• การคืบคลานของหนอน
• นวนิยายที่(อ่านแล้ว)รัก
• จิปาถะที่อยากกล่าวถึง
• บ่นพร่ำไปตามประสา
• สมุดโน้ตจดเล่น
• ชั้นหนังสือหมายเลข 1

jigsaw puzzle จิ๊กซอว์เป็นความบ้าคลั่งอันยั่งยืนอีกประการหนึ่งของจินตา เพียงแต่ว่าอาจจะบรรเทาเบาบางลงบ้างเป็นพัก ๆ หากว่า 1. ไม่มีเวลาแม้แต่จะอ่านนิยาย 2. ไม่มีรูปภาพที่ปิ๊งตั้งแต่แว่บแรกที่เห็น ต่อจิ๊กซอว์มาไม่เยอะ ถ้าไม่ใช่ภาพที่ปิ๊งก็ไม่สนใจจะซื้อมาต่อเล่นแต่อย่างใด ส่วนใหญ่ภาพที่ปิ๊ง มักเป็นสไตล์ภาพวาดสาวญี่ปุ่นโบราณ ภาพวาดด้วยคอมพิวเตอร์แบบให้อารมณ์แฟนตาซีนิด ๆ ภาพถ่ายวิวที่แสงออกมาสวยและแสงเงาไม่เพี้ยน การ์ตูนบ้างบางครั้งแล้วแต่ว่าช่วงนั้นบ้าเรื่องอะไรอยู่ มีชนิด 500 ชิ้น มากที่สุด เพราะมันก็เป็นชนิดที่หาซื้อได้ง่ายตามท้องตลาดมากที่สุดอยู่แล้ว และยังมีขนาดที่ใส่กรอบแล้วสวยงามพอดีอีกด้วย อาการบ้าจิ๊กซอว์นี้ ช่วงที่เป็นมาก ๆ จะต่อทุกวัน และมักต่อเสร็จภายในวันเดียวถ้าภาพนั้นไม่ยากจนเกินไปอย่างประเภทมีแต่ฟ้ากับน้ำ และยังได้แพร่อาการนี้ไปให้คนใกล้ตัวอย่างแม่และน้องอีกด้วย (อิ อิ) สิ่งที่ทำให้ความสุขจากการได้ทอดอารมณ์และบริหารสมาธิในการต่อจิ๊กซอว์สูญสลายไปได้มากที่สุดคงหนีไม่พ้น การที่เราต่อจิ๊กซอว์จนเสร็จหมดทั้งภาพแล้ว แต่กลับพบว่ามีตัวหนึ่งที่หายไป ( >o< ) จินตาเคยมีประสบการณ์กับเหตุการณ์เช่นนี้มามากกว่า 1 ครั้ง ครั้งแรกสุด เกิดขึ้นกับจิ๊กซอว์ภาพแรกในชีวิตที่ซื้อมา ซื้อมาตั้งแต่ไม่ ประถมปลายก็ม.ต้น ด้วยความไม่คิดอย่างเด็ก ๆ ตอนนั้นซื้อภาพปราสาทนอยชวานชไตน์ (จำตัวสะกดภาษาอังกฤษไม่ได้แล้ว) แห่งเยอรมัน ซึ่งเป็นต้นแบบของปราสาทในดิสนีย์แลนด์มา มันมีขนาด 1,000 ชิ้น และเมื่อพยายามจะต่อมัน กลับพบว่าตัวเองในเวลานั้นมีความอดทนและความเพียรไม่มากพอที่จะต่อให้เสร็จ (ก็ตั้ง 1000 ชิ้นนี่ !) สุดท้ายมันก็ถูกเก็บใส่กล่องไว้นานถึง 4-5 ปี จนสมัยม.ปลายเกิดนึกถึงมันขึ้นมาได้ ก็เลยไปรื้อออกมาจากห้องเก็บของ และเริ่มตั้งใจที่จะต่อให้เสร็จเสียที ภาพแรกภาพนั้นเองที่ทำให้จินตาเกิดอาการหลงใหลในการต่อจิ๊กซอว์เข้าอย่างจัง ทำให้เกิดการต่อภาพอื่น ๆ ตามมาในภายหลังจากนั้นอีกเป็นสิบสิบภาพ แต่แล้วเมื่อต่อเสร็จ ความสุขของจินตาก็พังทลายราบเป็นหน้ากลอง เพราะว่า...มันหายไป หายไปหนึ่งชิ้น จิ๊กซอว์ 1000 ชิ้นที่เราอุตส่าห์ต่อ มันหายไป ถึงจะแค่ชิ้นเดียวแต่ทุกคนที่เคยต่อจิ๊กซอว์มาแล้ว ก็คงจะเข้าใจดีว่าถึงจะเหลือตั้ง 999 ตัว ก็ไม่สามารถเป็นจิ๊กซอว์ที่สมบูรณ์ทั้งภาพได้ ไม่อาจเป็นได้เลยอีกตลอดกาล (ยกเว้นแต่ว่าจะไปซื้อภาพเดียวกันมาอีกภาพนึง เพื่อเอามาเติม - -" ) ผลก็คือ จินตาแทบกรีดร้อง แต่ก็ได้แต่ทากาวตัวที่เหลือไว้และจมอยู่กับความช้ำไปหลายวัน จนกระทั่งพ่อไปซื้อกรอบมาให้ใส่ พอจินตาเห็นขนาดกรอบ ก็หายจากอาการซึมทันที เพราะภาพปราสาทของจินตามันหายไปที่ขอบริมสุด เมื่อใส่กรอบแล้วจัดให้เอียงซ้ายหน่อย กรอบกระดาษสีที่อยู่ในกรอบที่จะใส่ภาพ มันก็ช่วยปิดรอยโหว่ได้สนิทพอดี \(^^)/ เป็นอันว่าจิ๊กซอว์ภาพแรกในชีวิตก็กลับมาสวยงามสมบูรณ์ได้เพราะกรอบนั้นเอง นับว่ายังโชคดีที่ชิ้นที่หายไปมันอยู่ตรงขอบ ไม่ได้อยู่ตรงกลาง - -" แต่เรื่องจิ๊กซอว์หายก็ยังเกิดขึ้นกับจินตาอีก 2 -3 หน ทั้ง ๆที่ก็พยายามระมัดระวังที่สุดแล้ว จนไม่แน่ใจเหมือนกันว่าครั้งหลัง ๆ มันเป็นเพราะความผิดพลาดเนื่องจากการผลิตและบรรจุของโรงงานที่ตัดภาพรึเปล่า -*- ทุกวันนี้ห่างเหินจากการต่อจิ๊กซอว์มานาน ไม่แน่ว่าเร็ว ๆ นี้อาจจะมีโอกาสได้หันมาต่อจิ๊กซอว์แก้เซ็งอีกครั้งก็เป็นได้   Create Date : 15 พฤศจิกายน 2549     Last Update : 28 มิถุนายน 2550 21:29:37 น. Counter : 554 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ที่คั่นหนังสือ มีของสะสมอยู่อย่างหนึ่ง ที่เป็นการบ้าคลั่งแบบยั่งยืนของจินตา (ปกติแล้ว ความบ้าคลั่งของจินตาจะไม่ค่อยยั่งยืน มาเป็นพักๆ เห่อเป็นครั้งคราว) นั่นก็คือ ที่คั่นหนังสือ เป็นความชอบที่ก็เกี่ยวเนื่องกับหนังสือและการดูแลรักษาหนังสือ เมื่อก่อนสมัยเด็ก เคยนิสัยเสีย พับหนังสือ แต่พอโตมาเริ่มซื้อหนังสือเอง อาการหวงหนังสือยิ่งชีพจึงเริ่มแสดงอาการ เวลาไปร้านหนังสือ ถึงไม่ได้ซื้อหนังสือ เวลาเดินผ่านเคานเตอร์เก็บเงิน ก็มักจะหยิบติดมือมาด้วย (มักหยิบ 2 อันต่อลายขึ้นไป) ส่วนใหญ่เจอร้านใจดี ไม่ค่อยมองการกระทำนี้เป็นเรื่องแปลก แต่ถึงเขาจะมองหน้า จินตาก็ไม่สนใจ ก็ที่คั่นหนังสือมันจัดทำขึ้นมาส่วนใหญ่ก็เพื่อจุดมุ่งหมายจะโฆษณาหนังสือ หรือสนพ. อยู่แล้ว มีคนอ่านที่สนใจ(เช่น จินตา) หยิบไปก็ถือว่าบรรลุจุดมุ่งหมาย แต่เท่าที่ดู ส่วนใหญ่ที่คั่นหนังสือพวกนี้ ก็มักจะเป็นรูปปก ดังนั้น ที่คั่นจะสวยไม่สวยก็ขึ้นอยู่กับว่าปกหนังสือสวยหรือไม่ ที่คั่นประเภทเป็นภาพสวยงามที่เกี่ยวเนื่องกับหนังสือ แต่ไม่ใช่ปกโดยตรง ประเภทตัวละคร ฯลฯ ค่อนข้างหายาก ที่เห็นก็มี อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย กับเรื่องอื่น ๆ อีก ที่จินตาก็จำไม่ได้ ต้องลองไปรื้อกรุที่คั่นหนังสือดู กับอีกประเภทคือ กล่าวถึงเรื่องอื่น ๆ ส่วนใหญ่จะเชิญชวนให้หันมาอ่านหนังสือ มีอยู่อันหนึ่งที่จินตาชอบมาก มีข้อความว่า "เงินซื้อความรู้ไม่ได้ แต่เงินซื้อหนังสือที่ให้ความรู้ได้" อ่านแล้วรู้สึกกึ่ง ๆ ระหว่างปรัชญากับการตลาดดี อีกแบบหนึ่งก็เป็นโฆษณา สนพ. อันนี้ก็ทั่วไป แล้วแต่ว่าสนพ.ไหนออกแบบได้สวยงามและสร้างสรรค์กว่ากัน และเมื่อชอบการเก็บที่คั่นหนังสือ(ฟรี)ของสนพ.แล้ว มีอีกอย่างที่จินตาชอบไม่แพ้กัน ก็คือ ที่คั่นที่ทำเอง ทำเองในที่นี้ก็เริ่มตั้งแต่ไปเลือกลายกระดาษ ส่วนใหญ่ใช้ขนาด A4 ที่แข็งหน่อยแบบที่ไว้ทำเป็นปก แล้วก็วิธีที่ง่ายที่สุดของจินตาในการตกแต่งที่คั่นพวกนี้ ก็คือ ไปซื้อสติกเกอร์มาแปะ โดยแสวงหาลายหรือรูปที่แตะตา ส่วนใหญ่มักเป็นตัวการ์ตูน เช่น โดราเอมอน เป็นต้น ที่คั่นของจินตาก็จะมีเป็นเซต ๆ เช่น เซต โดราเอมอน โปเกมอน แฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นต้น แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาได้ทำ จึงกลับไปใช้วิธีเดิม คือสนุกสนานกับการตามล่าเอาตามร้านหนังสือ และงานหนังสือฯ แทน ซึ่งเป็นวิธีที่ดีมาก (เนื่องจากไม่ต้องลงทุน)   Create Date : 23 กันยายน 2549     Last Update : 28 มิถุนายน 2550 21:29:59 น. Counter : 498 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• ลวิตร์
• GTW
• shakri
• ฯคีตกาล
• วัสส์
• เมเปิ้ลสีขาว
• ยาคูลท์
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• สาวไกด์ใจซื่อ
• Webmaster - BlogGang