กวีอุนนุนของฉัน

หลังจากน้ำตาแห้ง
ฉันเข้มแข็งโดยไม่รู้ตัว

นกบินตอนกลางคืน
ฉันมองไม่เห็นว่านกกำลังบิน

ความสวยงามของหญิงสาวตอนกลางวัน
ถูกกลืนไปกับแสงสว่างของสังคม

รอยยิ้มของใบหน้าที่เปื้อนน้ำตา
งดงามมากกว่ารอยยิ้มใดใด

เมื่อฉันอยู่คนเดียว
ฉันได้รู้จักตัวเองมากขึ้น

ฉันยืนรอเธอพร้อมกับผู้คนมากมาย
แต่ฉันรู้สึกว่ายืนอยู่คนเดียว

ความน่ารักของเธอ
คือมนต์สะกดที่ทำให้ฉันหลงไหล

เพียงแค่เสี้ยววินาที
เธอคนนั้นได้ขโมยหัวใจของฉันไป

รอยยิ้มของเธอ
ทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ

มีเพียงไม่กี่คน
ที่พบกับรักแท้
แล้วฉันก็ได้พบกับสิ่งนั้น

ฉันถามแม่ว่าฉันเกิดมาได้ยังไง
แม่ตอบฉันว่า
ฉันเกิดมาเพราะความรัก

เมื่อฉันพบกับเธอ
ฉันมีคำตอบให้กับตัวเองว่า
นางฟ้านั้นมีอยู่จริง

แม้ว่าใบหน้าของเธอ
จะปราศจากเครื่องสำอางค์
ฉันมองว่ายังคงงดงาม
ตามธรรมชาติสร้างมากับเธอ

ธรรมชาติที่สวยงาม
มักจะสวยงามตามธรรมชาติ

ความรักนั้้นสวยงาม
เพียงแค่บางมุมเท่านั้น

เมื่อฉันอยู่ในอ้อมกอดเธอ
ฉันไม่เคยกลัวสิ่งใดใด

เมื่อเธอเจ็บปวด
ฉันเจ็บปวดยิ่งกว่า
ที่ทำอะไรไม่ได้

เธอร้องไห้
ฉันทำได้เพียงแค่
ซับน้ำตาให้แห้งหายไป

เธอมีคุณค่า
มากกว่าที่ฉันจะควรค่ากับเธอ

เธอคือนางฟ้้า
ที่ฉันสามารถเอื้อมมือถึงได้

ฉันอยากจะหยิบดาว
มาเรียงร้อย
เป็นปราสาทของเราสองคน

ท้องฟ้าที่มืดมิด
เงียบสนิทเกินจะบรรยาย

ฉันชอบโลกกลางคืน
ทำให้ฉันหายไปจากโลกกลางวัน

ในความเงียบงัน
ฉันได้ยินลมหายใจของเธอ

ฉันไม่เคยกลัววันข้างหน้า
เพราะฉันมั่นใจกับวันนี้

ไม่เคยเสียดายเมื่อวาน
เพราะวันนี้ฉันมีความสุข

เมื่อมีความฝัน
เมื่อนั้นเหมือนมีแสงสว่าง
ต่อลมหายใจในทุกทุกวัน

จูบที่อ่อนโยน
ทำให้อ่อนไหว
ล่องลอยไป ไม่มีสิ้นสุด

สายตาหวานหวาน
ทำให้ฉันละเมอ

ไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียใจ
แต่ร้องได้เพราะยังไม่เข้มแข็งพอ

ตราบใดที่ยังรู้สึกว่า
มีลมหายใจ
ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้

กวีหมูน้อย

Create Date : 06 มกราคม 2555 Last Update : 9 มกราคม 2555 21:00:35 น. Counter : 913 Pageviews.		2 comments
Share Tweet