| |
|||||||||||||||||||||
Shadowrun Return 1
. . . มันทำให้เขานิ่งงันไปครู่ใหญ่ ภายใต้แสงไฟสลัวในห้องอพาทเม้นท์สุดโทรมและแสนสกปรกแห่งนี้เผยให้เห็นสีหน้าของเขาที่ดูเศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เสียงสุดท้ายที่ได้ยินเมื่อครู่เหมือนยังคงกังวาลอยู่ ตอนแรกเขายังรู้สึกโกรธอยู่เลยว่าใครกันนะที่โทรเข้ามาในเวลานี้ ตีสามคือเวลาที่ทุกคนควรอยู่ในสภาวะหลับลึกต่างหาก แค่ไม่กี่นาทีผ่านไป ความรู้สึกกลับต่างกันราวฟ้ากับเหว "หลับให้สบายเถอะแซม เจอกันที่ซีแอทเติ้ล" เขารำพึงรำพันออกมา ในที่สุดแซมตายแล้ว เขาคิดพลางลดข้อมือซ้ายลง โฮโลดิสเพลย์สีฟ้าใสที่ลอยเหนือชั้นกำไลข้อมืออันหนาของเขาซึ่งเพิ่งแสดงตำแหน่งที่อยู่ของแซมก็เลือนหายไปพร้อมกัน หลังจากไว้อาลัยให้เพื่อนครู่นึง เขาก็เริ่มเตรียมสัมภาระจัดลงกระเป๋าเดินทาง ซีแอทเติ้ล นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไมได้กลับไป นายไปเจอกับอะไรเข้านะแซม * * * สิบห้านาทีก่อน * * * เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมโฮโลดิสเพลย์เรืองแสงขึ้นมาเตือนว่าเป็นสายที่ไม่รู้จัก เขาแปลกใจอยู่ครู่นึงก่อนจะวางสมุดบันทึกส่วนตัวที่ถืออยู่ในมือลงแลัวรับสาย คงมีไม่กี่คนหรอก ที่มี comm code ของเขา "ไงไอ้เกลอ หวังว่าชั้นคงไม่โทรมาขัดจังหวะอะไรนายเข้านะ" เจ้าของเสียงพูดออกมาพร้อมหัวเราะ ท่าทางเหมือนยังไม่สร่างเมาหรือแย่กว่านั้น "ชั้นไม่น่าให้ comm code ของชั้นกับนายเลยแซม" เขาตอบ จริงๆแล้วเขารู้สึกโล่งใจนิดหน่อยที่เจ้าของเสียงเป็นหนึ่งในคนที่มีชื่ออยู่ในสมุดบันทึกของเขาที่เพิ่งวางลง อันที่จริงแล้ว เขาเพิ่งเขียนต่อท้ายลงไปว่าอาจจะถูกหมกอยู่ในท่อที่ไหนซักแห่ง ใบหน้าที่ขึ้นในจอเป็นของเพื่อนสนิทของเค้าที่กลายเป็นคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ เขาเพิ่งเปิดหารายชื่อคนรู้จัก ขอแค่สักคนในนี้ที่พอจะมีงานให้เขาวิ่งก่อนที่เงินเก็บก้อนเล็กๆก้อนสุดท้ายนี้จะหมด ซึ่งนั่นไม่น่าจะเกินอาทิตย์หน้า "นายรู้รึยังว่าซานโกม่าตายแล้ว" แซมถาม "ชั้นรู้แล้ว" เขาตอบ รันเนอร์ที่เก่งอย่างเธอไม่ควรมาตายในมิชชั่นแบบนั้น "มองในแง่ดี ถ้าเราจะได้วิ่งด้วยกันอีกเราคงมีเพื่อนร่วมทีมใหม่ที่สวยกว่านี้" อาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกระแสเลือด "ซานโกม่าเป็นรันเนอร์ (Runner) ที่ดี เราไว้ใจเธอได้ และความสามารถของเธอมีประโยชน์มากในงานของเรา" เขาตอบ "เฮ้เพื่อน ชั้นไม่อยากกวนนายจนออกนอกประเด็น ชั้นอาจจะไม่อยู่แล้ว" แซมเริ่มเข้าประเด็น "มันอาจจะฟังดูแปลกหน่อยนะ จริงๆแล้วชั้นแค่อยากจะบอกว่า ชั้นน่าจะตกเป็นเป้าของใครบางคน และชั้นคงไม่รอดแน่" "ถ้านายกลายเป็นคนที่ดูน่ารังเกียจเหมือนอย่างชั้น นายจะดึงดูดคนที่น่ารังเกียจเข้ามาอยู่รอบตัวนาย และแน่นอน คนที่น่ารังเกียจเหล่านั้นมักจะเป็นคนที่อยู่ในวงการอันน่ารังเกียจเหมือนกัน อย่างนายงัย" เขาคิ้วขมวดขณะฟังแซมพูด "แล้วถ้าจะถามว่าทำไมชั้นถึงจะต้องตายด้วย? ใครจะไปรู้วะ อาจเป็นความผิดอะไรซักอย่างของชั้นก็ได้" "ที่ผ่านมาชั้นสงสัยมาตลอดว่านายไปอยู่ที่ไหนตอนนี้ พนันได้เลยว่านายคงได้งานวิ่งที่ทำให้ได้เงินก้อนโตแล้วหลบไปใช้ชีวิตหรูๆคนเดียวอยู่ที่ไหนซักแห่ง พวกเราบางคนเกิดมาเป็นผู้ชนะ แต่พวกเราบางคนก็เกิดมาเป็น... เหมือนอย่างชั้น" จริงๆแล้วเขาไม่ได้มีชีวิตอย่างที่แซมเดา เขาเริ่มสงสัยว่าทำไมวันนี้แซมถึงออกแนวดราม่านัก "เฮ้เพื่อน นายยังจำตอนเรนราคุที่ตลาดปลาได้มั้ย ตอนที่ท่าเรือนั่นมันกลายเป็นนรก วันที่เราเสียโดว์ไป นายเป็นคนช่วยชั้นไว้ จำได้มั้ย?" โดว์ ไม่ได้ยินชื่อนี้มานานแล้ว * * * 3 ปีก่อน *** เรนราคุ คืนวันที่โดว์ตาย ฝนหนาหนักกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย ลมฝนพัดจากทะเลเข้ามาพาให้คลื่นสูงซัดกระหน่ำโชนมายังท่าเรือ สะเก็ดละอองน้ำทะเลฟุ้งกระจายปนกับฝนจนแยกไม่ออก มันไม่ใช่สถานที่อันเหมาะสมที่จะนัดส่งข่าวกันเลย จริงๆแล้วนี่มันควรจะเป็นเรื่องง่ายๆ ฟิกเซอร์แค่นัดมาแจ้งรายละเอียดงานใหม่กับจ่ายส่วนแบ่งงานที่แล้ว มันไม่ควรจะมีใครตายด้วยซ้ำ "พวกเราอยู่ในพื้นที่เปิดนะปีเตอร์" ซานโกม่าเตือน "ฟิกเซอร์ต้องจ่ายเราก่อน และเพื่อโดว์ด้วย เราจะรอ" เขาบอก "ได้เลย นี่งานนาย" ซานโกม่าตอบ ซานโกม่าเป็นโทรลหญิงร่างใหญ่ที่สามารถติดต่อกับวิญญาณของสิ่งที่ตายแล้วได้ บางทีวิญญานพวกนี้ก็ช่วยให้เรามองเห็นอะไรชัดขึ้นหรือกระตุ้นให้เราตื่นตัวเป็นพิเศษได้ นอกจากนี้ ความสามารถนี้ยังมีประโยชน์มากในการสืบสวนถ้าเราคุยกับคนตายได้ ซึ่งเธอก็ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วตอนวิ่งงานฟูชิด้วยกันเมือหนึ่งปีก่อนหน้านี้ แต่เวลาลงทำงานแบบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ ไม่ว่าใครก็ต้องพกปืนกันทั้งนั้น และปืนของเธอก็ต้องมีขนาดให้เหมาะสมกับความเป็นโทรล ซานโกม่าเป็นรันเนอร์ที่มีประสบการณ์สูงพอสมควร "โดว์ . . . ไม่เคยเห็นใครตายได้ทุเรศแบบนี้มาก่อนเลยว่ะ งี่เง่าชมัด" แลรี่พูดขึ้นมาพร้อมส่ายหน้า "ชั้นเกลียดเมืองนี้เป็นบ้าเลยว่ะปีเตอร์ มันแฉะตลอด แล้วฝนก็แสบยังกับกรด ชั้นอยากจะไปจากที่นี่แล้ว" แลรี่พูดต่อ "หุบปากไปเลยแลรี่ คืนนี้เราเสียคนไปคนนึง" เขาพูด "ก็ได้ ก็ได้ โทษทีว่ะ ชั้นแค่อยากจะกลับบ้านเต็มแก่แล้ว ชั้นหมายถึงบ้านที่พอร์ตแลนด์ของชั้น" แลรี่ขอโทษ แลรี่กับเขาวิ่งงานด้วยกันมาได้ครึ่งปีแล้ว หมอนี่เป็นพ่อมด มีพลังเวทย์ไม่เลว แต่นิสัยแย่พอๆกับลายสักที่อวดไว้เต็มแขน แลรี่รู้จักโดว์เกือบเท่ากับที่เขารู้จักโดว์ "ชั้นไม่รู้นะปีเตอร์ . . . งานนี้ทำให้เราต้องวิ่งสะเปะสะปะกันตั้งเก้าครั้ง คนตายไปคนนึง แล้วตอนนี้ฟิกเซอร์ก็ยังไม่โผล่หัว" แซมเอ่ย "มันดูแปลกสำหรับนายมั้ย?" เขาถาม แซมเป็นคนหน้าตาดี พักหลังนี้มีผู้หญิงมาพัวพันด้วยเยอะ ดูแลตัวเองได้เวลาต้องสู้ ลักษณะเป็นสตรีทซามูไร ไม่มีพลังพิเศษอะไร แต่ก็เป็นรันเนอร์มากประสบการณ์มาหลายปี ยิงปืนแม่น "ชัวร์อยู่แล้ว มันโครตแปลกเลย ดูสถานที่นัดของเขาสิ จริงๆแล้วมันสมควรเป็นที่สาธารณะถึงจะถูก" แซมให้ความเห็น "อย่ามามั่ว แซม เราต่างก็รู้ว่าทำไมโดว์ถึงตายซึ่งมันไม่เกี่ยวอะไรกับฟิกเซอร์ (Fixer) หรือแม้แต่ไอ้คนบ้าเงินอย่างแกเลย" แลรี่แทรกขึ้นมา แซมแสยะยิ้มจนโชว์ฟันขาวออกมา "ชั้นรอช่วงเวลานี้อยู่แล้ว แลรี่มีบางอย่างอยากจะบอกพวกเราอยู่ ใช่มั้ยแลรี่? เอาเลยสิ คายออกมา" "อ๋อเหรอ ใช่แล้ว เรื่องที่แกมันเหยาะแหยะงัยคืนนี้" แลรี่เหมือนอารมณ์ขึ้น แซมหัวเราะออกมา "เหยาะแหยะ แกว่าชั้นเหยาะแหยะยังงั้นเหรอ? ตัวแกเองดีแต่บ่นว่าคนอื่นทั้งวัน ไอ้เด็กน้อย ดูสิมือแกสั่นเชียว" "ยอมรับสิ แซม ถ้านายทำเสียเรื่อง กล้าทำก็ต้องกล้ารับ" เขาบอกแซม "ชั้นรับแน่ถ้าชั้นทำจริงปีเตอร์ ชั้นมีประเด็น" แซมพูด ใบหน้าแซมดูเหมือนฉายแววบางอย่างออกมา เขาค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ๆแลรี่อย่างช้าๆ ถึงจะช้าแต่ดูอันตราย "เราโดนจัดฉาก... และมันรู้... จริงมั้ยแลรี่?" แซมถาม "แกโทรหาใครก่อนจะเรนราคุ? เป็นไปได้ยังไงที่แกเก็บไอ้หมอนั่นไม่ได้ก่อนที่มันจะโหลดกระสุนเสร็จแล้วฆ่าโดว์ แกปล่อยสายฟ้าได้ไอ้หนู ไอ้หมอนั่นมันควรจะโดนย่างสดไปก่อนที่มันจะรัวใส่เพื่อนเราจนหมดแม็ก" แซมใส่เป็นชุด แลรี่เม้มปากก้มมองดูเวลาแล้วหันกลับไปมองในความมืดด้านหลัง เขากำลังมองหาใครบางคน และใครบางคนที่เขามองหานั้น ไม่ใช่ฟิกเซอร์ "โอเค ชั้นพอจะนึกออกแล้วว่ามันจะเป็นยังไง พวกแกสติแตกไปแล้ว ชั้นไปดีกว่า" แลรี่พูด "พวกมันจ่ายแกเท่าไหร่เพื่อให้แกขายพวกเรา แลรี่?" เขาถาม แลรี่หยุดนิ่งลงเงยหน้าขึ้น หยาดน้ำฝนรวมตัวกันเป็นเม็ด เขามองเห็นแสงสะท้อนบางอย่างใกล้เข้ามาแล้ว เขาจึงก้มลงหันกลับมา ขณะที่หยาดน้ำฝนไหลร่วงผ่านใบหน้าของเขา รอยยิ้มก็ค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้านั้น "เอาจริงๆนะปีเตอร์ มันก็ไม่เยอะเท่าไหร่หรอก แค่พอให้ชั้นกลับไปอยู่พอร์ตแลนด์ได้สบายๆแล้วไม่ต้องกลับมาทำเรื่องพวกนี้อีกเท่านั้น" แลรี่เฉลย "มีคนมา!" ซานโกม่าตะโกน แลรี่ผ่อนคลายลงแล้ว เค้ารู้ว่าพวกนั้นมาถึงแล้ว จากนั้นก็ส่งยิ้มแสยะออกมา "ดูเหมือนเพื่อนเรนราคุจริงๆของชั้นจะมาถึงแล้วนะ พวกเขาจะเอาฮาร์ดไดรฟ์อันนั้นออกมาจากศพของพวกแกเอง" แลรี่ดูสดชื่นขึ้นมา "เราควรเลือกเพื่อนให้รอบคอบกว่านี้นะปีเตอร์" แซมพูด "หมอนี่ไม่ใช่เพื่อนชั้น" "เหรอ มันก็ไม่ใช่เพื่อนชั้นเหมือนกัน ชั้นคิดว่าชั้นจะยิงมันนะ" แซมพูด "ฆ่าทุกคนให้หมดยกเว้นพ่อมด!" เสียงตะโกนเข้ามาจากพวกที่เพิ่งมาถึง กระสุนนัดแรกพลาดแซมไปสองนิ้ว ทุกคนรีบหลบหาที่กำบัง แลรี่กระโดดข้ามลังออกไปรวมกลุ่มกับพวกที่มาใหม่สองคน แซมกับซานโกม่าอยู่ใกล้กัน แต่ปีเตอร์ถูกโดดเดี่ยวอยู่ด้านหลัง สายฝนยังคงหนาหนัก แต่ตอนนี้ไม่มีใครสนใจแล้ว ซานโกม่าอยู่ริมนอกใกล้กับศัตรูที่สุด เธอเปิดฉากสาดกระสุนเพื่อบังคับไม่ให้ศัตรูเข้ามาใกล้กว่านี้ ในขณะที่แซมเมื่อได้ที่กำบังก็มองหาแลรี่ตัวแสบแล้วรีบลัดเลาะตามไป แลรี่ยังอยู่ห่างจากเพื่อนใหม่อีกหลายช่วงเลยหันกลับมารับมือ เขาขว้างสายฟ้าออกไปดักหน้าแซม แซมไม่ทันตั้งตัวแต่หลบได้หวุดหวิดและยิงสวนกลับไป แลรี่หลบได้และวิ่งต่อไปอีก ปีเตอร์มีเพียงปืนสั้นกับมีดพก เนื่องจากถูกโดดเดี่ยวอยู่ด้านหลัง กระสุนของเขายิงออกไปก็เหมือนเสียเปล่าเพราะไม่มีความแม่นเอาเสียเลย ปกติพวกเด็คเกอร์ (Decker) อย่างเขาจะไม่บู๊ขนาดนี้อยู่แล้ว พวกเขาเหมาะสำหรับเปิดทางให้เพื่อนๆรันเนอร์เวลาประสบปัญหาทางเทคโนโลยีมากกว่า หนึ่งในสองของพวกที่มาใหม่ล้มลง ซานโกม่าเพิ่งเก็บไปได้คนนึง เธอสำรวจดูเพื่อนร่วมทีมแล้วพบว่าแซมกำลังอยู่ในอันตรายเพราะศัตรูอีกคนเข้ามารวมกลุ่มกลับแลรี่ได้แล้ว เธอรวมสมาธิแล้วเพ่งไปที่ปีเตอร์ จากนั้นรีบไปสมทบกับแซม หลังจากเสียกระสุนไปเปล่าๆแม็กนึงแล้ว ปีเตอร์ขณะกำลังพยายามเล็งศัตรูอีกคนจากระยะไกล อยู่ๆก็รู้สึกโฟกัสขึ้นมาทันที ทุกอย่างรอบตัวดูคล้ายเหมือนช้าลงทั้งภาพและเสียง มันช้าแต่กลับชัด เม็ดของน้ำฝนที่ตกลงมาแล้วบิดเบี้ยวด้วยแรงลม สภาพของเพื่อนๆและศัตรูแต่ละคน เขาเห็นศัตรูคนนั้นชัดเจนขึ้นและให้ตายสิ มีช่องว่างให้ยิงเต็มไปหมด เขากดไปสามนัดรวด ศัตรูคนนั้นล้มลง ขอบใจซานโกม่า ปีเตอร์ตะโกน เขารู้ว่าซานโกม่าเพิ่งให้วิญญานอะไรก็แล้วแต่บริเวณนี้ช่วยให้เขาโฟกัสชัดเจนขึ้น ซานโกม่ายิงดักหน้าแลรี่ซึ่งตอนนี้เหลืออยู่ตัวคนเดียว กดดันให้เขาไปหลบหลังลังไม้ขนาดใหญ่ ขณะที่แลรี่กำลังคิดว่าทำไมพวกเพื่อนใหม่ถึงมากันน้อยเกินไป เสียงปีนชุดใหญ่ก็ดังขึ้นบริเวณด้านหลังใกล้ๆกับปีเตอร์ มีอีกสองคนตลบหลังกลุ่ม และตอนนี้มีอีกสองคนกำลังเข้ามาเสริมทางด้านหน้า ให้ตายสิ พวกมันมีกันกี่คนเนี่ย ปีเตอร์คิดหลังม้วนตัวหลบกระสุนชุดนั้นได้ เขาต้องรับมือกับศัตรูด้านหลังสองคนทำให้ไม่สามารถไปรวมกลุ่มกับเพื่อนได้ หนึ่งในสองคนที่เข้ามาใหม่ทางด้านหน้าเป็นชาแมน (Shaman) เช่นเดียวกับซานโกม่าหนึ่งคนและเขาเรียกวิญญานผู้ใช้ไฟออกมาแล้ว ตอนนี้กลายเป็นว่าบริเวณด้านหน้าเผชิญกับศัตรูสี่ด้านหลังเผชิญศัตรูสอง ลูกไฟก้อนใหญ่ถูกโยนออกมาจากวิญญานผู้ใช้ไฟ ทั้งแซมและซานโกม่าต่างต้องแยกย้ายกันหลบไปคนละทาง สะเก็ดลูกไฟกระเด็นไปโดนลังต่างๆและลุกไหม้อย่ารวดเร็ว แลรี่เหมือนมีกำลังฟื้นขึ้นมาอีกโข เขามองเห็นแซมไม่ถนัดเลยฟาดสายฟ้าไปด้านบนของลังที่ซ้อนกันไว้สูงเหนือบริเวณที่แซมหลบอยู่ ตอนนี้มันร่วงลงมาทับแซมอย่างจัง ซานโกม่ารู้ดีว่าเมื่อเผชิญวิญญานที่ถูกเรียกออกมาต้องทำยังไง เธออ้อมด้านหลังไปหาคนที่เรียกวิญญานออกมาแล้วจัดไปสองนัด เจ้าวิญญานผู้ใช้ไฟร้องโหยหวนก่อนจะอันตราธานไปพร้อมกับผู้ที่เรียกมันออกมาที่กำลังล้มลง ด้วยความโกรธหลังจากเสียเพื่อนร่วมทีมไปอีกคน ศัตรูด้านหน้าที่เหลือคนนั้นก็บุกเข้าหาซานโกม่าทันที ปีเตอร์กำลังถูกต้อนด้วยศัตรูสองคน ตอนนี้เขามองไม่เห็นช่องว่างอะไรแล้ว พลังโฟกัสของซานโกม่ายังไม่ใช่ระดับมาสเตอร์ มันเสือมสภาพกลับเป็นปกติแล้ว ตอนนี้เขาคิดเพียงระวังอย่าเปิดช่องให้ศัตรูโจมตีได้ก็พอ ทันใดนั้นเขาก็เห็นซานโกม่าที่ถูกกดดันมาจากด้านหน้าวิ่งเข้ามารวมกลุ่มกับเขา แซมกำลังนอนซมอยู่ที่พื้นท่ามกลางเศษลังไม้และซากปลาเน่า รู้สึกเจ็บแปลบและมีแผลทั่วไปทั้งตัวโดยเฉพาะที่ขา เขารู้ว่าแลรี่แปลกๆมาตั้งแต่ต้น แต่ไม่มีจังหวะหรือโอกาสอะไรให้จับผิดได้ถนัดๆ สภาพตอนนี้เขาขยับไม่ได้ คิดว่าขาน่าจะหักไปแล้ว เพื่อนอีกสองคนทางด้านหลังก็กำลังลำบาก ทันใดนั้นใบหน้าของแลรี่ก็เข้ามาอยู่ในระยะการมองเห็น ขอบใจมากไอ้หนู กลับไปพอร์ตแลนด์แบบเป็นวิญญานเถอะ แลรี่ขณะลัดเลาะมาดูผลงานก็ต้องตกใจที่เห็นว่าแซมยังไม่ตาย ขณะที่กำลังลังเลว่าจะหลบหรือจะซ้ำดีเสียงปืนก็ดังขึ้นแล้ว น่าเสียดายที่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลย ไม่เคยเห็นใครตายได้ทุเรศแบบนี้มาก่อนเลย งี่เง่าชมัด ซานโกม่าขณะกลับมารวมกลุ่มกับปีเตอร์ก็เผอิญเห็นช่องว่างของศัตรูคนนึง เธอเลยยิงเข้าไปที่ช่องนั้นทำให้ศัตรูคนนั้นล้มลง ในขณะเดียวกัน ศัตรูที่ตามซานโกม่ามาก็ไม่ทันระวังว่ามีปีเตอร์อยู่ที่นั่นด้วย เขาทำได้แค่ตกใจแล้วก็ล้มลง ขอบใจปีเตอร์ เช่นกัน ซานโกม่า ชั้นอยู่ที่นี่! แซมตะโกน เป็นไปไม่ได้ ศัตรูคนสุดท้ายคิด ข้างหน้านั่นมีพวกเราอยู่สี่คน แต่ตอนนี้เหลือเราแค่คนเดียว เกมโอเวอร์ ขณะที่เจ้าคนนั้นกำลังคิด ซานโกม่าก็เจอเขาแล้ว และเธอก็ลั่นไกในที่สุด นายอยู่นี่เองเหรอแซม เสียงนึงเอ่ยขึ้นพร้อมกับเตะปืนออกจากมือของแซม นาย... แจ็ค นายเอาเงินมาให้พวกเราใช่มั้ย? แซมถาม เขาไม่ค่อยชอบฟิกเซอร์รายนี้อยู่แล้ว และคำถามของเขาก็ไม่สนใจคำตอบด้วย เขาแค่ต้องการซื้อเวลาไว้เท่านั้น ฮะฮะฮะ นายยังคิดจะได้เงินจากชั้นอยู่อีกรึแซม ในสถานการณ์แบบนี้ ชั้นคิดว่าชั้นไม่จำเป็นต้องให้นะ แจ็คตอบพลางยกปีนในมือขึ้นมาเล็งที่หัวของแซมแล้วเสียงปีนก็ดังขึ้น แกมันเลวมาก ปีเตอร์พูด ปีนในมือของเขายังหันปากกระบอกไปทางแจ็ค ควันยังลอยกรุ่นออกมาจากรังเพลิง ยังมีฟิกเซอร์อย่างชั้นอยู่อีกเยอะปีเตอร์ แจ๊คพูดก่อนละล้มลงขาดใจ "นายไม่เป็นไรนะแซม" ซานโกมาลดปืนลง มองไปที่แซม แซมหายใจหนักหน่วงตัวเริ่มสั่นเพราะเสียเลือดเยอะ "กลิ่นปลาพวกนี้ฆ่าชั้นได้มากกว่าอีก" แซมตอบ "นายทำดีแล้ว" ปีเตอร์บอก "นายเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ปีเตอร์ ส่วนชั้น ไม่ค่อยจะเหมาะเท่าไหร่ ชั้นคิดว่าน่าจะวางมือแล้วจะไปหาผับดีๆ ดื่มให้เมาจนกว่าจะตายไปข้างนึงเลย" แซมพูด "แล้วนายล่ะปีเตอร์" แซมถาม "ชั้นจะหาเซฟเฮ้าส์นอกเมือง อยู่แบบไม่ให้มีใครสนใจ" ปีเตอร์ตอบ "ชั้นก็เหมือนกันเพื่อน ชั้นก็เหมือนกัน" แซมเห็นด้วย * * * ปีเตอร์จ้องหน้าแซมผ่าน comm link พยายามสลัดความทรงจำนี้ทิ้ง แล้วโฟกัสเรื่องที่อยู่ตรงหน้า "นายช่วยชั้นไว้ไงปีเตอร์ จริงมั้ย?" แซมพูด "ตอนนี้ชั้นก็เลยถามตัวเอง จะมีใครสนใจบ้างหากว่าชั้นตาย? ใครจะมีบ้างมั้ยซักคน" "แล้วรู้มั้ยเกิดอะไรขึ้น? ชื่อนายมันโผล่ออกมาเป็นชื่อแรกในลิสชั้นว่ะเพื่อน บางทีคงเป็นชื่อเดียวที่มีอยู่ในลิสของชั้น" "ดังนั้นชั้นเลยตั้งสวิชหลังความตายไว้เพื่อให้ส่งข้อความนี้มาหานายหลังจากที่ชั้นตายแล้ว" "ชั้นมีเงินอยู่หนึ่งแสนนูเยนจากประกันชีวิตและจะจ่ายให้นายหากนายรู้ว่าใครฆ่าชั้น จะเป็นหรือตายก็ได้เพราะชั้นคงไม่สนใจแล้ว" "ติดต่อบริษัทกฏหมายของชั้น โรเจอร์ เม็นเกร็ท แอนด์ แมคเคน เมื่อนายทำงานเสร็จ พวกเค้ารู้ว่าต้องทำยังไงต่อ" แซมหันหน้าไปทางซ้าย "คุณนักกฏหมาย" กล้องค่อยๆแพนตามไป "เพื่อให้เป็นไปตามที่คุณ แซม วัตต์ ปรารถนา โรเจอร์ เม็นเกร็ท แอนด์ แมคเคน ได้ติดตั้งช่องทางการสื่อสารที่ปลอดภัยสำหรับคุณไว้ให้แล้วเพื่อให้คุณได้ติดต่อกับเราโดยตรงหลังจากที่คุณทำงานสำเร็จ หลังจากนั้นเราจะเริ่มกระบวนการตรวจสอบอย่างละเอียด โปรดจำไว้ด้วยว่าคุณต้องใช้ซีเคียวแลนด์ไลน์ด้วยเช่นกันในการโทรเข้ามาหาเรา เราจะไม่ตอบรับการสื่อสารจากคอมม์ลิ้งค์หรืออุปกรณ์อี่นใดก็ตามนอกเหนือจากนี้" กล้องแพนกลับมาหาแซม แซมนั่งตัวตรงขึ้น ดูซีเรียสเป็นครั้งแรก "ฟังนะปีเตอร์ ชั้นใช้ชีวิตแย่ๆมา แล้วกำลังจะลงเอยกลายเป็นศพแย่ๆ ชั้นทำร้ายคนอื่น ชั้นทำร้ายตัวเอง . . . ไม่รู้สิ บางทีนี่เป็นสิ่งที่ชั้นอยากจะให้เป็นการสั่งเสียครั้งสุดท้าย บางที่ชั้นแค่อยากจะให้มีใครได้ประโยชน์จากชีวิตแย่ๆของชั้นบ้าง นายคิดว่ายังไง?" "ชั้นคิดว่าใครบางคนต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้" ปีเตอร์ตอบ "ชั้นหวังว่านายคงตอบรับนะ ชั้นมีชิปที่บอกตำแหน่งของชั้นฝังอยู่ในหัวตอนนี้ ถ้าหากหัวใจชั้น... หยุดเต้น... มันจะเริ่มทำงาน แล้วนายจะเจอชั้น" "พบกันใหม่ที่เตียงทำศพนะเพื่อน" "หลับให้สบายเถอะแซม เจอกันที่ซีแอตเติ้ล" * * *
กี่ตอนจบครับ คนอ่านหัวใจมีปีก
อ่านแล้วมันติดลม คอยม่ายด้าย อิอิ สบายดีนะครับ ผมเปื่อยไปหลายวัน โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า
  ) วันที่: 20 พฤษภาคม 2557 เวลา:14:40:31 น.ผมหลังยอกมาสามวันแล้ว ขยับตัวไม่ถนัดเลยครับ แต่ก็กำลังดีขึ้น
เร่งเขียนเดี๋ยวมันจะออกมาไม่ดีครับ วันนี้ก็เกลาตอนที่ 2 ไปหลายครั้ง ^^' เดี๋ยวคืนนี้จะออกตอนที่ 3 แล้วค่อยเกลาอีกทีเวลาว่าง กะว่าน่าจะมีไว้ก่อนซัก 20 ตอนไม่รู้จะไหวรึเปล่าอ่ะครับ ^^' ขอบคุณครับที่แวะมาเม้นท์ ยังสงสัยอยู่ว่ามีใครชอบอ่านรึเปล่า ถ้าชอบกันก็จะได้เข้ามาเขียนบ่อยๆ :D โดย: Karz
วันที่: 20 พฤษภาคม 2557 เวลา:19:37:38 น.สุขภาพสำคัญกว่า ผมสนใจผลงานที่แตกต่าง
แต่เดี๋ยวนี้บล็อกม้นเงียบมาก แล้วคุณก็ไม่ค่อย คุยกับใคร ควรต้องมีช่องทางพรีเซนต์ตัวเอง ออกไปบ้าง งานประเภทนี้บางคนอาจไม่รู้จักและ ไม่เข้าใจ ผมเองยังต้องเข้าไปอ่าน Shadowrun Returns ใน wiki ก็ปกติมันอยู่แต่ป่า พักนี้ขาซ้าย มันเดี้ยงเลยต้องมาอยู่รักษาที่กรุงเทพฯ พรุ่งนี้ก็ กลับไปป่าละ คุณก็ว่าไปเรื่อยๆละกัน เดี๋ยวได้สัก ห้าตอนแล้วผมอ่านแน่ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Karz Literature Blog ดู Blog แล้วเจอกันใหม่ อยู่ป่าเน็ตโคดช้า  โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า
) วันที่: 21 พฤษภาคม 2557 เวลา:12:55:47 น. |
Karz
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 126 คน [?] 
สงวนลิขสิทธิ์
Group Blog All Blog Friends Blog
|
||||||||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||||||||
========================================
Runner - พวกคนวิ่งงานสกปรก
Shaman - พวกคนทรงเจ้าเข้าผี
Fixer - คนที่มีงานสกปรกให้ runner ทำ
Decker - คนที่มีความสามารถทางคอมพิวเตอร์สูง ส่วนมาก Decker จะ มี Data Jack เอาไว้ เชื่อมต่อระบบเข้ากับหัวของตัวเอง
Comm link - แก๊ทเจ็ทแบบกำไลทรงกระบอกที่เป็นทั้งโทรศัพท์และอำนวยความสะดวกในการเข้าระบบ Matrix