วันนี้อากาศดีจริงๆ ไม่ร้อนตับแตก ร้อนอึดอัดหายใจไม่ออกเหมือนวันก่อน แต่ก็ไม่มัวซัวอึมครึม และเสียงจักจั่นนั้นก็ไม่ได้ฟังน่ารำคาญเมื่อวันก่อนๆ (ขอย้ำ จักจั่นมันเยอะจริงๆ นะ) นี่แปลว่าฤดูร้อนอันโหดร้ายของประเทศนี้จะหมดไปแล้วใช่ไหม^__^ ... ได้เวลาของฤดูใบไม้ร่วงอันอิ่มเอมไปด้วยของอร่อยๆ แล้วใช่ไหม

อากาศทำเอาเราวันนี้อารมณ์ดี ยิ้มเริงร่าให้กับตัวเองในกระจกแล้วก็ตัดสินใจมาเขียนบลอกแกงค์ในพันธุ์ทิพย์ได้เสียที หลังจากที่สมัครเป็นสมาชิกได้ไม่นานมานี้ (ทั้งที่เล่นพันติ๊ปมาตั้งแต่อยู่ประถม)

ท้ายสุดของวันนี้...ขอแนะนำตัวนิดเดียว ข้าพเจ้าเป็นเด็กไทยอยู่ในโรงเรียนมัธยมปลายในโตเกียว เป็นโรงเรียนที่แสนจะญี่ปุ๊นญี่ปุ่น เหมือนที่เห็นในการ์ตูนนั้นแหละ แถมเป็นโรงเรียนที่รวมเอาเด็กแปลกๆ เทพๆ มาไว้เต็มไปหมด มีเพื่อนพี่น้องเป็นเด็กไทยอยู่มากพอควร รวมทั้งเพื่อนๆ จากหลากหลายประเทศ (ส่วนใหญ่ก็แถบๆ เอเชียนี้แหละ) ที่อายุมันวาไรตี้เกินจะเรียกสรรพนามถูก เลยเหมาเอาว่าเป็นพวกมันเป็นเพื่อนล่ะกัน

แย้มยิ้มร่าหน้าบานกว่าจานข้าว
เปิดปากหาวปล่อยง่วงงันพลันสดใส
เหมือนแสงแดดส่องทั่วทั้งหัวใจ
ทำอะไรก็เริงร่ากว่าเคยเป็น
เปิดเพลงไหนแม้ไม่เพราะก็ไม่ว่า
เรื่องหนักหนาลองทำไปไม่ยากเข็ญ
ร้องปรบมือเมื่อดีใจไม่แอบเร้น
กระโดดเล่น...เต้นรำ...ฮัมเพลง
ปั่นจักรยานกินลม...ชมไม้
ท้องข้างในว่างเปล่า...โหวงเหวง
ซาลาเปาเข้าปากไปไม่กริ่งเกรง
แล้วโล้งเล้งเจอเพื่อนก็ก่อสงคราม
ครูสอนเบื่อน่าง่วงหง่าวหาวก็บ่อย
แต่รอคอยตอบคำยามครูถาม
ทั้งสับสนวนวกตกเนื้อความ
เคี้ยงกร้วมคร้ามอิ่มอื้ทุกมื้อเรียน
จะตกหล่นบ่นเบื่อบ้างยังสนุก
แม้ถูกปลุกตอนฝันดีไม่มีเฮี้ยน
ชีวิตก็แบบเนี๊ยะ...เพลียพวกเพียร
จงอาเจียนความเศร้า...แล้วเมายิ้ม!!



ปล. บลอกของเราในบลอกแก๊งนี้ ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี เพราะปกติเรื่องราวในชีวิตก็เขียนเหมือนเป็นจดหมายถึงคนในไทยอยู่ในสเปซอยู่แล้ว ...แต่เอาเถอะ... ถือว่าที่นี่เป็นเพนซิฟเก็บความทรงจำให้หัวอันวุ่นวายของข้าพเจ้าว่างโล่งบ้างก็แล้วกัน

Create Date : 27 สิงหาคม 2549
Last Update : 27 สิงหาคม 2549 9:27:07 น.		14 comments
Counter : 374 Pageviews.
Share Tweet