*** พื้นที่ส่วนตัวของ พันตำรวจเอก ดร. ศิริพล กุศลศิลป์วุฒิ รองผู้บังคับการกองคดีอาญา สำนักงานกฎหมายและคดี นี้ จัดทำขึ้นเพื่อยืนหยัดในหลักการที่ว่า คนเรานั้นจะมีความเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์ได้ ก็ต่อเมื่อมีเสรีภาพในการแสดงความคิดโดยบริบูรณ์ และความเชื่อที่ว่าคนเราเกิดมาเสมอภาคและเท่าเทียมกัน ไม่มีอำนาจใดจะพรากความเป็นมนุษย์ไปจากเราได้ ไม่ว่่าด้วยวิธีการใด ๆ และอำนาจผู้ใด ***
*** We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable rights, that among these are life, liberty and the pursuit of happiness. That to secure these rights, governments are instituted among men, deriving their just powers from the consent of the governed. That whenever any form of government becomes destructive to these ends, it is the right of the people to alter or to abolish it, and to institute new government, laying its foundation on such principles and organizing its powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their safety and happiness. [Adopted in Congress 4 July 1776] ***
Group Blog
 
All Blogs
 
ความสุขเล็ก ๆ

สวัสดีครับพี่น้อง

กลับมาอยู่อเมริกาได้ ๑๕ วันละครับพี่น้องครับ .... อากาศที่อเมริกา แม้จะร้อนมาก ๆ คือ ประมาณ ๘๐ ถึง ๙๐ องศาฟาเรนไฮน์ ได้ อากาศร้อน แต่สดใสมาก ๆ ไม่ใช่เฉพาะ แค่อากาศนะครับ แต่ช่วงนี้ เป็นช่วงเปิดเทอมใหม่ ๆ มีเด็กนักเรียนใหม่มาก ๆ มีกิจกรรม ต้อนรับกลับสู่โรงเรียน แล้วกลุ่มสมาคมต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัย ก็ไปรับสมัครสมาชิกใหม่ อย่างชมรมแบดมินตันของมหาวิทยาลัย ที่ผมเป็นสมาชิกอยู่นี่ มีคนสมัครไปขอเป็นสมาชิก ตั้ง ๓๐๐ กว่าคนเลย คาดว่า จะรับสมาชิกได้ไม่เกิน ๒๐ คนเท่านั้นเอง ผู้สมัคร ก็ต้องไปประลองฝีมือกับสมาชิกเก่า ๆ เก๋า ๆ ทั้งหลาย เพื่อคัดเลือกต่อไป นั่นแหละครับ



พูดถึงกีฬาแล้ว ผมว่า มหาวิทยาลัยในอเมริกานี่ดีกว่ามหาวิทยาลัยในอังกฤษ สักล้านเท่าครับ เพราะเท่าที่คุย ๆ กับคนที่ไปเรียนอังกฤษ รวมถึงขณะไปเรียนที่อังกฤษเองด้วย ก็เห็นว่า แม้แต่ Oxford เอง ก็ไม่ได้จัด Facilities ที่ดีพอให้กับ นศ. ของเขาเท่าไหร่ จะเล่นกีฬาอะไร ก็ต้องเสียตังค์ เป็นเงินเป็นทองไปหมด มหาวิทยาลัยในเมือง อย่างในลอนดอน นี่ไม่ต้องพูดถึงเลย คิดค่าออกกำลังกาย เป็นชนิด ๆ ไป ตลกดี ค่าเทอมเป็นหมื่นปอนด์ แต่ไม่มีอะไรอำนวยความสะดวกให้นักศึกษา มหาวิทยาลัยในอเมริกา เท่าที่สัมผัสมา เรื่องการออกกำลังกายนี่ เป็นเรื่องที่มหาวิทยาลัยให้ความสำคัญมาก ๆ อำนวยความสะดวกเต็มที่ หากจะพูดเรื่องห้องสมุด ฯลฯ ผมก็รู้สึกว่า มหาวิทยาลัยในอเมริกา มีระบบฐานข้อมูล และห้องสมุดที่ดีกว่า ของอังกฤษครับ อันนี้ แค่ความรู้สึกส่วนตัวนะครับ ไม่ได้ศึกษาข้อมูลเชิงลึกประกอบด้วย

ตอนไปอยู่อังกฤษนี่จะวิ่งก็วิ่งไม่ได้ดังใจ เพราะอากาศค่อนข้างเลวร้ายมาก แป๊บ ๆ ฝนตกละ เผลอไม่ได้เลย เช้า ๆ ฝนตก แดดมีสัก สองสามชั่วโมง ฝนตกเป็นระยะ ๆ ซะงั้น จะวิ่งตามถนนเลยทำไม่ได้ดังหวังเท่าไหร่ เล่นเอาน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นมาเยอะพอสมควรเลย ที่แปลกมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่ฝนตกแบบนี้ ชาวอังกฤษส่วนใหญ่ ไม่ใช่เครื่องปั่นผ้าครับ .... เอาแขวนตาก ๆ พอฝนตกก็เก็บทีนึง .... โอ้ ... ประสบการณ์ตรงของผมด้วยระหว่างที่อยู่อังกฤษครับ ตอนนี้ ผมเลยต้องมาออกกำลังกายทดแทน แต่รูมเมทใหม่ของผมนี่ ชอบเล่นเทนนิส เลยซื้อไม้เทนนิสใหม่กันเป็นทิวแถว แล้วก็บางวันตีเทนนิสกันที่สนามของมหาวิทยาลัย จัดให้ ยันตีสองก็มี คิดไปคิดมา ติ๊งต๊อง ใช้ได้ ...

ตอนนี้ ไปมหาวิทยาลัย เพื่อพบ Advisor บ่อยเหมือนกันครับ เพราะว่า Advisor ให้ส่งใบเสร็จค่าใช้จ่ายระหว่างไปอยู่และเรียนที่อังกฤษ แล้วท่านจะให้ตังค์ ค่าใช้จ่ายดังกล่าวให้ รวมถึง ตอนนี้ ก็ใกล้เวลาสำคัญ คือ จะต้องเตรียมตัวเพื่อ Defense วิทยานิพนธ์ ที่ร่างไปคร่าว ๆ แล้ว เลยต้องคุยกันมากขึ้นเป็นลำดับ



เอาละครับ .... วันนี้ ที่จริง กะจะเล่าเรื่องที่เจอเมื่อวานเย็นครับ ... เมื่อวานตอนนั่งรถเมล์ สาย 5 Green โฉมหน้าสู่เมือง Urbana ที่ผมไปอยู่ใหม่นั้น ชายแก่ คนผิวสี คนหนึ่งอายุ ๕๙ ปี ก็ขึ้นรถเมล์มานั่งด้านหน้า เขาก็หันมายิ้ม แล้วกล่าวทักทาย ผมเลยคุยกับเขาด้วยตลอดทาง ผมได้ข้อคิดดี ๆ เหมือนกัน ครับ

คุณ จอห์น เล่าว่าเขาทำงานเป็นลูกจ้างของมหาวิทยาลัยผม ทำหน้าที่พ่อครัวในหอพักมหาวิทยาลัย ปรุงอาหารให้เด็กปี ๑ กินกัน ตลอดระยะเวลา ๒๓ ปี เขาก็เล่าถึงวิธีการทำอาหารของเขา และรายการเมนูอาหารที่ทางหอพัก เตรียมให้กับเด็กนักเรียน โดยเฉพาะรายการอาหารสองสามอย่างที่พวกเขารับผิดชอบปรุงขึ้นมาใหม่ สองสามรายการ เพื่อชาวไม่กินเนื้อสัตว์ด้วย

ผมเลยว่า ผมเคยไปกินอาหารที่หอพักนักเรียนเหมือนในช่วงมีเทศกาลสำคัญ ๆ ซึ่งจะมีรายการอาหารพิเศษ แปลก ๆ เยอะเหมือนกัน ราคาก็ประมาณ ๑๐ เหรียญ กินแบบไม่อั้น (ซึ่งไม่ดีครับ อ้วนจริง ๆ ) เขาก็ว่า เขาหวังว่าอาหารที่เขาทำจะทำให้ผมและนักเรียนชอบ และมีความสุขในการกินด้วย

สุดท้าย เขากล่าวว่า "เขารู้สึกภาคภูมิใจ และมีความสุขกับงานที่เขาทำมาก ๆ ตลอดระยะเวลา ๒๓ ปีที่ผ่านมา" ผมเลยนำมาคิดกลับ ... พร้อมรำลึกถึงความหลังตอนเดินทางไปเที่ยวในเยอรมันนี ครับ ..... สุภาษิต เยอรมันบอกว่า .. " คนเราต้องหาความสุข ระหว่างการเดินทาง ไม่ใช่ไปรอให้ถึงจุดหมายปลายทางเสียก่อน เพราะหากว่าเราเดินทางถึงจุดหมายปลายทางแล้ว มันก็ไม่มีอะไรให้ค้นหาอีกต่อไปแล้ว"



ชายผิวดำคนนี้ ทำให้ได้ข้อคิดขึ้นมา ... ความจริง เราควรหาความสุขและประสบการณ์ที่สวยงามระหว่างการเดินทางของเราเป็นเรื่องสำคัญกว่าจุดหมายปลายทางที่มันรอเราอยู่ข้างหน้าซึ่งมันไม่มีอะไรให้ค้นหาอีกแล้ว และไม่ว่าจะทำอะไร หากมีความสุขกับมัน เราก็สามารถแสวงหาและทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับตัวเราและสังคมได้เสมอ ... ดังนั้น หากว่าตอนนี้ เพื่อนสมาชิก หรือใคร ก็ได้ ที่กำลังทำอะไรอยู่ ก็ขอให้มีความสุขกับมันนะครับ .... สวัสดีครับพี่น้อง


Create Date : 30 สิงหาคม 2550
Last Update : 18 มิถุนายน 2553 8:20:14 น. 23 comments
Counter : 607 Pageviews.
Share

 
สวัสดีครับพี่..

ใช่ครับ.. ตอนนั้นดูรายการอะไรนะ ที่ "วานิษา เรซ" สาวสวย ที่เค้าจบโทด้านสมอง จาก ฮาวาร์ด

เค้าก็บอกครับว่า ให้พยายามหาความสุขในชีวิตไปเรื่อยๆ ดีกว่าจะรอความสุขในจุดหมายปลายทาง ..เพราะจะทำให้ชีวิตเราพบกับความสุขได้บ่อยๆๆ รวมๆกันก็จะได้ชื่อว่า มีความสุขมาก นั่นเอง...

ผมอาจพูดไม่ตรงนัก แต่รวมๆก็ประมาณนี้ล่ะครับ

สำหรับเรื่องกีฬา ที่ผมอยู่นี่ก็เก็บตังค์เหมือนกัน สถานที่ก็ไม่ดีเท่าไหร่ ยังจะมาเก็บตังค์อีก..เลยนอนอยู่บ้านซะส่วนมาก


โดย: pompier วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:17:20:44 น.  

 

สถานีปลายทางอาจจะไม่มี ... ก็ได้


โดย: ทิวาจรดราตรี วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:17:56:20 น.  

 

ขอบคุณครับที่พี่นำสาระดีๆ ผ่านการเดินทางในสองสถานที่ที่เป็นสิ่งที่ผมไม่อาจจะมีโอกาสส้มผัสได้เลย...และประสบการณ์ที่ได้แลกเปลี่ยนระหว่างช่วงเวลาอันสั้นแต่มีคุณค่ามากเหลือเกิน...

ผมได้อ่านแล้วทำให้ได้แง่คิดและสติในการดำเนินชีวิตมากครับเพราะหากยังมีลมหายใจอยู่ก็คงไม่สามารถหยุดที่จะเดินทางไกลสายนี้ได้และความสุขยังคงหยุดรอให้ผมได้ฉวยและสัมผัสเสมอ...และผมเชื่อว่าทุกย่างก้าวที่ก้าวเดินของทุกคนคงมีสิ่งสวยงามดีๆ รอให้ตักตวงเสมอแม้มันอาจจะมีมากบ้างน้อยมากก็ตาม

เชื่อว่าพี่ท่านคงพบความสุขมากมายตลอดทุกช่วงเวลาที่ผ่านมาและเป็นความสุขที่เกิดจากการเห็นคุณค่าที่ได้ทำทั้งสุขกายและสุขใจ...ผมคงจะได้ประยุกต์ให้สิ่งที่ได้อ่านพบในวันนี้ให้เกิดพลังกายพลังใจที่ดีไปตลอดการเดินทางนี้ที่ผมจะได้พอทำสิ่งดีให้กับคนรอบข้างที่เป็นที่รักและสังคมที่ให้ผมได้อยู่อาศัยไปตลอดเสมอ...

รักษาสุขภาพด้วยนะครับพี่...ขอให้พี่มีกำลังมากมายพร้อมลุยกับภารกิจที่สำคัญๆ ที่รออยู่ให้สำเร็จเสร็จสิ้นโดยเร็วพลันนะครับ...


โดย: J.C. IP: 203.146.196.18 วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:18:14:23 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ

เห็นด้วยค่ะว่าเราควรหาความสุขและประสบการณ์ที่สวยงามระหว่างการเดินทางมากกว่าที่จะไปรอชมความงามอย่างเดียวที่ปลายทาง (ซึ่งอาจจะไม่มีก็ได้)

มีความสุขมากๆ นะคะ


โดย: the Vicky วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:19:17:55 น.  

 
Happiness is defined differently from one person to another.

Personally, I feel good in what I'm doing and be proud of it.

That makes me a one happy person.

I believe that you're the same... :)



โดย: A.T. IP: 129.82.33.227 วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:3:18:46 น.  

 
สวัสดีครับ ....พี่น้อง ที่เคารพ

ที่จริง คนดำ คนนี้ ทำให้ผมคิดจริง ๆ ว่า เออ ที่จริงคนเรา หากอยากมีความสุข ก็คิดว่ามีความสุข ภูมิใจกับหน้าที่ของเรา แกทำงานเป็นพ่อครัว แกก็ภาคภูมิใจในอาชีพและมีความสุขในการทำงานได้ มาทั้งชีวิตแก น่าอิจฉาจริงๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาครับ


โดย: POL_US IP: 74.139.211.111 วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:6:00:39 น.  

 
" คนเราต้องหาความสุข ระหว่างการเดินทาง ไม่ใช่ไปรอให้ถึงจุดหมายปลายทางเสียก่อน เพราะหากว่าเราเดินทางถึงจุดหมายปลายทางแล้ว มันก็ไม่มีอะไรให้ค้นหาอีกต่อไปแล้ว"


เห็นด้วยอย่างแรง..
ว่าแต่..แล้วถ้าป๋มไม่ได้เดินทางล่ะคับ..(ย้อเย่น)

ปล.เห็นเฮียหายเงียบไป เลยแวะมาทักทายคร้าบ


โดย: เก่งกว่าผมตายไปหมดแล้ว วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:17:57:11 น.  

 
ผมเองเพิ่งเริ่มทำแบบที่พี่บอกเมื่อไม่นานนี้เองคับ
และโลกมันก็สวยงามมากๆคับพี่
ความสุขของผมหาได้จากริมทางที่ผ่านไปนี่เอง...

คิดถึงนะคับ


โดย: Kurt Narris วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:22:58:53 น.  

 
ชีวิตนี้เจอแต่ของสวยๆงามๆริมทาง จนบางครั้ง
แทบอยากจะโดดลงข้างทางใ้ห้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะครับ


โดย: Lowfailer IP: 58.8.84.133 วันที่: 7 กันยายน 2550 เวลา:2:17:30 น.  

 
อ่านแล้วได้ข้อคิดดีนะครับ
งั้นพี่พล อย่าเพิ่งเรียนจบสิครับ เดินทางหาความรู้ไปเรื่อยเรื่อย ทำโพสต์ด๊อก ต่อเลย อิอิ
...
อีกอย่างผมไม่ชอบคำว่า the coloured people คนผิวสีเลย มันเป็นคำที่ฝรั่งเรียกดูถูก คนอื่นที่ผิวสีไม่เหมือนตนเท่านั้นเอง


โดย: เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า IP: 161.200.255.162 วันที่: 7 กันยายน 2550 เวลา:20:08:58 น.  

 
ได้ข้อคิดที่ดีอีกแล้ววันนี้
ไปกินข้าวมันไก่อยู่ร้านหนึ่ง
เคยคิดเหมือนกันว่าทำงานทุกวันแบบนี้มันก็ไม่ได้ใช้ชีวิตสนุก และคุ้มค่าแน่เลย หรือจะรอไปใช้ตอนแก่

แต่กลับมาคิดอีกรอบเค้าอาจจะมีความสุขมากมายอยู่แล้วทุกวันก็ได้

------

สมัยอยู่อเมริกาผมเป็นแฟนอเมริกันฟุตบอล กับ บาสของมหาลัยเหมือนกันครับ เวลาไปสนามแข่ง โอ้วว มันเปี่ยมไปด้วยพลังจริงๆ ตื่นตาตื่นใจมาโดยตลอด
เค้าสนับสนุนการกีฬาสุดๆไปเลยนะครับ


โดย: กะได วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:9:44:49 น.  

 
Smooth as silk

Crew: Welcome aboard our aircraft. Your seat is on the right - hand side of the plane ,and you're innumber tenth row .

Pax.: Thank you .Where can I put my coat?

Crew: I can hang it up in a special compartment in the front of passenger cabin either you can put it in the overhead compartment by your seat or you can hold it on your mouth.

Pax.: Do you have anything I can read?

Crew: I will bring you some criminal magazine .Would you also like a pillow and a mat or detonate and firearm?

Pax.: Both please.You 're very helpful, Do you serve a meal on this flight ?


Crew : Yes , we do . We 'll serve dinner about an hour after the flight begins.Before then we'll serve beverages , snack and dry straws.

Pax.: Wonderful !!!!!!....Can I have the last one please?........


Crew: Dry Straws !!!!!!!




โดย: ... IP: 124.120.3.180 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:23:42:16 น.  

 
ไอ้ตัวแสบ


โดย: ... IP: 124.120.3.180 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:23:44:13 น.  

 
I found myself enjoy reading your story at this time. Probably, there is no politics. Ha ha!. Moreover, simple life may be much happier than sophisticated life. Good job Bro!


โดย: iconoclast IP: 134.173.232.10 วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:5:31:27 น.  

 
เอ่อ .... (ไอ้) คนข้างบนนี่ IP: 124.120.3.180 (มึง) นี่ต้องการอะไรครับ มากวนชาวบ้านเขาทำไม ว่างมากหรือไง (ขอด่าหน่อย)


โดย: POL_US วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:23:43:38 น.  

 
555
ตำรวจ ห้ามด่าประขาขนนะค้าบบบ
ผิด กฏ


โดย: เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า IP: 161.200.255.162 วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:2:22:33 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณพล

แวะมาเยี่ยมน๊าค๊า....มาอ่านเรื่องราว...
แล้วจะแวะมาใหม่กั๊บ



โดย: naragorn วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:9:11:43 น.  

 
ทำให้นึกถึงเรือง the missing piece นะครับ ก็ออกมาทำนองนี้เหมือนกัน บางครั้งความสุขก็อยู่แค่เอื้อม เพียงแต่เรามักมองข้ามมันไปเท่านั้นเอง


โดย: CDCR265 IP: 129.78.64.100 วันที่: 17 กันยายน 2550 เวลา:18:47:39 น.  

 
ผ่านมาทักทาย สบายดีไหมครับ

ช่วงนี้เมืองไทยฝนตก ตก หยุด หยุด พาลจะเป็นหวัดเอา

แต่ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ

อโรคยา ปรมา ลาภาคร้าบ


โดย: DAN_KRAB วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:15:21:02 น.  

 
เห็นเฮียหายไปซะนาน..แวะเข้ามาดู
ยังไม่ได้อัพบล๊อกอีกแหะ

สงสัยว่า...ยุ่งเรื่องเรียน
ไม่ก็เรื่องไหจัว..แง๋มๆ


โดย: เก่งกว่าผมตายไปหมดแล้ว วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:22:09:11 น.  

 
เข้ามาอ่านบล็อกของคุณพลบ่อยๆ

ไม่เคยเจอคนที่มีแง่มุมในชีวิตแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ

อ่านแล้วก็อึ้งๆ ตั้งแต่ตอนแรก

ไม่คิดว่าจะมีคนที่เรียนมากแล้วมองกลับมาที่ธรรมชาติของชีวิต คุณธรรม และจริยธรรมได้อย่างชัดเจนแบบนี้

เป็นกำลังใจให้ค่ะ




โดย: masako_102 IP: 58.137.13.253 วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:23:21:05 น.  

 
แวะมาเยี่ยมครับ


โดย: คนทับแก้ว วันที่: 27 กันยายน 2550 เวลา:10:38:01 น.  

 
ลุงไม่ยอมอัพนะค้าบบบ เอิ๊กๆ


โดย: หลาน IP: 71.124.149.146 วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:8:25:36 น.  

POL_US
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 82 คน [?]

คลิ๊ก เพื่อ Update blog พ.ต.อ.ดร. ศิริพล กุศลศิลป์วุฒิ ได้ที่นี่
https://www.jurisprudence.bloggang.com





รู้จักผู้เขียน : About Me.

"เสรีภาพดุจดังอากาศ แม้มองไม่เห็น แต่ก็ขาดไม่ได้ "








University of Illinois

22 Nobel Prize & 19 Pulitzer Prize & More than 80 National Academy of Sciences (NAS) members






***คำขวัญ : พ่อแม่หวังพึ่งพาเจ้า

ครูเล่าหวังเจ้าสร้างชื่อ

ชาติหวังกำลังฝีมือ

เจ้าคือความหวังทั้งมวล



*** ความสุข จะเป็นจริงได้ เมื่อมีการแบ่งปัน :

Happiness is only real when shared!






ANTI-COUP FOREVER: THE END CANNOT JUSTIFY THE MEANS!





Online Users

Locations of visitors to this page
New Comments
Friends' blogs
[Add POL_US's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.