ชีวิต คือการเริ่มอย่างไม่เข้าใจ แต่พยายามจบอย่างมีความหมาย +ด.ช.ไม้ดาบ+ KaravaThai.WEBS.COM
Group Blog
 
All Blogs
 
"คุณครู..ทำไมไม่มีรูปผม"

ตั้งแต่ฉันตัดสินใจกลับมาเมืองไทยและทำงานที่เชียงใหม่
งานอดิเรกที่ตั้งใจไว้อย่างหนึ่งคือการได้สอนเด็กที่มีโอกาสน้อยกว่าคนอื่นๆ

อาทิตย์แรกที่มาเยี่ยมโบสถ์ในเชียงใหม่
ก็เป็นอาทิตย์แรกที่น้องๆบ้านเด็กแห่งความหวังเข้ามาร่วมในโบสถ์ถึง ๒๐ คน
ถามน้องๆว่า เคยมีรูปเดี่ยวกันหรือยัง? เพราะคิดว่าตอนเราเป็นเด็กก็อยากมีรูปเดี่ยวสวยๆเก็บไว้สักรูป
วันนั้นทุกคนเลยได้รูปเดี่ยวกันคนละรูปสองรูป

อาทิตย์ต่อมา เราอัดรูปมาแจกน้องๆ
เด็กๆแย่งกันดูรูปตัวเองว่าสวยสมกับที่ศิลปินจากนิวยอรฺคอุตส่าห์มาถ่ายให้หรือเปล่า?

ดูรูปทั้งอัลบั้มเสร็จ...อาเบล หันมาถามฉันว่า "คุณครูครับ ทำไมไม่มีรูปผม?"
ฉันตกใจที่อาจจะหลงลืมเด็กบางคนแล้วทำให้แกรู้สึกไม่มีค่าสำหรับฉัน
รีบพลิกดูอัลบั้มอีกครั้ง แล้วโชว์รูปของอาเบลให้เจ้าตัวดู
อาเบลหันกลับมาถามอีกว่า "ไหนรูปผม?"
เพื่อนๆตะโกนพร้อมกันและชี้ไปที่รูป "ก็นี่ไง"
"ไม่ใช่" อาเบลตอบ
"ใช่" ทุกคนยืนยัน
ในที่สุดอาเบลต้องยอมรับว่านี่เป็นรูปของตัวเอง

ฉันแอบถามอาเบลว่าชอบรูปตัวเองมั้ย?
อาเบลพยักหน้า

ฉันจึงแน่ใจว่าเด็กๆไม่เคยได้เห็นรูปตัวเองชัดๆอย่างนี้
คงจะเคยแค่ถ่ายรูปพร้อมกันทั้งบ้านเด็กกำพร้า
ที่สำคัญ สิ่งที่ฉันให้เด็กๆ ไม่ใช่รูปที่จัดองค์ประกอบและให้แสงแบบศิลปิน
แต่เป็น ความเป็นบุคคลคนนึงในโลก ความมีค่า เอกลักษณ์ของแต่ละคนที่เจ้าตัวก็ยังไม่เคยเห็น




ป.ล. อาเบลคือเด็กผู้ชายคนกลางแถวล่างในรูป


Create Date : 26 กันยายน 2552
Last Update : 26 กันยายน 2552 14:15:59 น. 3 comments
Counter : 443 Pageviews.

 
บังเอิญเข้ามาอ่านบล็อค ดีใจจัง อ่านแล้วยิ้มเลยค่ะ

สายตาเด็ก ความคิดเด็ก คำพูดเด็ก ทำให้เรายิ้มได้เสมอนะคะ


โดย: เจ้าแก้วโกสุม วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:15:34:12 น.  

 
ประทับใจจังค่ะ
เป็นเหมือนกันเลย เวลาไปเยี่ยมใครที่ไหน แล้วไปถ่ายรูปร่วมกับเค้ามา เราก็อยากให้เค้าได้เห็นรูปตัวเค้าเองด้วย

เราเชื่อว่า เวลาที่คนๆนั้นได้เห็นรูปตัวเอง หรือมีรูปตัวเองเก็บไว้ มันทำให้เค้ารู้สึกเป็นว่าตัวเองมีตัวตนอยู่ในสังคมนี้จริงๆ

เห็นด้วยกับคำพูดของคุณKaravaThai จริงๆเลยค่ะ

เรื่องเล็กๆน้อยอย่างนี้ ดีใจจังค่ะ ที่ไม่มีใครมองข้าม

ปอลอ อาเบล ทำท่าเขินกล้อง น่ารักมากๆค่ะ


โดย: Shallow Grave วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:15:48:33 น.  

 
คำถามที่ต้องตอบและความรู้สึกที่เขาแสดงออก

ความรู้สึกของเขาดังจนเพื่อนๆได้ยิน...


โดย: Insignia_Museum วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:17:27:49 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

KaravaThai
Location :
นิวยอรฺค United States

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ในปฐมวัย เราเป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่ปั้น
ช่วงชีวิตต่อจากนั้น...เราจะปั้น สิ่งที่เราเป็น

Unauthorized reproduction any part of this blog is prohibited by federal law, copyright 2005

เนื่องจาก ด.ช.ไม้ดาบ เป็นลิขสิทธิ์แม้จะอยู่ใน Internet ห้ามทำการคัดลอกเพื่อการค้า หากต้องการคัดลอก ขอให้เป้าหมายเพื่อการเผยแพร่ให้ความรู้พร้อมลงชื่อ ด.ช.ไม้ดาบ เท่านั้น
ในปฐมวัย เราเป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่ปั้น ช่วงชีวิตต่อจากนั้น...เราจะปั้น สิ่งที่เราเป็น Unauthorized reproduction any part of this blog FOR COMMERCIAL is prohibited by federal law, copyright 2005 เนื่องจาก ด.ช.ไม้ดาบ เป็นลิขสิทธิ์แม้จะอยู่ใน Internet ห้ามทำการคัดลอกเพื่อการค้า หากต้องการคัดลอก ขอให้เป้าหมายเพื่อการเผยแพร่ให้ความรู้พร้อมลงชื่อ ด.ช.ไม้ดาบ เท่านั้น
Friends' blogs
[Add KaravaThai's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.