My World:โลกของคนที่อยากจะเป็นคนธรรมดา
Group Blog
 
All Blogs
 

กว่าจะมาเป็นเมด ตอนที่หนึ่ง

ขวัญเป็นคนชอบอ่านการ์ตูนมากค่ะ....
และเป็นคนที่ชอบภาพสวยๆน่ารักๆ ทั้งในเกม อานิเมะ หรือในการ์ตูน หรือภาพ กราฟฟิกต่างๆ

คือเป็นประเภทชอบไปเรื่อยๆ ไม่ได้เจาะจง ไม่ได้ลึกลงไปรายละเอียด หรือจดจำชื่อเรื่อง ชื่อตัวละคร หรืออะไรทั้งสิ้น

แค่ชอบดู และชอบ แค่นั้น....(และชอบมากๆด้วย...)

ชอบเกมส์ แต่ไม่เล่นเกม
ชอบอานิเมะ แต่ไม่ดู.....(เพราะส่วนใหญ่ ไอ้พวกภาพกราฟฟิกสวยๆมันจะมาจากอานิเมะลามกอ๊ะ)
ชอบการ์ตูน อ่านมาก แต่ไม่จำ...
ชอบคอส....แต่ไม่แต่ง....

เป็นคนอย่างนี้จริงๆ....มีสิ่งมากมายที่ชอบบนโลกใบนี้ แต่จะไม่ลงรายละเอียด

จนกระทั่ง....พบอาราชิ....วงนักร้องไอด้อลชื่อดังของญี่ปุ่น

ที่มันเป็นจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ของชีวิต...

รายละเอียดส่วนนี้ จะไปเล่าในหน้าส่วนห้องประวัติชีวิตขวัญแล้วกันนะคะ เรื่องมันยาว...เดี๋ยวจะหลุดประเด็นไปใหญ่ (ฮา)

ที่มันทำให้ขวัญก้าวมาสู่วงการคอสจริงๆ...หรือวงการเมดจริงๆ

ก็คือเมื่อสมาชิกของวงอาราชิ แต่งคอสเพลย์เป็นชุดเมด...
สารภาพว่าน่ารักกว่าผู้หญิงจริงๆซะอีก....

เลยคิดมาตลอดว่า...เราเองก็อยากแต่งแบบนี้บ้างจัง..น่าสนุก..

และด้วยความจริงที่ตัวเองก็ถือได้ว่าเป็นโอตะคุ (แต่เป็นโอตาคุเรื่องพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า คอม และสินค้าเทคโนโลยี)

เป็นคนที่ชอบบบบบบ อาคิฮาบาระมากๆ ชนิด ขอแค่ได้เดินเรื่อยๆในอาคิบะก็มีความสุข

และชอบ โอตะคุ.....เพราะนิโนะวงอาราชิที่แสนรัก ก็เป็นโอตะคุเกม...

ตอนแรก...ก่อนเดินทางมาเรียนต่ออย่างจริงจังที่ญี่ปุ่น

ขวัญเคยพูดเปรยๆเอาไว้กับเพือ่นญี่ปุ่นว่า อยากลองทำงานในเมดคาเฟ่ดูบ้าง น่าสนุกดี ได้แต่งคอสเพลย์ด้วย

(ต้องเข้าใจว่าขวัญเป็นพวกช่างจินตนาการมาก และเป็นโรคไฮเปอร์สุดขีด)

เพื่อนชาวญี่ปุ่น ขำ แล้ว แทบสำลักกันทุกคน ว่าจะเอาจริงหรอ...อยากจะเห็นจริงๆ

ขวัญก็ไม่ได้คิดจริงจังหรอก เพราะไม่คิดด้วยซ้ำว่าเค้าจะรับคนต่างชาติเป็นเมด....

หรือว่า คุณไปญี่ปุ่นแล้วคุณอยากเดินเข้าไปในร้านเมดคาเฟ่เพื่อเจอเมดที่ต้อนรับคุณเป็นชาวต่างชาติ?
คนส่วนใหญ่ ก็ต่างตั้งความหวังและจินตนาการภาพสาวญี่ปุ่่นน่ารักๆแต่งชุดเมด

ก็เหมือนเอานักร้องฝรั่ง มาร้องเพลงไทยอ่ะ....
มันก็น่าชื่นชม น่าให้กำลังใจ...
แต่ลึกๆ มันก็มีความที่ไม่ใช่ของแท้อ่ะ...

สิ่งนี้...จริงๆแล้ว มันก็ยังเป็นปมด้อยเล็กๆที่ค้างคาในใจอยู่

แต่ก่อนที่จะมาจนถึงวันนี้......
มันเป็นปมด้อยที่ใหญ่โตมาก...โดนต่อต้านก็มี....
ขวัญก็เคยคิดเรื่องนี้เสมอ จริงๆนะ...


และความจริงอีกข้อหนึ่ง

คุณคิดยังไง ที่บัณฑิตจากคณะอันมีชื่อจากมหาลัยชื่อดังอันดับต้นๆของไทย และติดอันดับโลก

มาใส่ชุดเมดทำตัวโนะเนะต่อหน้าลูกค้าไปวันๆ....

แทนที่จะไปเลือกทำงานดีๆ เงินเดือนสูงๆ หรือทำงานตามสถานทูต บริษัทข้ามชาติ หรือไปเรียนต่อเพื่อเป็นนักวิชาการ หรือเลือกผันตัวเองเข้าสู่เส้นทางการเมือง เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ที่หลายคน มีชื่อเสียงอยู่ในประเทศไทย

อายุอานามก็ยี่สิบสองจะยี่สิบสามเข้าไปแล้ว....

.................น่าคิดเนอะ...................

และอีกประเด็น....

ภาพการทำงานเมดคาเฟ่ ไม่ได้เป็นที่ยอมรับในญี่ปุ่นนะคะ
ขวัญถูกเพื่อนและผู้ใหญ่หลายคนเบรก แล้วบอกว่า เรื่องที่ทำงานอยู่นี่ อย่าไปบอกใคร...เพราะมันไม่ดี...

งานนี้ ถูกมองต่ำค่ะ....
ไม่ได้พาดพิงหรือกล่าวว่าหรือดูถูกอาชีพใดๆนะคะ
แต่จะให้เปรียบเทียบกับมุมมองจากสังคม
การทำงานร้านเมดคาเฟ่ไม่ต่างกับสาวนั่งดริ้งค์ตามผับตามบาร์
ดีไม่ดี ถูกเหมารวมไปกับอาชีพขายบริการไปซะอย่างนั้น

นี่เป็นความเป็นจริงที่น่าเศร้าค่ะ....

จนกระทั่ง...
ตอนที่ไปWork&Travel ที่อเมริกา มีคนมาเล่าให้ฟังว่ามีเมดคาเฟ่ชายแต่งหญิง...
ทำให้นึกไปถึงอาราชิที่รัก...

แล้วก็เลยลองเซิร์ชดู หาไปหามา ก็เจอเวปไซต์ร้านเมดที่รับสมัครพนักงานชาวต่างชาติ...
ขวัญก็เลยคิดว่า......คนเรา ถ้าคิดจะทำจริงๆและถ้าเนื้องานมันไม่น่าเกลียดไม่เสียหาย แล้วเราได้ลองทำในสิงที่เราอยากทำ...และคนอื่นทำไม่ได้...สักคร้ังหนึ่งในชีวิต มันก็น่าลอง...

ว่าแล้วก็ตั้งใจเอาไว้ว่า...จะลองสมัครทำงานนี้ดู อย่างน้อยได้ทำซักเดือนมันก็ยังดี..

พอขากลับจากอเมริกา แวะญี่ปุ่น..
ไปพักที่ครอบครัวเพื่อนคนรู้จัก แล้วพูดเกลิ่นๆให้เพื่อนฟัง

แม่เพื่อนบอกว่า..
มั่นใจแล้วหรอ...ที่จะทำ..... เดี๋ยวคุณแม่หนูจะร้องไห้เอานะ....

ฟังแล้วอึ้ง...

ว่าเค้ามองภาพงานเมดแย่ถึงขั้นนั้นเชียวหรอ..???

แต่อย่างว่า แค่คำว่าโอตะคุ บางทีก็ถูกมองแย่มากๆ
แล้วคนที่จะทำงานบริการโอตะคุพวกนี้...ก็ไม่แปลกที่จะถูกมองไปแย่กว่า...

แล้วขวัญก็เดินทางกลับมาที่ไทย เพื่อเข้าร่วมพิธีพระราชทานปริญญาบัตร....เป็นของขวัญความพยายามที่ลูกคนนี้ทำเต็มที่แล้วเพื่อพ่อ และแม่..

เป็นสิ่งที่ทุกคนรู้ดีว่า... ต่อจากนี้ เส้นทางของขวัญ มันถูกเปลี่ยนแล้ว...(รายละเอียดค่อยโพสในชีวประวัติเพราะเรื่องมันยาว)

ต่อจากนี้.....ขวัญ จะทำตามความฝัน และเดินในทางที่ตัวเองต้องการจะเดิน และเลือกแล้ว......

เมื่อขวัญบินกลับมาญี่ปุ่น พร้อมสถานภาพนักเรียนภาษา...
ขวัญก็ทำการเปิดหนังสือ หางานพิเศษทำ...

เพราะขวัญโตแล้ว จบแล้ว ถึงวัยที่ควรทำงานแล้ว เมื่อเราเลือกที่จะทำอะไรตามใจตัวเอง เราก็ต้องรับผิดชอบเอง...แบมือขอเงินพ่อแม่ไม่ได้อีกแล้ว...

หางานได้มากมายค่ะ....แต่รู้สึกว่าไหนๆ จะหาเงิน...
แล้วทำไมเราไม่ทำอะไรที่เราชอบ แล้วได้เงินด้วยล่ะ??

ว่าแล้ว ก็google หาร้านเมดที่เคยดูเอาไว้ตอนอยู่เมกา...

เห็นอยู่สองร้านที่น่าสนใจ...
เลยลองกรอกมันไปทั้งสองร้าน...
แต่ปรากฏาว่า เซอร์เวอร์ของร้านหนึ่ง มันเออเรอร์...
ใบสมัครขวัญจึงส่งไปถึงแค่ร้านเดียว.....

เป็นร้านที่มีชื่อขึ้นในYoutube เยอะมากก....เมื่อหาคำว่า maid cafe

แล้วพอดูรูปพนักงานในร้าน...
เยอะและยาวเป็นหางว่าว และหน้าตา ระดับดารายังอาย..

เลยคิดไว้เลยว่า....แห้วชัวร์.....
(จริงๆแล้วก็แค่อยากลอง ไม่ได้อยากทำอะไรจริงจังหรอกตอนนั้นน่ะ...)

ปรากฏว่า...

วันรุ่งขึ้น มีโทรศัพท์โทรเข้ามา...
บอกว่า สนใจ และส่งเมลล์มาที่ขวัญแล้ว แต่เหมือนอีเมลล์จะผิด เลยโทรมาเพราะอยากจะให้ไปสัมภาษณ์งาน...
และถูกถามว่า...มีใบอนุญาตทำงานแล้วรึยัง....

ขวัญตอบว่า ยัง กำลังจะเอาไปยื่น...

เค้าเลยบอกว่า....งั้นก็ยังทำอะไรไม่ได้ แต่เค้าสนใจมาก แล้วอยากจะลองสัมภาษณ์จริงๆ เพราะฉะนั้น เมื่อไหร่ก็ตามที่ใบอนุญาตทำงานออกแล้ว ให้ส่งใบสมัครมาให้เค้าอีกคร้ังหนึ่งด้วย ขอความกรุณาด้วยครับ..

ขวัญฟังแล้ว....ก็แทบกรี๊ด.... ตอนแรกก็คิดว่า เข้าข้างตัวเองเกินไปมั้ง ที่แปลความหมายคำว่า ขอความกรุณาด้วยครับ ว่า ถ้าส่งมาแล้วอาจจะรับทันที.. อีกใจก็คิดว่า ก็แค่การพูดตามมารยาทของคนญี่ปุ่น

และแล้วเมื่อใบอนุญาตการทำงานมาอยู่ในมือ

ขวัญจัดการส่งใบสมัครตัวเดิมไปที่ร้านนั้นอีกครั้งหนึ่ง..

ก็คิดเหมือนกันว่าเค้าอาจจะไม่ติดต่อมาแล้ว....


แต่แล้ว...
วันถัดมา ก็มีอีเมลล์ส่งมาจากบริษัท ว่า...
สะดวกที่จะสัมภาษณ์งานวันไหน????


จริงๆแล้วขวัญไม่เคยเข้าร้านเมดคาเฟ่มาก่อน เลยไม่รู้บรรยากาศจริงๆว่ามันเป็นยังไง เคยเห็นแต่ในทีวี ในละคร...

ปอดๆเหมือนกัน ว่าอาจจะโดนหลอกไปขายตัวรึเปล่าเนี่ย....
แต่เพราะร้านนี้เป็นร้านที่มีชื่อเสียงและออกทีวีบ่อยๆ เลยคิดว่าไม่เป็นไร... ถ้าเกิดอะไรขึ้น ขวัญเป็นพวกกล้าแบกหน้าตัวเองมาเรียกร้องความเป็นธรรมอยู่แล้ว

และตั้งแต่ยื่นใบสมัคร ก็ตั้งใจแล้วว่า ถ้าไม่ได้ร้านนี้ ก็จะไม่ดันทุรังไปสมัครร้านอื่น

เพราะไม่อย่างเสี่ยงเจอธุรกิจมืดที่ใช้เมดคาเฟ่เป็นฉากบังหน้า

สุดท้าย หลังจากชั่งใจได้สักพัก...ขวัญก็เขียนบอกนัดวันสัมภาษณ์ไป...

แต่สถานที่สัมภาษณ์ กลับไม่ใช่ที่ร้าน....

กลับเป็นที่บริษัท...


ตอนที่อ่านที่นัดหมาย

บอกจริงๆว่ากลัว......
แต่จากที่ลองศึกษาและค้นคว้ามา ร้านนี้มีความน่าเชื่อถือสูงมาก...

จึงทำการปกป้องตัวเองด้วยการ บอกทุกคนที่รู้จักให้มากที่สุด
ว่าขวัญ จะไปสัมภาษณ์งานแถวไหน วันไหนเมื่อไหร่ ยังไง...
หากเกิดอะไรขึ้น....อย่างน้อย ร่องรอยหลักฐาน จะต้องยังมีอยู่....

และแล้ว....ก็ถึงวันสัมภาษณ์.......


ไว้ค่อยอ่านต่อตอนที่สองนะคะ.... มันยาวววววแล้วอ๊ะ.....




 

Create Date : 11 มกราคม 2552    
Last Update : 11 มกราคม 2552 3:26:36 น.
Counter : 2872 Pageviews.  

お帰りなさいませ、ご主人様・お嬢様~!

เห็นบล็อกนี้ ไม่ต้องตกใจค่ะ...

ฮ่ะๆๆๆๆ

พูดให้ตกใจเล่น...

ห้องนี้ เป็นบล็อกที่เขียนจากเรื่องจริงค่ะ...

จริงๆแล้ว ก็ไม่ค่อยมีคนรู้กันหรอก เพราะเก็บไว้ในวงจำกัด
ว่าอันที่จริงแล้ว มีเมดไทยแฝงตัวอยู่ในกลุ่มเมดๆในร้านเมดคาเฟ่ชื่อดังแห่งหนึ่งในอาคิฮาบาระ ญี่ปุ่น

ก็คือ คนที่กำลังนั่งอัพบล็อกอยู่นี่แหล่ะค่ะ...

เอาเป็นว่า ประเดิมวันแรก จะขอแนะนำตัว และเล่าประวัติเป็นมาก่อนแล้วกันนะคะ มีโอกาสภายภาคหน้า จะมาเล่าถึงสภาพชีวิตการเป็นเมดในอาคิฮาบาระค่ะ

ชื่อในวงการ--โยกี้ (ヨーキー)
สถานที่ทำงาน-- @HOME Cafe 6F (@ほぉ~むカフェ本店6F) Akihabara, Tokyo
วันที่เริ่มทำงาน-- 19/9/2008
เชื้อชาติ-- ไทย
สัญชาติ-- ไทย
ประวัติการศึกษา-- บัณทิตคณะรัฐศาสตร์ ภาควิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จบการศึกษาปี พ.ศ.๒๕๕๑ ปัจจุบันเรียนภาษาญี่ปุ่นที่สถาบันสอนภาษาญี่ปุ่นแห่งหนึ่งในโตเกียว และกำลังจะศึกษาต่อเฉพาะทางด้านการผลิตสือโทรทัศน์ ที่วิทยาลัยเฉพาะทางในโตเกียว
ความเป็นมาในการเข้าสู่วงการเมด--
เป็นคนที่ชอบการ์ตูนและคอสเพลย์อยู่แล้วตั้งแต่ช่วงที่อยู่เมืองไทย และเนื่องจากต้องรับผิดชอบค่าเรียนและค่าครองชีพด้วยด้วยเอง จึงไม่แปลกที่ต้องหางานพิเศษทำ แต่ด้วยความที่ไม่ชอบทำอะไรที่ชาวบ้านเค้าทำกัน ประกอบกับอ่านเจอเรื่องเกี่ยวกับเมดคาเฟ่ แล้วเห็นประกาศรับสมัคร เลยเสี่ยงดวงส่งใบสมัครไป แล้วก็ติดลูกฟลุ้คได้รับการบรรจุให้เป็นเมดในที่สุด

จริงๆแล้ว เรื่องราวชีวิตเมดนี่ ได้เขียนเอาไว้ในไดอารี่ออนไลน์แห่งหนึ่ง แต่เนื่องจากมีเรื่องส่วนตัวปนอยู่มาก เลยจะไม่ขอเปิดเผยนะคะ
และเนื่องจากมีกฏของทางร้านไว้ด้วยเรื่องห้ามเปิดเผยความลับในร้าน
สิ่งที่จะเขียนในบล็อกนี้ จึงจะเป็นแนวให้ความรู้ และเปิดโลกทัศน์แก่ทุกท่าน มากกว่าที่จะมาคอยอัพเดทสถานการณ์ว่าวันนี้ทำอะไรเป็นอย่างไรนะคะ

แต่ถ้าใครสนใจจริงๆว่าแต่ละวันทำอะไร ก็เชิญแวะไปชมบล็อกประจำตัวของร้าน ที่ //www.cafe-athome.com/blog/yo-ki-/ ได้นะคะ แต่เป็นภาษาญี่ปุ่นค่ะ

เคยแปลบล็อกจากญี่ปุ่นเป็นอังกฤษ แต่เนื่องจากใช้เวลาอัพบล็อกแต่ละครั้งนานมากกก แล้วเขียนยาวมากกกก เลยขี้เกียจแปล..

แต่ถ้าว่างๆ หรือถ้ามีอารมณ์ก็จะทยอยแปลค่ะ แต่จะไม่มีสัญญิงสัญญาใดๆทั้งสิ้น

อ้อ.....ใช้ google translation จะยิ่งทำให้งง และอ่านไม่รู้เรื่องค่ะ เพราะแสลงเยอะจัด แถมเป็นประเภทไม่ชอบเขียนให้ตรงแกรมม่าด้วย

ไม่รับแชทคุยเรื่องเมดคาเฟ่นะคะ แบบประมาณว่า "พี่ขา หนูอยากเป็นบ้าง ต้องทำอย่างไรคะ" หรืออะไรพวกนี้

ตอบได้คำเดียวค่ะ ว่า ใช้ความพยายาม

วันหลังจะกลับมาเล่าให้ฟังว่ากว่าจะได้เป็นเมด ต้องผ่านอะไรบ้าง

ถ้าอยากถามคำถาม กรุณาทิ้งไว้ในกล่องคอมเมนท์ด้วยนะคะ ไม่รับตอบทางอีเมลล์ค่ะ (แบบ ถ้าพวกเรียนภาษายังเข้าใจความจำเป็นไง แต่มานั่งตอบยิกๆเรื่องคอสเพลย์เรื่องเมดนี่แบบ....ขอเวลานี้ไปนอนพักผ่อนชดเชยเวลาที่เสียไปหน่อยแล้วกันนะคะ ยกเว้นว่ามีความจำเป็นต้องการรู้มากจริงๆถึงค่อยเมลล์มาแล้วกันนะ พวกประเภทอยากมีเพื่อนเป็นคนดังหรืออยากมีเพื่อนเป็นเมดนี่ ของดรับค่ะ...)

เจ้าของห้องดุค่ะ.....ขอบอกกก!!!!!

อ้ออ....

ในที่ทำงาน ในบรรดาพนักงานสองร้อยกว่าชีวิต มีขวัญคนเดียวที่เป็นคนต่างชาติค่ะ....
และต้องเข้าใจถึงความโรคจิตของโอตะคุในญี่ปุ่น

ทีทำให้ขวัญต้องปกปิดสัญชาติ และไม่เปิดเผยสถานะที่แท้จริง...(มันเป็นกฎด้วยว่าไม่ให้บอกสถานะที่แท้จริง)

เพราะไม่อย่างนั้น ไอ้พวกโอตะคุหัวรุนแรง มันเล่นขุดรากเหง้าชาวไทยทั้งผองแน่ๆ

ด้วยเหตุดังกล่าว เรื่องที่ขวัญเป็นคนไทย และที่เป็นคนต่างชาติ จึงเป็นเรื่องไม่พึงนำไปกล่าวอ้างถึงค่ะ

(จนถึงเดี๋ยวนี้ยังมีพวกเชื่อสนิทว่าขวัญเป็นเด็กญี่ปุ่นที่อยู่นอกมานาน หรือเป็นชาวโอกินาว่า หรือ ฮาวายอยู่เลย ฮาดี)




 

Create Date : 10 มกราคม 2552    
Last Update : 10 มกราคม 2552 2:35:06 น.
Counter : 614 Pageviews.  


kaoruko
Location :
Tokyo Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




เป็นคนที่เส้นทางของชีวิตพลิกผันได้แทบจะทุกวัน....
เดินทางผ่านร้อนผ่านหนาวมาแทบจะทุกทวีปแล้ว(แต่นับประเทศได้ ฮา)
ปัจจุบัน เป็นนักเรียนเรียนภาษาและกำลังก้าวตามความฝัน พร้อมกับเป็นเมดคนไทยคนเดียวในอาคิฮาบะระ(ฮ่าๆๆๆ)
Friends' blogs
[Add kaoruko's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.