ทดลองดูว่าโพสได้ไหม...เฮ้อ...เรานี่ช่างเทคโนโฟเบียจริงๆ เลย

เย้!! ได้เข้ามาเยี่ยมบ้านคุณเนียรฯ ซะที เดี๋ยวเพื่อนๆ คงมาเยี่ยมกันแบบหัวบันไดไม่แห้งแน่เลยค่ะ

ก็ยังไม่ค่อยแน่ใจนะครับคุณพิงค์กี้ ว่าเพื่อนๆ จะเข้ามาไหม เพราะว่านานเป็นปีเลยที่ทำอะไรไม่ได้ เขาคงเอือมไปหมดละ...อิอิอิ

พี่ว่าเพื่อนๆ เค้าคงไม่เอือมคุณหรอก ก็เท่าที่ได้คุยกันคุณก็น่ารักดีออก เป็นธรรมชาติ ไม่มีฟอร์ม (อย่าเพิ่งแหวะนะคะ เสียดายของ)

ครับผม ช่วงนี้...เราก็คุยกันไปก่อนแล้วกันเนาะ

คุยบ่อยๆ กลัวคุณจะเบื่อน่ะสิ ไปก่อนดีกว่าเนอะ 555

ไม่เบื่อหรอกครับ ดีเสียอีก รู้ว่าทำอะไรอยู่ (",)

ดีใจจังที่ไม่เบื่อ อย่างนี้ต้องเจอตอบคำถามคนอ่านบ่อยๆ แล้วล่ะค่ะ แล้วก็โทษทีนะคะที่ตอบมาช้า แต่คุณรู้นี่ว่าทำอะไรอยู่เนอะ (จริงอ่ะ)

คือ...ก็ไม่ทราบหรอกครับ ว่าทำอะไรอยู่ แต่ว่าถ้าเข้ามาคุยกันได้ก็แสดงว่าต่างฝ่ายต่างสบายดี จริงไหมครับ ช่วงนี้อาศเริ่มแปรปรวน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวไม่คงที่ เกิดคุณพิงค์กี้ป่วยขึ้นมา ผมก็ไม่มีเพื่อนคุยสิครับ

สุขภาพแข็งแรงนะครับ

ขอบคุณค่ะ รักษาสุขภาพเช่นกัน ตอนนี้ดึกแล้วจะไปนอนแล้วค่ะ

ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณเนียรปาตี

คุณพิงค์กี้นอนดึกเหมือนกันนะครับเนี่ย

เป็นพวก sleepless society จ้า ไม่ดึกไม่ง่วงน่ะ

ว่าแต่ถ้าติงอะไรนิดนึงก็เหมือนเดิมนะคะ ห้ามโกรธกันล่ะ พี่ว่าเรื่องแป้งร่ำกับฝากรักฯ น่ะ มันมีเหตุให้ตัวละครเกิดอุบัติเหตุจากรถบ่อยจังเลย เอาที่คิดออกนะคะ ก็เช่น

แม่แป้งโดนรถชน , แม่ชนวีร์รถชนกัน , ธนาวุฒิอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ ฯลฯ

ปาริฉัตรโดนรถชน, อุบัติเหตุรถตกน้ำของปาณัสม์ , รถมอเตอร์ไซค์แม่ชมภูชนกับรถปาณัสม์ , ปาณัสม์โดนมอเตอร์ไซค์ทับขา ฯลฯ

พอดีมันเป็นอุบัติเหตุทางรถที่เกิดขึ้นหลายครั้งในเรื่องเดียวกัน มันจะดูบังเอิญไปรึเปล่าน๊า ถ้าเรื่องต่อๆไปลองเปลี่ยนแบบอื่นบ้าง อย่างหัวใจวายกระทันหัน , โดนโจรจี้ปล้นทำร้าย ฯลฯ จะได้มั๊ยน๊า

ไหนๆ ก็คงโดนแอบเคือง ก็ขอถามอีกนิดนะคะว่าเวลาออกแบบปก คนออกแบบเค้าได้อ่านคาแรกเตอร์ของตัวละครก่อนรึเปล่าคะ ? พี่ว่าบุคลิกของแป้งร่ำเค้าหวานๆ เย็นๆ นะ แต่ปกนี้ดูเหมือนสาวมั่น ออกเปรี้ยวหน่อยๆ พี่ว่าน่าจะเป็นแววเดือนอ่ะ โอ๊ย ++ ไม่พูดแล้วดีกว่า มีคนตาเขียวแล้ว

อืม! แต่ปกกลิ่นกาสะลองใช่เลยนะจ๊ะ แล้วก็สวยด้วยจ้า

พี่พิงค์กี้

เรื่องอุบัติเหตุทางรถ มันเป็นความบังเอิญที่เพิ่งมาเห็นทีหลังเหมือนกันครับ หลายๆ คนก็บอกเป็นเชิงเดียวกัน ซึ่งผู้เขียนก็ได้นำข้อแนะนำนี้ไปพัฒนาในงานเล่มต่อๆ ไปครับ

อีกส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะ คนต้นเรื่อง ของทั้งสองเรื่อง เป็นกลุ่มคนชุดเดียวกันครับ

สำหรับเรื่องปก เป็นส่วนที่นักเขียนกำหนดเองไม่ได้มากมายนักครับ เพราะฉะนั้นมันก็เลยมีบ้างที่อาจจะดูไม่สอดคล้องกับตัวเอกในเรื่อง แต่อย่างไรก็ดี ส่วนมากก็ใกล้เคียงกับที่ผู้เขียนคิดไว้ครับ เช่นเรื่อง หมอกพรางดาว ก็มีดอกเหลืองอินเดีย เป็นฉากหลังเสียสวยเชียว

คุณเนียรคะ

ขอโทษด้วยนะจ๊ะ

!!! มาชวนคุยทุกวัน เกรงใจคนตอบแล้วล่ะ รอเพื่อนใหม่โพสต์มาบ้างดีกว่าเนอะ แล้วก็ข้อความไหนที่คุณเห็นควรลบออก ลบได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจกันนะคะ

คุณเนียรปาตีคะ

พอได้อ่านข้อความที่ตัวเองโพสต์แล้วก็มีความรู้สึกว่าคุณอาจเข้าใจผิดได้ เลยอยากบอกว่าที่ขอโทษไปนั้น คือ การที่ไปติงในสิ่งที่นักเขียนเองก็กำหนดไม่ได้ ตอนนี้มันเลยเป็นอะไรที่ยังไม่มีประโยชน์ ถ้าคุณเนียรเห็นควรลบความเห็นนั้นทิ้งก็ลบไปเถอะค่ะ (แต่ที่น่าลบกว่าก็คงความเห็นของพี่ที่ติดกันข้างบนนี่แหละ)

ขอบคุณนะคะที่คุยกันมาหลายวันเลย เหมือนมีเพื่อนเพิ่มขึ้น แต่ก็เกรงใจคุณตรงที่เป็นคนเดิมๆ นี่แหละ (ถ้าเป็นเพื่อนใหม่จะไม่เกรงใจเลย) หวังว่าคุณคงเข้าใจนะคะ

อืม+ เรียกพี่พิงค์กี้ชอบนะคะ มันไม่เป็นทางการดี

พี่พิงค์กี้

ไม่ได้ลำบากใจอะไรเลยครับ เพราะที่พิงค์กี้ถามมา มันก็เป็นส่วนหนึ่งที่นักเขียนก็มักจะคุยๆ กันอยู่แล้วครับ อยากชวนคุยเรื่องอะไรก็ถามมาได้ครับ ส่วนเรื่องรบกวน ก็ไม่ได้กวนหรอกครับ เพราะเป็นคนเข้าเนตทุกวันอยู่แล้ว (แต่บางทีถ้าหายก็ไม่เกิน 3 วันครับ)

เข้ามาเห็นข้อความใหม่ก็ใจชื่นครับ ช่วงที่ยังไม่มีเพื่อนใหม่เข้ามา เราสองคนก็คุยกันไปก่อนไง

อย่าคิดมากนะครับ

ขอบคุณนะคะคุณเนียร จริงๆ เชื่อว่าคนที่เคยอ่านผลงานคุณแล้วชอบต้องมีไม่น้อยแหละ แต่เค้าอาจยังไม่รู้ว่าพูดคุยกับคุณได้ที่บล็อคนี้ ตอนที่พี่อ่านเรื่องแป้งร่ำจบก็เคยลอง search ชื่อคุณ แต่บล็อคคุณอยู่หน้าหลังๆ หน่อยน่ะ เปิดไปไม่ถึงเหมือนกัน (เพิ่งมาเห็นตอนหลัง) ส่วนของคุณเมฆชราอยู่อันแรกเลย แต่ยังดีที่คุณได้เข้ามาในบล็อคคุณเมฆชรา ก็เลยได้มีโอกาสพูดคุยกับเจ้าของผลงานน่ะค่ะ ก็ดีค่ะ

ตอนแรกก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองล็อกเอาไว้ ส่วนคุณเมฆชราก็มารู้จักกันตอนที่เขียนหนังสือนี่แหละครับ เป็นเพื่อนกันไปแล้ว

เราอ่านจบเเล่มแล้วสนุกจนน้ำตาไหลตามเลย

ขอบคุณคุณผู้อ่านข้างบนนี้ หวังว่าเนียนปาตีคงสร้างความประทับใจให้ได้นะครับ

เราอยากได้มันมากอ่านกี่ครั้งก็ไม่มีวันเบื่อ
เราโพสต์ข้อความข้างบนตั้งนานแล้วไม่ึนึกว่ามันจะอยู่อีกหรอเนี่

คุณ m-bc-tit

ทุกข้อความยังอยู่ครบครับ เพราะมันเป็นกำลังใจยิ่งใหญ่มากเลยสำหรับคนเขียนหนังสือ....แต่ผมแย่จังเลยที่ไม่ได้เข้ามาตอบคุณ m-bc-tit ในเร็ววัน

หวังว่ายังให้โอกาสงานเขียนของเนียรปาตีอยู่นะครับ

น่าจะได้สร้างเป็นละครเหมือนชิงชังได้นะ