แหม! อัพเดตซะสวยเชียว ว่าแต่มันคือต้นเหลืองอินเดียรึเปล่า ก็ยังไม่เคยเห็นหน้าตาเลยว่าเป็นยังไงก็เลยไม่แน่ใจน่ะ

รูปที่โพสไม่ใช่เหลืองอินเดียครับ แต่เป็นรูปเมเปิ้ลเปลี่ยนสี บรรยากาศก็ใกล้เคียงกับในเรื่องครับ (แต่ในเรื่องเป็นต้นแปะก๊วย) ส่วนเหลืองอินเดีย ช่วงนี้กำลังบานเลยครับ เหลืองไปทั้งต้นเลย

สำหรับสองรูปข้างล่าง ฝีมือผมเองครับ ถ่ายส่งอาจารย์ตอนเรียนน่ะครับ

ต้องเอารูปเหลืองอินเดียมาโพสให้ดูบ้างแล้วล่ะ รู้สึกว่านิยายคุณเนียรแต่ละเรื่องจากต้องมีต้นไม้ประจำเรื่องนะ เอามาโชว์ให้หมดเลยก็ได้ค่ะ จะได้เห็นหน้าตาจริงๆ

แหมถ่ายรูปเก่งนะคุณเนียร แล้วนายแบบเนี่ยใครเหรอคะ 555 ว่าแต่ไม่เห็นเอารูปที่ตัวเองเป็นนายแบบมาโชว์บ้างเลยน่ะ

555 กลัวว่าถ้าลงรูปที่ตัวเองเป็นแบบจะไม่มีใครแวะที่บล็อกอีกแน่ๆ อิอิอิ

เป็นคนชอบถ่ายรูปครับ พอๆ กับรักต้นไม้ครับ พี่พิงค์กี้ช่างสังเกตจัง นับตั้งแต่ดอกสารภี เหลืองอินเดีย กาสะลอง (ปีบ) ดอกว่านแสงอาทิตย์...เรือนไม้หอม...เอ่อ ไม่อยากจะเซดว่ามากันทั้งสวนจริงๆ เพราะนางเอกเป็นช่างจัดดอกไม้

นายแบบในภาพก็ 'พี่ใหญ่' ในหมอกพรางดาวน่ะครับ อันนี้ผมถ่ายส่งอาจารย์ ก่อนน้องเขาเข้าวงการมายา ด้วยเวทีประกวดวันรุ่นรายการหนึ่ง บอกใบ้เท่านี้นะจ๊ะ

รูปดอกเหลืองอินเดีย เคยถ่ายไว้เยอะมาก แต่ไม่รู้ไปเก็บไว้ที่ไหน หาในแผ่นที่ไรท์เก็บไว้ (จำนวนมหาศาล) ก็ไม่มีเลยอ่ะครับ เอาเป็นว่า หน้าตาก็คล้ายๆ กับที่หน้าปกอ่ะครับ แล้วถ้าตอนนี้ยังเห็นที่ไหนบานอยู่จะรีบถ่ายมาโพสให้ชมครับ เพราะว่าเข้าช่วงโรยแล้วครับ

เอารูปนี้มาให้ชมพลางๆ ไปก่อน ตอนค้นรูปเห็นว่าสวยดี

อย่าลืมว่ามีต้นประดู่อีกด้วยนะ แต่ชอบรูปดอกไม้สีเหลืองที่โพสมาจังเลย และก็อยากเห็นรูปดอกไม้ของแต่ละเรื่องด้วย โดยเฉพาะต้นสารภี ถ้าหาได้เมื่อไหร่อย่าลืมเอามาโชว์ให้ครบนะจ๊ะ หรือเอารูปสวนดอกไม้บ้านตัวเองมาโพสบ้างก็ได้ ส่วนรูปเจ้าของบล็อคถ้ากล้าโชว์ พี่ก็จะเตรียมยาหอมไว้ใกล้ๆ ตัวจ้า (ล้อเล่นน่ะ)

ส่วนพี่ใหญ่ในภาพก็ต้องเป็นตัวเอกตัวจริงจากเรื่องหมอกพราวดาวน่ะซี

แหม! ขอแซวอีกอย่างนะ นอกจากต้องมีต้นไม้ประจำเรื่องแล้วยังต้องมีเพลงประจำเรื่องด้วยใช่มั๊ย ไม่งั้นไม่ใช่นิยายฝีมือจอมยุทธเนียรแน่ๆ

ถูกต้องแล้วคร้าบ...เหมือนเป็นโลโก้ไปแล้วนะนี่ แต่เรื่องต่อมา...เวิ้งราตรี...ไม่มีเพลงหรือต้นไม้ชนิดใดที่โดดเด่นเหมือนเรื่องที่ผ่านมาครับ

อ๋อ เวิ้งราตรีไม่มีต้นไม้ พอมาถึงเรือนไม้หอมเลยยกมาทั้งสวนเลยนะ งานนี้ถูกใจคนเขียนล่ะสิ แล้วคุณเนียรเคยคิดจะเขียนแนวลึกลับ ฆาตกรรม หรือผีๆ บ้างมั๊ยคะ พี่เองก็ชอบอ่านนะแนวๆ เนี้ย

อ้อ ! เดี๋ยวพี่จะไม่อยู่ 2 วัน แล้วค่อยคุยกันใหม่นะคะ

ถูกใจคนเขียนที่ได้พูดถึงต้นไม้ แต่จะเล่ามากก็ไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวคนอ่านจะหาว่าเราเขียนสารคดีการเกษตร

แนวอื่นๆเช่นลึกลับ อาจจะมีบ้าง รวมๆ กันกับเรื่องผี แต่ไม่ใช่ผีแบบว่าหลอกกันป่าราบนะครับ จะเป็สไตล์กาสะลองมากกว่า ส่วนแนวฆาตกรรมยังไม่มีในความคิดเลย เพราะคิดว่าตัวเองยังไม่มีชั้นเชิงมากพอในการผูกเงื่อนปมสังหารอะไรทำนองนี้น่ะครับ

ไม่อยู่ 2 วัน เดินทางปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงกลับมานะครับ

จริงๆ ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกค่ะ แต่พอกลับมาก็ได้ดูรูปดอกเหลืองอินเดียสวยเชียว มันเป็นต้นไม้จากอินเดียรึเปล่าคะถึงได้ชื่อนี้ ตอนนี้ขาดแต่ดอกสารภี ดอกปีบ เอ๊ะแล้วตกลงว่าดอกปีนนี่คืออันเดียวกับดอกกาสะลองเหรอคะ

ไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับ ว่ามาจากอินเดียหรือเปล่า แต่เป็นต้นไม้ตระกูลตาเบบูญ่า อย่างเช่น เหลืองอินเดีย เหลืองเชียงราย เหลืองปรีดียาธรณ์ ชมพูพันธุ์ทิพย์ (อันนี้สีชมพูตามชื่อคร้าบ)

สำหรับดอกสารภี ต้นที่ปลูกที่บ้านยังไม่ออกดอกเลย แล้วก็ไม่เคยได้ถ่ายเก็บไว้เสียด้วยสิ ส่วนดอกปีบกับดอกกาสะลอง คือดอกเดียวครับ เรียกต่างกันไปต่ามท้องถิ่นน่ะครับ

ที่บ้านเคยปลูกนะต้นชมพูพันธุ์ทิพย์น่ะ ต้นใหญ่มาก สูงกว่าบ้าน 2 ชั้น อายุกว่า 20 ปี แต่ตอนหลังบริเวณคลองที่อยู่หลังบ้านมีการทำเขื่อนทำให้รากมันถูกตัดขาด ตอนหลังมันเลยล้มน่ะค่ะ เสียดายมาก เมื่อก่อนที่บ้านมีไม้ดอกเยอะพอควร อย่างฝ้ายคำ ยี่โถ จำปี อินทนิล กุหลาบหนู ผกากรอง ชวนชม เฟื่องฟ้า ฯลฯ แต่ตอนนี้แทบไม่เหลือ มีแต่พวกไม้ไร้ดอกแล้วค่ะ อย่างพวกบอนไซ , มะม่วง มีลูกไซค์โตมากๆ ด้วยนะ และก็อร่อยด้วยจ้า

เท่าที่พี่พิงค์กี้ยกมาก็เยอะพอสมควรเลยนะครับ (และที่บ้านผมไม่มี) ส่วนบอนไซ...อันนี้เคยลองเลี้ยงครับ ไม่รอด ไม้ผลนั้น เมื่อก่อนที่บ้านเป็นสวนลำไยครับ น้ำท่วมตายบ้าง ถูกตัดเพื่อปรับพื้นที่บ้าง ตอนนี้เลยเหลืออยู่ต้นเดียว มะม่วง ชมพู่ มะเฟือง ละมุด ขนุน มีอย่างละสองต้นรอบบ้าน ทุกต้นอายุ 3 ปีเท่ากันหมด เพราะปลูกพร้อมกันจ้า

ช่วงนี้เพลิดเพลินกับการเก็บลูกหม่อน (mulberry) ลูกดกมากๆ

บ้านคุณเนียรไม้ผลเยอะจังเนอะ มีแต่ผลไม้น่ากินน่ะ แล้วลูกหม่อนเอาไปทำอะไรคะ เยลลี่มัลเบอรี่มั๊ย อร่อยดีเนอะ ส่วนบอนไซที่บ้านพี่ปลูกมานานแล้ว ส่วนใหญ่อายุอานามก็เฉียดๆ 30 ทั้งนั้นจ้ะ 555 สงสัยเป็นรุ่นพี่คุณเนียรแน่ๆ เลย

บอนไซบ้านพี่พิงค์กี้เป็นรุ่นพี่ผมจริงๆ แหละ อิอิอิ
ใบหม่อนเอาไปเลี้ยงไหมครับ แต่ผมตัดสินใจปลูกเพราะเห็นครั้งหนึ่งที่มันออกลูกแล้วดกมากๆ จินตนาการไปถึงว่าอยู่ในป่าแถบยุโรปที่เขาหิ้วตะกร้าไปเก็บราสเบอร์รี่กัน ช่วงนี้ก็ออกลูกดกเต็มต้น คนปลูกเลยขยันเก็บไปให้ชาวบ้านทุกวัน น้องข้างบ้านเขาทำน้ำผลไม้ปั่น ส่วนแม่ผมก็เอาคลุกเกลือป่นแช่ตู้เย็น ตอนเย็นจัดแล้วกินรสหวานเค็มปะแล่มๆ ปนเปรี้ยวหน่อยๆ ชื่นใจดีนะครับ

ท่าทางเวลาออกลูกดกๆ คงจะดูน่ารักเนอะ ไม่รู้ในกรุงเทพฯ ปลูกได้รึเปล่าน๊า แล้วใบหม่อนนี่เหมือนกับที่เค้าเอาไปทำชาใบหม่อนรึเปล่าคะ

ใช่ครับ ชนิดเดียวกัน น้ำมัลเบอร์รี่ก็อร่อยนะครับ รสชาติคล้ายๆ น้ำลูกหว้า แต่หวานกว่า เพราะลูกหว้าจะอมเปรี้ยวครับ
ในกรุงเทพน่าจะปลูกได้ เพราะโตง่ายครับ ค่อนข้างทน ขยายพันธุ์ง่าย แค่ปักชำเอง

ยังไม่เคยชิมนะทั้งน้ำมัลเบอรี่และน้ำลูกหว้า แต่ชาใบหม่อนชอบค่ะ หอมดี ทานแล้วสดชื่น จริงๆ อยากปลูกเหมือนกัน แค่คาดว่าคงไม่รอด ปักชำก็ไม่เป็นด้วยน่ะ สงสัยจะปลูกได้แต่ถั่งงอกน่ะคุณเนียร จริงๆ ชอบไม้ดอกไม้ผลนะ แต่ปลูกไม่เป็น ที่มีอยู่ที่บ้านก็พ่อกับลุงปลูกให้ค่ะ

ลองหาต้นไม้อะไรสักต้นมาปลูกเอง มองดูมันเจริญเติบโตแล้วจะพบว่าเรามีความสุขมากครับ

ปักชำไม่ยากเลยครับ เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดนอกเหนือจาการเพาะเมล็ด บางชนิดเพาะเมล็ดยากกว่าปักชำซะอีก แค่หากิ่งแข็งแรงไม่อ่อนไม่แก่จนเกินไปของต้นไม้ที่สามารถปักชำได้ เช่น หม่อน นี่แหละครับ ปักลงไปบนขี้เถ้าแกลบที่มีขายอยู่ทั่วไป เพราะเก็บความชื้นได้ และระบายน้ำดีครับ ทำให้รากงอกเร็วขึ้น...ลองดูนะครับ

แหมน่ารักจริงๆ อุตส่าห์แนะนำวิธีปักชำให้พี่ด้วย ถ้าได้มีโอกาสลองทำเมื่อไหร่จะมาเล่าให้ฟังนะคะ

ยินดีมากครับ

อ่านจบแล้วมีความรู้สึกว่าไชยนุชิตมีบทเด่นมากกว่าพี่ใหญ่อีกนะ นิสัยก็กวนๆ น่ารักดี ถ้าพี่เป็นไข่มดนะ พี่ใหญ่ก็พี่ใหญ่เหอะ อดเป็นพระเอกแน่ 555

แต่พอดูรูปด้านบนทำไมนายแบบถ่ายคู่กับไวโอลินเหมือนพี่ใหญ่จริงๆ ด้วย เป็นความตั้งใจถ่ายให้เหมือนหรือถ่ายไว้ก่อนเขียนเรื่องคะ

รูปข้างบนเป็นงานที่ถ่ายสมัยเรียน เพื่อส่งอาจารย์ครับ แล้วพี่ใหญ่ในเรื่องก็มีเค้าโครงบางส่วนจากนายแบบข้างบนนี้ครับ
ส่วนไข่มด ไชยนุชิต และตัวละครอื่นๆ สร้างขึ้นมาทั้งหมดครับ
สำหรับ...ไชยนุชิต...ทุกคนที่อ่านเรื่องนี้ ลงมติเช่นเดียวกันครับ ว่าเขาน่ารักและโดดเด่นกว่าพี่ใหญ่จริงๆ

อ่านจบแล้วสงสารนุชนารีจังที่ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ตนเองอยากได้แล้วสุดท้ายก็สูญสิ้นทุกอย่างไม่มีแม้แต่เพื่อน สามีบอกว่าถ้าคนเราละความอยากได้ เราก็จะเป็นสุข(ปกติเวลาอ่านนิยายจบในแต่ละเรื่องพี่จะเล่าเรื่องย่อกับข้อคิดที่ได้ให้สามีฟังและบันทึกเก็บใส่สมุดไว้)ส่วนไข่มดสงสัยจังว่ามดอะไรตอนตั้งชื่อคิดถึงอะไรคะชื่อแปลกดี

สำหรับโครงเรื่อง หมอกพรางดาว นี้ ผมถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ซับซ้อน ซึ่งก็ต้องยอมรับว่า ใจจริงตัวเองก็ไม่อยากให้นุชนารีมีชะตากรรมอย่างนั้น แต่คงเป็นไปได้ว่า ขณะที่เขียนนั้นยังมองอะไรไม่ลุ่มลึกมากพอ เพราะสำหรับผมเองแล้วไม่ว่าจะในชีวิตจริงหรือในนิยาย ไม่อยากให้มันจบลงด้วยหายนะแบบรุนแรงก่อนถึงเวลาอันควร ซึ่งในกรณีของนุชนารีนี้ ผมเองก็รู้สึกว่าผมก็เขียนจุดจบของเขาง่ายไปหน่อย แทนที่จะมีทางอื่นๆ ที่ก็ได้รับความทุกข์เหมือนกันโดยไม่ต้องเสียชีวิต

ชื่อ ไข่มด ได้มาจากเด็กหญิงคนหนึ่งครับ ได้ยินแม่เขาเรียก ก็ว่ามันแปลกๆ ดี เลยเอามาตั้งเป็นชื่อนางเอกเรื่องนี้ ไม่มีอะไรซับซ้อนกว่านี้ครับ

ถ้าบอกว่าอ่านตอนแรกที่ตัวละครพูดเกี่ยวกับกล้องและการถ่ายภาพไม่เข้าใจเลยจะโกรธมั้ยคะ แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคในการอ่านนะเพราะติดตามแต่เนื้อหาและการดำเนินเรื่อง มีอยู่ตอนหนึ่งที่กล่าวถึง อาจารย์พูดถึงผลงานของนักเรียนทุกคนที่นำมาเรียงกันหน้าห้องเหมือนตอนสมัยมัธยมที่เคยเรียนวิชาศิลปะเลย อาจารย์ก็นำผลงานของนักเรียนมาวางหน้าห้องอย่างนี้เหมือนกันต่างกันที่ไม่ได้วิจารณ์แต่จะให้นักเรียนออกความเห็น คัดออกเป็นกลุ่มเกรด เกรดซีจะคัดออกก่อนจนสุดท้ายจะเหลือกลุ่มเอบวกให้ทายว่าพี่อยู่ในกลุ่มไหน ถูกต้องเลยคะ(ทำเสียงสูงด้วยนะ)ก็กลุ่มซีนะซิคะแต่ถ้าโดนวิจารณ์อย่างในหนังสือคงหมดความมั่นใจแน่ๆ

วิชาศิลปะเป็นวิชาที่ผมชอบครับ สมัยเรียนเลยได้คะแนนจากวิชานี้เยอะ ซึ่งสวนทางกับวิชาพละศีกษา แต่ละเทอมไม่ว่าจะเรียนกีฬาอะไรคือเอาแค่ผ่านอย่างเดียวครับ (แถมอาจารย์ยังต้องช่วยดันอีกต่างหาก)

เรื่องถ่ายภาพที่พี่เพ็ญพิศไม่เข้าใจ ไม่โกรธหรอกครับ เพราะมันเป็นเรื่องเฉพาะทาง ซึ่งคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องทางนี้ก็อาจจะไม่เข้าใจ หรือทำความเข้าใจได้ยาก แต่สำคัญที่ว่ายังเข้าใจเนื้อเรื่องครบถ้วนก็โอเคแล้วครับ เพราะผู้อ่านแต่ละคนมีกรอบประสบการณ์ในแต่ละเรื่องต่างกัน เพียงแต่ว่าในเรื่องเฉพาะทางก็ต้องให้ถูต้อง เผื่อบางทีเจอผู้อ่านที่รู้เรื่องทางนั้น จะได้ไม่ต่อว่าภายหลัง ว่าข้อมูลไม่ถูกต้องครับ

สวยมากคับ ก้อชอบเช่นกันสีสดใสดี ตอนนี้กำลังหาชื้อมาปลูกที่บ้านคับ (เหลืองปรียาธร )
แต่ดอกที่ พี่เจ ว่าห้ามถามชื่อดอกอะไร ดูละชอบมากเลยอะคับอยากได้จัง

ที่ว่าห้ามถามเพราะจำไม่ได้น่ะครับ อยากได้เมือนกัน ดอกมันเหมือนกระดิ่งเล็กๆ