว ฮือๆๆ )

น้องเพิ่งกลับมาถึงดินแดนเกาะสวาท เอ้ย! สวรรค์บนดินแล้วเจ้าคร๊า หลังจากที่ไปทำตัววุ่นวายอยู่บนแผ่นดินใหญ่มาหลายเพลา จนเพลียเหลือเกินเจ้าค่ะ

ก่อนจะเริ่มกลับมาจิ้น Level 13 ให้จบแบบ Hottttttt Unlimited ขอกระดึ๊บๆ ตามอ่านของพี่หญิงให้ท่วงทันคนอื่นก่อนล่ะกัน
ถ้า level 13 เสร็จสิ้นกระบวนการจิ้น...น้องจะรีบกระดึ๊บๆ มากระซิบในเรือนนะคร๊า พี่หญิง พี่ตังค์...ไปล่ะ ฟิ้ววววววววว



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:12:31:10 น.  

 
welcom back นะจ๊ะ คิดถึงแม่พลอยมณี (เปลี่ยนชื่อแล้วเหรอ อิอิ) มากมาย ไปเรือนไหนก็จอดป้ายกันหมด พี่หญิงอัพอยู่คนเดียว มานเหงาอ่ะ

ถ้า level 13 ออกจริง คงทำให้คึกคักกันน่าดู อิอิ เชียร์จ้า รีบอัพเร็วๆ น๊า


โดย: Kim-Ha วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:13:48:54 น.  

 
No level ก็อ่านจ้า น้องหนู Wonderfulmoon

เฮ้ เจ้าของเรือน เข้าเรือนได้แล้ว


โดย: Pa_Stang วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:17:29:04 น.  

 
มาแล้วค่ะแต่เข้าเรือนไม่ได้ สงสัยจะเป็นเพราะคอมห่วยของน้องเอง

คำพวกนี้ภาษาเหนือเขียนว่าไงคะพี่ตังค์ การบ้านลูกอ่ะค่ะ รู้แต่ภาษาอีสาน อิอิ

อร่อย
มอง
พูด
ฉัน
กลับบ้าน
สับปะรด





โดย: Kim-Ha IP: 115.87.102.249 วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:18:56:50 น.  

 
อร่อย รำ อร่อยมากๆ ก็ รำแต้ๆ
มอง ผ่อ
พูด อู้
ฉัน เปิ้น ถ้าสนิทกันมากๆ จะเป็น ฮา
กลับบ้าน ปิ๊กบ้าน
สับปะรด บะนัด บะขะนัด

แหม ถ้าไม่ได้ลำปางหนาตอนเป็นนักเรียน นางบาลละแย่เลย


โดย: Pa_Stang วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:19:13:51 น.  

 
ขอบคุณค่ะพี่ตังค์ ส่งเด็กไปนอนแล้ว ไม่งั้นจะแย่งกันใช้คอมค่ะ วันนี้เป็นอันว่างานหลวงเรียบร้อยแล้ว แต่พฤหัส-ศุกร์หน้าคาดว่าจะเจอศึกหนักได้ยินแว่วๆ ว่าต้องไปนอนที่ทำงานด้วย ฟังแค่นี้ก็สยองเลยค่ะ

เมื่อกี้น้องเห็นโปรแกรมแปลภาษาเลยให้ลองแปลนิยายน้องดู "ถ้าผมแพ้" = if hair loss วินระวี = Simple DVD 55555 อ่านแล้วหนาวเลยอ่ะ


โดย: Kim-Ha IP: 115.87.102.249 วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:19:38:58 น.  

 
"ถ้าผมแพ้" = if hair loss กรรม คงคล้ายๆโปรแกรมแปลภาษาประกิจเป็นไทยมั้งคะ อาการประมาณกัน

ปลายปีงบแก่ๆ ประชุม อบรมจนอยากแยกร่างได้ หอบคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:21:30:04 น.  

 
ไฟดับค่ะ ฝาชีปลุกคนทั้งบ้านขึ้นมาหาไฟฉายอันเดียว น้องเลยตาสว่าง วันนี้ฝนตกแรงสุดๆ ฟ้าก็ผ่าแรงสุดๆ แต่หยุดไปตั้งนานแล้ว ไฟเพิ่งมาดับค่ะ



โดย: Kim-Ha วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:23:32:07 น.  

 
พี่ตังค์ขยันอ่ะ อยากแยกร่างไปประชุม อบรม น้องเจอจัดนักแค่ปีละวันก็จะแย่แล้วค่ะ

ไฟมาแล้วค่ะ ฝนก็มาด้วย


โดย: Kim-Ha วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:23:42:28 น.  

 
ที่เกาะสวรรค์ก็ไฟดับค่ะ (แต่เป็นเวลาค่ะ เพราะต้องเซฟไฟ)

เม้นท์ของน้องก็หายไปตอนไฟดับ เพราะลืมดูเวลา...โผล่เข้ามาตอนค่ำ เข้ามาอ่านจนจบทั้ง 11 ตอน
เม้นท์ก็หายอีก 2 รอบ เพราะเน็ตยังคงกากได้โล่ห์อ่ะค่ะพี่หญิง...โมโห!!! เลยปิดคอมเลย ชิส์!

จะบอกว่า นิยายเรื่องนี้สนุกมากกกกกกกก น้องชอบมากกกกกกกกก
โดยเฉพาะคู่แฝดนรก เอ้ย! แฝดน้องน่ะค่ะ น่ารักดี...แต่ถ้าจะให้เริ่ดมากจริงๆ พี่หญิงต้องเขียนเพิ่มเติมว่า
v
v
v
วินระวี แสดงโดย กัน นภัทร อินทร์ใจเอื้อ
ลิลลี่ แสดงโดย พลอยมณี อินทร์ในเอื้อ

รับรองเรททิ้ง เอ้ย!ติ้งพุ่งพรวดแหง๋มๆ...อร๊ายส์! ใครไม่จิ้น น้องก็จิ้นตะเองกะเจ้ากันไปแระ
(เรื่องนี้ขอแอบแสดงเอง...เจ้าของนิยายเค้าไม่เชิญ ก็ไม่แคร์! กร๊ากกกก)

พี่หญิงอัพ level 13 ได้แล้ว...น้องพร้อมแสดง อุ้ย! ไม่ใช่ พร้อมอ่านซีน hot unlimited แล้วเจ้าค่ะ

พี่ตังค์จ๋า...ถ้าไม่มี level ก็ไม่ช่าย Wonderfulmoon หื่_น เย้ย! ตัวจริงเสียงจริงซิคร๊า
รอนะคร๊า น้องกำลังเรียบเรียงตัวอักษรอยู่อ่ะค่ะ...รับรองว่าที่โม้ไว้ ยังคงโม้ต่อไป 55555+++

ปล. อุดหนุน"เหวี่ยงก็รัก" ซิงเกิ้ลใหม่ของสุดที่รักกันรึยังเจ้าคะพี่ๆ
น้องโหลดมาฟังเป็นรอบที่ร้อยแล้ว...ก็ยังคงอยากเหวี่ยงคนแต่งเพลงไม่หายเลยค่ะ
ไม่ค่อยปลื้มซักเท่าไหร่ เฮ้อ! เสียดายศิลปินเพชรในเพลงจริงๆ ค่ะ...เพลงนี้ขอเหวี่ยงนะคร๊า



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:12:39:59 น.  

 
เรื่องนี้จริงๆ แล้วไม่ใช่นิยายรักกุ๊กกิ๊กนะจ๊ะ จาบอกให้ พล็อตเรื่องนี้ดราม่าสุดๆ พี่หญิงแค่คิดก็น้ำตาร่วงไปหลายเพลาแล้ว แต่ยังเขียนไปไม่ถึงซะที กะไว้ว่าจะแถให้ได้ซัก 25-30 ตอน ไม่รู้จะไปถึงละเปล่า ให้แย่งซีนกันไปมามั่วๆ เดี๋ยวก็ถึงเองแหละเน๊อะ จะมีอยู่คู่นึงที่จะถึง level 13 ก่อน อิอิ ให้เดาล่วงหน้าว่าจะเป็นคู่ไหน เพราะพล็อตเรื่องคิดไว้จนจบแล้วอ่ะ

จะจิ้นว่าเป็นใครก็ตามสะดวกจ้าหรือจะเล่นเองก็ไม่ขัดข้อง

ยังไม่ได้ฟังเพลงเหวี่ยงเลยอ่ะ ช่วงนี้ฟังแต่เพลงน้องแก้ม ซ้อมไว้ไปคอนฯ พี่กันอ่ะ (ถ้าไม่เชิญแม่เสื้อขึ้นคอนฯ มีเคืองนะเนี่ย อิอิ)


โดย: Kim-Ha วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:13:05:46 น.  

 
ต้องไปรับใช้ชาติแล้วนะคะคุณผู้ชม เย็นๆ เจอกันค่ะ คืนนี้จะตั้งใจอัพนะคะ แต่เพิ่งจิ้มไปได้แค่ 12 บรรทัด


โดย: Kim-Ha วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:13:32:14 น.  

 
ตั้งหนึ่งโหล อัพเลยๆ

ไม่รู้จะทำอะไรก่อนคะ วันอาทิตย์จะสอบ พรุ่งนี้จะเรียน อาทิตย์ต้องส่งงาน เลยเข้ามาส่อง สอง ว แทน


โดย: Pa_Stang วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:20:21:19 น.  

 
เหมือนกันเลยค่ะ ตอนงานหลวงตรึมไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี แต่งนิยายดีกว่า

แต่คืนนี้โล่ง ไม่มีงานหลวงทำ เลยจิ้นไม่ออกเลยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:20:27:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.