อัตตาหิ อัตตโน นาโห ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน (คำพ่อสอน) พูดว่า รัก กันวันละนิด ชีวิตจะคลิ๊กและสดใส
Group Blog
 
All blogs
 
ความสับสนของเด็กจบใหม่

หลังจากมานะบากบั่น ปั่นรายงาน ลอกการบ้าน หลับในห้อง โดนอาจารย์ไล่ออกจากห้องเรียน เพราะระหว่างพักแอบไปกินข้าว เหอๆ นักกิจกรรมเต้นแล้งเต้นกาเรียกเสียงฮาและรอยยิ้มให้น้องๆ ดู ว่าไปก็คล้ายๆโชว์สัตว์อะไรสักอย่าง
สารพัดสิ่งในชีวิตการเป็นนักศึกษา
และแล้วมานก็จบลง กลายเปงความทรงจำสีจางๆ
ได้ปริญญาอักษรศาสตร์บัณฑิต เอกภาษาญี่ปุ่นมาครองสมตามความตั้งใจ ทำให้แม่ภูมิใจกัน พ่อก็คงแอบยิ้มปลื้มอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ คำอวยพรจากญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงหลั่งไหลเข้ามามากมาย
แต่ชีวิตเรามันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ

เมื่อวัยศึกษาเล่าเรียนสิ้นสุดลงด้วยดี
ต่อไปคงจะเป็นวัยทำงานสินะ มันใกล้จะเริ่มต้นขึ้นแว้ววว
แต่เอ๊ แล้วเราจะทำงานอะไรดีง่ะ เป็นปัญหาที่คิดไม่ตกสำหรับเรา และหลายๆ คนที่เพิ่งจบใหม่

ด้วยความที่เราโชคดี เรียนมาในสายวิชาภาษาญี่ปุ่น ประกอบกับความสามารถที่มีอยู่น้อยนิด และประกอบกับตอนนี้ภาษาญี่ปุ่นเป็นที่นิยมกันมาก บริษัทญี่ปุ่นในไทยเราก็เข้ามาลงทุนกันโครมๆๆ ทั้งในกรุงเทพฯและต่างจังหวัด ดูทีวีเด๋วนี้มีแต่อะไรที่เปงญี่ปุ่น อ่ะโนเนะกันไป
ถ้าไม่เลือกงานมากเกินไป คงจะไม่ตกงานหรอกมั้ง
งานก็มีให้เลือกมากมายหลายตำแหน่ง อาทิ ล่ามญี่ปุ่น บูมกันมากในหมู่คนที่จบสายนี้ เลขานายญี่ปุ่น หรือจะทำงานโรงแรมต้อนรับลูกค้าชาวญี่ปุ่น ไกด์ นักแปลการ์ตูน ฯลฯ สารพัดจะวนเวียนอยู่กับญี่ปุ่นเนี่ย แล้วเราจะเอาอันไหนล่ะ

สำหรับเด็กจบใหม่ เป้าหมายในชีวิตว่าอยากจะเป็นอะไร อยากจะทำอะไร บางคนคิดได้แล้ว แต่หลายคนก็ยังคงสับสนอยู่ ซึ่งในหลายคนนั้นรวมเราด้วย บางทีเหมือนจะคิดได้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริง มะช่ายนี่หว่า แล้วก็กลับมาย้อนคิดใหม่ สรุปเราอยากทำอะไรกันแน่วะเนี่ย ปวดหัวๆ หาหนทางเดินของชีวิตไม่เจอ เครียดไปเปล่าๆ ปี้ๆ ทำไมกัน มาค่อยๆ คิดกันดีก่าเนอะ

ถึงแม้เราจะยังไม่รู้เป้าหมายในชีวิตว่า อยากทำอะไร ชีวิตจะดำเนินไปแบบไหนกันแน่ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันพลิกผันและแปรเปลี่ยนไปได้ตามกาลเวลา โดยเฉพาะความคิดของเรา

มีวิธีง่ายๆ ที่ช่วยให้เราไปถึงเป้าหมายนั้น
1. ก่อนอื่นเราควรจะรู้ว่า เราอยากได้อะไร ซึ่งนั่นคือ Target หรือเป้าหมายของเรา ตั้งมันขึ้นมาค่ะ ถ้าเราไม่รู้ว่า เราอยากจะได้อะไร คงคลำหาทางถึงจุดหมายลำบาก เหมือนเวลาเราเดินทาง ถ้าไม่รู้ว่าจุดมุ่งหมายคือที่ไหน คงขับรถวนไปวนมา เสียน้ำมันไปเปล่าๆ ด้วย

เมื่อเรารู้ว่า เราอยากได้อะไร สิ่งที่เราต้องการคืออะไรแล้ว การจะได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ หลายคนก็มีหลายวิธี เช่น อยากได้รถสักคัน หลายคนพ่อแม่มีตังค์ใจดีซื้อให้ เป้าหมายของเค้า สำเร็จได้ในเวลาอันสั้น แต่สำหรับใครอีกหลายคน ที่ต้องดิ้นรนหามันมาด้วยตัวเอง ถ้าคุณเป็นใครหลายคนนี้ ดูข้อต่อไป

ข้อ 2. The way to target ทางที่ไปสู่เป้าหมาย
พอรู้ว่าเราอยากได้อะไร ก็ต้องมีวิธีใช่มั้ยคะ อันนี้สั้นๆง่ายๆ ต้องลองค่ะ ลองผิดลองถูก จนไปถึงเป้าหมายที่เราตั้งไว้ให้ได้ ระหว่างทางอาจจะเจอเป้าหมายใหม่ๆ ที่ดีก่าก็ได้ เราก็สามารถเปลี่ยนเป้าหมายได้เหมือนกัน

เหมือนอย่างตอนนี้เจ้าของบล็อก ตอนนี้ทำงานล่ามอยู่ แต่ตอนแรกไม่คิดจะเปงล่ามนะคร้า อยากเปงไกด์นั่นคือเป้าหมาย แต่การที่จะนำมาซึ่งการเปงไกด์ได้นั้น ต้องมีเงินสามหมื่นเพื่อเรียนเอาบัตรไกด์ ซึ่งมะมี เอิ๊กๆ
เลยมองว่าเรามะต้องเปงไกด์ก็ได้ แต่หันมามองว่า เราชอบอะไร ตั้งเป้าหมายจากสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่เราอยากจะทำ สรุปเหงว่า เปงคนพูดมาก ไม่พูดอยู่ไม่ได้ น้ำลายจะบูดตาย ต้องทำงานที่ได้พูดคุยกะผู้คน แบบร่าเริงๆ ยิ้มแย้มแจ่มใสซื่อ เลยหางานที่มานน่าจะใช่แนวๆ นิสัยของตัวเองนี่ละวะ

หลังจากสับสนมาสักพัก ถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้วสิ คิดนานเดี๋ยวตกงาน (เป็นความคิดที่ผิดค่ะ จริงๆอย่าใจร้อน ค่อยๆเลือกเอางานที่เราคิดว่าทำได้และเราน่าจะทำได้ดี อย่าเลือกเพราะรีบ)
สรุปได้งานแล้วค่ะ ตำแหน่ง japanese-coordinator แต่มะเปงอย่างที่คิดคร้า ไม่ใช่ที่เราวาดไว้ พยายามมองโลกในแง่ดีแล้ว แต่ความเปงน้องใหม่ไฟแรง อิช้านทนมะได้ที่ไม่ได้พูด เหอๆ มันอาจจะยังไม่ใช่ที่ของเรา เอ้า เปลี่ยนงาน คราวนี้อยากใช้ภาษาญี่ปุ่นนักใช่มั้ย หักดิบมาเปงล่ามซะเลย ตอนนี้ประสบการณ์มากมาย เครียดบ้าง พักบ้าง แต่งานต่อไปมะเอาล่ามและน้า

จากที่เคยเครียดจนหัวฟูมาแล้วหลายต่อหลายรอบ ก็ได้รู้ว่าชีวิตเรา เราเปงคนออกแบบมัน แต่ในการที่จะออกแบบให้มาออกมาได้สวยหรูและเพอร์เฟคที่สุด คงต้องผ่านการลองผิดลองถูกกันบ้าง คงไม่มีใครที่ทำอะไรแล้ว จะประสบความสำเร็จหรือได้ดังใจหวังในคราวเดียว ถ้ามีคงน้อยมาก ทุกคนต้องผ่านความยากลำบากมาด้วยกันทั้งนั้น
เรื่องที่ร่ายยาวมานี้ สอนให้รู้ว่า ทุกสิ่งอาจไม่เปงอย่างที่เราคิด ฉะนั้นเตรียมรับมือกับทุกสถานการณ์ที่จะเกิดโดยการปรับตัวและเรียนรู้ และจะทำให้เราโตขึ้นเองโดยมะรู้ตัว และจงตั้งใจทำสิ่งที่เราเลือกให้ดีที่สุดก่อน
ขอให้เด็กใหม่ไฟแรงทุกคนสู้ๆ อย่าเพิ่งท้อนะคร้า



Create Date : 21 สิงหาคม 2552
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2552 9:49:58 น. 5 comments
Counter : 704 Pageviews.
Share

 
จ้าภู่ ได้อ่านที่ภู่เม้นท์กลับไปแล้ว และวันนี้ก้อให้ลูกสาวอ่านดู เผื่อจะเป็นแนวให้บ้าง สุดท้าย ท้ายสุดพี่ว่ามันต้องมีความตั้งใจ และพยายามด้วย เพราะเห็นลูกสาวบอกว่า มันยากมากเลยแม่ ไม่ใช่หมูเลย แต่พี่ว่าทุกสิ่ง ทุกอย่างมันได้มาไม่ง่ายเลย ตอนนี้ห่วงไอ้คนเล็กที่สุด คนโตของพี่เค้า วิศวะปี 3 แล้ว อยู่ตัวแล้ว ไม่ห่วงเท่าไร แต่ไอ้คนเล็กเนี่ย เริ่มท้อและ เค้าบอกว่าถ้าไม่ไหว ก้อคงต้องซิ่ว เรียนที่ใหม่ พี่ก้อรอลุ้นมันอยู่เนี่ย อย่างไงซะ พี่ก้อต้องขอบคุณภู่น๊ะ ที่ให้ข้อมูล แนว ๆ มีประโยชน์สำหรับพี่มาก ๆ


โดย: พี่นก (Kukas ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:16:45 น.  

 
หวัดดีพี่นกค่ะ ถ้าข้อมูลหรือเรื่องราวที่ภู่เขียนเปงประโยชน์เปงแนวทางให้น้องๆ ภู่ก็ดีใจค่ะ แต่ยังไงทุกอย่างอยู่ที่เราเนอะคะ ลูกคนเล็ก ถ้าเค้ามะไหวก็ซิ่วเรียนใหม่ ยังไงก็เรียนให้จบ ตามแบบแผนของสังคมไปเหอะค่ะ พอทำงานอะไรๆ จะเปลี่ยนไป เค้าอาจไม่ได้ทำงานอย่างที่เค้าเรียนมาเนอะคะ เปงงี้หลายคนเลย แต่สุดท้ายจะเรียนเก่งแค่ไหน จบมาเปงลูกจ้างเค้าอยู่ดี เง้อออ เอาแค่ให้ผ่านพอ คิคิ
ไม่ต้องซีเรียสหรอกค่ะ ชิวๆๆ มีไรคุยกันได้นะคะ ยินดีเสมอค่ะ


โดย: ~@JaPPanNy@~ วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:27:12 น.  

 
ใกล้จบเหมือนกันค่ะ แต่ภาษาญีปุ่นที่เรียนมาตลอดสี่ปีเหมือนไม่ค่อยจะได้ใช้เลย ก็ใช้แค่ในห้องเรียน ออกมาก็จ้อไทยแล้ว...เฮ้อ...

อยากเป็นล่ามเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้กำลังมึนตึบ ว่าจบแล้วชีวิตจะไปทางไหนดี พี่เก่งจังจบจุฬาแจป เค้าบอกว่าเด็กอักษรแจปจุฬาเก่งมากๆ ว่างๆคงได้คุยกันนะคะ ^^


โดย: ฟาฟ้า IP: 180.180.101.153 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:48:12 น.  

 
โอ้ยตายแล้ว อ่านผิดขออภัยด้วยค่ะ
อ่านศิลปากรเป็นจุฬาไปได้ไง
(　ชินกับคำว่าอักษร มันจะทำให้นึกถึงจุฬาเป็นอันดับแรก 本当にすみません　ｍ－ｍ)
แต่ก็เก่งอยู่ดีค่ะ ฮะฮะ


โดย: ฟาฟ้า IP: 180.180.101.153 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:57:38 น.  

 
น้องฟาฟ้า อ่านผิดนิดเดียวมันอาจต่างกันมาก ฮ่าๆๆ จุฬาพี่คงไม่อาจเอื้อมถึง เอาเฮฮาบ้าบิ่นตามภาษาเดะศิลปากรก็พอแล้ว น้องอยากเปงล่ามหรอ ลองมาเปงล่ามแทนพี่มั้ย พี่ว่ากะลังจะออกจากการเปงล่าม อิอิ งานท้าทายดีนะ อยากให้ลองดู มีอะไรถามได้จ๊ะ


โดย: จขบ.จร้า (~@JaPPanNy@~ ) วันที่: 3 มีนาคม 2553 เวลา:8:52:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

~@JaPPanNy@~
Location :
ลำปาง Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ยินดีต้อนรับทุกๆคน ที่เข้ามาแวะเวียนบล็อกนี้นะคะ
สาววัย 26ปี เพิ่งแต่งงานกะหนุ่มยุ่น ผันตัวเองจากทำงานเป็นล่ามเลขาควบจัดซื้ออยู่โรงงานญี่ปุ่นในไทย ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนมาเป็นแม่บ้านมือใหม่ที่แดนปลาดิบ เพิ่งเข้าสู่ปีแรก ยังอยู่ในช่วงต้องเรียนรู้และปรับตัวอีกมาก
ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวกับแม่บ้านมือโปรทุกท่านด้วยนะคะ
JellyMuffin.com - The place for profile layouts, flash generators, glitter graphics, backgrounds and codes
Myspace Layouts
Flag Counter
Friends' blogs
[Add ~@JaPPanNy@~'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.