Group Blog All Blog
|
เป็นแม่ซิดต้องอดทน ตอนที่ 12 ก้าวเล็กๆ ของเด็กหญิงซิดนีย์ หนูเป็นเด็กใจร้อนค่ะ แม่หนูก็เป็นคนใจร้อน แต่แอบแฝงตัวในร่างคนใจเย็น (เป็นบางโอกาส) พัฒนาการทางร่างกายของหนู มักจะไปช้ากว่าชาวบ้าน แม่มาวิเคราะห์ดูแล้ว แม่บอกว่า คงเป็นเพราะแม่กลัวและกังวลกับหนูเกินเหตุ ทำให้แม่ไม่ค่อยกล้าพาหนูทำอะไรแบบคนอื่นเขา อย่างเช่น แม่ไม่เคยจับหนูนอนคว่ำเลย ตั้งแต่เกิด ... อันเนื่องมาจาก การบ้าอ่านหนังสือเลี้ยงลูกของแม่ ทฤษฎีสมัยใหม่เค้าว่าไว้ว่า การจับเด็กเล็กให้นอนหลับในท่าคว่ำนั้นแสนจะอันตราย (อันนี้แม่เติมเอาเอง เว่อร์ไว้ก่อน...) เพราะเด็กคอยังอ่อน เวลาเกิดหมอนไปอุดจมูก หรือว่าหมุนคอแล้วหน้าคว่ำไปกับที่นอน ก็จะหายใจไม่ออก กลายเป็น Sudden Infant Death Syndrome (SIDS) หรือเสียชีวิตในขณะนอนหลับของเด็กทารก แม่หนูขนพองสยองเกล้า ใครๆ มาส่งเสริมให้หนูนอนคว่ำ หัวจะได้ทุยสวย แม่ส่ายหน้าอย่างรุนแรง ไม่เอ๊า ไม่เอา นั่นเป็นเหตุให้หนู ชันคอช้ากว่าชาวบ้านชาวช่องเขา เพราะหนูไม่เคยนอนคว่ำเลย แม้ยามหลับหรือยามตื่น ตอนหนูอายุ 4 เดือน แม่ลองจับหนูคว่ำ ... เท่านั้นแหละ บ้านแทบแตก หนูร้องไห้ กรี๊ดกร๊าดยังกะถูกทรมาน เพราะหนูยกคอไม่ขึ้น แม่ยังแอบถ่ายวิดิโอไว้ (วันหลังแม่จะโพสต์ให้หนูอาย...) ชาวบ้านเค้าคว่ำกันไปถึงไหนต่อไหน - แต่หนูกลิ้งไปกลิ้งมาได้เหมือนปกติ เพียงแต่เกลียดการถูกจับคว่ำที่สุด กว่าจะคอแข็งอย่างชาวบ้านเขา ก็โน่นล่ะค่ะ เกือบหกเดือน ตอนนั่งได้ ยังง่อกๆ แง่กๆ ตั้งแต่หนูเล็กๆ น้อยคนนักที่จะอุ้มหนูพาดบ่า ทุกคนพร้อมใจกันอุ้มหนูแบบเบบี๋กันหมด หนูถูกอุ้มนอนอยู่จนอายุเกือบหกเดือน แม่เป็นคนปฏิวัติท่าอุ้มให้หนูใหม่ - ตอนแรกมีเสียงคัดค้าน กลัวคอหนูไม่แข็ง ปั๊ดโธ่ ... หนูอายุหกเดือนแล้วนะ ไม่แข็งยังไงไหว แถมวันๆ มีแต่คนคอยอุ้มหนูไปโน่นไปนี่ ไม่ค่อยมีคนยอมปล่อยหนูอิสระกับพื้น หรือที่นอนเลย หนูถูกอุ้มเกือบตลอดเวลา ... เป็นสาเหตุให้หนูคลานช้ากว่าคนอื่น (แถมตัวหนูก็อ้วนปุ๊กลุ๊ก) กว่าจะคลานเก่งอย่างใครเขา ก็เล่นเอาอายุเกือบสิบเดือนแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเดินเลยค่ะ แต่ก่อน หนูมีพี่เลี้ยงสองคน พอพี่เลี้ยงออกไป หนูถึงขาดคนอุ้ม ได้มีโอกาสออกกำลังแขนขาตัวเองมากขึ้น ซึ่งโดนใจแม่สุดๆ แม่เคยพยามกำชับพี่เลี้ยงทั้งหลาย ให้ปล่อยหนูลงพื้นบ้าง ให้หนูเล่นด้วยตัวเองบ้าง ออกกำลังแขนขาบ้าง เพราะแม่คุ้นเคยกับพลังกังฟูของหนู แม่รู้ว่าหนูแรงเยอะมาก แขนขาก็แข็งแรงดี แต่ทำไมหนูถึงยังไม่ยอมตั้งไข่ ไม่ยอมยืนอย่างคนอื่น ลูกๆ ของเพื่อนๆ แม่หลายคน เดินได้ตั้งแต่อายุไม่ถึงขวบ แต่เด็กหญิงซิดนีย์ของแม่ อายุขวบนึงแล้ว ยังสนุกสนานกับการคลาน แถมไม่ยอมยืนเองอีกต่างหาก แม่หนูจะไม่กลุ้มยังไงไหวล่ะคะ แม่แอบลุ้นหนูด้วยใจระทึก วันไหนน๊า เจ้าเด็กอ้วนของแม่จะยอมเดินกับเค้าซักที แล้วความหวังและการรอคอยของแม่ก็สมหวังค่ะ หนูเริ่มเดินต้วมเตี้ยมด้วยตัวเอง ก็เมื่อตอนอายุ 1 ขวบ 2 เดือน เตาะ แตะ เตาะ แตะ - แต่แม่ก็แสนชื่นใจ ดีใจสุดๆ ท่าเดินหนูตลกค่ะ เหมือนคนเมาโซเซ เดินไป เอียงซ้าย เอียงขวา จะล้มไม่ล้ม ให้คนเลี้ยงได้ลุ้นเล่นๆ ออกกำลังหัวใจดีค่ะ คุณยายบอกว่าหนูเดินเหมือนป่าป๊า - ก็ขาใหญ่นี่นา ต้องเดินวางก้ามกันหน่อย หลังจากวันที่หนูเริ่มสนใจการเดินด้วยตัวเอง จนถึงวันนี้ ก็เกือบหนึ่งเดือนแล้วค่ะ หนูชักติดใจการท่องโลกกว้างด้วยตัวเองแล้วสิ หนูเดินทั้งวันเลยค่ะ เดินไม่หยุด ไม่พักผ่อนเลย เดิน เดิน เดิน เดิน ถึงจะตุปัดตุเป๋ ก็ยังสนุกอยู่ดี เดินไปกรี๊ดไป เพราะเดี๋ยวคนไม่รู้ว่าหนูเดินมา จะหลบไม่ทัน อีกไม่นาน หนูคงได้เล่นวิ่งไล่จับกับแม่แล้วล่ะค่ะ ซิดนีย์
|
bizkiss
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Link |
|||||||||||||
