เธอบอกว่า"อยากให้ระหว่างเราเป็นดั่งเส้นขนาน ที่ได้มาบรรจบกัน"

ฉันตอบว่า "มันเป็นไปไม่ได้หรอก 'เส้นขนาน' ไม่มีทางจะบรรจบกันได้

เพราะถ้าอย่างนั้น ถ้าเมื่อไหร่ที่มันบรรจบกัน มันก็ไม่เรียกว่า 'เส้นขนาน' สิ"

แล้วถ้าระหว่างเรา มันเป็นเหมือนเส้นขนาน ที่ไม่มีวันได้บรรจบกัน

มันไม่ดีตรงไหนเหรอ..

เส้นที่ขีดขนานกันไป 2เส้น อยู่เคียงข้างกัน

โดยเว้นระยะห่างระหว่างกันอย่างพอเหมาะ

เป็นแบบนั้น.. มันไม่ดีตรงไหน..

ฉันนึกถึงรางรถไฟ นึกถึงสะพาน สองเส้นที่ขนานกันไป

เป็นเส้นทาง ไปยังจุดหมาย ไปยังที่ต่างๆ ไปได้ทุกหนแห่ง

เพียงแค่ยังมีช่องว่าง มีระยะห่างต่อกัน

ใช่ การเป็น "เส้นขนาน" ไม่มีทางบรรจบกันได้

แต่ การเป็น "เส้นขนาน" ก็ขาดเส้นใดเส้นหนึ่งไม่ได้

แม้ไม่มีทางที่จะมาบรรจบกัน ณ จุดใดจุดหนึ่ง

แค่เพียงได้เจอกัน เคียงข้างกัน..

เห็นความเป็นไปของกันและกัน

ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ ได้ร้องไห้ ไปด้วยกัน

.. นั่นยังไม่เพียงพออีกเหรอ ..

สำหรับคนที่เป็นได้แค่ "เส้นขนาน"

ฉันเต็มใจเป็นเพียงแค่ "สะพาน" แค่ "รางรถไฟ"

ถ้ามันจะทำให้ได้มีเธอ..

ฉันยอมอย่างเต็มใจ แม้จะเป็นเพียงแค่ "เส้นขนาน"

ก็ยังดีกว่าเป็นเส้นตรงที่ต้องลากอย่างอ้างว้าง.. "เส้นเดียว"

Create Date : 05 มิถุนายน 2555
Last Update : 6 มิถุนายน 2555 11:28:21 น.		1 comments
Counter : 1528 Pageviews.
Share Tweet