พอถึงเวลานัดตามที่ตำรวจนัดไว้ น้องสาวฉันไม่มาตามนัด ตำรวจโทรไปตามก็ปฎิเสธยืนยันด้วยเหตุผลข้างๆคูตามเดิม สามีของน้องสาวฉันทนฟังไม่ไหวเลยจัดการบังคับน้องสาวฉันแม่และน้องๆทุกคนมาที่สถานีตำรวจจนได้ ฉันรู้ว่าแม่ฉันกลัวเพราะที่บ้านฉันไม่เคยมีใครขึ้นโรงพักกันมาก่อน เมื่อทุกคนที่บ้านฉันมาถึงตำรวจถามว่ามันเกิดเรื่องอะไร ใครเป็นคนเขียนจดหมายมาด่าฉัน แม่ฉันยอมรับว่าเขาเป็นคนเขียน ตำรวจบอกว่าฉันจะเอายังไงในเมื่อลูกฟ้องแม่ไม่ได้ ฉันบอกว่าฉันไม่ต้องการอะไร ฉันต้องการแค่ให้ลงบันทึกประจำวันไว้ว่า ห้ามคนบ้านนี้ทุกคนเข้ามายุ่งเกี่ยวกับฉันและลูกของฉันอีกอย่างเด็ดขาด เพราะถ้าขืนมายุ่งอีกฉันสามารถฟ้องดำเนินคดีต่อได้ในทันที

        ทุกคนไม่ยอมเซ็นต์ชื่อลงบันทึกประจำวัน อ้างว่าเป็นห่วงหลาน ตำรวจบอกว่าคุณห่วงยังไงพวกเขาบอกว่าเขาอยากโทรคุยกับลูกฉัน ฉันก็ห้ามไม่ให้ลูกฉันคุย ฉันก็ตอบกลับไปว่าที่ฉันไม่ให้คุยก็เพราะว่าพวกเขาชอบเอาเรื่องไปโกหกให้ลูกฉันฟังว่าฉันเลวสารพัด ทั้งกินเหล้า ทั้งไปเที่ยว ทั้งมีสามีไม่รู้กี่คน คุณลองคิดดูว่าลูกไม่ได้อยู่กับคุณแต่ลูกต้องมาฟังว่าแม่ไม่ดียังไงความรู้สึกของลูก สุขภาพจิต และความรู้สึกของลูกจะเป็นยังไง

       มันไม่จริงเลยซักนิด ตำรวจบอกว่าที่จริงเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับครอบครัวของแม่และน้องสาวเลย ในเมื่อฉันกับสามีเก่าเลิกกันไปแล้วเรื่องลูกก็ตกลงกันเรียบร้อยถูกต้องว่าลูกใครจะดูแล ซึ่งทุกฝ่ายทั้งฉันและสามีเก่าก็ตกลงกันด้วยดีทางบ้านฉันยังจะยุ่งเกี่ยวอะไร ถ้าพวกคุณรักหลานจริงพวกคุณจะส่งเสียเลี้ยงดูให้หลานเดือนละเท่าไหร่ ทุกคนเงียบไม่มีคำตอบออกมา ตำรวจถามว่าไหนพวกคุณเป็นห่วงหลานหล่ะว่ายังไง ในเมื่อฉันก็รับผิดชอบลูกทุกอย่างฉันมีเอกสารการโอนเงินให้ลูกทุกเดือนอยู่แล้ว

       ฉันบอกว่าลูกฉัน ฉันเลี้ยงเองได้ฉันยังอยู่ ยังไม่ตายไม่ต้องมารับผิดชอบในตัวลูกฉันไว้รอลูกฉันปิดเทอมใหญ่ก่อนฉันจะย้ายลูกมาอยู่กับฉัน และพวกเขาจะไม่มีสิทธิได้เจอและได้คุยอีกเลย ยังตกลงกันไม่รู้เรื่องพวกเขาก็เดินกลับออกมาจากโรงพักเฉยเลย กลับบ้านกันไปซะดื้อๆอย่างนั้น ตลกมั๊ยหล่ะค่ะ ทั้งตำรวจและทนายต่างงงกันไปตามๆว่ากันทำไมกลับกันซะดื้อๆอย่างนั้น ยังตกลงหรือยังสรุปกันไม่ได้เลย ทั้งตำรวจและทนายต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า นี่พวกเขามาเพื่อรุมด่าคุณโดยเฉพาะเลยนะเนี่ยะ คดีแบบนี้ครอบครัวแบบนี้ผมก็ยังไม่เคยเจอ เพิ่งมีบ้านฉันนี่แหล่ะเป็นครอบครัวแรกที่ได้เจอ

       ตำรวจและทนายต่างบอกว่าบ้านฉันเหมือนคนโรคจิตยังไงยังงั้น เพราะคุยกันดีๆไม่ได้ต้องด่ากัน เหตุผลที่เอาขึ้นมาพูดก็ฟังไม่ขึ้นสักอย่างทั้งทนาย ตำรวจฉันและสามีก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าพวกเขาทำอย่างนี้เพื่ออะไร และต้องการอะไร ไม่เข้าใจเหตุผลที่พวกเขาทำ

        แต่ยังไงซะเรื่องนี้ก็เป็นบทเรียนอย่างดีให้กับแม่และน้องๆของฉัน เพราะตั้งแต่ขึ้นโรงพักครั้งนั้นพวกเขาก็ไม่กล้ายุ่งกับฉันและลูกของฉันเท่าไหร่จะมีบ้างก็เป็นครั้งคราวไม่วุ่นวายมากมายเหมือนแต่ก่อน      ส่วนฉันก็ไปรับลูกมาอยู่กับฉัน สามีใหม่ฉันเป็นธุระจัดการเรื่องโรงเรียน ค่าเทอม ค่าใช้จ่ายต่างๆให้กับลูกของฉัน ทำให้ลูกของฉันได้มีโอกาสทางการศึกษามากขึ้น จากเด็กที่เรียนโรงเรียนต่างจังหวัด ตอนนี้ลูกของฉันได้เรียนโรงเรียน นานาชาติ3ภาษา ได้เจอเพื่อนๆและคุณครูที่ดี มีรถรับส่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง

         สามีฉันก็ช่วยสอนการบ้านรวมทั้งสอนพิเศษภาษาอังกฤษให้อยู่บ่อยๆตลอดเวลา เพื่อให้ลูกฉันได้พัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อยๆลูกของฉันและสามีใหม่ของฉันเข้ากันได้ดีมากๆทำให้ฉันไม่หนักใจในเรื่องของปัญหาพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยง เขาเป็นคนใจดีมากๆและก็รักเด็กเข้าใจเด็กทุกปัญหา ใจเย็น และใช้เหตุผลในการสอนลูกของฉัน

         ส่วนฉันตอนนี้ก็ตั้งท้องเกือบใกล้จะคลอดแล้วฉันและลูกของฉันรู้สึกดีใจที่สามารถมีวันนี้ได้ ทั้งนี้ก็เป็นเพราะการช่วยเหลือของสามีของฉัน ขอบคุณจริงๆค่ะ ที่ตลอดเวลาคอยดูแลฉันให้กำลังใจช่วยเหลือและอยู่ต่อสู้คู่กับฉันไม่ทิ้งฉันไปที่ไหน ขอบคุณที่เป็นผู้นำที่ดีและเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีจริงๆในชีวิตของฉัน ฉันก็เพิ่งเคยเจอผู้ชายแบบนี้ ถ้าทั้งชีวิตของฉันต้องเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้มาตลอดแต่สุดท้ายฉันได้เจอสามีฉันคนนี้ ฉันคิดว่ามันคุ้มค่าแล้วกับที่ฉันรอคอย

         บล็อคนี้ฉันเขียนขึ้นเป็นเป็นอุทาหรณ์เพื่อให้กำลังใจแก่ทุกๆคนที่กำลังเจอปัญหาหนักๆ ดูฉันเป็นตัวอย่างในความโชคร้ายมักมีความโชคดีอยู่เสมอ ฟ้าหลังฝนมักสวยงาม อดทนกับปัญหาและใช้สติแล้วทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เป็นกำลังใจให้ทุกคน ขอบคุณที่ติดตามผลงานและให้กำลังใจค่ะ แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้า กับเรื่องใหม่ๆในชีวิตฉัน