Bloggang.com : joeymydear - บาว กับ แตงโม เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ภาค 1...บาว

แบ่งๆกันอยู่ แล้วโลกเราจะน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ

บาว กับ แตงโม เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ภาค 1...บาว

แพ็คคู่ค่ะ

บาว กับ แตงโม เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด

บาว

แตงโม

ถ้าแปะสรยู้ด ถามบาวว่า " จุนบาวคาบ... เมื่อก่อนเคยซี้กับจุนแตงโมเหรอคาบ... "

บาวจะตอบว่า " เอ๋อ...ช่ายยยย เมื่อก่อนมันเคยเป็นลูกน้องป๋ม พอมันเข้าแก๊งค์หัวหยิก มันก็หักหลังป๋ม มันเข้าแก๊งค์ไหน หัวหน้าเดี้ยงหมด ถามเฮียโจดูก็ด้ายย...เอ๋อ "

ปล. บาวตัวจริงต้องเอ๋อๆ

----------------------

ถ้าเฮียกระดก ยื่นไมค์จ่อปากแตงโม ถามว่า " ได้ข่าวว่าเป็นจอมหักหลังเหรอ มีไรแก้ตัวมั้ย "

แตงโม หันไปเห็นไมค์ นึกว่าของกิน เลียก่อนด้วยสัญชาติญาณ " เฮ้ยยยยยย ไอ้แท่งนี่กินไม่ได้ว่ะ ถามไรอ้ะ คายวะบาว อั๊วไม่รู้จัก "

------------

เรื่องของบาว กับ แตงโม

มาอยู่อยุธยาได้ราวครึ่งปี เรายังเช่าบ้านอยู่ พี่ชายของแฟนก็เอา เจ้า 2 ตัวนี้มายกให้เลี้ยง มีปัญหาร้านที่เจ้า 2 ตัวนี้เคยอาศัยอยู่เลิกกิจการ เจ้าของร่วมตกลงแบ่งกันแต่เรื่องของธุรกิจ ส่วนหมาประจำร้าน ใครจะเอาไปไหน หรือไม่เอาไป ก็แล้วแต่

เผอิญพี่ชายแฟนรู้จักเจ้าของกิจการ และคุ้นเคยกับเจ้า 2 ตัวนี้ดี เห็นว่ามันน่ารัก เป็นหมาดี คงจะน่าสงสารถ้าถูกทิ้งโดยไม่มีคนเหลียวแล

พี่ชายแฟนก็เลยเอาเจ้า 2 ตัวนี้มาให้เราช่วยอุปการะเอาบุญ

ตอนบาวมาอยู่ได้ซักปี หล่อมากๆ ขนสวย เป็นเงางาม

บาว เป็นหมาพันธุ์อเมริกันค้อกเกอร์ หมาอย่างแพง ตามประวัติ เป็นหมาหลายมือ มากกว่าหมามือสอง ว่ากันว่า เจ้าของมือหนึ่งอยู่เมืองกาญจน์ อายุที่เราแรกรับเลี้ยงน่าจะประมาณ 3 ขวบกว่า

แตงโม เป็นหมามือหนึ่งของเจ้าของกิจการที่เจ๊งนี้ อายุแรกรับเลี้ยง ประมาณ 1 ขวบ

วันแรกที่เจอกัน ดู น่ารัก ร่าเริง และดูรักกันมากๆ แตงโมเดินตามพี่บาวต้อยๆ เลียหน้าเลียตา

ใน 2 อาทิตย์แรก ในระหว่างปรับตัว ทั้ง บาวและแตงโมก็อยู่ในกลุ่มหัวหยิก แต่ด้วยความแตกต่าง บาวกลายเป็นชนกลุ่มน้อย ถูกพี่หัวหยิกรังเกียจ ไม่ค่อยจะเล่นด้วย

เหมือนว่าลิซ่าจะเริ่มเป็นตัวแรก ลิซ่าชอบแตงโม เดินไปเลียหน้า เลียตาให้ แตงโมจึงใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ข้างพี่ลิซ่า

ส่วนบาว ก็เริ่มทำตาขวางๆมองแตงโมเป็นระยะๆ

เมื่อทั้ง 2 เริ่มรู้สึกว่า นี่เป็นบ้านของตัวเองแล้ว เราก็พาไปทำหมันพร้อมกันทั้งคู่

ปรากฎว่า เหตุการณ์หลังจากนี้พลิก บรรยากาศระหว่าง บาวกับแตงโมเริ่มมาคุมากขึ้น

บาว ปกติจะน่ารัก ร่าเริงสุดๆ ดูเป็นหมาที่ใจดี ยังไงก็ได้ไม่เรื่องมาก แค่มีของกินเท่านั้น ก็เอาอยู่

บาวไม่แค่มองแตงโมตาขวางแล้ว ตรงเข้าไปกัดแตงโมอย่างบ้าคลั่ง ถ้าหันไปมองแล้วแตงโมสบตาตอบเมื่อไหร่ บาวจะชาร์จแตงโม ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่เชื่อ

ไม่น่าเชื่อจริงๆที่พี่ชายแฟนบอกว่า ทั้ง 2 รักกันมากมาก่อน ตอนนี้กลายเป็นเหลือง-แดง ที่ไม่ใช่ลูกแม่โดมเสียแล้ว

เราพยายามสร้างบรรยากาศให้เท่าเทียม ระหว่างบาว-แตงโมมากที่สุด แต่พี่ลิซ่าไม่ร่วมมือด้วย ยังจี๋จ๋าแตงโม เหมือนจะยั่วให้ผู้ชายฆ่ากันเพราะหึงหวง

ฟางเส้นสุดท้ายมาถึง เมื่อบาวเข้าชาร์จแตงโม พ่ออยู่ใกล้ๆพอดี จึงเข้าไปแยก

ฟังนะทุกคน โบราณว่าไว้ถูกต้อง หมากัดกัน อย่าเข้าไปแยกด้วยมือเปล่า

ระหว่างที่ชุลมุน หมา 2 กับ คนที่เงอะๆงะๆ อีก 1
พ่อก็ร้อง เอ๋ง เอ๊ย เฮ้ย ดังลั่น

บาวต้องถูกแยกไปอยู่กับกลุ่มตัวใหญ่ สงสารเหมือนกัน แต่ทำไงได้ เจือกไปกัดป๋องแป๋งพ่อเข้าให้น่ะเซ่ ไอ้บาวเอ๊ย 555

ฟันเอ็งไม่หักหมดปาก เพราะความแข็งแกร่งของพ่อก็บุญของเอ็งแล้ว

ห้ามเยี่ยม ห้ามประกัน

จะให้บาวเป็นพระเอกของซีรีส์ตอนนี้ก่อน

บาว หมาที่ทั้งน่ารัก น่าสงสาร และน่าเตะ ทรีโอ้ ทรีอินวัน

หลังจากที่บาวถูกแยกมาอยู่กับกลุ่ม ดำเล็กด่าง บาวทำตัวขรึมๆในช่วงแรก

กลุ่มตัวใหญ่ จะอยู่ในโซนห้องครัว กลุ่มหัวหยิกจะอยู่ในห้องโถงกลาง มีประตูมุ้งลวดมองเห็นกันได้

ช่วงแรก เวลาบาวเดินผ่านประตูมุ้งลวด เห็นกลุ่มหัวหยิก เห็นไอ้แตงโมเฉิดฉายท่ามกลางสาวๆ มีลิซ่านวยนาดนำหน้า ใจของบาวนั้นปวดร้าว ยืนมองนิ่ง

" ไอ้น้องระยาม ทำข้าได้ บังอาจวางแผนยั่วให้ข้าติสต์แตก ถูกระเห็จมาอยู่ในครัว ฮึ่ม..."

" แต่เดี๋ยวก่อน เอ็งคงไม่รู้หรอก ว่าขุมทรัพย์ของกินน่ะอยู่กับข้า ถ้าแม่เดินมาเปิดตู้เย็น ข้านี่แหละ กระแซะถึงตัวแม่ได้ก่อน เวลาแม่ทำกับข้าว ข้านี่แหละ ตัวเก็บหมูกระเด็น...555 "

...บาวคิด ...แม่เดาล้วนๆ

ต่อๆมา บาวปรับตัวได้ดีมากๆ เข้ากับกลุ่มหมาใหญ่ได้ แม้แต่ด่าง ถึงจะไม่ค่อยชอบหน้า ที่จู๋บาวใหญ่กว่า ( โจ ไม่ต้องพูดถึง สลดหดจู๋กว่าใครเพื่อน ) แต่ด่างก็ไม่ชอบวีนใส่ใครเพราะแค่จู๋ใหญ่ ( ไม่เหมือนไอ้คุณโจ )

เล็กนั้น กลัวฟ้าร้อง ฟ้าผ่ามากๆ ตัวจะสั่น ส่วนด่าง ไม่สามารถให้ความอบอุ่นใจเล็กได้เลย เพราะตัวสั่นไปก่อนหน้าแล้ว ( ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นหมาตัวเดียวกับหมาที่ชอบวิ่งตากฝนจากตราด )

บาวทำหน้าที่ลูกผู้ชาย ดูแลสาวสวยอย่างป้าเล็กได้ประทับใจแม่ยิ่งนัก เวลาเล็กกลัว บาวจะเข้าไปเลียหน้าเล็ก ส่ายก้นเต้นอะโกโก้รูดเสาปลอบใจ ถึงไม่ได้ช่วยอะไรเล็กมากนัก แต่ก็ดีกว่าหนุ่มด่าง

หลังจากมีบาว แตงโมมาอยู่ในครอบครัว บ้านเราก็จะมีสาวๆหน้าใหม่ที่กล่าวถึงในตอนถัดๆไปทะยอยเข้ากลุ่มหมาใหญ่ บาวจะรับหน้าที่โอ้โลมปฎิโลม ดูแล และออเรนเตทให้สาวๆ

บาวกลายเป็นหมาที่น่ารักมากๆ อารมณ์ดีตลอด ไม่รู้จะร่าเริงอะไรนักหนา บางครั้งเข้าขั้นแมเหนี่ยจนถูกด่า

บาวชอบกินมาก ถ้าปล่อยให้หากินเอง บาวไม่มีวันอดตาย เพราะ บาวขุดหาหนอนตัวอ้วนๆกินเองได้ ดมฟุดฟิดๆ แป๊บเดียวรู้เลย ว่าตรงใต้ดินตรงนี้มีหนอนอ้วนอยู่

บางทีก็กินดินปลูกต้นไม้ กินขรี้แมว กินใบไม้ กิ่งไม้แห้งบ้าง สดบ้าง เรียกว่าปากมันไม่เคยว่าง เห็นทีไร แจ๊บๆ งั่มๆ

ประมาณอายุปัจจุบันของบาว น่าจะราวๆ 9 ขวบ เหมือนจะหง่อมมากแล้ว แต่ก็เหมือนลูกเจี๊ยบ บาวทำตัวเด็กตลอดเวลา ไม่ใช่เด็กธรรมดาเสียด้วย

เป็นเด็กปัญญาอ่อน555

เอ๋อ..เอ๋อ..

ก่อนจะเล่าเรื่องเศร้าของบาวหมาเอ๋อ ต้องเล่าถึงความเป็นบาวก่อน

หมาที่เป็นขวัญใจสุดๆของพ่อนั้น ไม่มีใครเกินบาว พ่อบอกว่า ทดแทนที่แม่ชอบด่าบาว ไล่เตะตูดอ้วนๆของบาว

บาวก็รักพ่อสุดๆ แต่ความรักของบาวช่างน่ารำคาญ เห็นพ่อไม่ได้ บาวจะตะโกนเรียกอยู่นั่น พ่อต้องคอยหลบๆซ่อนๆ ไม่ให้มันเห็น เพราะเกรงใจเพื่อนบ้าน เสียงของบาวเหมือนลำโพงงานวัด หนวกหูสุดๆ

บาวเป็นหมาที่ยอมทุกอย่าง ไม่ชอบมีเรื่องกับใคร เรียกว่าเป็นเบ๊ประจำบ้าน ใครจะรังแก จะแกล้งก็สนุกไปกับเค้า ทั้งที่ตัวเองก็เจ็บ

ส่วนกับไอ้แตงโมน้องทรยศ เห็นก็ทำเป็นไม่เห็นด้วยกันทั้งคู่ แต่บาวคงไม่เหงาหรอก หลังจากด่างตายไป บาวก็ตกเป็นเดือนดวงเดียวในหมู่ดาว สาวๆสวยๆทั้งนั้น ราวกับอยู่ในฮาเร็ม

สุขภาพของบาวทั่วไปแข็งแรงดี ไม่เคยเจ็บป่วยเลย

แต่หูข้างขวาของบาวมีอาการอักเสบติดเชื้อ ทั้งแบคทีเรียและยีสต์ เป็นๆหายๆ เป็นมากกว่าหาย

สาเหตุมาจาก สรีระ และกายวิภาคของบาว หูบาวจะยาว ปิดตลอด หนึ่ง

และที่สำคัญ บาวขี้ร้อน ชอบกินน้ำ แล้วเอาหูลงไปแช่ด้วย ทั้งในน้ำกิน และน้ำบ่อปลา

หูขวาบาวจึงฉึ่งตลอด ข้างซ้ายไม่เป็นไรมาก แม่ก็เช็ดหูให้บาวทุกคืนก่อนนอน พอมีขี้หูแฉะ แม่ก็จะหยอดยารักษาหูหมา หาหมอก็ไม่หายขาด เป็นๆหายๆมานานมาก นานพอๆกับรู้จักบาว

นอกจากหูเน่า บาวยังเป็นนักเพาะหูด ( คล้ายๆนักเพาะเห็ด ) มีหูดตรงนู้นบ้าง ตรงนี้บ้าง ที่เป็นมากๆก็ที่นิ้วเท้า และในหูขวาซึ่งเน่าเป็นปกติอยู่แล้วก็เจือกมีหูดเสริม

พอมีหูดในรูหู ยิ่งทำให้รักษาความสะอาดหูยากขึ้นไปอีก ในที่สุด เมื่อหูดโตได้ที่แม่ก็ตัดขาย เอ๊ย พาบาวไปหาหมอประจำแถวบ้าน เมื่อกลางปีที่แล้ว เพื่อตัดหูดทั่วสรรพางค์

ต้องวางยาสลบบาวนานถึง 2 ชม. กว่าจะตัดและจี้หูดออกได้เกือบเกลี้ยง ยังมีหูดอ่อนๆเหลือนิดหน่อย ซึ่งตรงนี้ หมอได้เอาหูดที่ตัดออกมาไปปั่นทำวัคซีนฉีดกลับเข้าไปตัวในบาว

หลังผ่า ประมาณ 1 เดือน หูดตามตัว เท้า ที่ตัดไป แผลเริ่มหาย

แต่พระเจ้าช่วย หูดในรูหูขวานั้น กลับงอกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เต็มจนปลิ้นออกมา ตอนแรกหมอยังไม่แน่ใจ จึงให้กินยาแก้อักเสบ และลดบวม ดูก่อน

ครบเดือน เราเริ่มสงสัยกันแล้ว ว่าหูดในหู มันไม่ใช่หูดขี้ๆ ต้องเป็นหูดระดับมรกต หรือ เพชรน้ำหนึ่ง ปรึกษาหมอ สรุปว่า เจาะเซลหูดมาตรวจ

แล้ว 1 อาทิตย์ต่อมา เราก็ได้รับข่าวร้าย หูดที่ตรวจ เป็นเซลมะเร็งของต่อมผลิตขี้หู โป๊ะเชะ พ่อแม่น้ำตาร่วง พูดกันแต่เรื่องจะฝังบาวตรงไหนดี

ส่วนไอ้บาวเคี้ยวขนมเจอร์ไฮอย่างอร่อย หมดก็ขออีก เอ๋อๆๆๆๆ ไม่มีที่สิ้นสุด

เรารีบพาบาวไปรดน้ำมนต์ เอ๊ย พาบาวเข้ารพส.เอกชนแพงโคตรแห่งหนึ่งแถวชานเมืองกทม.หมอนัดทำผ่าตัดครั้งใหญ่อีกครั้ง บาวยังไม่รู้ตัว กวักตรีนขอกินนมหวาน 1 กล่อง ค่าจ้างมาหาหมอ

ผ่าตัดคราวนี้ ตุ๊มๆต่อมๆ เพราะเดาไม่ได้เลยว่า ผลจะออกมาแบบไหน หมอจะเลาะออกหมดมั้ย มันจะงอกอีกหรือไม่ พ่อจะมีตังค์จ่ายเปล่า...กลุ้ม

ตอนแรก คิดว่าถ้ามันลามมาก หมออาจจะตัดหูบาวออกไปเลย กลายเป็นหมาอีที หูโบ๋ๆ

แต่หมอก็ตัดเลาะเฉพาะในรูหูเท่านั้น

นี่ก็ผ่านมาครบปี ยังไม่อะไรงอกออกมาจากหูอีก แต่เรื่องหูเน่า ยังตามหลอกหลอนต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด