เมตตาจิตอย่างไม่มีประมาณ ไม่ควรเข่มเหง ไม่ควรดูหมิ่นกันและกันในทุกโอกาส ไม่ควรปรารถนาทุกข์แก่กันและกันเพราะความโกรธและแค้น ควรแผ่เมตตาจิตอย่างไม่มีประมาณไปยังสรรพสัตว์ ดุจมารดาเฝ้าถนอมบุตรคนเดียวด้วยชีวิต ฉะนั้น เมตตสูตร พระสุตตันตปิฎก ขุทกกนิกาย ขุททกปาฐะ   Create Date : 28 มิถุนายน 2555     8 comment Last Update : 28 มิถุนายน 2555 7:17:23 น.     Counter : 1102 Pageviews.   Share Tweet

ภาพหนึ่งซึ่งสวยมาก .......มองภาพวาดภาพหนึ่งซึ่งสวยมาก สวยจนอยากวาดบ้างวาดอย่างฝัน โดยวาดให้สังคมสมใจพลัน เป็นสวรรค์ของประชามหาชน .......แต่สังคมเช่นนี้จะมีไหม จะเกิดด้วยเหตุใดใจฉงน วิมานน้อยค่อยสรรค์เสกปัจเจกชน พอเห็นหนหาทางสร้างขึ้นมา ........ใหญ่อีกหน่อยในญาติมิตรสนิทเชื้อ หากช่วยเหลือดูแลแก้ปัญหา ย่อมงดงามในสัมพันธ์อันพึ่งพา ที่ใหญ่กว่าคือชุมชนคนข้างเคียง .......ในชุมชนหากร่วมมือถือเป็นมิตร ย่อมพิชิตปัญหาใดก็ไม่เกี่ยง ที่ใดแตกร้าวฉานพาลโอนเอียง พร้อมระเบิดเป็นเสี่ยงเพียงขัดคอ .......มองภาพวาดช่างสวยเย็นมองเห็นด้วย ภาพที่สวยสวยกระไรตรงไหนหนอ สวยเพราะแสงสวยเพราะสีที่เหมาะพอ สวยเพราะรวมแล้วได้ย่อความพอดี .......บรรจุสีทุกสีสอดใส่ไว้ แสงแต้มไล้ให้ภาพเด่นเป็นทุกที่ ยังเรื่องราวสงบใสในนที ร้อยชีวีความร่มเย็นที่เป็นไป .......สังคมไทยของเราเศร้าแต่สวย เพราะร่ำรวยพระธรรมล้ำสมัย ความบิ่นแตกขัดแย้งแห่งชาติไทย อาจแก้ไขได้ด้วยยา ว่าด้วยธรรม .......คือธรรมะ แก่นใน ใจทุกศาสน์ คือคมปราชญ์ปรัชญาไซร้ไม่ถลำ สังคมย่อมงามสวยด้วยศีลธรรม ขอเพียงนำมาใช้จริงใจเอย   Create Date : 25 มิถุนายน 2555     4 comment Last Update : 25 มิถุนายน 2555 12:52:27 น.     Counter : 1176 Pageviews.   Share Tweet

สันติธรรม ดูสิเมฆยังมีใจให้กับโลก จึงรวมตนร่ายโศลกบังแสงฉาย ปรากฎเป็นรูปหัวใจให้เห็นพราย เหมือนอยากร่ายร่วมฝัน...สันติธรรม   Create Date : 22 พฤษภาคม 2555     1 comment Last Update : 22 พฤษภาคม 2555 17:00:15 น.     Counter : 1133 Pageviews.   Share Tweet

คำถามทางปรัชญากับสังคมไทย ดิฉันไม่ใช่นักเรียนปรัชญา ดิฉันอาจชอบอ่านปรัชญา แต่ก็ชอบอ่านเท่ากับชอบอ่านหนังสือแนวอื่นๆ เพราะดิฉันเป็นหนอนหนังสือคนหนึ่ง ความสนใจหลักของดิฉันอยู่ที่ศาสนา ดิฉันจึงเข้าห้องสมุดมาอ่านกระทู้ที่โต๊ะปรัชญาเงียบๆ ยกเว้นภายหลังที่รู้สึกว่า ห้องนี้เงียบเหลือเกิน ก็แสดงความเห็นบ้างในบางกระทู้ เพราะศาสนากับปรัชญาแม้ใกล้เคียงกัน แต่ศาสนาเป็นเรื่องความเชื่อ ส่วนปรัชญาเป็นเรื่องความสงสัย ความสงสัยเป็นเรื่องดี ไม่ใช่ไม่ดี เพราะทุกวันนี้ สังคมเรามีชุดความรู้เต็มไปหมด ชุดความรู้ต่างๆ นั้นล้วนแต่เสนอภายใต้ความเชื่อต่างๆ เกิดวิวาทะเกี่ยวกับความคิดความเชื่อต่างๆ มากมาย ผู้คนในสังคมก็ถูกดึงดูด หรือถูกครอบงำด้วยความเชื่อต่างๆ แต่เนื่องจากปรัชญาเป็นเรื่องการตั้งคำถามเพื่อหาคำตอบ เพราะนักปรัชญาจะถามหาเหตุผลเบื้องหลังความเชื่อต่างๆ ดิฉันจึงรู้สึกคิดถึงนักปรัชญา เพราะปรัชญาทำให้คนเราไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ไม่ตัดสินอะไร หรือใครง่ายๆ และยังทำให้เราใจกว้างขึ้นอีกด้วย เพราะทุกวันนี้คนเราเชื่อกันง่าย เมื่อเชื่อง่ายก็หลงผิดง่าย เมื่อเชื่อง่ายก็ถูกหลอกลวงง่าย ถ้ามีการตั้งคำถามทางปรัชญากันมากขึ้น อาจเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยให้สังคมไทย เคลื่อนเข้าสู่ความร่มเย็นเป็นสุขมากขึ้นก็เป็นได้         Create Date : 21 พฤษภาคม 2555     1 comment Last Update : 21 พฤษภาคม 2555 7:10:37 น.     Counter : 1354 Pageviews.   Share Tweet