เรื่องราวดี ๆ ที่อยากแบ่งปันค่ะ .. "เราไม่ได้-ไม่รักกัน (ซะหน่อย) " ได้ mail นี้มาจากเพื่อนค่ะ .. ชอบมาก เลยเอามาให้อ่านกันค่ะ .. ......................................... บางที.. อาจไม่จำเป็นเสมอไป ที่ความรัก..จะต้องจบลงด้วยการได้เป็น..คนรัก .......................................... บนเตียงเล็กๆ.. ในบ้านอบอุ่นหลังหนึ่ง แดดยามเย็นทอบางบาง..ผ่านหน้าต่าง หญิงชรา..อายุราวๆ 70 ปี นอนซม..อยู่บนเตียง เธอรู้ว่า...นี่เป็นช่วงเวลาสุดท้าย..ในชีวิตของเธอแล้ว แต่จะเป็นอะไรไปล่ะ เธอพอใจกับชีวิตทั้งหมด..ที่เธอได้ผ่านมา เธอ..ได้แต่งงาน ..มีครอบครัว..ที่อบอุ่น แม้จะไม่มีลูก..ก็ตาม มีเพื่อนที่ดี ..ผ่านชีวิตการงานที่ดี ถึงแม้วันนี้..สามีของเธอจะตายไป..ร่วม 10 ปี แต่..ในวันสุดท้าย..ของชีวิต เพื่อน-ที่เธอรักที่สุด..ก็มานั่งเคียงข้างเธอ..อยู่ตรงนี้ มาส่งเธอ..เหมือนทุกครั้ง หมอบอกว่า..ฉันคงอยู่ได้ไม่เกินพรุ่งนี้เช้าหรอก เธอ..เอ่ยบอกกับเขา ... เพื่อนชรา..ที่รู้จักกับเธอมา..แต่ครั้งยังเด็ก ฉันรู้ ชายชรา..พยักหน้ารับ เธอมาส่งฉัน..เหมือนทุกทีสินะ หญิงชรา..มองหน้าชายชรา ใช่..ก็ฉันส่งเธอ..มาตลอดทั้งชีวิตนี่นา ..ขาดไปอย่าง..คงไม่ครบ ชายชราตอบ..ด้วยรอยยิ้มบางๆ ตอนเด็กๆ..บ้านเรา..อยู่ทางเดียวกัน..เรากลับบ้านด้วยกันทุกเย็น.. บ้านฉัน..อยู่เลยบ้านเธอไปมาก.. เธอ..รำลึกความหลัง แต่ฉัน..ก็ไปส่งเธอทุกวัน ชายชราบอก ใช่..เธอทำอยู่อย่างนั้น..ตลอดชั้นประถม..และมัธยม..ที่เราเรียนด้วยกัน จนเพื่อนๆล้อว่า..เราเป็นแฟนกัน หญิงชราพูดขึ้น สุดท้าย..ก็ต้องเลิกล้อกันไป เพื่อนชราของเธอ..ต่อคำ ตั้งแต่..เธอคบกับแฟนคนแรกของเธอ..นั่นแหละ เธอเย้ายิ้มๆ แต่ฉันก็ไปส่งเธอทุกวัน..อยู่อย่างเดิม... จนต้องเลิกกับแฟน..ไม่ใช่รึ ชายชรา..ทวนความหลัง เธอจำได้ว่า..เธอบอกเขาอยู่บ่อยๆว่า..ไม่ต้องเดินมาส่งเธอแล้ว..เดี๋ยวแฟนเขาจะโกรธเอา.. แต่เขาก็ยังดึงดัน..ที่จะมาส่งเธอ โกรธก็โกรธไป ..ฉันรู้จักเธอมาก่อนตั้งนาน ยังไงเธอ..ก็ต้องมาก่อน นั่น..เป็นคำพูดที่เธอจำได้ไม่ลืม ..แม้ว่า..มันจะผ่านมาเกือบ 60 ปีแล้วก็ตาม.. เธอยังจำ..วันที่เขาต้องขึ้นรถไฟ..เพื่อไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยได้ วันนั้น..เธอไปส่งเขาที่สถานี ..ร้องไห้จะเป็นจะตาย เขาวุ่นกับการปลอบเธอ..จนไม่เป็นอันได้ร่ำลาพ่อแม่ พอเธอสงบลง..และขอตัวเข้าไปล้างหน้าล้างตา..ในห้องน้ำ .. พ่อแม่ของเขา..ไปเช็คเที่ยวรถไฟ ... พอเธอกลับมา..ก็พบเขานั่งร้องไห้คนเดียว..กับกองกระเป๋า...เงยหน้าขึ้นบอกกับเธอ..ทั้งน้ำตา กลับบ้านเอง..เดินดีๆ นะ และนั่น..ทำให้เธอต้องเสียน้ำตา..อีกรอบ เธอจำได้ว่า..วันที่เขาปิดภาคเรียน..และกลับมาบ้าน..เธอแนะนำเขา..ให้รู้จักกับแฟนหนุ่มของเธอ ตอนแรก..ทั้งสอง..เหมือนจะเข้ากันได้ดี ..แต่หลังจากนั้น 2-3 วัน มีคนมาบอกว่า..แฟนเธอกับเพื่อนเธอ..ต่อยกัน มัน..นอกใจเธอ เขาบอกเรียบๆ.. แต่..เธอไม่เชื่อ วันนั้น..เธอเชื่อแฟนมากกว่า..ว่าเขาอิจฉาแฟนเธอ..จึงหาเรื่องชกต่อย เธอว่าเขา..ไปหลายคำ อาทิตย์นึงให้หลัง..เธอจึงรู้ว่า..เขาเป็นคนถูก เมื่อเธอไปหาเขาที่บ้าน..ก็เจอแต่..พ่อของเขา มันกลับไป..แต่อาทิตย์ก่อนแล้ว ..เห็นว่ามีธุระด่วน ..ไม่รู้อะไร เธอส่งจดหมายไปขอโทษ ..เขาบอกไม่เป็นไร..เขาไม่เคยโกรธเธอ..แค่น้อยใจเล็กๆ ..ในจดหมายลงท้าย..ด้วยคำ-คำเก่า "กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ" เธอรู้ว่า..ในคำที่เหมือนสั้นๆนั้น ..เขาพูดอะไรออกมา..มากมายขนาดไหน.. เธอจำได้..ถึงวันที่เธอ..บอกเขาว่า.. เธอจะแต่งงาน.. เขา..มองหน้าเธอ.. เธออ่านไม่ออกว่า..มันเป็นความรู้สึกอะไร ..ดีใจ? ..เสียใจ? และเมื่อเธอถามเขาตรงๆ ..เขาก็ตอบว่า.. ..เราใจหาย.. แต่ก่อนหน้านั้น.. ก็เขานี่แหละ..ที่เป็นคนช่วยเธอเลือก..ช่วยเธอดูว่า..ผู้ชายคนนี้นิสัยดี ..และรักเธอจริง เรา-ผู้ชายด้วยกัน..เราดูออก ซี่งเขา..ก็ดูไม่ผิด ..สามีของเธอดี..เหมือนอย่างที่เขาบอก .. วันแต่งงาน..เธอบอกเขาว่า.. ความเป็นเพื่อนของเรา..ยังเหมือนเดิมนะ ..ไม่ต้องห่วง เขามองเธอนิ่งๆ..พยักหน้าน้อยๆ.. ไม่ตอบคำ ถึงเวลารดน้ำสังข์ ..เขาอวยพรเธอมากมาย ..แต่พูดกับสามีเธอ..เพียงสั้นๆ ว่า.. ฝากด้วยนะ.. เขาแต่งงาน..มีครอบครัวของเขา เธอ..ก็มีครอบครัว..ของเธอ มีบางช่วงของชีวิต..ที่ห่างกันไป แต่ก็ไม่เคย..ลืมกัน เธอ..ส่งการ์ดอวยพรวันเกิดให้เขา..ทุกๆปี ตอนนี้..เขาน่าจะเก็บมันไว้ได้ 59 ใบแล้วล่ะ เพราะเธอนับของเธอแล้ว..มันได้ 58 ใบ น้อยกว่า..อยู่ใบนึง.. เพราะเธอ..เกิดทีหลังเขา 5 เดือน.. บางที ..เธอรู้สึกสนิทกับเขา..มากกว่า..คนรักของเธอเสียอีก หลายเรื่อง..ที่เขารับรู้..แต่คนรักของเธอ..ไม่แม้แต่ระแคะระคาย.. และก็เช่นกัน..หลายความลับ..ที่เขาระบาย ..ที่เขาฝากไว้ที่เธอ..เธอก็รับ..และเก็บงำมันไว้..ด้วยความเต็มใจ.. คิดอะไรอยู่? เขาเอ่ยขึ้นมา..ทำลายความเงียบ เรา..กำลังนึกแปลกใจ เธอเอ่ย..ด้วยท่าทีครุ่นคิด ทำไม..เราถึงไม่ได้เป็น..คนรักกัน? เขานิ่งไป..เหมือนกำลังคิดเช่นกัน เราสนิทกันมาก..มั้ง เขาว่า นั่น..ไม่น่าใช่เหตุผลนี่ เธอว่า เธอ..ถามยากไปนะ เขาตอบ..หลังจากนิ่งคิดอีก..อยู่ครู่ใหญ่ ไม่ยากหรอก ..ลองคิดเล่นๆ สิว่า..ทำไมเราถึงไม่รักกันนะ? แววตาเธอ..มีแววขี้เล่นซุกซน ..เหมือนเด็กหญิง..ครั้งกระโน้น อืมม..อันนี้..ค่อยง่ายขึ้นมาหน่อย เขาพูดขึ้น เธอมองหน้าเขา.. แปลกใจเธอว่า..เธอไม่ได้เปลี่ยนคำถาม..นี่นะ.. ฉันไม่รู้หรอกว่า..ทำไม-เราถึงไม่ได้เป็น..คนรักกัน เขามองหน้าเธอ..ด้วยสายตาอ่อนโยน แต่..ถ้าเธอถามว่า..ทำไม-เราถึงไม่รักกันน่ะ เขาเว้นช่วง ฉันก็จะตอบว่า -- ฉันว่า..เราไม่ได้-ไม่รักกัน..ซะหน่อย เธอหลับตาลง.. คำถามที่ถูกซ่อนไว้..หลายสิบปี..กลับตอบออกมาง่ายๆ..อย่างนี้เอง นั่นสินะ ..เราไม่ได้-ไม่รักกัน..ซะหน่อย เธอตอบ..ทั้งๆที่หลับตาลง ตอนนี้..เธอพร้อมที่จะจากโลกใบนี้ไป..อย่างมีความสุขแล้ว ในความรู้สึก..ที่เริ่มพร่าและเลือน...เธอสัมผัสได้ถึงมือของเขา..ที่เอื้อมมากุมมือเธอไว้ กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ.. และนั่น.. คือ..คำสุดท้าย..ที่เธอได้ยิน อืมมมม
เคยอ่าน ไปเหมือนกันคะ อ่านแล้วก็ รู้สึก ... เฮอความรัก น้อความรัก โดย: oho_oomyim วันที่: 24 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:22:56 น.
ครั้งแรกที่อ่านจากเมลลื ก็เข้าใจเลยว่า
บางที "คนรักกัน" อาจไม่ไม่ได้เป็น "คนรัก"กัน โดย: น้องเล็ก IP: 58.8.248.218 วันที่: 24 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:48:44 น.
คนรักกัน อาจไม่ได้อยู่ด้วยกัน
อาจไม่ได้รักกัน แต่ยังมีกันและกันเสมอ... เอ๊ะยังไง งง งง.. โดย: ngomngay วันที่: 24 กรกฎาคม 2548 เวลา:20:06:54 น.
ทำไมอ่านแล้ว
อยากอ่านปาฏิหาริย์บันทึกรักอีกสักรอบ โดย: อ้อม (นางพิมพิลาไลย ) วันที่: 24 กรกฎาคม 2548 เวลา:20:30:25 น.
ไม่ว่าความสัมพันธ์จะเป็นอย่างไรแต่ก็คือความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันนะค่ะ
โดย: JewNid วันที่: 24 กรกฎาคม 2548 เวลา:23:37:31 น.
|
Autumn Maple
Rss Feed ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog Friends Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ว่างๆจะมาอ่านนะครับ...