มาแล้วๆ ตะลอนกระบี่ ตอน 2 มาแล้วขออภัยในการรอคอย เริ่มเลยละกันนะว่าแต่ว่า ตื่นกันหรือยัง

เท้าความจากตอนที่แล้วหลังจากเมื่อวานตอนเย็นเราไปจองตั๋ว one day trip เกาะห้องเอาไว้ (ที่นั่นเค้าเรียกว่า ทัวร์ 7 เกาะ)เกาะน้อยบ้างใหญ่บ้าง บางเกาะได้ลง บางเกาะขับผ่าน เราไม่สน เราสนแต่เกาะห้องเนื่องจากเคยดูรายการท่องเที่ยวที่ไหนซักที่ ภาพติดตาเลยเลยทำให้อยากมาเยือนซักครั้ง

แน่นอนที่สุด หลักการนี้ใช้ได้เสมอ กองทัพต้องเดินด้วยท้องไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า ห้องพักที่จองไว้มีอาหารเช้าให้ด้วยไปดูกันว่าจะเว่อร์วังอลังการขนาดไหน

เมื่อวานพี่ที่ front ให้คูปองทานอาหารไว้ลงมาก็นำคูปองไปให้ก่อนเข้าไปทานอาหาร แว๊บเห็นป้าย ถ้าไม่ได้จองห้องพัก + อาหารเช้า หรือ พักที่อื่นแล้วจะมาทานที่นี่ก็ได้สามารถซื้อคูปองได้ในราคา 350 บาท แว๊บแรกก็คิดว่าแพงนะแต่เดี๋ยวก่อน.... ไปดูกันว่ามีอะไรบ้าง

อาหารเช้าของอารีธาราเป็นแบบบุฟเฟ่ต์นะคะส่วนของอาหารเช้าแบบอเมริกันมีครบถ้วนไม่ขาดไม่เกิน แต่ประทับใจที่อาหารอื่นๆเช่นอาหารไทย นานาชาติ มีอยู่เยอะมาก แถมเอาใจคนอิสลามด้วยอาหารฮาลาลด้วยนะ

โต๊ะอาหารถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบมีมากเพียงพอต่อแขกค่ะ ชอบที่บนโต๊ะมีเครื่องปรุงให้ ไม่ใช่อะไรหรอกไปบางที่ต้องเดินไปเติมที่ที่จัดวางไว้ให้มันไม่ค่อยสะดวก

มุมกาแฟก็มี มุมขนมปังก็มา มีเครื่องปิ้งให้อยู่ข้างๆ

ไข่ดาว แฮม ไส้กรอก อุ่นอยู่เสมอ ชอบจัง อร่อยนะงานนี้มีเติม

มุมอาหารฮาลาล ปกติไม่ค่อยเคยเห็นอาจจะเป็นโรงแรมทางภาคใต้ก็เป็นได้ เราไม่ได้กิน เพราะมองแล้วน่าจะจืดไม่ไหว ไอ้เรามันสาวรสจัดจ้านน 555 บอกหน่อยในหม้อที่มีถั่วนั่นคืออะไร?

แว๊บกินสลัดสวยๆ

ตบท้ายด้วยผลไม้ แตงโมแอบหวาน อิอิ

สรุปอาหารเช้าของที่นี่เยอะหลากหลาย และอร่อยใช้ได้เลยทีเดียว พนักงานเติมอาหารตลอดเลยค่ะ

มัวแต่กินอยู่นั่นแหละเดี๋ยวก็ไปไม่ทันทัวร์ เดี๋ยวจะมีรถมารับเราที่ ล็อบบี้ รีบลงไปดีกว่า

มีแขกลงมารอที่ล็อบบี้กันเต็มไปหมดเลยเรารออยู่ซักพักพี่ที่ front ก็มาเรียกว่า รถมารับแล้วไปกับพี่เสื้อฟ้านี่แหละ

รถทั้งคันมีเรานั่งอยู่สองคน แอบเหงาเหมือนกัน พี่เค้าไม่บอกอะไรเลยแต่ขับซิ่งมากอ่ะอยากพาไปไหนก็ไป ขับออกไปซักพัก ก็แวะไปรับฝรั่งมาสองคนพาเรามาลงที่ที่เราจองตัวไว้เมื่อวานค่ะ พี่ไกด์บอกว่า ให้รอซักพักแป๊บเดียวเท่านั้นแหละ จากที่เหงาเมื่อกี้ ก็มีรถสองแถวมาส่งนักท่องเที่ยว อีกคันอีกคัน และ อีกคัน ตอนนี้มารวมกลุ่มกันได้ประมาณ 40-50 คนเมื่อวานตอนไปเดินหาดยังเดินเหงาๆ อยู่เลย นักท่องเที่ยวไปแอบที่ไหนมาเนี่ย....

เอาละได้เวลาออกทะเลแล้วนี่ถือเป็นครั้งแรกเลยก็ได้ที่เราได้นั่งเรือเล็กออกทะเลเรือที่เรานั่งไปเป็นเรือหางยาวค่ะ แอบกลัว เพราะอะไรหน่ะเหรอ ว่ายน้ำไม่เป็นค่ะแต่อาจหาญเนอะ รถจะพาเราไปขึ้นเรือที่หาดนพรัตน์ธาราค่ะทั้งคันมีเราสองคนที่เป็นคนไทย นอกนั้นเป็นชาวต่างชาติค่ะ หลายชาติอยู่ ยุโรป จีนมาเล

เมื่อถึงหาดนพรัตน์ธารา ไกด์ต่างเรียกทยอยลงสรุปไอ้ที่นั่งรถมาด้วยกัน ไม่ได้ขึ้นลำเดียวกันค่ะ ไกด์เดินนำไปเราต้องลุยน้ำเพื่อไปขึ้นเรืออีกที ตื่นเต้นๆ เรือจะออกแล้วจับดีๆ

เรือหางยาวแต่ก็ลำใหญ่น่าดู เอาเข้าจริงไม่น่ากลัวอย่างที่คิดค่ะ มีเสื้อชูชีพให้มากมายใส่คนเดียวสองตัวยังได้เลย แต่มีนักท่องเที่ยวบางคนไม่ใส่ ใส่เถอะค่ะ อย่าประมาทสำหรับเรา อยากใส่สองตัว 5555

เมฆครึ้มมาแล้ว แอบหวั่น แว๊บแรกกลัวพายุเรือล่ม แว๊บสอง เขาว่ากันว่า ฝนตกน้ำไม่ใส ดำน้ำมองไม่เห็นอะไร

ไปทะเลอ่าวไทยมาก็มาก แต่แพ้อันดามันไปเลยค่ะมันสวยสมคำร่ำลือจริงๆ เกาะน้อยใหญ่มากมายรายทาง เหมือนภาพวาดเลยค่ะ นั่นไง ด้านหน้านั่นเกาะห้องที่รอคอย

ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาแล้ว หน้าผายังสวยอ่ะ ดูซี๊

เดี๋ยวเราจะไปขี้นฝั่งกันที่โป๊ะ นั่นเรือที่เรานั่งมาเป็นแบบนั้นละค่ะ โปรดโฟกัสที่เรือ

ลงเรือมาแล้วค่ะ เดินผ่านทางเดินนั้นมา เด้งดึ๋ง เด้งดึ๋งหนุกดีอยากเดินกลับไป กลับมาซัก สามรอบ แต่ไกด์เรียก 555

เอ้าพร้อมยัง เดินเข้าไปที่เกาะห้องกันดีกว่าเดินชมวิวไปเพลิน ๆ หันหลังกลับเท่านั้นละ เจอกับภาพนี้ สวยงามจริงๆ

หันออกนอกทะเลอีกที เจอกับภาพนี้ ที่ๆที่เรายืนอยู่เหมือนอยู่ในห้องจริงๆ ค่ะ เฮ่ออยากถ่ายภาพให้สวยๆ เหมือนเค้าบ้างจัง ลืมเล่าไปไกด์แจกสน็อกเกิ้ลให้คนละอันนะ คะ อย่าทำหายนะ เค้าปรับ 1000 บาทตรงนี้ลงไปดำน้ำดูปลาได้ค่ะ แต่ระวังหินหน่อยนะ โดนบาดไป 1 แผลผ่านมา 1 ปีแล้ว แผลนั้นยังจารึกอยู่ ตรงนี้สามารถใส่สน็อกเกิ้ลแล้วก้มหน้าดูปลาได้เลยค่ะ มีปลาเล็กปลาน้อยเต็มไปหมดแต่ดูได้ไม่สะใจเลย บางจุดกระแสน้ำเชี่ยว ก็ไม่ค่อยเห็นค่ะ

แวะอีกหลายเกาะค่ะ อันนี้เกาะลาดิง เป็นช่องแคบๆเข้าไป ด้านในเป็นโถงกว้าง ลงเดินได้ค่ะ แต่ไกด์พาแวะแป๊บเดียว

บ่ายกว่าแล้วเราแวะพักกินข้าวกันที่เกาะพาราไดซ์ค่ะ กินข้าวไปมองทะเลไป เสียดายหิวจัดไม่ได้ถ่ายมุมมหาชนมาเลยถ้าเรายืนอยู่ตรงกลางเกาะ จะสามารถมองเห็นภาพเป็นแบบพาโนรามาได้เลยค่ะ เสียดายแบบนี้ต้องไปซ่อม อาหารที่ไกด์เตรียมไว้ให้เป็นข้าวกล่องค่ะ ก็อร่อยดีนะแต่ไม่ค่อยอิ่ม ส่วนใหญ่แล้วคนจะแวะพักทานข้าวกันที่เกาะนี้เพราะว่ามีมินิมาร์ทเล็กๆ ไกด์บอกมินิมาร์ทอ่ะ ฝรั่งหัวเราะกันเกรียว จริงๆมันก็คือร้านค้าเล็กๆ แหละค่ะมีน้ำอัดลม มาม่า อะไรพวกนี้ขาย ราคาก็แพงพอสมควรแก้ขัดได้ ซื้อโค้กมา 2 กระป๋อง 50 บาท

หวานนิดก่อนกลับ แต่ดำมากที่หลัง และต้นคอ 5555

เย็นแล้วไกด์พาเรากลับแอบมีคลื่นลม ฝนเริ่มตก กลัวนิดๆ แต่ยอมรับคนขับเรือเก่งมากมีช่วงนึงฝนตกลงมาหนักมาก ไกด์เลยพาแวะที่เกาะเล็กๆ เพื่อรอให้ฝนหยุดก่อนสำหรับเรา เราว่าเป็นเรื่องที่ดีนะ ที่เค้าตัดสินใจหยุดก่อน แต่นางสาวจีนคนหนึ่งโวยวายว่าอยากกลับ อยากเดินไปเขกกระบาล เค้าหาวิธีปลอดภัยให้ไม่ชอบรึ!! สำหรับเราพลิกวิกฤตเป็นโอกาสถือว่าไกด์แถมให้อีกเกาะละกัน 555 เกาะนี้เป็นเกาะเล็กแต่สวยดีไกด์ไม่บอกเลยว่าเกาะอะไร เราขอเรียกว่า เกาะปริศนา ไม่ได้ถ่ายภาพมาเพราะกลัวโทรศัพท์เปียก ในขณะที่ฝนตกหนาว ลงน้ำกลับอุ่นดี ฟินจุง เล่นน้ำทะเลท่ามกลางสายฝนเดินไปปลายเกาะมีทะเลแหวกนิดๆ ด้วย ถือว่าอุ่นเครื่องพรุ่งนี้จะไปทะเลแหวกจริงๆ

ฝนเริ่มซาพอจะออกเรือได้ไกด์เรียกขึ้นเกาะ ตอนนั้นบ่ายสามกว่าแล้วป่ะรีบกลับๆ

Tip: ไปทะเลควรเตรียมกระเป๋าที่กันน้ำได้ใส่ของไป กลัวของเปียกน้ำไป

ไกด์กลับมาส่งที่หาดนพรัตน์ธารที่เดิมสุข สุด ใจ ฝนตกกระหน่ำมาอีกครั้ง แต่ไม่กลัวแล้ว ซิ่งไปเลยพี่สองแถวตระเวนส่งนักท่องเที่ยวตามโรงแรมต่างๆ เลยถือโอกาสสอบถามชื่อไกด์ไกด์ชื่อน้องกิฟท์ แต่เป็นผู้ชายนะคะ ตัวดำสมเป็นไกด์พาเที่ยวทะเลเชียะแต่แกน่ารัก อธิบายดี (ภาคภาษาอังกฤษ เพราะทั้งลำมีเราสองคนที่เป็นคนไทย)ตอนแรกกิฟท์คุยกับเราเป็นภาษาอังกฤษ หรือนางคิดว่าเราเป็นสาวญี่ปุ่น 555 พอได้ยินเราคุยกันเป็นภาษาไทย นางก็เลยทักเราเลยบอกว่า เว่าอังกฤษโล้ด พี่พอฟังได้ ทีนี้นางใส่ไม่ยั้ง กิฟท์น่ารักดี....

กลับเข้าห้องพักอาบน้ำอาบท่า สิ่งที่ได้กลับมานอกจากความประทับใจ ความมหัศจรรย์ คือหลังที่แสบและดำ T_T

ตอนต่อไป จะมาแนะนำที่กินที่พักในซอยที่เราพักนี้ซึ่งเยอะมาก เค้าเรียกว่า อ่าวนางซอย 8 วันนี้ขอพักก่อนต้องออกไปทำงานแว๊ววววว อย่าลืมติดตามตอน 3 กันนะคะไม่รู้ว่ามีอีกกี่ตอน แล้วแต่แรงของคนเขียน 555