BlogGang.com : : แจ้ห่ม47 - รถเมล์ในความทรงจำของผม

ชีวิตพอเพียงกับการเลี้ยงกล้วยไม้

Group Blog

All Blogs

รถเมล์ในความทรงจำของผม

สุภาษิตโบราณว่าไว้ " กินของขม ชมสาว เล่าความหลัง" เป็นอาการของคนเริ่มสูงวัย ผมก็มีอาการเหมือนกัน วันนี้ผมขอเอาเรื่องรถเมล์มาเล่าให้ฟัง เป็นกระทู้เช็คอายุครับ เชื่อว่าคยอายุ 35 ปี เกือบทุกคน สมัยเป็นเด็กนักเรียน คงเคยขึ้นรถเมล์ไปเรียนกันนะครับ สมัยก่อนประเทศไทยการคมนาคมไม่สะดวกครับ ถนนยังเป็น 2 เลน เชื่อมจังหวัด คนมีรถส่วนตัวมีน้อย มีใช้ในหน่วยงานราชการ และผู้มีอันจะกินเท่านั้น รถเมล์จึงเป็นทางเลือกหลักในการเดินทาง ผมก็อยู่ใน อ.เมือง จ.ลพบุรี แต่บ้านห่างจากตัวเมือง 13 กม ก็อาศัยรถเมล์เป็นหลักในการเดินทางไปเรียน รถเมล์บ้านผม มี 2 ชนิด แบบแรกใช้รถ 6 ล้อ มาต่อกระบะทำเป็นรถเมล์หรือเรียกว่ารถสองแถว (ภาพบางภาพจากอินเตอร์เนต)

อีกประเภทเป็นแบบรถเมล์จริงๆ ซึ่งผมจะชอบใช้แบบหลังมากกว่าเพราะฝนตกจะไม่เปียกมาก

สมัยเป็นนักเรียนถ้าใครได้มายืนโหนตรงบันได หรือขึ้นไปบนหลังคารถเมล์จะเทห์มาก แต่กระเป๋าจะมาไล่ให้ชิดใน รู้สึกเคืองเหมือนกันตามประสาเด็ก ที่ไม่ค่อยสนใจถึงอันตราย

ถ้าเป็นรถเมล์วิ่งระหว่างจังหวัด หรือเอาเภอใหญ่ๆจะเป็นของ บขส
หรือรถร่วมบริการจะมีสีส้ม

รถรุ่นนี้จะแข็งแรงเพราะมีพื้นฐานจากรถบรรทุก หลังคาเอาสัมภาระ เช่นข้าวสาร ปูน น้ำอัดลม ของที่แม่ค้าซื้อมาขายในหมู่บ้านขนมาเต็มหลังคา ช่วงนั้นประชาชนทั่วไปไม่มีปัญญาซื้อรถปิคอัพ ถึงแม้ราคาจะไม่เกินแสนบาท เงินช่วงนั้นหายากมาก ทองคำบาทละ 400 เองครับ

จากนั้นก็พัฒนารูปแบบขึนมาเรื่อยๆ สมัยนั้น ยี่ห้อ เบนซ์ เป็นหลักเลยครับ (ไม่รู็เครื่องยนต์จะเบนซ์หรือเปล่า) ว่ากันว่าติดดาวสามแฉกเพื่อเรียกความมั่นใจของลูกค้า

รถเมลสายที่ผมขึ้นประจำจะมาทุก 1 ชั่วโมงหมายความว่าตอนเช้าถ้าพลาดขึ้นรถเมล์เที่ยว 7 โมง โอกาสไปโรงเรียนสาย ต้องยืนหน้าเสาธงสูงมาก แต่ก็พลาดประจำ ตอนเย็นก็ต้องรีบกลับเพราะรถหมด 5 โมงเย็น ต้องลุ้นทุกวัน เพราะเลิกเรียน 4 โมงเย็น รถมอร์ไซด์ก็ไม่มีเหมือนเด็กปัจจุบันที่มีรถมอร์ไซด์เกือบทุกคน ไปไหนก็สะดวก บางคนมีเมียก่อนเรียนจบ ม 6 เพราะมอร์เตอร์ไซด์นี่แหละครับ สมัยผมแค่รอรถกลับบ้านก็หมดเวลา มือถือก็ไม่มี ลำบากจริงๆ

ต่อมาเข้ากรุงเทพก็อาศัยรถ บขส ประมาณนี้ครับ แต่เก่ากว่า

ต่อมาก็พัฒนาการขึ้นมาเป็นรถปรับอากาศชั้นหนึ่ง สีฟ้าโดยบริษัท
เอกชนที่เข้ามาวิ่งร่วม กันมากมายหลายร้อยบริษัท

ต่อมาคนไทยเริ่มต่อรสบัสเก่ง โดยอู่เชิดชัย (เจ๊เกียว คนดัง) และอู่แถวบ้านโป่ง โดยเอาแชสซี และเครื่องมาจากต่างประเทศ แล้วมาต่อตัวถังเอง เครื่องที่นิยม ก็มี เบนซ์ วอลโว่ สแกนเนีย รองลงมาก็สัญชาติญี่ปุ่นที่ราคาย่อมเยา เช่น อีซูซุ ฮีโน นิสสัน

ตัดกลับมาสมัยเข้ามาเรียนกรุงเทพใหม่ๆ ผมก็ใช้รถเมล์เส้นหลักๆ ก็
รังสิต - อนุสาวรีย์ชัย ครับ
ยังทันรถเมล์นายเลิศ ค่าโดยสาร 2 บาทตลอดสาย

บางที่ก็ใช้รถ ขสมก และรถร่วมบริการ

ปัจจุบันรถบัสได้นำมาเป็นรถรับส่งพนักงานโรงงานต่างๆ หรือเป็นรถบัสนำเที่ยวสังเกตไม่ยาก มีลายแอร์บรัช พ่นรูปการ์ตูนจะว่าเลอะเทอะหรือสวยงามก็แล้วแต่คนมอง แต่รับรองว่ามีที่เดียวในประเทศไทย

แบบสองชั้นก็มี อุปกรณ์ให้ความบันเทิงพร้อมสรรพ ชั้นบนร้องคาราโอเกะ ชั้นล่างตั้งวงคิดเลข

รถ 2 ชั้นเริ่มนำมาให้บริการวิงรับส่งโดยสารโดยบริษัท ชาญทัวร์ที่วิ่ง กทม-ขอนแก่น สมัยแรกๆเป็นที่ฮือฮา แต่ปัจุบันมีใช้แพร่หลายมากกว่ารถบัสชั้นเดียว

ปัจจุบันถ้าระยะทางไม่เกิน 300 กม ก็จะมีรถตู้ออกมาวิ่งแข่ง จนทำให้บริษัทราถทัวร์สายใกล้หันมาใช้รถตู้แทนเพราะต้นทุนต่ำ คนนิยม
ใช้แก๊ส NGV เพื่อนผมออกรถตู้ 2 คัน วิ่ง ลพบุรี-กทม ไปกลับวันละเที่ยวก็พออยู่ได้แล้วครับ

ถ้าเป็นรถตู้เหมาท่องเที่ยวก็คิด 12 ชม 1,200-1,500 บาท ไม่รวมค่าเชื้อเพลิง เป็นที่นิมของคณะแม่บ้าน และผู้รักการท่องเที่ยว รถตู้พิมพ์นิยม 10 คัน จะพบรถตู้โตโยต้า 9 คัน

รถตู้บางคันมีชุดสเกิตร์แต่งรอบคัน

ถ้าเป็นรถทัวร์พาคณะทัวร์ต่างประเทศท่องเที่ยวจะเป็นรถค่อนข้างดี
และใหม่ ระบบกันสะเทือนจะเป็นแบบถุงลมนั่งนุ่มสบาย

มาดูรถเมล์ต่างจังหวัดที่สะดุดตาผมก็รถเมล์ แถบจังหวัด สุโขทัย พิษณุโลก เรียกเล่นๆว่ารถคอกหมูโดยดัดแปลงเอารถ 6 ล้อมาต่อตัวถังด้วยไม้ สวยงามเป็นเอกลักษณ์ มีเรื่องเล่ากันเล่นๆว่าคนขี่รถเมล์แบบคอกหมู ถูกงูจงอางจัดตายปีละหลายคน ที่ขี้นไป อ.ทุ่งสะเลี่ยม เพราะเมื่อก่อนต้องขี่ผ่านป่าทึบติดต่อระหว่างอำเภอ ผมว่าเป็นเรื่องอำกันมากว่า ถ้าท่านไปแถวนั้นเขาก็ใช้รถคอกหมูกันอยู่ครับ

ขี่แบบกินลมชมวิว ถ้าไปนั่งบนหลังคาได้บรรยากาศสุดๆครับ

ทางใต้แถวภูเก็ตและพังงา ก็มีรถคล้ายกับทางสุโขทัย

แถวเชียงใหม่ลำพูนก็มีรถแดง ไปตอนแรกผมก็งงไม่รู้ว่าทำไมเชียงใหม่ไม่มีรถวิ่งเป็น สายเหมือน กรุงเทพ มีแต่รถสองแถวสีแดงวิ่งทั่วไปหมดเลยลองขึ้นดู คุณต้องบอกว่าคุณจะไปไหนกับคนขับ จากนั้นก็ถามราคาค่าโดยสาร ระหว่างรถวิ่งไปเขาก็รับผู้โดยสารที่ไปทางเดียวกันเรื่อยๆจนเต็ม

ถ้ารถลำปาง-แจ้ห่มก็รถสีฟ้าเลยครับคิวรถอยู่แถว ห้างเสรีค่ารถ 40 บาท

.... นอกจากรถแดงก็มีรถเขียวคือรถบัสขนาดใหญ่ ที่วิ่งระหว่าอำเภอใหญ่ๆของเชียงใหม่ และเชื่อมจังหวัดเกือบทุกจังหวัดในภาคเหนือ คนที่เมารถง่ายไม่ควรขึ้นครับ เพราะคนขับเขาชำนาญทางมาก เข้าโ้ค้งไม่ค่อยเบรค ทำให้เมารถได้ง่าย ในรถจะมีถุงพลาสติกเอาไว้ให้อว๊กด้วยครับจะได้ไม่เลอะเทอะ

สุดท้ายก็น้องรถเมล์ในดวงใจของใครหลายๆคน

Create Date : 07 กันยายน 2553

Last Update : 7 กันยายน 2553 23:41:21 น.

3 comments

Counter : 18012 Pageviews.

สวัสดีครับ แวะมาทักทายครับ

โดย: billabong11

วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:16:36:26 น.

ขอบคุณมากครับ ที่อุตส่าห์เก็บข้อมูลเกือบทั่วสารทิศมาให้ได้รับชมเป็นวิทยาทาน ประหนื่งได้เที่ยวไปพร้อมกับคุณ เชื่อว่าหลายคน โดยเฉพาะเด็กรุ่นหลังๆ ได้ประโยชน์ในแง่วิวัฒนา ของการขนส่งอีกเยอะเลยครับ..ขออนุญาตติงนิดนึง สองแถวแจ้ห่มสีฟ้าน่ะถูกต้องครับ แต่รับรองไม่ใช่ภาพที่คุณนำมาลงแน่นอน..โทรมกว่านี้ครับ(ฮา)..และคิวรถ อยู่หลังตลาดราชวงค์(ตลาดมืด)

โดย: คนบ้านหลวงตลาดแจ้ห่ม IP: 118.172.106.235 วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:23:03:53 น.

สารว

โดย: + IP: 110.77.226.152 วันที่: 2 กันยายน 2554 เวลา:10:52:32 น.

แจ้ห่ม47

Location :
ลำปาง Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 109 คน [?]

ที่อยู่หลัก ลพบุรี ลำปาง และ ปทุมธานี
ที่อยู่ที่อื่นๆ ตามเขตการขายที่ดูแล ภาคตะวันตก ภาคใต้และ ภาคอิสานตอนบน (ทัวร์นกขมิ้นทุกเดือน เนื่องจากดูแลฝ่ายขายครับ ไม่ได้หนีหนี้ 555)

ภาพทุกภาพไม่สงวนลิขสิทธิ์ ถ้านำไปเผยแพร่เพื่อ เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมโดยไม่ผิดกฏหมายหรือศีลธรรม เพื่อนๆสามารถนำไปใช้ได้เลยโดยไม่ต้องขออนุญาติ ไม่หวงครับ ขอกันกินมากกว่านั้นแต่ขอให้อ้างอิงแหล่งที่มาของรูปด้วยครับ ขออภัยหากตอบท่านช้า หรือเข้าไปเม้นต์ท่านช้า ผมใช้เนตผ่านมือถือครับช้ามากๆขออภัย และ หากผิดพลั้งไป ต้องขออภัยเพราะความรู้ต่ำ

New Comments

Friends' blogs

[Add แจ้ห่ม47's blog to your web]

Links

Bloggang.com