สวัสดีค่ะ...มาโพสต์เรื่องใหม่แล้วค่ะ “รักเพียงฝัน” ตัดสินใจยากมากและกลับไปกลับมาว่าจะใช้ชื่อจริงของเรย์นัลโด ดีหรือไม่ สุดท้ายคุยกับพี่ๆ และเพื่อนๆ ก็ได้คำตอบว่าดัดแปลง... แต่คงการออกเสียง และปรับแก้นามสกุลค่ะ ส่วนประวัติก็อิงมาเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดนะคะ เพราะงั้นขอให้เข้าใจว่าเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการล้วนๆ ไม่มีเค้าความจริง แค่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรย์นัลโด เท่านั้น

แจ้งความคืบหน้าเรื่องอริที่รัก ซึ่งหลายคนถามถึงความคืบหน้าเรื่องนี้กัน เรื่องอริที่รัก จะพิมพ์ในนามปากกา “คีตฌาณ์” สนพ.พิมพ์คำ และวางแผงปลายธันวาคม 2552 ใครที่รอคอยเป็นเจ้าของพี่เควิน ก็เตรียมพบกับพี่เควินได้ตามแผงหนังสือค่ะ ^^ ส่วนเดิมพันรักข้ามเวลา และหวานใจ...บอดีการ์ด ยังคงรอฟังข่าวจากสนพ.อยู่ค่ะ...

สอบถามผู้ที่ได้รับรางวัลจากเรื่องเดิมพันรักข้ามเวลา ซึ่งประกอบด้วย คุณอัญ คุณเก๋ คุณน้องเฟ น้อง kin น้อง mimny น้องกิฟท์ และพี่กรีนที รบกวนสอบถามว่าจะรับเรื่องอริที่รัก เป็นรางวัลแทนเดิมพันรักข้ามเวลา หรือไม่ เพราะเดิมพันรักฯ ยังไม่ทราบกำหนดการที่แน่นอนที่จะได้ตีพิมพ์ ให้คำตอบกันมาได้ค่ะ หลังหนังสือวางแผงจะจัดส่งให้ในทันที แต่ทั้งนี้อุ๋ยจะเมล์สอบถามแต่ละท่านทางอีกเมล์อีกครั้งเพื่อความชัวร์ค่ะ เนื่องจากอาจมีบางท่านที่ไม่ได้เข้าบล๊อกมาอ่าน

สำหรับนักอ่านท่านอื่น อุ๋ยมีของรางวัลอริที่รัก สำหรับเล่มเกมอีกสองเล่ม แยกเป็นนักอ่านหน้าเก่าและนักอ่านหน้าใหม่(จะจำแนกโดยอุ๋ยเองค่ะ >_<) กติกาง่ายมากๆ ขอแค่ตอบคำถามว่า รู้จักบล๊อกแก๊งคณิตยาได้อย่างไร และเมื่อไร ถือว่าร่วมสนุกกันนะคะ จะมีการจับสลากรายชื่อผู้โชคดีในทันทีที่หนังสืออริที่รักวางแผง ถ้ามีผู้ร่วมสนุกมากกว่า 2 คนจะใช้วิธีจับสลากค่ะ ร่วมสนุกกันให้เยอะๆ นะคะ >_<







***************

รักเพียงฝัน


ปลายรุ้งห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้ เมื่อสมองดูเหมือนจะวนเวียนอยู่แต่ภาพหนุ่มหล่อมาดเข้มเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ร้อยแปดสิบหกเซนติเมตรกับหุ่นมาดแมนชนิดที่เห็นแล้วต้องเหลียวมองซ้ำของ เรนัลโด จิออร์ดาโน หนุ่มลูกครึ่งบราซิเลี่ยนและอิตาเลี่ยน

มันเริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนก่อนที่แฟนนิยายในชื่อว่าคุณหนูเก๋ โพสต์รูปภาพของหนุ่มหล่อรายนี้ลงในบล๊อกแก๊งของเธอ เพื่อเสนอให้เป็นอิมเมจของพระเอกในเรื่อง “บอดีการ์ดหวานใจ” โดยมีคนอ่านอีกจำนวนหนึ่งสนับสนุน

ตอนแรกที่เห็นภาพ ยอมรับว่าถูกตาต้องใจในทันทีด้วยความหล่อเหลาคมเข้มเหมาะสมกับบทบาทของบอดีการ์ดหนุ่มพระเอกในเรื่องจริงๆ หากทว่าด้วยข้อจำกัดที่ว่าไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามของเขา ทำให้เธอไม่อาจค้นหาภาพอื่นๆ ของเขามาประกอบการนำเสนอนิยายในตอนต่อๆ ไปได้ ปกติเวลาอัปนิยายขึ้นเว็บไซต์เพื่อให้คนอ่านบนอินเทอร์เน็ตได้อ่านกันนั้น เธอมักจะโพสต์นิยายควบคู่ไปกับการนำเสนอภาพอิมเมจของคู่พระเอกนางเอก เพื่อเพิ่มอรรถรสในการจินตนาการคู่พระ-นางได้อย่างใกล้เคียงมากยิ่งขึ้น

ปลายรุ้งเป็นนักเขียนสมัครเล่นอายุยี่สิบเอ็ดปี ยังโนเนมด้วยไม่มีผลงานออกมาเป็นชิ้นเป็นอัน เพิ่งจบการศึกษาจากรั้วมหาวิทยาลัยรัฐ เธอยึดการเขียนนิยายเป็นงานอดิเรก ระหว่างที่รองานประจำเรียกตัวไปสัมภาษณ์ จวบจนกระทั่งไม่กี่อาทิตย์ก่อนที่คุณซูซี่คนอ่านขาประจำอีกคน ช่วยมาไขความกระจ่างชื่อสกุลของพ่อหนุ่มปริศนารายนี้ว่าเป็นใคร นับจากนั้นข้อมูลตลอดจนรูปถ่ายสุดเซ็กซี่ของเขาก็ไหลบ่ามาถึงเธอไม่ขาดสายราวกับเขื่อนที่ทำนบพัง ภายหลังเสิร์ชผ่านกูเกิล

เรนัลโด มีชื่อเต็มว่า เรนัลโด จิออร์ดาโน ชื่อเล่นว่าเรย์ เป็นลูกครึ่งบราซิเลี่ยนและอิตาเลี่ยน สามารถพูดได้สี่ภาษาคือ โปรตุกีส อิตาเลี่ยน สเปนีช และอังกฤษ ปัจจุบันอายุยี่สิบหกปี เขาเกิดและเติบโตที่บราซิล แต่ไปดังที่ปารีสจากงานถ่ายแบบ โดยหลังจากจบการศึกษาทางด้านกฎหมายที่บราซิล เจ้าตัวก็สมัครอาชีพถ่ายแบบกับบริษัทโมเดลลิ่งของบราซิล และมีแมวมองจากฝรั่งเศสมาพบเข้า เลยทาบทามให้ไปเดินแบบและขึ้นปกของนิตยสารชื่อดังแห่งหนึ่งในปารีส นับจากนั้นชีวิตเขาก็ดังเป็นพลุแตก เขามีงานเดินแบบและถ่ายแบบเข้ามาไม่ขาดระยะทั้งจากปารีส มิลานและนิวยอร์ก กระทั่งต้องใช้ชีวิตประจำอยู่ที่ปารีส และบินกลับไปเยี่ยมบ้านในช่วงเทศกาลวันหยุดสำคัญแทน

ช่วงที่อยู่ในปารีสเขากอบโกยเงินจากอาชีพนายแบบได้เป็นกอบเป็นกำ หากเจ้าตัวกลับไม่มีความสุขเลยสักนิด ด้วยยังไม่บรรลุความฝันที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่วัยเด็กว่าจะเป็นนักแสดง ดังนั้นหลังจากเป็นนายแบบได้สองปี เรนัลโดจึงเบนเข็มกลับสู่บ้านเกิดเพื่อมุ่งสู่เส้นทางความฝันของตัวเอง นั่นคือ การเป็นนักแสดง เพียงปีแรกที่รับงานแสดงละครโทรทัศน์ช่องดังของบราซิล เขาก็ดังเป็นพลุแตกอีกครั้ง มีงานละครโทรทัศน์ ภาพยนตร์และงานละครเวทีเข้ามาไม่ขาดสาย ชายหนุ่มจัดเป็นนักแสดงที่มีอนาคตยาวไกลและมีค่าตัวสูงที่สุดในบราซิลอยู่ในขณะนี้ ที่สำคัญเป็นนักแสดงชายเพียงหนึ่งเดียวที่ได้รับการโหวตให้เป็นหนุ่มเซ็กซี่แห่งยุคติดต่อกันถึงสามปีซ้อน นั่นหมายความว่าตลอดสามปีที่เขากลับมาอยู่บราซิล เขาได้รับความนิยมจากประชาชนท่วมท้นไม่ขาดระยะ

ไม่น่าแปลกใจ….ในเมื่อเขาหล่อเข้มอย่างหาตัวจับยาก ที่สำคัญโสดสนิท…จากประวัติที่เธอเสิร์ชมา ไม่ปรากฏว่าเขาคบหาอยู่กับสาวไหน ตรงกันข้ามเป็นคนที่ระมัดระวังเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

ปลายรุ้งยังคงคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยขณะเดินเลียบถนนเพื่อไปเอารถ โดยไม่สำเหนียกถึงภยันตรายสักนิด มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเบรกห้ามล้อดังมาแต่ไกลจากบริเวณคอสะพาน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่แม่หนูน้อยวัยอนุบาลกำลังยื้อข้อมือหญิงสูงวัยเพื่อให้ก้มเก็บตุ๊กตากลางถนนที่ตัวเองทำร่วงหล่นจากมือ ปลายรุ้งทันเห็นใบหน้าผงะอย่างตกใจสุดขีดของหญิงชราเมื่อเงยหน้าขึ้นไปเห็นรถสิบล้อกำลังวิ่งตรงมา

เท้าไวเท่าความคิด หญิงสาวถลาไปยืนกลางถนน กว่าจะรู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ เธอก็ออกแรงผลักสองยายหลานไปพ้นทางเรียบร้อยแล้ว ไม่รู้เลยว่าการกระทำของตัวเองเท่ากับออกไปรับเคราะห์แทนผู้อื่น พลันที่สติกลับคืนมาหญิงสาวก็ได้ยินเสียงเหล็กแข็งๆ กระแทกเข้ากับเนื้อตัวดังโครมใหญ่ สติขาดผึงและลมหายใจปลิดปลิวออกจากร่าง ในจังหวะเดียวกับที่ความเจ็บปวดพุ่งทะยานสู่ขีดสูงสุด

ปลายรุ้งเสียชีวิตในทันทีก่อนที่จะรับรู้ถึงเสียงกรีดร้องของหญิงแก่คราวแม่ เนื่องด้วยขณะนี้ไม่ได้มีเพียงร่างเธอนอนจมกองเลือดอยู่กลางถนนเท่านั้น หากแต่ยังมีร่างน้อยของเด็กน้อยอ่อนวัยที่กำลังนอนหายใจรวยระรินอยู่ข้างถนนไม่ต่างกัน แม่หนูน้อยอาการร่อแร่เนื่องจากถูกผลักกระเด็นจนศีรษะล้มฟาดกระแทกกับผิวคอนกรีตอย่างรุนแรง ส่งผลทำให้คนเป็นยายช็อกพอดู



ยมทูตพาร่างอันไร้วิญญาณของปลายรุ้งไปคุกเข่าอยู่ตรงหน้าบัลลังก์เพื่อรอฟังคำตัดสินจากพญายม ภายในโถงใหญ่ซึ่งมีลักษณะคล้ายถ้ำแห่งนั้น มีแสงสว่างส่องมาโดยรอบอย่างน่าแปลกใจ ทั้งที่ไม่ปรากฏแหล่งที่มาของแสง สองฟากของทางเดินผู้ชายหน้าตาน่ากลัวยืนถืออาวุธหอก หลาวและสามง่าม และตรงหน้าเธอซึ่งมีบัลลังก์วางเหนือแท่นสูงขึ้นไปนั้นมีร่างสูงใหญ่ของผู้ปกครองในดินแดนนี้ กำลังนั่งเป็นสง่ามองลงมาดูน่าเกรงขาม

ปลายรุ้งไม่กล้าเงยหน้าสบตาด้วย อะไรบางอย่างแผ่มาจากคนเบื้องสูงซึ่งมีอำนาจราวกับจะสะกดสายตาเธอให้ก้มมองต่ำเพียงแค่พื้นหินขรุขระเบื้องหน้าเท่านั้น รับรู้ได้ด้วยดวงจิตว่าตัวเองอยู่ที่ไหน แม้ใจจะสั่นไหวรัวแรงจากความหวาดกลัวคละเคล้ากับความครั่นคร้ามกับการที่ต้องเผชิญเหตุการณ์ตรงหน้าตลอดจนบรรยากาศเงียบวังเวงโดยรอบนั้น หากทว่าความอยากรู้อยากเห็นกลับเป็นฝ่ายชนะ เจ้าตัวลอบมองสภาพแวดล้อมรอบตัว ข้างๆ บัลลังก์มีบุรุษเพศรูปร่างสูงใหญ่แต่งกายคล้ายกับยมทูตในนิทานปรัมปรายืนขนาบอยู่ทางซ้ายของผู้เป็นนาย และชายร่างยักษ์ที่เดินนำหน้าเธอมาตลอดเกือบสามนาทีที่ผ่านมานั้น โค้งคำนับก่อนจะผละไปยืนขนาบทางด้านขวาของบัลลังก์

ความจริงจะว่าเดินก็คงไม่ถูกต้องนัก เพราะเจ้าตัวเคลื่อนไปในลักษณะที่เรียกว่าเท้าไม่แตะพื้น หรือแปลอีกนัยหนึ่ง…ลอย! ปลายรุ้งสะดุ้งโหยงกับความคิดนั้น สีหน้าเลิ่กลั่กระคนหวาดกลัวสุดขีดเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่!

บรรยากาศวังเวงไม่ต่างจากห้องดับจิต หากไร้ซึ่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ใดๆ ทุกผู้ทุกนามซึ่งอยู่ในที่นั้นล้วนเงี่ยหูฟังว่าคนที่มีอำนาจสูงสุดจะว่าอย่างไร ผู้ที่อยู่เหนือบัลลังก์ผินหน้าไปทางด้านขวา พลางกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวานเต็มไปด้วยอำนาจ

“ผู้หญิงคนนี้ตายได้อย่างไรเปตรา”

ปลายรุ้งสะดุ้ง ไม่ใช่ด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจปานประหนึ่งฟ้าคำราม หากแต่ด้วยนัยแห่งคำถามนั่นต่างหาก เธอตายแล้ว! ชัดเจน…ความหมายตรงตามตัวหนังสือโดยไม่ต้องแปล สวรรค์ช่วย… ไม่สิ…สวรรค์คงช่วยไม่ได้เพราะเธออยู่ในนรกเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้นคนเดียวที่จะช่วยได้ ซึ่งอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว…พญายม!

ราวกับผู้ทรงอำนาจ รับรู้ถึงเสียงอธิษฐานของเธอ เขาพูดย้ำขึ้นว่า “ข้าถามว่าเจ้าเอาวิญญาณของผู้หญิงคนนี้มาได้อย่างไร ในเมื่อคนที่ข้าให้ไปรับ คือ ปรายรุ้ง จิตรา”

“ปลายรุ้งถูกชนขอรับ ตอนที่ข้ากระผมไปถึงเธอเสียชีวิตคาที่เสียแล้ว ข้ากระผมก็เลยเอาวิญญาณมา”

“เจ้าไม่ดูตาม้าตาเรือเลยรึ ไม่ตรวจทานเลยใช่ไหมว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ปรายรุ้ง จิตรา”

“เธอชื่อปลายรุ้งครับ” เจ้าตัวยังคงยืนยันเสียงหนักแน่น หากหางตาที่ลดลงมองคนที่นั่งต่ำกว่าชักเริ่มไม่มั่นใจ

“ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ปรายรุ้ง คนที่ข้าต้องการให้เจ้าไปรับวิญญาณ เพราะชะตาถึงฆาต คือ ปรายรุ้ง จิตรา วัยสี่ขวบ ที่กำลังนอนหายใจพะงาบๆ อยู่ข้างถนนนั่นต่างหาก ไม่ใช่ปลายรุ้ง จิรดา ผู้หญิงวัยยี่สิบเอ็ดคนนี้ ดูปากข้าเปตรา…ปรายรุ้ง ไม่ใช่ปลายรุ้ง และจิตรา ไม่ใช่จิรดา” ประโยคท้ายเจ้าแห่งแดนนรก กระดกลิ้นออกเสียง ร เรือควบกล้ำชัดเจนเมื่อพูดถึง ‘ปรายรุ้ง’ ก่อนวาดมือกลางอากาศ เกิดเป็นเงาสะท้อนในกระจกบานใหญ่ขนาดเท่าจอภาพยนตร์ เป็นภาพแม่หนูน้อยปรายรุ้งกำลังนอนหายใจพะงาบๆ อยู่ในรถพยาบาลที่กำลังส่งตัวเด็กหญิงไปสู่โรงพยาบาล จากนั้นภาพตัดมายังร่างหมดลมหายใจของปลายรุ้งซึ่งมูลนิธิร่วมกตัญญูกำลังห่อศพด้วยผ้าสีขาวเพื่อนำไปส่งนิติเวชโรงพยาบาล ตรวจพิสูจน์ศพ

ปลายรุ้งน้ำตาไหลพราก ก่อนจะปล่อยเสียงร่ำไห้ออกมาโฮใหญ่อย่างไม่อายใคร เธอส่งเสียงกรีดร้องหากทว่ากลับไม่ดังไปกว่าเสียงกระซิบ “สวรรค์ช่วย…นี่แปลว่าฉันตายแล้วจริงๆ ใช่ไหม ฉันตายเพราะวิ่งออกไปรับเคราะห์แทนแม่หนูน้อยปรายรุ้ง และคุณพระคุณเจ้าช่วย…ฉันตายเพราะการทำงานที่ผิดพลาดของยมทูต เอาวิญญาณผิดคนมาพิพากษาโทษ” หญิงสาวรำพึงรำพันกับตัวเอง ก่อนจะจบประโยคด้วยเสียงโฮใหญ่เมื่อรู้สึกสงสารตัวเองที่ทำดีกลับได้ผลร้ายถึงชีวิต

เสียงคร่ำครวญระคนกระซิกร่ำไห้ของปลายรุ้งบาดลึกไปในใจทุกผู้ทุกนามที่อยู่ในที่แห่งนั้น วิญญาณทุกตนชะงักงันและเงียบกริบ เดิมทีก็เงียบอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ยิ่งเงียบจนเหมือน แม้เข็มตกสักเล่มก็อาจได้ยินกันทั่ว ด้วยน้ำเสียงของหญิงสาวร้าวลึกราวกับวิญญาณเจียนจะแตกดับ จนสร้างความเวทนาสงสารแก่พญายม ยมทูตและวิญญาณทุกตน ปลายรุ้งยังคงโอดครวญระคนพร่ำรำพันด้วยเสียงสะอึกสะอื้นต่อไปว่า

“รุ้งยังไม่อยากตาย โปรดช่วยรุ้งด้วย” ปลายรุ้งรวบรวมความกล้าเงยหน้าพูดกับผู้ที่อยู่เหนือบัลลังก์ แววตาที่สบอีกฝ่ายแสดงความจริงใจระคนขอความสงสารเห็นใจ

พญายมอึ้ง นัยน์ตาที่สะท้อนกลับมา บอกถึงความทุกข์และน้ำเสียงเศร้าสร้อยลึกซึ้ง จนผู้เป็นใหญ่ในแดนนรกเกิดความสงสาร วินาทีต่อมาจึงตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนลงว่า “เราช่วยเจ้าไม่ได้หรอกปลายรุ้ง เมื่อใดก็ตามที่วิญญาณออกจากร่างแล้ว จะไม่สามารถส่งวิญญาณกลับคืนร่างได้”

ปลายรุ้งปล่อยเสียงโฮอีกครา เธอสะอึกสะอื้นร่ำไห้ปานหัวใจจะแตกสลาย พลางว่า “แล้วในทีวีที่รุ้งเห็นยมทูตพาวิญญาณไปคืนร่างกายมนุษย์ละคะ รุ้งเห็นในหนังในละครเยอะแยะไป”

“นั่นในหนังในละคร มันไม่มีอยู่ในชีวิตจริงหรอก“

เจ้าตัวปล่อยโฮดังขึ้นกว่าเก่า “ในข่าวรุ้งก็เห็นนะคะ มันมีข่าวเรื่องนี้เยอะแยะไป คนตายแล้วฟื้นน่ะ”

“เป็นแค่ความเข้าใจผิดน่ะสิ หรือไม่...ก็เป็นความจงใจที่หลอกลวงของพวกมนุษย์ด้วยกันเอง ฟังนะ..เมื่อคนตายแล้ว มันจะฟื้นขึ้นมาได้ไง เมื่อฟื้นก็แสดงว่ายังไม่ตาย เมื่อตายก็ต้องไม่ฟื้น เพราะงั้นแสดงว่าไม่ได้ตายจริงถึงได้ฟื้นขึ้นมา”

ปลายรุ้งชักมึนงง เธอทำหน้าสับสน เออ...ก็จริงนะ เมื่อฟื้นก็แสดงว่าไม่ได้ตาย เมื่อตายก็ต้องไม่ฟื้น เจ้าตัวชักเริ่มคล้อยตามโดยไม่รู้ตัว

“งั้นจะมีวิธีแก้ไขได้ไหมคะ รุ้งยังไม่อยากตายนะคะท่านพญายม เคยได้ยินว่าแม้ท่านพญายมจะดุ แต่ที่จริงเป็นผู้ที่ใจดีมาก และทรงความยุติธรรมเป็นที่สุด”

พญายมยิ้มรับกับคำชมนั้น ก่อนว่า “กรณีผิดพลาดอย่างงี้เกิดขึ้นไม่บ่อยนักหรอก อสงไขยหนึ่งถึงจะมีสักครั้ง” ผู้เป็นใหญ่ในยมโลกหลับตานิ่งไปชั่วครู่ ผ่านไปเสี้ยววินาทีจึงลืมตา ก่อนกล่าวว่า “ข้าตรวจดูแล้ว กรณีของเจ้าเกิดจากการที่มีจิตใจดี ตั้งจิตแน่วแน่ที่จะเข้าไปช่วยสองยายหลานให้แคล้วคลาดจากอุบัติเหตุ จิตที่อยากช่วยในขณะนั้นมีพลังมาก จนก่อให้เกิดแรงเหวี่ยงและแรงกระเพื่อมของมิติเวลา ทำให้เปตราเกิดความเขวไปชั่วขณะว่าจะจัดสร้างรูปแบบอย่างไรเพื่อให้อุบัติเหตุครั้งนี้ออกมาในวิถีทางที่จะทำให้ผู้ที่ถึงฆาตจริงๆ เสียชีวิต”

“ก็ในเมื่อรุ้งตั้งใจทำดี แต่ผลกรรมที่ดีกลับทำให้เกิดการทำงานผิดพลาดได้ยังไงคะ รุ้งไม่เข้าใจ ทำไมรุ้งต้องมารับผลของความผิดพลาดนี้ด้วย รุ้งยังไม่อยากตาย รุ้งยังอายุน้อยแค่ยี่สิบเอ็ดปี ยังอยากอยู่รู้ร้อนรู้หนาวในโลกมนุษย์ใบนี้ต่อไปอีกสักยี่สิบสามสิบปี ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากทำ แต่ยังไม่ได้ทำเลย” เจ้าตัวคร่ำครวญพร้อมทั้งสะอึกสะอื้นไปด้วย

“สำหรับผู้ที่มีจิตใจดี... แนวทางแก้ไขก็พอมีอยู่บ้างหรอก แต่ปัญหาคือร่างกายเจ้าบอบช้ำมาก ถึงจะฟื้นกลับคืนสู่ร่างได้ เจ้าก็ต้องเป็นเจ้าหญิงนิทราไปตลอดชีวิต”

ปลายรุ้งอึ้ง ทำหน้าเหยๆ ก่อนจะพูดติดตลกตามประสานิสัยขี้เล่นว่า “ไม่เอาวิธีนี้ได้ไหมคะ รุ้งยังไม่อยากเป็นเจ้าหญิง เพราะเชื่อว่าในโลกนี้คงไม่มีเจ้าชายกบมาจุมพิตให้ฟื้นขึ้นมาได้”

“งั้นก็มีอีกทางหนึ่ง วิญญาณเจ้าไปอยู่ในร่างแม่หนูปรายรุ้ง แต่เจ้าจะจดจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นไม่ได้ นอกจากเรื่องของแม่หนูน้อยผู้นั้น”

“แล้ววิญญาณของเธอละคะ” ถามอย่างห่วงใย

“ก็ต้องมารับการตัดสินจากข้าว่าจะไปสวรรค์หรือลงนรกขุมไหน”

ปลายรุ้งทำหน้าเหยหนักขึ้น “ขอไม่เลือกทางนี้ได้ไหมคะ รุ้งอุตส่าห์ตั้งใจที่จะช่วยแล้ว ถ้ารุ้งไปเข้าร่าง น้องเขาก็ตายสิคะ”

“งั้นเจ้าต้องยอมรับสภาพแล้ว”

หญิงสาวสะดุ้งโหยง ก่อนจะปล่อยเสียงโฮ “แต่รุ้งยังไม่อยากตาย ขอรุ้งอยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหมคะ รุ้งยังมีอะไรตั้งมากมายที่ไม่ได้ทำ อีกอย่างนี่ไม่ใช่ความผิดของรุ้งเลยสักนิด แต่เป็นของพวกท่านต่างหาก แล้วเราพวกมนุษย์ซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลย ต้องมารับผลกรรม อย่างนี้ท่านพญายมคิดว่ามันแฟร์แล้วหรือคะ?” ยอกย้อนด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

พญายมตลอดจนวิญญาณทุกตนในที่นั้นนิ่งอึ้ง...ที่อึ้ง ไม่ใช่เพราะจากคำพูดของหญิงสาว แต่จากความหาญกล้าตีฝีปากกับเจ้าแห่งยมโลกของเจ้าตัวอย่างที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน ผู้ที่เป็นใหญ่สุดท่าทีอ่อนลง พลางว่า “เอาล่ะ...ปลายรุ้ง ข้าก็เห็นใจอยู่เหมือนกันกับสภาพที่เจ้าเป็นอยู่ ต้องมาด่วนตายก่อนถึงเวลาอันสมควร แถมยังต้องตายเพราะความตั้งใจดีที่จะช่วยชีวิตผู้อื่นด้วย เอายังงี้...เพื่อแก้ไขให้แก่ความผิดของลูกน้องข้า ข้าจะให้เจ้าขอพรได้หนึ่งประการ อะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ”

ปลายรุ้งตอบโดยไม่เสียเวลาคิดว่า “’งั้นขอรุ้งได้รักกับเรนัลโด จิออร์ดาโน ได้ไหมคะ” เพราะก่อนตาย จิตใจหมกมุ่นอยู่กับนายแบบนักแสดงผู้นี้ เมื่อถูกกระตุ้นให้ใช้ความคิดอีกครั้ง จิตใต้สำนึกจึงหวนกลับไปถึงความคิดคำนึงครั้งสุดท้ายก่อนเสียชีวิต

“เจ้าหมายความว่าไง”

“เรนัลโดเป็นนักแสดงบราซิล รุ้งตั้งใจไว้ว่ารุ้งจะไปตามหาเขาที่บราซิล นี่ดู...รุ้งยังไม่ได้ทำตามความฝันเลย แต่ก็ต้องมาด่วนตายเสียก่อน”

พญายมพยักหน้า “ตกลงเจ้าจะได้พรนั้นปลายรุ้ง ข้าจะให้เจ้าอยู่ในโลกมนุษย์ได้หนึ่งเดือนเพื่อทำตามความฝันของเจ้า ครบหนึ่งเดือนเมื่อไร เราจะมาพบกันอีกครั้งในดินแดนนรกแห่งนี้”

“พรที่รุ้งขอไม่ใช่ออกตามหาเขานะคะ แต่รุ้งหมายถึงรักกับเขาจริงๆ” เจ้าตัวย้ำ

“ข้ารู้ เจ้าได้รับพรนั้นแล้ว” พญายมย้ำด้วยน้ำเสียงปรานี ก่อนจะวาดมือกลางอากาศ ชั่วพริบตาเดียวก็มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยรูปร่างสูงเพรียวลมคล้ายกับปลายรุ้งปรากฏอยู่เคียงข้าง หากในสภาพราวกับหุ่นยนตร์ไร้ชีวิต

ผู้มีอำนาจสูงสุดในดินแดนแห่งความมืด กล่าวต่อว่า “นี่ไม่ใช่ร่างมนุษย์จริงๆ ข้าแค่เสกเลียนแบบให้เหมือนกับร่างมนุษย์ของเจ้าเท่านั้น เพราะฉะนั้นจดจำเอาไว้อย่างหนึ่งว่าเมื่อครบหนึ่งเดือนแล้ว ร่างนี้จะสูญสลายทันที และเปตรา...” ประโยคท้ายหันไปทางลูกน้อง “เพื่อแก้ไขความผิดพลาดที่เจ้าทำไว้ เจ้าจะต้องไปดูแลปลายรุ้งตลอดหนึ่งเดือนที่อยู่ที่บราซิล เพื่อให้มั่นใจว่าจะได้รับพรสำเร็จลุล่วงตามที่ข้าประทานให้ และเมื่อครบกำหนดเวลานั้นเมื่อไร เจ้าจงคุมดวงวิญญาณของเธอคนนี้กลับมาหาข้า”