จริงอยู่..เจ้านายของฉันเป็นคนใจดี มีเมตตา แต่บางครั้งไม่ว่าจะเรื่องของงาน หรือปัญหาใดๆก็แล้วแต่ อาจจะทำให้เจ้านายเกิดอาการ"เหวี่ยง"ออกมาได้บ้าง แต่ก็ไม่บ่อยนักหรอกค่ะ

           อย่างกับฉันพักนี้ไม่รู้เจ้านายเป็นอะไร เหวี่ยงสุดๆ อาจจะเป็นเพราะเครียดจัดหรือวัยทอง ก็ไม่รู้ แต่ก็ช่างเถอะอย่างน้อยเจ้านายก็มีบุญคุณกับฉันมาก เพียงแต่พักนี้ไม่รู้จะเหวี่ยงไปหาใครก็เลยเหวี่ยงมาหาฉัน มันก็เลยทำให้ฉันรู้สึกประสาทเสียนิดหน่อย แต่อย่างน้อยเพื่อนร่วมงานก็เข้าใจ เพราะเพื่อนร่วมงานก็ได้รับอิทธิพลนี้ไม่ต่างกันกับฉัน แต่ฉันอาจโดนมากหน่อยเพราะอยู่กับเจ้านายมานาน

           แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันมี Plan B ไว้สำหรับอนาคตเรียบร้อยแล้ว ฉันคงไม่ฝากชีวิตไว้กับเจ้านายตลอดไปเพราะว่า วันหนึ่งฉันก็ต้องออกจากพวกเขาไปอาจจะด้วยอายุมากขึ้นจนทำงานให้เจ้านายไม่ไหว ฉันลาออกมาฉันก็ต้องหาอาชีพใหม่เพื่อเลี้ยงตัวเองและครอบครัว เพราะฉะนั้นฉันคงไม่รอให้ฉันทำไม่ไหวแล้วค่อยลาออกหรอก ต้องลาออกทั้งที่ฉันยังทำงานไหว เพื่อจะได้มีแรงมีกำลังทำไว้สำหรับอนคตครอบครัวฉัน

           Plan B ที่ฉันกำหนดไว้ คือ ธุรกิจส่วนตัวเป็นพวกความสวยความงาม และพวกสปา ฉันไปเรียนเสริมสวยที่สถาบันชื่อดังแห่งหนึ่งเพื่อเตรียมเปิดร้าน ฉันไปเรียนแบบครบวงจรทุกอย่างเพื่อเตรียมพร้อมเต็มที่สำหรับร้านของฉัน เพราะอย่างที่บอกฉันมีครีมที่ฉันขายอยู่ด้วยฉันต้องการเอาครีมที่ฉันขายมาให้ลูกค้าของฉันได้ทดลองใช้ดู เพราะฉันใช้แล้วคนรอบข้างใช้แล้ว ทุกคนก็บอกว่าเห็นผลและชอบด้วย ผลตอบรับออกมาดีเป็นบวก ยิ่งทำให้ฉันมีกำลังใจอยากจะทำร้านของฉันเองให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา

             แต่ Plan B ของฉัน ฉันก็ยังไม่ได้บอกให้ใครในที่ทำงานรู้ เพราะฉันตั้งใจว่าหลังจากคลอดลูกแล้วฉันจะลาออกไปเลี้ยงลูกซักพัก แล้วก็จะเปิดร้านเป็นของตัวเอง ฉันยังสงสารเพื่อนร่วมงานที่จะต้องมาทำงานแทนฉันตอนที่ฉันลาคลอด ฉันกลัวว่าพวกเขาจะต้องทำงานหนักมากขึ้นจนทนไม่ไหวแล้วก็ต้องลาออกไปในที่สุด

             อีกใจหนึ่งก็ยังเป็นห่วงเจ้านาย เพราะจะไม่มีใครทำงานให้เขาได้ เพราะที่ทำงานของฉันพนักงานไม่พอกับงาน เรียกว่าหนึ่งคนรับหน้าที่มากกว่าหนึ่งตำแหน่งอีก ถ้าฉันลาออกไปจริงๆใครจะช่วยงานเขา

             แต่อนาคตฉันกำหนดเองได้ ถ้าอยู่จนเกษียณอายุแล้วค่อยออก ฉันจะได้อะไรจากงานที่ทำ ในเมื่อทุกวันนี้ โบนัสก็ไม่มี เงินเดือนก็ขึ้นยากแถมขึ้นแต่ละทีก็ยังขึ้นน้อยอีก จะเอายังไงกันดีหล่ะทีนี้ แต่ในที่สุด สุดท้ายฉันก็ต้องตัดสินใจ ลาออก เพื่ออนาคตของฉันทำในวันที่ฉันยังมีแรงทำดีกว่า ดีกว่าปล่อยให้ทำไม่ไหวแล้วค่อยมาเริ่มต้น ฉันคิดอย่างนี้

            แล้วคุณหล่ะเคยมีบ้างมั๊ยกับความคิดและความรู้สึกแบบนี้???วันนี้ฉันไม่ได้มาชวนใครให้ลาออกจากงานที่ทำนะคะ เพียงแต่ลองให้คุณๆทั้งหลายได้ลองคิดเล่นๆดู เผื่อวันนึงข้างหน้าอาจจะต้องตัดสินใจเหมือนอย่างกับฉัน