|
|
ปี 217 AD
ปี Jian’an ที่ 22 217 AD
(25 มกราคม 217- 12 กุมภาพันธ์ 218)
ฤดูใบไม้ผลิ เดือนแรก โจโฉนำกองทัพมาที่ Juchao ซุนกวนนำกองทัพไปป้องกันที่ยี่สู ในเดือนที่สองโจโฉนำกองทัพเข้าโจมตีซุนกวน
ก่อนหน้านั้น ผู้บัญชาการกองทัพเจียวขิมได้รักษาการณ์ที่ Xuancheng ชีเซ่งนายอำเภอ Wuhu ได้จับตัวลูกน้องของเขาที่กระทำความผิดคนหนึ่งและเสนอให้ลงโทษประหารชีวิต เมื่อซุนกวนอยู่ที่ยี่สู เจียวขิมและลิบองนั้นมีหน้าที่รับผิดชอบกองทัพของซุนกวน แล้วเจียวขิมก็กล่าวชมชีเซ่ง ซุนกวนจึงถามเหตุผล
เจียวขิมตอบว่าชีเซ่งนั้นซื่อสัตย์และขยันทำงาน เขามีความสามารถ ความกล้าหาญ และรู้จักวางแผน เขามีความสามารถที่จะคุมทหารเป็นหมื่นได้ ในขณะที่การใหญ่ยังไม่สำเร็จ มันจึงเป็นหน้าที่ของข้าที่จะหาข้ารับใช้ที่ดีให้ท่าน แล้วข้าจะละเลยคนที่มีความสามารถเพราะอคติส่วนตัวได้อย่างไร ซุนกวนคิดว่าเจียวขิมดีมากที่คิดแบบนี้
ในเดือนที่สามโจโฉถอยทัพ แต่ทิ้งแม่ทัพผู้นำความสงบสู่ฝูงชนแฮหัวตุ้นพร้อมด้วยอำนาจควบคุมโจหยิน เตียวเลี้ยวและแม่ทัพคนอื่นที่ยังอยู่ที่ Juchao ด้วยกองทัพยี่สิบหกกองทัพ ซุนกวนส่งแม่ทัพใหญ่ Xu Xiang ไปหาโจโฉเพื่อขอสงบศึก โจโฉตกลงรื้อฟื้นความสัมพันธ์ขึ้นใหม่ รวมถึงการแต่งงานพันธมิตรที่เคยทำในสมัยซุนเซ็ก
ซุนกวนแต่งตั้งแม่ทัพปราบคนชั่ว จิวท่ายให้รักษาการณ์ที่ยี่สู จูเหียน ชีเซ่งและคนอื่นล้วนต่างอยู่ภายใต้เขา แต่เพราะจิวท่ายเป็นคนที่มาจากตระกูลชาวบ้านทั่วไป พวกเขาจึงปฏิเสธที่จะทำตามคำสั่งจิวท่าย ซุนกวนจึงเชิญขุนนางทั้งหมดมากินเลี้ยง เขาสั่งให้จิวท่ายถอดเสื้อออก และซุนกวนก็ชี้ไปที่แผลแต่ละแผลและถามว่าเขาได้รับแผลมาอย่างไร จิวท่ายตอบความเป็นมาของแต่ละแผลโดยบรรยายถึงการรบและสงครามแต่ละครั้ง
เมื่อจิวท่ายบรรยายจบ ซุนกวนสั่งให้เขาใส่เสื้อผ้า แล้วจับมือเขาไว้ร้องไห้พูดว่า Youping (ชื่อรองจิวท่าย) ท่านเป็นเสมือนพี่น้องของข้า ในช่วงเวลาแห่งสงคราม ท่านไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง ท่านต่อสู้เหมือนดั่งเสือและหมี ท่านได้รับแผลหลายสิบแผลในการรบ ร่างกายท่านล้วนเต็มไปด้วยแผลเป็น มันจึงเป็นธรรมดาที่ข้าจะสำนึกในใจถือว่าท่านเป็นเหมือนกับพี่น้องข้า และท่านเองเหมาะสมแล้วกับตำแหน่งที่สูงส่งนี้ เมื่องานเลี้ยงสิ้นสุด ซุนกวนสั่งให้รถม้าของเขารอก่อน เมื่อจิวท่ายผ่านมาพร้อมกับองครักษ์ ซุนกวนก็ให้ตีกลองศึกและเป่าแตรจนเขาจากไป หลังจากนั้น ชีเซ่งและคนอื่น ๆ ต่างก็เคารพในจิวท่าย
ในฤดูร้อน เดือนที่ห้า มีราชโองการประกาศให้วุยอ๋องโจโฉมีธงประจำตัวเหมือนโอรสสวรรค์ เมื่อโจโฉออกไปตามถนน ถนนต้องมีการเคลียร์ผู้คนให้พ้นจากถนน
ในเดือนที่หก โจโฉแต่งตั้งฮัวหิมเป็น Imperial Counsellor
ในฤดูหนาวเดือนที่สิบ มีราชโองการประกาศให้วุยอ๋องโจโฉสามารถใส่มงกุฏประดับด้วยพู่ห้อยสิบสองพู่ และสามารถนั่งรถม้าทองที่เทียมโดยม้าหกตัว และรถม้าห้าคู่ตามฤดูกาลเพื่อคอยอารักขา (รถม้าจะถูกทาสีตามฤดูกาล คือ เขียว แดง เหลือง ขาว และดำ เพื่อสื่อถึงฤดูใบไม้ผลิ ร้อน กลางปี ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว)
โจโฉแต่งตั้งแม่ทัพสุภาพชนแห่งราชสำนักในทุกกรณี โจผีเป็นทายาทของเขา
ก่อนหน้านั้น โจโฉมีภรรยาคนแรก เป็นหญิงจากตระกูลเตง แต่นางไม่ได้ให้กำเนิดบุตรแก่โจโฉ ต่อมาเมียน้อยของโจโฉซึ่งแซ่เล่าได้ให้กำเนิดบุตรชายชื่อโจงั่ง และสนมของโจโฉอีกคน นางเปียนซีให้กำเนินบุตรชายสี่คนคือ โจผี โจเจียง โจสิดและโจหิม
โจโฉให้ เตงฮูหยินดูแลโจงั่งเหมือนดั่งเป็นมารดา เมื่อโจงั่งเสียชีวิตที่ Rang เตงฮูหยินร้องไห้เสียใจไม่หยุดแม้โจโฉจะสั่ง ทำให้โจโฉโกรธมากและส่งนางไปอยู่ที่ห่างไกลและตั้งให้เปียนฮูหยินเป็นภรรยาคนที่สองของเขา
โจสิดนั้นเฉลียวฉลาดและไหวพริบเป็นเลิศ มีความเชี่ยวชาญและความสามารถในเรื่องการแต่งบทกลอน โคลงกวีต่าง ๆ เหมือนได้รับพรสวรรค์ โจโฉชื่นชอบเขาเป็นอย่างมาก
โจโฉตั้งใจจะมอบบุตรสาวของเขาให้แต่งงานกับเตงหงี แต่เพราะว่าเตงหงีมีตาเพียงข้างเดียว โจผีจึงคัดค้านและพยายามขัดขวาง ดังนั้นเตงหงีจึงมีอคติกับโจผี รวมทั้งน้องชายของเขาเตงอี้และเอียวสิ้ว ขุนนางอาลักษณ์ของเฉิงเซี่ยงผู้ซึ่งสรรเสริญความสามารถของโจสิดอยู่เสมอ พวกเขาแนะนำให้โจโฉตั้งโจสิดเป็นทายาทของเขา เอียวสิ้วคือบุตรชายของเอียวปิว
โจโฉเขียนจดหมายอย่างลับ ๆ ถามความเห็นขุนนาง แต่ซุนต่ำได้เขียนจดหมายเปิดตอบกลับว่า เป็นหลักการตั้งแต่สมัยชุนชิวว่า การแต่งตั้งทายาทควรจะแต่งตั้งบุตรชายคนโต โจผีนั้นเป็นที่รักใคร่ของผู้คน มีความกตัญญู ฉลาดเฉลียวมีไหวพริบ มีความสามารถพอที่จะสืบทอดอำนาจของท่านได้ ข้าจะขอยืนกรานความคิดนี้จนตาย โจสิดนั้นแต่งงานกับบุตรสาวพี่ชายซุนต่ำ
มอกายพูดว่าก่อนหน้านี้ อ้วนเสี้ยวให้ความสำคัญกับบุตรจากภรรยาและเมียน้อยเท่าเทียมกัน ในที่สุดเขาก็ทำลายตระกูลของตัวเอง การแต่งตั้งทายาทที่ชอบธรรมถือเป็นเรื่องใหญ่ เป็นการไม่สมควรอย่างยิ่งที่ข้าจะได้รับรู้เรื่องนี้
Xing Yong บอกว่า การแทนที่ภรรยาที่ถูกต้องด้วยสามัญชน เป็นสิ่งที่คนในอดีตล้วนหลีกเลี่ยง ข้าน้อยขอให้นายท่านพิจารณาอีกครั้ง
โจผีส่งคนไปหากาเซี่ยง ถามว่าเขาควรทำอย่างไรเพื่อรักษาตำแหน่งทายาทให้มั่นคง กาเซี่ยงตอบว่า ข้าแนะนำให้ท่านสนใจในการทำคุณงามความดี สังเกตพฤติกรรมของเหล่าบัณฑิต ขยันหมั่นเพียรอยู่ตลอดเวลา ไม่ประพฤติตัวผิดจารีตประเพณีที่ดีของบุตร เพียงเท่านี้แหล่ะ โจผีทำตามคำแนะนำของเขา และประพฤติตัวอย่างดี
ครั้งหนึ่งต่อมา โจโฉสั่งให้ขุนนางทุกคนออกไปแล้วถามกาเซี่ยงเกี่ยวกับเรื่องผู้สืบทอด กาเซี่ยงนิ่งเงียบและไม่ตอบอะไร
โจโฉจึงถามว่า ข้าพูดกับท่านแต่ท่านกลับไม่ตอบเพราะเหตุใด
กาเซี่ยงตอบว่า ข้ากำลังคิดถึงบางสิ่ง ดังนั้นข้าจึงไม่ได้ตอบคำถามนายท่านในทันที
โจโฉซักต่อว่า ท่านกำลังคิดถึงเรื่องอะไร
กาเซี่ยงตอบว่า ข้ากำลังคิดถึงอ้วนเสี้ยวและเล่าเปียว เรื่องบิดาและบุตรของเขา โจโฉจึงหัวเราะอย่างยกใหญ่
ครั้งหนึ่งเมื่อโจโฉยกทัพด้วยตัวเอง โจผีและโจสิดไปร่วมพิธีส่งโจโฉด้วยกันทั้งคู่ โจสิดได้พูดถึงคุณงามความดีความชอบธรรมต่าง ๆ นา ๆ ของโจโฉ ขุนนางในพิธีทั้งหมดล้วนแต่ชื่นชมเขา แม้แต่โจโฉเองก็ยินดีมาก
โจผีเห็นโจสิดสรรเสริญบิดา และมีผู้คนชื่นชมก็สับสนไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ Wu Zhi ได้ลอบกระซิบบอกเขาว่า ทันทีที่ท่านอ๋องจากไปท่านจงร้องไห้
ดังนั้นโจผีจึงเช็ดน้ำตาทันทีที่เขาโค้งคำนับลาโจโฉ โจโฉและเหล่าขุนนางของเขาล้วนแต่ร้องไห้เศร้าโศกเสียใจ ทุกคนในที่นั้นรู้สึกว่า แม้โจสิดจะมีคำพูดชมเชยที่วิเศษมากมาย แต่คำพูดเหล่านั้นปราศจากความรู้สึกที่แท้จริง
โจสิดมักจะทำตามอำเภอใจและไม่สนใจกระทำตามแบบแผน ในขณะที่โจผีมักจะใช้เล่ห์เหลี่ยม ปฏิบัติตัวผิดไปจากนิสัยที่แท้จริงของเขา เหล่านางรับใช้และขุนนางจึงพากันสรรเสริญเขาและพูดชมเชยเขาอยู่เรื่อย ๆ ดังนั้นโจผีจึงได้รับแต่งตั้งเป็นรัชทายาท
เหล่านางรับใช้ของมเหสีเปียนล้วนแต่ยินดีกับนางพูดว่า ท่านโจผีได้รับแต่งตั้งเป็นรัชทายาท ทุกคนในแผ่นดินล้วนแต่ยินดี ท่านควรจะมอบของล้ำค่าเป็นรางวัลให้แก่เขา
มเหสีเปียนตอบว่า ท่านอ๋องแต่งตั้งโจผีเป็นทายาทเพราะว่าเขาเป็นบุตรคนโตหาใช่สิ่งที่ควรยินดีไม่ ข้าจะยินดีก็ต่อเมื่อข้ามีบุตรที่ประพฤติตามคำสอน จารีตประเพณี ทำไมข้าถึงต้องมอบของล้ำค่าให้แก่เขา
เหล่านางรับใช้จึงกลับไปบอกโจโฉ โจโฉก็ยินดีและพูดว่า เวลาโกรธไม่แสดงอารมณ์ เวลาดีใจไม่แสดงท่าทีเกินงาม นี่เป็นสิ่งที่ทำได้ยากยิ่งนัก
โจผีใช้แขนเขาคว้าคอซินผีพูดว่า ท่านคิดได้ไหมว่าข้าดีใจเพียงใดซินผี
ซินผีบอกกับลูกสาวเขา Xin Xianying เรื่องนี้ นางถอนใจพูดว่า รัชทายาทเป็นคนที่จะมาแทนที่วุยอ๋องและเป็นคนที่จะประกอบพิธีในวังโบราณ และพิธีบวงสรวงต่อเทพยดาแห่งดินและพืชผล การได้รับตำแหน่งรัชทายาทถือเป็นงานที่หนักหนาสาหัส การเป็นผู้นำของประเทศถือเป็นงานที่น่าหวาดหวั่น เขาควรที่จะสุขุมและกังวลใจ แต่เขากลับชื่นชมยินดี แล้ววุยจะยั่งยืนได้อย่างไร นี่คือการล้มเหลวของวุย
เวลาต่อมา โจสิดเจ้าพระยาแห่งหลินซี ได้นั่งรถม้าอย่างเร็วผ่านถนนหลวงสายกลาง เขาได้สั่งให้นายทหารผู้เฝ้าประตูเปิดให้เขาผ่านไป โจโฉโกรธมาก แล้วขุนนางที่ควบคุมรถม้าก็ถูกประหารและกฏสำหรับเหล่าขุนนางชั้นสูงทั้งหลายก็ถูกตั้งให้เข้มงวดมากขึ้น แล้วความชื่นชมในตัวโจสิดก็ลดลง
ภรรยาของโจสิดมักจะแต่งตัวอย่างหรูหรา โจโฉได้ปีนหอคอยขึ้นไปเห็นนาง เพราะว่านางไม่เชื่อฟังกฏระเบียบที่ตั้งขึ้น ดังนั้นนางจึงถูกส่งกลับบ้านเกิดและถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย
หวดเจ้งแนะนำเล่าปี่ว่า ในการโจมตีแค่ครั้งเดียว โจโฉก็บีบบังคับเตียวฬ่อให้ยอมจำนนและยึดฮันต๋งได้ แต่เขาได้ใช้โอกาสนี้มาบุกดินแดนปาและจ๊ก เขาทำเพียงทิ้งให้แฮหัวเอี๋ยนและเตียวคับรักษาฮันต๋งไว้ ในขณะที่เขากลับขึ้นเหนือไป ถ้าไม่ใช่เพราะเขาโง่เขลาหรือว่าอ่อนแอ เขาต้องมีเรื่องสำคัญที่เมืองหลวง
เวลานี้เมื่อคำนวณดูแฮหัวเอี๋ยนและเตียวคับ ล้วนแต่ไม่ใช่คู่ต่อกรของเหล่าแม่ทัพของเรา ถ้าท่านยกทัพไปโจมตี ท่านต้องกำจัดพวกเขาได้ เมื่อท่านยึดฮันต๋งได้ ส่งเสริมการเพาะปลูกและสร้างคลังเสบียง มองหาข้อขัดแย้งและรอโอกาส
โอกาสดีที่สุดคือ ท่านอาจจะกำจัดศัตรูและฟื้นฟูราชสำนักได้
ถ้าไม่โอกาสขั้นที่สอง ท่านอาจจะค่อย ๆ ยึดมณฑลเองจิ๋วและเลียงจิ๋ว ทีละส่วน ๆ และขยายดินแดนของท่าน หรืออย่างน้อยที่สุด ท่านได้จุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญและปกป้องอย่างแข็งขันเพื่อป้องกันศัตรู นี่คือโอกาสจากสวรรค์ ท่านไม่ควรปล่อยให้ผ่านไปเด็ดขาด
เล่าปี่ยินดีกับความคิดนี้มาก เขานำแม่ทัพทั้งหมดเข้าสู่ฮันต๋ง เขาส่งเตียวหุย ม้าเฉียว งอหลันและคนอื่น ๆ ไปตั้งค่ายที่ Xiabian โจโฉส่งโจหองนำทัพมาขัดขวางพวกเขา
โลซกเสียชีวิตลง และซุนกวนแต่งตั้งให้เหยียมจุ้นทำหน้าที่แทนเขาคุมทหารหมื่นคนรักษาการณ์ที่ลกเค้า ทุกคนต่างยินดีกับเหยียมจุ้นแต่เขาปฏิเสธตำแหน่งนี้ พูดว่าข้าเป็นเพียงบัณฑิตธรรมดา ข้าไม่มีประสบการณ์เรื่องการทหารเลย เขาพูดอย่างจริงใจและร้องไห้ออกมา
แล้วซุนกวนก็ให้ลิบองรับหน้าที่นี้แทน และเป็นเจ้าเมือง Hanchang ทุกคนล้วนแต่ชื่นชมการปฏิบัติที่ควรของ เหยียมจุ้น ที่ปฏิเสธตำแหน่งนี้
ขุนพลผู้รักษาความซื่อสัตย์ ลกซุนแห่งเมืองง่อ ได้พูดกับซุนกวนว่า ในเวลานี้ เราต้องการทหารจำนวนมาก ถ้าเราโจมตีศัตรูและปราบความวุ่นวายเพื่อปราบศัตรูและความวุ่นวายในบ้านเมือง พวกโจรภูเขาอาศัยอยู่ในภูเขาที่ซับซ้อนและยากแก่การเข้าถึง หากปล่อยไว้นานเข้าจะกลายเป็นปัญหาภายหลัง ถ้าในใจกลางเขตแดนของเรายังไม่สงบสุข ก็ยากที่จะวางแผนโจมตีดินแดนที่ห่างไกล แต่ถ้าเราแบ่งเมืองออกเป็นเขตย่อย ๆ เราก็จะสามารถเกณฑ์ทหารฝีมือดีจากชาวบ้านเหล่านี้
ซุนกวนทำตามคำแนะนำของเขา แต่งตั้งให้ลกซุนเป็นผู้ควบคุมฝ่ายขวาของกองกำลังกลาง Fei Zhan ผู้นำของเหล่าโจรในตันเอี๋ยงก่อกบฏและยุให้เผ่า Shanyue เข้าร่วมกับเขา ซุนกวนส่งลกซุนไปโจมตีเหล่าโจรพ่ายแพ้ไป
แล้วลกซุนก็จัดการแบ่งสามหัวเมืองตะวันออกเป็นเขตย่อย ๆ แล้วชายทุกคนที่สามารถเข้าเกณฑ์คัดเลือกทหารได้และคนอ่อนแอต่าง ๆ ก็ถูกลงทะเบียนราษฎร์ ลกซุนได้ทหารชั้นดีจากการแบ่งเขตปกครองหลายหมื่นคน ความวุ่นวายต่าง ๆ ในอดีตก็ถูกจัดการ ทุกที่ที่ลกซุนยกทัพไปเขาได้จัดการให้อยู่ในกฎระเบียบอย่างเรียบร้อย แล้วเขาจึงกลับไปตั้งค่ายที่ Wuhu
Chunyu Shi เจ้าเมืองห้อยแขได้ส่งสารมาว่า ลกซุนได้ทำการกดขี่และลักพาตัวประชาชน เกิดปัญหาและความเศร้าโศกทุกที่ที่เขาไป แล้วเมื่อลกซุนกลับถึงเมืองหลวง ในรายงานของเขานั้นกลับชมเชย Chunyu Shi ว่าเป็นขุนนางที่มีความสามารถยิ่ง
ซุนกวนพูดว่า Chunyu Shi ได้ตั้งข้อกล่าวหาตัวเจ้า แล้วทำไมเจ้ายังจะเสนอให้มีการเลื่อนตำแหน่งเขาอีก
Chunyu Shi เป็นห่วงผู้คนของเขาลกซุนตอบ และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกล่าวหาข้า ถ้าข้ากล่าวหาตัวเขากลับ ก็จะทำให้นายท่านสับสนกับเรื่องราวของเรา และไม่เป็นประโยชน์ต่อผู้ใด
ซุนกวนตอบว่า เยี่ยมมาก มีเพียงคนไม่กี่คนเท่านั้นที่จะใจกว้างได้แบบนี้
โจโฉได้แต่งตั้งอองปิดหัวหน้าเสมียนของเฉิงเซี่ยงให้ดูแลกองทัพและการบริหารเมืองฮูโต๋
ในเวลานั้นกวนอูที่อยู่ที่เกงจิ๋วได้เกณฑ์ทหารซ่องสุมผู้คนมากขึ้น กิมหัน เชื่อว่าฮ่องเต้นั่นอาจถูกบังคับให้สละราชสมบัติได้ทุกเมื่อ จึงวางแผนกับ เกงจี อุยหลง หมอเกียดเป๋งและบุตรชายเกียดเมา เกียดบก พวกเขาวางแผนฆ่าอองปิดและใช้ฮ่องเต้เป็นสัญลักษณ์ในการต่อต้านโจโฉ แล้วส่งสารไปให้กวนอูนำทัพโจมตีขึ้นมาจากทางใต้
| Create Date : 27 มีนาคม 2549 |
| Last Update : 7 กรกฎาคม 2549 8:17:49 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 529 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [