พิธีแต่งงานจัดขึ้นอีกสองสัปดาห์ต่อมาในโบสถ์แห่งหนึ่งไม่ไกลจากที่พักของเรนัลโดนัก บรรยากาศเป็นไปอย่างเงียบเชียบหากทว่าเคร่งขรึม ด้วยมีเพียงคู่บ่าวสาวและบาทหลวงที่รับหน้าที่เป็นทั้งผู้ประกอบพิธีและสักขีพยาน เรนัลโดมาในชุดสูทสีดำสวมทับเชิ้ตตัวในสีขาว เสริมให้ร่างสูงใหญ่ดูสง่าชวนมองมากยิ่งขึ้น ส่วนปลายรุ้งอยู่ในชุดเจ้าสาวสากลสีออฟไวท์ ด้านบนเป็นผ้าลูกไม้โปร่ง เย็บต่อกับเกาะอก ส่วนข้างล่างเป็นผ้าชีฟองที่จับจีบชายโดยรอบ

หลังจากมาเรียน่าขู่ว่าจะไปฟ้องคนในครอบครัวของเรนัลโด ไม่กี่วันถัดมาก็เป็นข่าวใหญ่โตทางหน้าหนังสือพิมพ์ว่าเรนัลโดมุบมิบจัดงานแต่งงานกับแฟนสาวโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากผู้ใหญ่ นักข่าวพยายามสืบหาวันเวลาตลอดจนสถานที่ที่จะจัดงานแต่งงาน ยิ่งกว่านั้นพยายามสืบหาประวัติของฝ่ายหญิงว่าเป็นใครมาจากไหน ทว่าประวัติของเธอก็เป็นความดำมืดสำหรับทุกคน แทบไม่มีร่องรอยให้ค้นหาได้ จนนักข่าวหลายสำนักตั้งฉายาให้ปลายรุ้งว่าเจ้าสาวปริศนา หรือสาวลึกลับจากแดนสนธยา

กว่าสัปดาห์มาแล้วที่นักข่าวมาเฝ้าแมนชันของเรนัลโด เพื่อคอยสัมภาษณ์หรือไม่ก็ติดตามเขา ส่งผลให้ปลายรุ้งไม่กล้าออกไปไหน ต้องเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน อย่างไรก็ตามแม้จะโดนคาดคั้นหรือถูกติดตามจากกองทัพนักข่าวอย่างไร เรนัลโดก็บ่ายเบี่ยงหรือไม่ชิ่งหนีเสียทุกครั้ง หรือหากครั้งไหนต้องประจัญหน้าจะๆ หลบไม่ทัน ก็จะให้สัมภาษณ์สั้นๆ แค่ว่าต้องการให้เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างเขากับแฟนสาว ฉะนั้นเป็นเวลาตลอดสองสัปดาห์มาแล้วที่ข่าวการแต่งงานของพวกเขายังคงเป็นปริศนาสำหรับทุกคน หากทว่านั้นกลับยิ่งยั่วยุและกระตุ้นความกระหายใคร่รู้จากสาธารณชนตลอดจนบรรดานักข่าวมากขึ้น

ก่อนวันแต่งงานจริงเรนัลโดให้เอเจนซีจัดการจองสถานที่ที่ริโอ เดอ จาเนโรเพื่อหลอกนักข่าว เมื่อถึงวันงานก็ให้ผู้จัดการส่วนตัวแต่งชุดเจ้าบ่าวพาเจ้าสาวตัวปลอมขับรถออกไปเพื่อล่อให้นักข่าวหลงทาง จวบจนกระทั่งกองทัพนักข่าวหลงกลตามกันไปหมดแล้ว เขาและเจ้าสาวตัวจริงจึงเดินทางไปยังโบสถ์ใกล้บ้าน

เรนัลโดมองคนเป็นเจ้าสาวอย่างชื่นชมระคนภูมิใจ ก่อนจะยื่นแขนไปให้เธอคล้องเพื่อเดินไปหน้าแท่นพิธีด้วยกัน วันนี้เธอเกล้าผมเป็นมวยสูง อวดลำคอระหง และใบหน้าแต่งโทนสีชมพู เสริมให้ผิวที่ขาวอมชมพูอยู่แล้ว แลเห็นเลือดฝาดชัดเจนขึ้น

เมื่อเรนัลโดพาหญิงสาวไปถึงแท่นพิธีหน้าโบสถ์ บาทหลวงก็ขอให้คนทั้งคู่ให้คำมั่นสัญญาต่อกัน โดยเป็นการให้คำมั่นต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้าซึ่งจะทรงเป็นพยานให้ คู่บ่าวสาวจะต้องรำลึกและรักษาคำสัญญานั้น จนกว่าจะตายจากกัน มิเช่นนั้นจะไม่ได้รับพรจากพระเจ้า

บาทหลวงกล่าวต่อไป โดยหันไปทางปลายรุ้ง "คุณจะรับนายเรนัลโด จิออร์ดาโน เป็นสามีไม่ว่าจะยามสุขหรือยามทุกข์ จะมั่งมีหรือยากจน ยามสบายหรือเจ็บไข้ได้ป่วย จนกว่าจะตายจากกันหรือไม่"

ปลายรุ้งเบือนหน้าไปสบตาคนรัก ใบหน้าแดงซ่านขณะตอบว่า “รับค่ะ” เสียงเธอเบาหวิวด้วยความเขินอาย

เสียงบาทหลวงหันไปถามเรนัลโดบ้างว่า “คุณจะรับนางสาวปลายรุ้ง จิรดา เป็นภรรยาไม่ว่าจะยามสุขหรือยามทุกข์ จะมั่งมีหรือยากจน ยามสบายหรือเจ็บไข้ได้ป่วย จนกว่าจะตายจากกันหรือไม่”

“รับครับ” เรนัลโดตอบรับเสียงหนักแน่น

จากนั้นบาทหลวงให้คู่บ่าวสาวแลกแหวนทองคำขาว แทนคำมั่นสัญญาตามประเพณี หลังหญิงสาวสวมแหวนที่นิ้วนางซ้ายให้เขาเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวก็หันไปจูบเจ้าสาวอย่างดูดดื่ม

“พวกคุณเป็นสามีภรรยากันแล้ว พ่อขอแสดงความยินดีด้วย” บาทหลวงเอ่ยพลาง เข้าไปแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว ก่อนจะเดินออกไปจากโบสถ์แห่งนั้น

ปลายรุ้งละสายตามามองเรนัลโด พลางจับจูงมือเขาออกจากโบสถ์และว่า “รุ้งพนันได้เลยว่าคุณเป็นเจ้าบ่าวที่หล่อและเซ็กซี่ที่สุดในโลก”

เรนัลโดเบิกตาโตกับคำเยินยอของคนข้างตัว ตวัดเอวบางเข้ามากอด พลางว่า “คุณก็เป็นเจ้าสาวที่สวยและงามสง่ามากที่สุดที่ผมเคยเห็นมาเมว อมอร์”

คนเป็นภรรยาหมาดๆ ยิ้มเอียงอายกับคำชมนั้น เอ่ยเปลี่ยนเรื่องแก้เขินว่า “คุณไม่คิดอะไรนะคะกับการที่ครอบครัวคุณไม่ได้มาร่วมงานด้วย” ถามเสียงห่วงใย ตอนที่มาเรียน่า ไปบอกสมาชิกในครอบครัวของเรนัลโด ว่าพวกเธอจะแต่งงานกัน ทางนั้นยื่นคำขาดไม่ให้แต่งงานและไม่ให้จดทะเบียนสมรสกับเธอด้วย อ้างว่าไม่มีหัวนอนปลายเท้า หากทว่าเรนัลโดก็ไม่นำพา ยังคงเดินหน้าจัดพิธีต่อ ส่งผลให้งานแต่งงานในวันนี้ จึงไม่มีญาติฝ่ายเขามาร่วมเป็นสักขีพยานและแสดงความยินดีด้วยสักคน

อันที่จริงพูดกันตามตรงแล้ว ก็ตรงตามความตั้งใจของพวกเธอมาตั้งแต่ต้น ที่จะมีเพียงเธอ เขาและบาทหลวงเท่านั้น หากกระนั้นเมื่อมาถึงวันจริงๆ เธออดรู้สึกโหวงๆ แทนเรนัลโดไม่ได้ ที่พิธีสำคัญที่สุดในชีวิต กลับไร้ญาติและเพื่อนสนิทมาร่วมงานด้วย เรนัลโดคงรู้สึกเจ็บปวดมาก

เรนัลโดเหลียวไปมองหญิงสาว พร้อมกับเบิกตาโตเล็กน้อยในท่วงท่าประหลาดใจ ด้วยควรจะเป็นเขาที่ต้องห่วงใยความรู้สึกของหญิงสาวที่ในวันสำคัญที่สุดของลูกผู้หญิง กลับไร้ญาติขาดมิตรมาร่วมงาน หากกระนั้นหญิงสาวกลับแคร์และห่วงใยความรู้สึกของเขามากกว่า

ปลายรุ้งเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจงดงามจริงๆ ทั้งน่าทึ่งและเหลือเชื่อเอามากๆ…

คนเป็นสามีหมาดๆ นึกพลางวาดวงแขนไปโอบแผ่นหลังคนรัก อีกข้างคว้ามือบางมาจูบกลางฝ่ามือในท่วงท่ารักใคร่ระคนขอบคุณ ก่อนพูดว่า “ผมสิควรต้องเป็นฝ่ายปลอบคุณ กลายเป็นคุณมาปลอบผมซะอย่างงั้น คุณนี่เป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งจริงๆ…ดูเล็กบอบบางอย่างนี้เถอะ แต่จิตใจยิ่งใหญ่กว่าอะไรทั้งหมด…คุณเข้มแข็งมากจริงๆ เมว อมอร์”

“รุ้งไม่เจ็บปวดเพราะรุ้งไม่มีญาติอยู่ทางนี้สักคน แต่คุณสิคะ…งานสำคัญในชีวิตคุณ ไม่มีญาติผู้ใหญ่และเพื่อนสนิทสักคนมาร่วมแสดงความยินดี” น้ำเสียงตอนท้ายแผ่วเบา

“ไม่เป็นไรเลยเลียนดา เดิมเราก็ตั้งใจที่จะไม่ให้ใครมาร่วมอยู่แล้วนี่นา น่า…ถ้าต้องเป็นไปอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรกก็โอเค”

“แต่คุณกับคนในครอบครัวละคะ จากนี้จะมองหน้ากันไม่ติดหรือเปล่า พวกเขาอาจเห็นว่าคุณให้ความสำคัญกับรุ้งมากกว่าพวกเขา”

เรนัลโดยิ้มปลอบประโลม ก่อนว่า “อย่าซีเรียสไปเลยเมว อมอร์ พวกท่านตัดผมไม่ได้หรอก เชื่อสิ…” เรนัลโดพูดอย่างมั่นใจ เขาไม่ได้เล่าต่อว่าเพราะเขาเป็นเสาหลักของบ้าน ทุกวันนี้รายได้หลักของครอบครัวมาจากเขาทางเดียว ฉะนั้นจึงค่อนข้างมั่นใจว่าจะไม่ถูกตัดขาดจากครอบครัวแน่

ปลายรุ้งจ้องหน้าหล่อเหลาแล้วยิ้มแทนคำตอบ

“เลิกคิดมากแล้วใช่ไหม” ถามเสียงห่วงใย

“ค่ะ”

เรนัลโดยิ้มปลอบประโลมให้อีกครา ก่อนจะโอบเอวบางมาซุกในอ้อมแขน พลางว่า “นี่ถ้าไม่ติดว่าคุณไม่มีพาสปอร์ต ผมพาไปฮันนีมูนต่างประเทศแล้ว” เอกสารสำคัญที่ใช้สำหรับการจดทะเบียนสมรสยังไม่เสร็จซึ่งสถานกงสุลรับปากว่าไม่เกินอาทิตย์นี้ เอกสารเหล่านั้น รวมไปถึงพาสปอร์ตด้วย

ตอนแรกปลายรุ้งกังวลเรื่องเอกสารเหล่านี้ เพราะหากสถานทูตไทยสอบถามข้อมูลไปจริงอาจเป็นเรื่องใหญ่ถ้าได้ข้อมูลกลับมาว่าเธอตายไปแล้ว แต่ทำไมไปมีตัวตนที่บราซิล จึงได้ปรึกษาท่านเปตราและได้รับคำยืนยันให้สบายใจว่าจะไม่เกิดปัญหาที่กังวล เพราะทางบ้านของเธอยังไม่ได้ไปแจ้งการตาย เนื่องจากเอาแต่เศร้าโศกเสียใจจากการตายอย่างกะทันหันของผู้เป็นบุตรสาว ส่วนเอกสารการเดินทางเข้าประเทศนั้น ย่อมไม่ยากเกินอำนาจของท่านที่จะสร้างขึ้นมายืนยัน

ปลายรุ้งถามเสียงอ่อนโยนว่า “ถ้าเลือกได้ คุณอยากไปฮันนีมูนที่ไหนคะ”

“เมืองไทย” เรนัลโดตอบทันควันโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด

“คะ?” ปลายรุ้งเงยหน้าขึ้นมองเขา “ทำไมถึงเป็นประเทศรุ้งละคะ?”

“ผมอยากไปเห็นประเทศของคุณ…อยากเห็นบ้านเมืองที่หล่อหลอมคุณมาให้เป็นคุณ…ภรรยาที่แสนวิเศษของผม” น้ำเสียงตอนท้ายทอดอ่อนนุ่ม

ปลายรุ้งน้ำตาซึม เธอขยับเบียดซุกกับวงแขนเขามากยิ่งขึ้น พร้อมกับร่ำไห้กับแผงอกกว้างโดยปราศจากเสียง หากก่อนหน้านี้เธอเคยสงสัยว่าเรนัลโดรักเธอเพราะพรของท่านพญายม หรือเพราะเนื้อแท้ของตัวเธอกันแน่ บัดนี้เธอก็ได้คำตอบแล้ว….คำตอบที่ทำให้รู้สึกอุ่นวาบไปทั่วหัวใจ หากในขณะเดียวกันก็ส่งผลให้เกิดอาการเย็นยะเยือกไปในคราวเดียวกัน เมื่อคิดว่าอีกแค่เก้าวันพวกเธอก็จะต้องพลัดพรากจากกันแล้ว

คุณพระ…แค่เก้าวัน



ใครบางคนบอกว่าวันคืนหมุนผ่านไวยังกับติดปีกบิน…ปลายรุ้งอยากบอกว่ามันไม่ต่างไปจากความจริงเท่าใดนัก ด้วยนับตั้งแต่แต่งงานกับเขามา วันนี้ก็ปาไปวันที่แปดแล้วที่เธอกับเขาใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาด้วยกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย นอกจากจะมีพิธีแต่งงานตามหลักศาสนาแล้ว เวลานี้เธอกับเขายังได้จดทะเบียนสมรสกันแล้วด้วย และกำลังหวานชื่นในช่วงข้าวใหม่ปลามัน หรืออีกนัยหนึ่งจะเรียกว่าช่วงฮันนีมูนก็คงไม่ผิดนัก

พวกเธอไม่ได้ไปฮันนีมูนที่เมืองไทยดังที่ตั้งใจไว้แต่แรก ด้วยสถานกงสุลทำเอกสารให้เธอเสร็จในวันท้ายๆ ก่อนที่ร่างกายเธอจะดับสูญ เรนัลโดบอกว่าไม่อยากเสียเวลาเดินทางไปกับการนั่งเครื่องไกลๆ จึงตัดสินใจอยู่ฮันนีมูนในแมนชันหลังนี้ของเขาแทน และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอกับเขาขลุกอยู่แต่ในบ้านตลอดแปดวันที่ผ่านมา…แต่จะว่าขลุกอยู่แต่ในบ้าน ก็คงไม่ถูกสักทีเดียว ด้วยกลางวันเขาพาเธอไปเที่ยวและตระเวนทำบุญตามสถานที่ต่างๆ ในริโอ ทั้งโรงเรียนการกุศล โรงพยาบาล โบสถ์ และตบท้ายในช่วงเย็นของแต่ละวัน ก็พาเธอไปทานอาหารเลิศรสตามภัตตาคารต่างๆ ซึ่งไม่เคยซ้ำร้าน พอตกกลางคืน ถึงจะใช้เวลาอยู่บนเตียงด้วยกัน

“หลับแล้วเหรอ” เรนัลโดถามเสียงนุ่ม หลังจากเวลาผ่านไปพักใหญ่ หญิงสาวยังคงนิ่งเงียบ พวกเขากำลังนอนแช่อยู่ในอ่างจากุซซีน้ำวน น้ำหมุนวนตีฟองคลื่นอยู่รอบตัวและพากลิ่นหอมของเกลืออโรมาโชยขึ้นมา โดยมีร่างบางของผู้เป็นภรรยาเอนหลังพิงกับอกเขา และหลับตาพริ้มอย่างผ่อนคลาย เรนัลโดชะโงกหน้าไปเกยคางเหนือไหล่บอบบาง มือลูบต้นแขนไปมา ขณะเย้าว่า “หลับสนิทจริงด้วย”

“เปล่าหรอกค่ะ กำลังคิดอะไรนิดหน่อยน่ะ” ตอบเสียงเบาโดยไม่ลืมตา น้ำกำลังอุ่นสบาย เสียงตีน้ำเป็นฟองฟ่อง ผนวกกับมือหนาคอยบีบนวดไปมาอยู่ทั่วตัว ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายจนเกือบเคลิ้มหลับจริงๆ

“คิดเรื่องอะไรที่ว่านิดหน่อยน่ะ” ถามเสียงอ่อนโยนอีกเท่าตัว พร้อมกับเลื่อนมือไปนวดคลึงขมับให้แผ่วเบา เรนัลโด ลดศีรษะจูบต้นแขนแผ่วเบาบริเวณที่มีปานแดงรูปหัวใจ ขณะรอฟังคำตอบเงียบๆ ปานแดงคล้ายกับรอยสักขนาดเท่าปลายนิ้วก้อย ดูน่ารักเซ็กซี่

ปลายรุ้งตอบว่า “กำลังคิดว่าวันนี้วันที่ยี่สิบเก้า และพรุ่งนี้แล้วสินะที่จะครบกำหนดที่พวกเราจะต้องจากกัน”

เรนัลโดสะท้านใจ เขาเลื่อนมือไปใต้วงแขนของหญิงสาว สอดประสานมือทั้งสองข้างทางด้านหน้าในตำแหน่งใต้ทรวงอก ท่วงท่ากอดแนบชิดพลางพูดเสียงแผ่วต่ำว่า “ผมภาวนานะปลายรุ้ง…ผมสวดมนต์อ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าทุกคืนว่าขอให้ทุกอย่างที่คุณเล่าเป็นเพียงแค่ความฝัน และเมื่อเราตื่นขึ้นมา...ขอให้คุณมีเลือดเนื้อจริงๆ ที่จะสามารถอยู่ร่วมกับผมไปจนตลอดชีวิตและมีลูกมีหลานสืบทอดสกุลไปหลายชั่วอายุคน”

ปลายรุ้งหลับตา น้ำตาชุ่มแพขนตาอย่างกลั้นไม่อยู่ “ลิขิตจากฟากฟ้า ทุกอย่างถูกขีดเส้นมาแล้ว จำคำทำนายของแม่หมอได้ไหมว่าเนื้อคู่ของคุณไม่ใช่รุ้ง หากแต่เป็นเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าคุณกว่าสองรอบ…กว่าสองรอบเชียวนะคะ รุ้งอายุห่างกับคุณแค่ห้าปีเอง ฉะนั้นจะเป็นรุ้งที่ได้อยู่กับคุณไปจนชั่วชีวิต และมีลูกมีหลานด้วยกันได้ไง เพราะเหตุนี้รุ้งถึงได้ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่ารุ้งไม่ใช่เนื้อคู่ของคุณ แต่พอมาได้ยินจากปากแม่หมอก็อดสะเทือนใจไม่ได้”

ชายหนุ่มขยับศีรษะมาเกยปลายคางกับบ่าบอบบาง “อาจจะเป็นคุณมาเกิดใหม่ก็ได้นะเมว อมอร์ คุณเชื่อเรื่องชาติหน้าไหม… คุณอาจมาเกิดใหม่เป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ได้” ภายหลังฟังจากปากหญิงสาวถึงความเป็นมาที่พวกเขาได้เจอกันในวันนั้นแล้ว ปลายรุ้งก็ทำให้เขาต้องศึกษาเรื่องเหนือธรรมชาติพวกนี้ เขาได้ใช้เวลาช่วงดึกของทุกคืนเพื่อเข้าไปสืบค้นทางอินเทอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชาติหน้า เรื่องความเชื่อของคนไทยเกี่ยวกับการเกิดใหม่ เรื่องศาสนาของหญิงสาว ตลอดจนเรื่องของพญามัจจุราชและยมทูตตามหลักความเชื่อของคนไทย ด้วยเหตุนี้เขาจึงพาหญิงสาวตระเวนไปทำบุญตามสถานที่ต่างๆ ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา

“แต่แม่หมอไม่ได้พูดอย่างนั้น เธอบอกชัดเจนว่ารุ้งไม่ใช่เนื้อคู่คุณ ถ้ารุ้งกลับมาเกิดจริง ต้องบอกสิคะว่ารุ้งเป็นเนื้อคู่” เธอแย้งออกไป ก่อนจะหลับตาอย่างยอกแสยงระคนสะท้อนใจ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเธอถกกันเรื่องนี้อย่างจริงๆ จังๆ... นับจากเช้าวันนั้นแล้วดูเหมือนเรนัลโดเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องนี้ตลอดมา เขาทำราวกับว่าจะเลี่ยงจนถึงนาทีสุดท้ายจวบจนเลี่ยงไม่ได้แล้วจริงๆ จึงยอมพูดถึง

“ผมจะกลับไปถามแม่หมอว่านอกจากผู้หญิงคนนั้น จะมีอายุน้อยกว่าผมมากแล้ว เธอยังจะมีหน้าตาเหมือนคุณด้วยหรือเปล่า”

ปลายรุ้งหลุดเสียงสะอื้นร่ำไห้ เมื่อเห็นความพยายามของคนรักที่พยายามจะยื้อสิ่งที่เป็นความหวังสุดท้าย เธอตอบเสียงเครือออกไปว่า “อย่าทำอย่างนั้นเรย์ มันจะทำให้คุณมีชีวิตอยู่อย่างไม่มีความสุข ใช้ชีวิตเป็นปกติอยู่กับเธอ อย่าฝืนธรรมชาติเลย ขอเพียงแค่เวลาที่อยู่กับเธอ คิดถึงรุ้งบ้างก็พอแล้ว รุ้งขอแค่นี้...ให้รุ้งได้ไหม” ประโยคท้ายปลายรุ้งพูดพลางหมุนตัวไปหาเขา พร้อมกับเลื่อนมือขึ้นโอบรอบคอเพื่อบังคับให้โน้มลงมา เธอจูบเขา...กอดเขาและสัมผัสทั่วกายเขาดั่งที่ใจร่ำร้องปรารถนา มือนุ่มประพรมตั้งแต่แผงอกกว้างที่หนั่นแน่นไปด้วยมัดกล้าม ไต่ระเรื่อยไปยังชายโครง หน้าท้องแบนราบและส่วนที่แสดงความเป็นชายที่กำลังเบียดชิดเธอใต้กระแสน้ำวน

กิริยาของปลายรุ้งแม้จะนุ่มนวล หากก็แฝงความเร่าร้อนระคนกระตุ้นเร้าอยู่ในทีอย่างที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน...เรนัลโดหลุดเสียงครางอย่างสุขสมกึ่งปวดร้าวออกมาอย่างหักห้ามใจไม่อยู่ เนื้อตัวครัดเคร่งไปด้วยความปรารถนา จูบของเขาจึงเร่าร้อนพอๆ กับของหญิงสาว เรนัลโดบดขยี้เรียวปากนุ่มราวกับว่าพรุ่งนี้จะไม่มีวันมาถึงอีกแล้ว เขาสัมผัสแตะต้องในกิริยาโหยหาเรียกร้อง ก่อนจะลดศีรษะไปครอบครองทรวงอกอิ่มข้างหนึ่ง แทนมือหนาที่เลื่อนไปบีบเคล้นปลายปทุมอีกข้าง

ดูดกลืนสลับกับขบเม้ม ก่อนจะพร่ำรำพันชิดนวลเนื้อ “ใจร้าย…คุณใจร้ายกับผมเหลือเกินเมว อมอร์ มาทำให้ผมรักอย่างบ้าคลั่งแล้วก็ทิ้งผมไปตลอดกาล คุณจะให้ผมใช้ชีวิตอยู่กับคนอื่นอย่างมีความสุขได้ไง ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คุณ ไม่มีทางเลย พระเจ้าช่วย... ต่อไปนี้ผมจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไงในเมื่อไม่มีคุณอีกแล้ว” เรนัลโดพูดด้วยน้ำเสียงแหบโหยราวกับจะสะอื้น ในใจเขากลัดหนองและกำลังร่ำไห้อย่างที่คนรักไม่มีทางได้รู้เลย

เธอสะเทือนใจกับคำพูดเขา จนน้ำตาไหลอาบแก้ม รู้สึกได้ถึงรสชาติเค็มปะแล่มระคนขมปร่าจากความเศร้าเสียใจติดอยู่ที่ปลายลิ้น รุ้งขอโทษ…รุ้งขอโทษที่ทำให้ชีวิตคุณเลวร้ายอย่างนี้ เธอนึกขอโทษเขาอยู่ในใจ

เสียงแหบเครือราวกับจะร่ำไห้ของเรนัลโด กล่าวต่อไปว่า “สัญญากับผมสิเลียนดา สัญญาว่าคุณจะมาเกิดใหม่... สัญญากับผมปลายรุ้ง” น้ำเสียงเร่งเร้าแกมคาดคั้น พร้อมกับเลื่อนริมฝีปากขึ้นมาบดขยี้กลีบปากนุ่มสีกุหลาบในจังหวะเร่าร้อน

ปลายรุ้งหลับตาอย่างยอกแสยง สุดจะทานทน เธอกระซิบแผ่วเบาตอบเขาว่า “อย่าทำอย่างงี้…อย่าใช้ชีวิตอยู่กับการรอคอย มันจะทำให้คุณมีชีวิตอยู่อย่างทรมาน เชื่อรุ้งสิคะ อย่าฝืนธรรมชาติ แต่งงานกับเธอคนนั้นและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับเธอ”

“ไม่มีทาง ผมจะไม่แต่งงานกับใครอีกแล้วชั่วชีวิตนี้ รับปากกับผมสิเมว อมอร์....รับปากว่าคุณจะมาเกิดใหม่ และผมจะออกตามหาคุณ แม้จะต้องพลิกแผ่นดินตามหา ผมก็จะทำ”

สะเทือนใจกับคำพูดเขา จนรู้สึกจุกและแน่นตื้อ กระทั่งพูดอะไรไม่ออกไปชั่วครู่ เจ้าตัวกล้ำกลืนก้อนสะอื้น ก่อนว่า “รุ้งรับปากไม่ได้ ถ้ารุ้งทำอย่างนั้นคุณก็จะมีชีวิตอยู่กับการรอคอย กับความหวังลมๆ แล้งๆ ซึ่งจะเป็นการทำร้ายจิตใจคุณเพิ่มมากขึ้นไปอีก เพราะฉะนั้นอย่าตั้งความหวังว่าจะได้เจอรุ้ง และกรุณาอย่าออกตามหา ถ้ารุ้งจะมาเกิดใหม่ สัญญาว่ารุ้งจะเป็นฝ่ายออกตามหาคุณเอง ไม่ว่าคุณอยู่ที่ไหนดวงวิญญาณของรุ้งจะออกตามหา ได้ยินไหมคะ...รับปากกับรุ้งสิว่าคุณจะไม่ออกตามหารุ้ง” ให้คำมั่นพร้อมกับทวงถามคำสัญญาจากคนเป็นสามีไปในเวลาเดียวกัน น้ำเสียงปลายรุ้งแหบเครือ สะท้อนถึงความสะเทือนใจรุนแรง

เรนัลโดไม่ตอบ แต่เลื่อนใบหน้าขึ้นมาจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน ความรู้สึกภายในปั่นป่วนเสียยิ่งกว่ากระแสน้ำวนที่อยู่รอบกาย ริมฝีปากสวยราวกับของผู้หญิงเวียนจูบกลีบปากนุ่มไม่ยอมห่าง ขณะพร่ำพูดว่า “จดจำผมไว้เลียนดา จดจำรสสัมผัสนี้ไว้ ไม่ว่าคุณจะไปเกิดเป็นใคร ที่ไหน ก็ขอให้จดจำไว้ว่าคุณเป็นเมียผม...ร่างนี้ถูกตีตราจองแล้ว ฉะนั้นคุณต้องกลับมาหาผม เป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ได้ยินไหมเมว อมอร์ อย่ามีใครอื่นอีกเด็ดขาด” พูดเสียงกระชั้นพร้อมกับบดขยี้อย่างรุนแรงเร่าร้อน

ชายหนุ่มสัมผัสแตะต้องทุกอณูของเนื้อตัวหญิงสาว ตั้งใจตราตรึงทุกเศษเสี้ยวที่ประกอบขึ้นเป็นเธอ ถึงวันนี้เขาก็จดจำรูปพรรณสัณฐานของผู้เป็นภรรยาได้อย่างแม่นยำแล้ว แม้แต่ไฝฝ้าราคีทุกเม็ดเขาก็จำได้ หลับตาก็ยังจิตนาการได้ถึงรูปร่างเซ็กซี่ระคนเย้ายวนใจของเธอได้ ด้วยตระกองกอดและเฝ้าเวียนจูบมาหลายคืนที่ผ่านมา หากกระนั้น เขาก็ยังคงอยากสัมผัสและลิ้มลองรสชาติความเป็นตัวเธออย่างไม่รู้จักพออยู่นั่นเอง