คีอานู รีฟส์ ใช้ชีวิต 20 ปีแรก ที่ Toronto Canada เป็นส่วนใหญ่
เริ่มมีรายได้ก้อนใหญ่ครั้งแรกจากงานโฆษณาน้ำอัดลม หลังจากนั้นก็เป็นตัวประกอบในรายการทีวีของแคนาดา จนกระทั่งตัดสินใจเก็บของใส่ท้ายรถขับมานิวยอร์ค และแอลเอ เพื่อมีอาชีพนักแสดง

ช่วงสี่ปีแรก คีอานูรับบทส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่นที่ไม่ธรรมดา (พี่แกรับบทเด็กกว่าอายุจริงมาตั้งแต่แรกเลย ฮี่ๆ) ผลงานสร้างชื่อ คือ River's Edge (1986) ในบท Matt ซึ่งเป็นบทที่ ทั้งลึกและกว้าง และเป็นคีอานู เอามั่กๆ

แองจี + หวัดดีค่ะ คนอ่านบล็อก วันนี้ แองจีจะพาคุณย้อนเวลากลับไปดูเรื่องราวในยุคทองของ คีอานูรีฟส์ ในช่วงสิบกว่าปีที่แล้วกันนะคะ
คีอานู + ยุคทอง ตรงไหนกัน
แองจี + วุ้ยยยยยย มาได้ไงเนี่ย
คีอานู + นั่นดิ งงอยู่เหมือนกัน
แองจี + ฮ่า ไม่ต้องงงค่ะ
(พูดพร้อมกัน)........อะไรก็เกิดขึ้นได้ที่ aNGy's Fantasy Land
คีอานู + Oh My Goshhh She's an evil
แองจี + ฮ่า เอาเหอะน่า ตอบมาก่อนว่า ทะไมพี่ว่า มันไม่ใช่ยุคทอง
คีอานู + ยุคทองยังไง เรื่องปวดกระบาลก็เยอะ ข่าวลือมั่วๆก็เพียบ ยุคแบบนี้เนี่ยนะ ที่เราว่าเป็นยุคทอง
แองจี + งั้นพี่จะเรียกมันว่าอะไร
คีอานู + เรียกว่า ..... ช่วงที่ไม่มีทางลืมดีกว่า
แองจี + โอเชชชชช ได้เรย คุณผู้อ่านคะ เราจะเข้าไปดูยุคที่ลืมไม่ลง ของคีอานูกันค่ะ
คีอานู + อืม
แองจี + เอ้า เล่าสิจ๊ะ
คีอานู + ขี้เกียจง่ะ เรื่องโบราณทั้งนั้น ใครจะสนใจ
แองจี + เง้ออออ อิตานี่ นิ
คีอานู + อือ
แองจี + ง่ะ.....งั้นจี้เล่าก็ได้ ก็ หลังจากพี่ดังมาจาก บิลแอนด์เท็ดใช่มะ ทีนี้ พี่ก็ถือโอกาสไปเล่นโต้คลื่นกะดิ่งพสุธาฟรีแถมได้ค่าตัวใน Point Break ที่ตอนแรกมันไม่ได้ชื่อนี้ด้วยใช่เป่า ชื่อไรนะ ตอนเซ็นสัญญาน่ะ
คีอานู + อาจารย์ใหญ่
แองจี + เฮ้ย มะใจ้
คีอานู + ฮ่า ล้อเล่น Riders on the storm น่ะ
แองจี + เออ ค่อยยังชั่ว วุ้ย มาบล็อกแองจีแล้วทำมีลูกเล่นนนะ
คีอานู + เอ๊าะ ไม่ได้สิ เพราะ
(พูดพร้อมกัน)........อะไรก็เกิดขึ้นได้ที่ aNGy's Fantasy Land
คีอานู + ตายแล้วกรู นี่พี่ต้องติงต๊องตามเธอจริงๆหรือนี่
แองจี + ฮ่า เอาน่า นานๆทีนะ นะ นะ
คีอานู + เอออ
แองจี + แล้วตอนนั้น นึกไงรับเล่นล่ะ
คีอานู + อ๋อ ผู้กำกับหนังเรื่องนี้สวยน่ะ เอ๊ย มะใช่ แหะๆ คือว่าบทมันน่าเล่นง่ะ
แองจี + จะลองเล่นหนังแอ็คชันดูบ้าง ว่างั้น
คีอานู + จริงๆแล้วก็คงจะยังงั้น เพราะก่อนหน้านั้นมันมีแต่ ดรามา กับตลกซะหมดเลย จะให้เล่นแบบเดิมๆ ก็เบื่อฟ่ะ
แองจี + อืมม ก็เลย เลยมาจนถึงเรื่อง สปีด
คีอานู + ก็คิดอยู่นานนะ เพราะว่า จริงๆแล้วไม่ชอบพล็อตมันสักเท่าไร แต่พอดี ลุงเออร์วินแกว่า ตัวละครมันมีพัฒนาการนะ อะไรแบบนี้ ก็เลย รับเล่น
แองจี + พี่รู้มะ หนูหลงรักพี่ก็เพราะหนังเรื่องนี้ล่ะ
คีอานู + โอ้ จริงหรือ นี่ถ้าพี่รู้ล่วงหน้า พี่ต้องไม่เซ็นสัญญาแน่ๆ
แองจี + อ๊า คี อ๊า นู อย่าทำแองจีมะโห นะ เดี๋ย..แม่...
คีอานู + ฮ่า ตาขวางแล้วเซ็กซี่นะจี้เนี่ย
แองจี + เด๋วเหอะ ชักมะโหแล้วนา พักนี้ ยิ่ง'รมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย
คีอานู + เอ่า เป็นไรไปล่ะจ๊ะ
แองจี + ก็ ไม่มีไรหรอก แค่หงุดหงิดที่อะไรๆมันไม่เป็นไปตามที่คิดเท่านั้นแหละ
คีอานู + โทะ..โถ นึกว่าอะไร ถ้ามันได้อย่างที่เราคิดทุกอย่าง ชีวิตมันจะน่าสนใจตรงไหน
แองจี + อืมม ก็จริงเนอะ
คีอานู + เลิกคุยแล้วใช่มะ จะกลับไปนอนแล้ว
แองจี + เฮ้ยย เด๋วจิ ไรฟะ เพิ่งเล่ามาถึงหนังเรื่องสปีดเอง
คีอานู + เฮ้อออ ใครเค้าจะสนใจกันจ๊ะ แองจี
แองจี + มีสิคะ เพ่ไม่รู้อะไร ถึงแม้บล็อกหนู จะไม่ค่อยมีใครเขียนคอมเม้นท์ แต่เขาก็มาอ่านกันนะคะ
คีอานู + เรอะ
แองจี + อือ
คีอานู + เอา ... ก็ได้
แองจี + พี่ก็เล่าจิ
คีอานู + มันก็ ไงนะ ก็มีเล่นหนัง เล่นดนตรี ออกทัวร์ อุบัติเหตุนิดหน่อย ก็เท่านั้นแหละ
แองจี + เว้อ เรื่องตั้งเยอะ เล่าแค่เนียะ นะ แล้วเรื่อง ข่าวลือเกย์ล่ะ
คีอานู + ก็แค่เรื่องหนึ่ง ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
แองจี + ไม่แก้ข่าวหน่อยเหรอ
คีอานู + ไม่อะ แล้วแต่ ใครจะคิดยังไงก็เชิญ
แองจี + วุ้ยย พี่นี่จริงๆเลย คุยเรื่องอื่นก็ได้ฟะ ตกลงวันเสาร์นี้ มาโตเกียวแน่ใช่ไหม
คีอานู + ใช่จ้ะ

แองจี + ทำไมมาบ่อยนักล่ะ โตเกียวน่ะ เมื่อไรจะมากรุงเทพบ้าง
คีอานู + มันอยู่ตรงไหนนะเมืองที่ว่าน่ะ
แองจี + อ๊าาาาา
คีอานู + ฮ่า ล้อเล่นนน มันไม่มีใครเชิญ จะไปได้ไง จ่ายค่าตั๋วเครื่องบินเอง เปลืองแย่
แองจี + แล้วมาโตเกียวตั้งไม่รู้กี่รอบ ไม่เบื่อบ้างเรอะ
คีอานู + ไปหลายรอบก็จริง แต่ก็ไม่ค่อยได้เที่ยวหรอก อยู่แต่ในโรงแรม
แองจี + เอ่า แล้วทำไมไม่เที่ยวละ
คีอานู + ก็ทุกที ตารางงานมันล็อคไปหมดนี่ แล้วไหนจะ jet lag อีก
แองจี + หนูว่า พี่มัวแต่ทำอะไรในโรงแรมซะมากกว่า
คีอานู + ใครจะบอกเธอละ แองจี เรื่องนั้นน่ะ
แองจี + ชะ หนูว่าแล้วเชียว...แล้วเที่ยวนี้ พาหวานใจคนไหนมาล่ะ
คีอานู + ง่า งึมๆๆๆ งำๆๆๆ
แองจี + วุ้ย ทำเปงลึกลับ มันตรงวันเกิดพี่ด้วยนะ วันเสาร์น่ะ
คีอานู + ช่ายย ก็ดีนะ เที่ยวนี้ คงมีใครเลี้ยงราเม็งกับซูชิแน่ๆ
แองจี + เหวอออออออ รวยแล้วยังหวังกินฟรีอีกนะ
คีอานู + ป่าวววววว ทุกปีก็มีคนเลี้ยงทุกทีแหละ เว้นแต่ปีที่อายุครบ 39เท่านั้น ที่ลองกินข้าวเย็นคนเดียวดู
แองจี + เออ นึกไงนะ ไปกินข้าวคนเดียว
คีอานู + นั่นดิ พิลึกชะมัด
แองจี + พี่ก็เป็นเงียะ หนูถึงได้หลงพี่นักหนา
คีอานู + งั้นพี่เปลี่ยนนิสัยก็ได้ จี้จะได้พ้นทุกข์ซะที
แองจี + จิงง่ะ เปลี่ยนได้ จิงง่ะ
คีอานู + ฮ่า ลองดูมะ
แองจี + อย่าเลยยยย เสียดายนะ มีของประหลาดหน้าตาดีๆไว้ดูเล่น จะได้ทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้นนะคะ
คีอานู + ฟังแล้ว พิลึกๆเนอะ
แองจี + ฮี่ๆ เหนื่อยแระ ลาคนอ่านบล็อกพร้อมกันนะพี่นะ
คีอานู + อือ
(พูดพร้อมกัน)........อะไรก็เกิดขึ้นได้ที่ aNGy's Fantasy Land
^
Sth's made

Sth's real
v
(1990)
I Love You to Death
Tune in Tomorrow
(1991)
Point Break
Bill & Ted's Bogus Journey
My Own Private Idaho
(1992)
Dracula
Much Ado About Nothing
(1993)
Even Cowgirls Get the Blues
Little Buddha
(1994/I)
Speed
(1995)
Johnny Mnemonic
A Walk in the Clouds
(1996)
Chain Reaction
Feeling Minnesota
(1997)
The Last Time I Committed Suicide
The Devil's Advocate
(1999)
The Matrix
(2000)
The Replacements
The Watcher
The Gift
^
ทั้งหมดนี้ คัดเฉพาะ ที่เด่นๆนะคะ พี่แกก็ มีงานไม่มากนะ แต่ว่ามีชิ้นเด่นๆให้จดจำ ส่วนเวลาที่เหลือหมดไปกับการทัวร์คอนเสิรต์ กับวง ด็อกสตาร์ค่ะ วงดนตรีอะไรไม่รุ แสดงสดทีไร มีแต่สาวๆเขวี้ยงชั้นในขึ้นไปบนเวที คีอานูเคยเล่าว่า พี่แกน่ะชินซะแว้วกับของที่พวกหล่อนส่งมาให้ดูแทนไซส์น่ะ พวกที่มาเปิดโชว์เต้าก็เพียบ มิน่าล่ะ ถึงได้ชอบเล่นดนตรีสดนัก ชิชะ อ่อ..แต่แกเล่าว่า ของที่เพี้ยนที่สุดที่เคยเห็นแฟนๆเอามาวางบนเวที คือ เด็กทารกค่ะ ร้องไห้จ้าเลยด้วย วู้ แม่มันช่างเพี้ยนเจงๆเล้ย
เอาะ..มีเกร็ดเล่าให้ฟังจาก ร็อบ เมล์เฮ้าส์ด้วยล่ะ ว่า คีอานูเนี่ย กินเก่งสุดๆ มีอยู่ครั้งนึงที่ไปทัวร์คอนเสิร์ตกันที่เซนต์หลุยส์ ทั้งวงโดนคีอานูเคาะประตูปลุกตั้งแต่ไก่โห่เพราะว่า "เฮ้ เพื่อน นี่เราอยู่ในเมืองที่ อบ ซี่โครงหมูอร่อยที่สุดใน'เมกาเลยนาเฟ้ย มัวนอนอยู่ได้ไง" ฮ่า กินเก่งจริงๆด้วย พุงยื่นแล้วนะพี่คีนะ คริๆ