ปลายทางแสนยาวไกล มุ่งมั่นเท่าไหร่ ก็ไปไกลเท่านั้น
|
|||
ประภาแห่งใจ
ครู คือดวงประทีป ส่องหล้า ผู้ หมั่นสั่งสอนพา ศิษย์แจ้ง เสีย แรงเหงื่ออาบหน้า บ่บ่น สละ สุขรักบ่แล้ง เพื่อให้ศิษย์ดี คุณ ที่สั่งสอนศิษย์ ครู ไม่คิดจะทวงถาม ประ โยชน์ให้ทุกยาม ภา(พา) นำศิษย์จนได้ดี วงศ์ วานตระกูลใด วิ ชาให้ตามวิถี เศษ สิ่งซึ่งไม่ดี คือ ขจัดไกลศิษย์ตน ครูประภาคือครู ใน อุดมคติชน ดวง จิตครูท่วมท้น ใจเปี่ยมล้นด้วยเมตตา รัก จากลูกมอชอ ครู ยังทอแสงเรื่อยมา ตลอด ในทุกเวลา กาล จากนี้ไปชั่วกัลป์ ประ ภาคือแสงสว่าง ภา(พา) เดินทางถึงฝั่งฝัน แห่ง รักและผูกพัน ใจ คงมั่นด้วยรักครู ปราณนต์ |
...คือความเหงา
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ปราณปวัตน์ มีชีวิตเพื่อใฝ่ฝัน กับคืนวันแห่งปรารถนา ว่ายในในเวิ้งวรรณลีลา กับอักษราที่คุ้นใจ ใฝ่รักเป็นนักเขียน จึ่งพากเพียรฝันยิ่งใหญ่ สักวันจะรุดไกล ให้ใคร-ใครต่างจดจำ Group Blog All Blog |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |