ไม่เข้าใจ....คนทำงาน HR       วันนี้ไปสัมภาษณ์งานกับบริษัททำเพชร พลอยและจิวเวอรี่ส่งออก นัดไว้สิบโมงครึ่ง ออกจากบ้านตอนเก้าโมง เพราะต้องนั่งรถไฟฟ้าจากพระโขนงไปลงที่สะพานตากสินแล้วยังต้องต่อรถรับจ้างอีก วันนี้คนบนรถไฟฟ้าช่วงเวลานี้ค่อนข้างน้อยกว่าปกติ พอถึงสะพานตากสิน ก็เดินไปที่คิวมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ถามเค้าว่าถ้าจะไปตึกนี้ เดินไปได้ไหม เพราะทางผู้ที่โทรมานัดสัมภาษณ์บอกว่า สามารถเดินจากสะพานตากสินไปได้ แต่จากที่เราเคยเดินเราว่า เราไม่เคยเห็นตึกนี้เลยนะ ทางฝ่ายมอไซค์บอกว่า โหย น้องไกลนะ เพราะไม่อยากเหงื่อไหลไคลย้อยไปสัมภาษณ์ (วันนี้ใส่สูทด้วย เพราะสัมภาษณ์ตำแหน่งเลขา) เลยนั่งมอเตอร์ไซค์ไป ปรากฏว่า ไกลพอสมควรเลย (ไกลมากก ใครจะเดินฟระเนี่ย) พอถึงตึกนั้น ก้มลงมองนาฬิกา เข็มนาฬิกาแสดงไว้ที่สิบโมงตรงเป๊ะ แม้ว่าจะมาก่อนเวลา แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ดี เพราะงานเลขาน่าจะชอบคนที่มีความพร้อม มาก่อนเวลา (คิดเอาเอง)       แลกบัตรเรียบร้อย ขึ้นไปข้างบน บอกกับป้าที่ฟรอนท์เดสค์ว่ามาสัมภาษณ์งาน พนักงานที่นั่นเป็นคนมีอายุนะ แล้วดูมีความสุขกับงาน ยิ้มแย้ม เป็นมิตร เค้าให้เราไปรออีกห้อง แล้วเอาเอกสารมาให้กรอกซึ่งแนบข้อสอบวัดความรู้ทางภาษาอังกฤษมาด้วย เราก็ค่อย ๆ กรอกข้อมูลไป ไม่อยากกรอกผิด ซักพัก...มีผู้สมัครอีกคนเดินเข้ามา เค้าเดินมานั่งตรงหน้าเรา พอดีโต๊ะที่นั่งเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าค่อนข้างใหญ่ เราก็เงยหน้าไปยิ้มนิดหน่อยแล้วก้มหน้าลงกรอกข้อมูลต่อไป ไม่นานนัก มีผู้หญิงคนนึงเข้ามา เอาเอกสารมาให้ผู้สมัครคนนั้นกรอก แต่ตอนนั้นเธอหันมามองเราแล้วบอกให้เราย้ายไปนั่งอีกที่ เอ่อ....คือว่า เรามานั่งกรอกก่อน แล้วเอกสารของเราก็เต็มโต๊ะเลย เราก็เลยเอ๋อ แต่ก็บอกเค้าไปว่า ค่ะ ค่ะ กำลังจะย้ายไปล่ะ ผู้สมัครอีกคนคงเห็นเอกสารของเราและคงรู้ว่าเค้าย้ายเองจะง่ายกว่า แต่ที่แน่ ๆ ตอนนั้น เรางงกับเธอคนที่บอกให้เราย้ายที่มาก       พอเรากรอกเสร็จ ก็เดินไปบอกป้าที่ฟรอนท์เดสค์ว่า เราทำเสร็จแล้ว เค้าก็ให้เราย้ายไปอีกห้อง รอคนสัมภาษณ์ รอๆๆๆ...จนมีเสียงเคาะประตู เราก็ค่อย ๆ มองไปที่ประตู ทันใดนั้น ก็....ช๊อค เธอคนนั้น เธอคนนั้นไง ...คนที่บอกให้เราย้ายที่ มาเป็นคนสัมภาษณ์เรา เธอก้มลงมองเอกสารที่เรากรอกพร้อมทั้งมองดูเอกสารที่เราแนบไปด้วย เธอเงยหน้ามาแล้วพูดว่า อายุ...เอง ภาษาอังกฤษไม่มีปัญหาเนอะ เราก็พยักหน้า เธอจึงเริ่มถามว่านราธิวาสนี่อะไร (ตรงที่ให้เรากรอกเค้าจะมีช่องให้กรอกว่า ที่อยู่ก่อนหน้านี้) เราก็บอกว่าบ้านเกิดน่ะค่ะ เค้าเลยพูดว่า อ่อ ใต้เลยเนอะ เราก็ค่อยๆ หายใจได้หน่อย แต่ก่อนที่เค้าจะถาม เราก็ต้องบอกเค้าก่อนว่า เราเพิ่งผ่าฟันคุดมา 2 วันก่อน หน้าเรายังบวมอยู่และพูดอาจจะช้าเพราะยังเจ็บแผลอยู่มาก เราไม่อยากเลื่อนสัมภาษณ์เพราะคิดว่า งานเลขาน่าจะอยากได้คนที่พร้อมอยู่ตลอดเวลา การที่เราเจ็บแค่ที่ปากแล้วเลื่อนสัมภาษณ์งานอาจจะทำให้เค้ามองเราไม่ดี หลังจากที่เราบอกไป เธอก็ไม่ได้แสดงการรับรู้ถึงสิ่งที่เราพูดไป เราก็เริ่มวิตกแล้วล่ะสิ       ต่อมาเธอถามเกี่ยวกับประสบการณ์ ถามเกี่ยวกับที่แรกที่เราเขียนไว้ เราก็บอกว่าเป็นงานที่บ้าน เพราะตอนจบปริญญาตรีมา เรากลับไปช่วยงานที่บ้านพร้อมเตรียมตัวสอบหลายอย่างเพื่อจะได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ กำลังอธิบาย เธอตัดฉับ เหมือนไม่ต้องการฟังการอธิบายของเรา เราอึ้ง...ก็คิดในใจแล้วล่ะว่า เธอคงไม่ชอบเรา และอาจจะไม่ชอบคนที่พูดมาก เราก็ตอบเธอไปเล็กน้อย พร้อมกับความรู้สึกแย่ ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นมา หลังจากพูดเรื่องประสบการณ์ของเราเสร็จ เธอเงยหน้าพร้อมทำหน้าตาที่แย่มาก ๆ พูดว่า เราไม่มีประสบการณ์ด้านเลขา พร้อมกับส่ายหัวด้วย เรายิ่งอึ้งเข้าไปอีก ในใจคิดแล้วล่ะว่า ที่นี่คงไม่เหมาะกับเรา อารมณ์น้อยใจเริ่มเกิดขึ้น ... เราจึงต้องตอบไปว่า ค่ะ ยังไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ แต่คิดว่าตัวเองสามารถทำได้ ถัดมาเธอจึงถามเรื่องป.โทของเรา การใช้ชีวิตในต่างประเทศ เราก็เล่าไป ซักพักเธอก็ตัดฉึบมาที่เงินเดือน พร้อมกับทำหน้าช๊อคบอกเราว่า กล้าเรียกเงินเดือนเนอะ (พูดงี้จริง ๆ ....เรางี้ช๊อคกว่าเธออีก) เรามองและบอกเธอไปว่า จริง ๆ เรื่องเงินเดือนต่อรองกันได้ จึงถามกลับไปว่า ที่บ.ให้เงินเดือนได้ที่เท่าไหร่ เธอกลับ....ยิ้มเยาะ...และบอกว่าน้องกล้าถามเนอะ .....โอ้ววววว ใจเราตกไปอยู่ตาตุ่ม เราคงทำผิดขั้นร้ายแรง เราถามเพื่อที่ว่าจะคิดดูว่า เราจะสามารถรับเงินเดือนที่ทางคุณสามารถจ่ายให้ได้ไหม ซักพักเธอบอกราคามา เราจึงบอกไปว่า ถ้าราคาเท่านี้เราคงไม่ล่ะค่ะ เธอก็ยังคงทำหน้าตาเหมือนดูถูกเรามาก เราไม่เข้าใจ....ทำไมเธอถึงทำท่าทางอย่างนี้ใส่เรา       เจอมาหลายที่แล้ว ที่เรียกไปสัมภาษณ์งานทั้ง ๆ ที่เราระบุชัดเจนในเรซูเม่แล้วว่า เราต้องการเงินเดือนเท่าไหร่ เรามีประสบการณ์อะไรบ้าง อาจะไม่มากและไม่ตรง แต่เราก็พร้อมจะเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ เราไม่มีงาน แต่ก็ไม่ใช่ขอทานที่คุณจะมาดูถูก การที่คุณเรียกไปสัมภาษณ์คุณก็ต้องคิดแล้วสิว่า เรามีคุณสมบัติพอที่จะทำงานของคุณได้ และคุณเองก็กล้าจ่ายเงินเดือนตามที่เราต้องการ หรือในระดับที่ทั้งสองฝ่ายรับได้ แต่นี่อะไร คุณเรียกมาสัมภาษณ์แต่ไม่ทำการบ้านเลยซักนิด เมื่อรู้ว่าไม่มีประสบการณ์ตรงก็ทำหน้าพร้อมกับบอกว่าไม่สนใจเรา และการที่สักแต่เรียกมาสัมภาษณ์เพื่อให้ถูกมองว่า ทางบริษัทคุณมีคนอยากมาสัมภาษณ์มากน่ะเหรอ มันไม่ยุติธรรมกับผู้ที่มาสัมภาษณ์เลย ต้องเสียเวลาและเงินค่าเดินทางไปกลับก็ไม่ต่ำกว่าสองร้อยแล้ว เนื่องจาไกลบ้าน แถมยังต้องเสียความรู้สึกมาฟังคำดูถูกและสีหน้าเยาะเย้ย แทนที่คุณจะเข้าใจอารมณ์ของคนที่กำลังมองหางานในสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบันนี้ คุณกลับทำให้เค้ารู้สึกแย่และซ้ำเติม อยากบอกคนทำงาน HR บ้าง คุณเป็นหน้าตาของบริษัทอย่างนึงเลย ถึงแม้ว่าผู้มาสัมภาษณ์จะไม่ได้ทำงานกับคุณ แต่เค้าอาจจะเคยเป็นลูกค้าหรืออาจจะเป็นลูกค้าในอนาคตของคุณได้ คุณทำอย่างงี้เท่ากับทำลายชื่อเสียงบริษัทเลย ณ ตอนนี้ เรารู้สึกแย่กับบริษัทนี้มาก ไม่น่าเชื่อว่าเป็นบริษัทต้น ๆ ด้านจิวเวอรี่แต่...HR จะแย่ขนาดนี้       เศร้า...และแล้วก็ยังคงตกงานต่อไป   Create Date : 10 มกราคม 2555     Last Update : 10 มกราคม 2555 20:31:53 น. Counter : 702 Pageviews.   3 comment Share Tweet

Sherlock Holmes: A Game of Shadows       เมื่อตอนเที่ยงได้ออกไปกินข้าวกับจอยที่อโศก หลังจากกินเสร็จ ก็แยกย้ายกันไป จอยกลับไปทำงาน ส่วนเราไปมาบุญครองเพื่อไปซื้อกระเป๋ากล้อง ของเก่าที่ซื้อมาจากเมกามันเล็กเกินไป ดึงเข้าออกลำบาก กลัวกล้องจะตกด้วย เลยไม่ค่อยอยากใช้กล้องเลย วันนี้เลยสอยกระเป๋าใหม่ ตอนแรกอยากได้แบบวัยรุ่น ๆ หน่อย ให้ดูเหมือนกระเป๋าสะพายข้างทั่วไป แต่ดูสภาพวัสดุ เหมือนจะไม่ค่อยทน เลยเอาแบบทั่วไปสีดำ แต่เอาใบเล็กหน่อย ซึ่งก็ใหญ่กว่าใบเดิมเราน่ะแหละ ยี่ห้อไรก็ไม่รู้ ไม่เคยได้ยิน แต่ดูแล้วรูปทรงก็สวยกว่า Lowepro ที่ขนาดเดียวกัน เย้...ปีใหม่นี้เราจะได้เอากล้องสุดที่รักไปถ่ายรูป เปิดฉากรับปีใหม่ บราโว่       พอซื้อเสร็จก็นึกอยากดูหนังซะงั้น ลองไปดูตารางเวลาดีกว่า ว่า ช่วงนี้พอดูอะไรได้บ้าง ว้าว...ดูได้ทั้ง Sherlock Holmes กับ Mission Impossible อีกสิบนาทีฉาย เลือก ๆ ดู Sherlock Holmes ดีกว่า เพราะเข้าวันนี้ด้วย อยากรู้ว่า Holmes ภาคนี้จะสนุกไหม ดีนะ ที่ไปดูคนเดียว เลยพอมีที่ว่างหนึ่งที่แถวบน ๆ ไม่งั้นต้องนั่งติดจอแน่ ๆ เลย เปิดเรื่องมาก็สนุกดี ชอบเวลา Holmes คุยกับหมอเพื่อนซี้ ขำ ๆ แต่สำเนียงอังกฤษนี่ฟังยากจริง ๆ ทำให้ต้องเบี่ยงสายตาลงไปดูซับบ้าง ดูไปก็ขำไปคนเดียว บางทีขำก่อนคนอื่นอีก ซะงั้น แหะ ๆ และที่ตลกสุด ๆ ก็ตอนจบล่ะ ฮาๆๆๆ คิดได้ไง the end (?) ไว้รอดูภาคต่อไป       พอจบก็เดินหาซื้อชานมของซูกิชิอ่า (Cha Wa Wa ป่าวหว่า) เพราะซื้อ 1 แถม 1 พอชิมแล้วก็....ของที่แถมมาเนี่ย (ชานมไต้หวันโบบา) สู้ Mr. Shake มะได้เลย ไม่ค่อยอร่อย แล้วตัวไข่มุกก็เม็ดเล็กกว่า ไม่หนึบเท่า ส่วนอีกแก้วที่สั่งเป็นรสบ๊วยแดง อันนี้อร่อยดี แต่มีกลิ่นคล้าย ๆ ยาแก้ไอ กินแรก ๆ โอเค แต่กินซักพักเริ่มอยากจะไอ ฮาๆๆๆ ถือว่า ร้านนี้ไม่ค่อยเวิร์ค กลับไปกิน Mr.Shake เหมือนเดิมดีกว่า อ้อ ก่อนจะถึงร้านเจอ Starbucks Coffee ใกล้ ๆ กัน มองเข้าไปเห็นหมีน้อยที่พีชอยากได้ (แต่พีชซื้อไปแล้วเมื่อวาน) มีเหลือตั้งเจ็ดตัว ...ไหนว่า เข้ามาน้อยไง       ช่วงนี้ต้องลดน้ำหนักแล้ว ไม่ไหว เริ่มอ้วน ลดน้ำหนัก สู้ ๆ หางาน สู้ ๆ   Create Date : 22 ธันวาคม 2554     Last Update : 22 ธันวาคม 2554 21:32:46 น. Counter : 322 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Jobless    หลังจากที่กลับมาจากอเมริกาตั้งแต่เดือน พ.ค. ช่วงแรก ๆ ยังไม่อยากหางานเพราะไม่ได้กลับไทยมาเลยตั้งแต่ไปเรียนที่เมกาเกือบสามปีได้ คิดถึงบ้านมาก อยากเจอป๊าม๊า ก็กะว่า เออ เดี๋ยวค่อยหางานหลังงานรับปริญญาน้องชายช่วงเดือนส.ค.ก็ลั่นล้า กินนู่นนี่ที่อยากกินมาก ๆ จนกระทั่งเลยงานรับปริิญญาน้องชายมาแล้ว ก็เริ่มหางาน เพื่อนก็แนะนำอีกว่า ถ้าเราต้องไปงานแต่งเพื่อนสาวเราที่ปีนังอีกหลายวัน คงไม่ผ่านโปรแน่เลย เราก็เออ จริงว่ะ ทำไงดี ก็เตร็ดเตร่ร่าเริงไป คิดว่า งั้นหลังกลับจากงานแต่งเพื่อนที่ปีนังก็จะตั้งหน้าตั้งตาเต็มที่ช่วงต.ค. แต่ก่อนไปงานแต่งเราก็เริ่ม ๆ หางานบ้าง เอาเฉพาะที่สนใจจริง ๆ    จนเมื่อกลับมาไทยได้ไม่นาน ข่าวน้ำท่วมเริ่มเข้าใกล้กทม. อ้าว แย่แล้ว ที่ตั้งใจไว้โคลงเคลง แล้วช้านจะได้งานมะไหร่เนี่ย คิด ๆ แล้วก็เสียดายเวลาที่ผ่านมา ทำไมเราไม่เริ่มหางานซะทีเนี่ย จนกระทั่งธ.ค.ก็แล้ว ก็ยังไม่ได้งาน เริ่มเครียด โอ้ย...เครียดๆๆๆ เว้ย เงินที่เก็บจากทำงานที่เมกาก็เริ่มหร่อยหรอ ไม่มีอะไรทำ เบื่อ แต่ทำอะไรไม่ได้ หานู่นนี่แก้เครียดไป โดยเฉพาะกินเนี่ย ตังก็ยิ่งหมด ดันอ้วนอีก ต้องคอยมารีดไขมันส่วนเกิน หน้าตาแทนที่จะดีขึ้นกลับแย่ลง เพราะความเครียดและอดหลับอดนอน ฮาๆๆๆ ก็เล่นเคร่งเครียดกับการดูซีรี่ย์และอ่านนิยายน่ะสิ    ในช่วงนี้ก็ได้ไปสัมภาษณ์งานหลายที่ แต่ก็เงียบ ๆ สงสัยคุณสมบัติเราไม่ตรง หรือไม่ก็เราตอบคำถามเค้าไม่ดีก็อาจจะเป็นได้ สามอาทิตย์ก่อนก็ไปสัมภาษณ์ของเซนtral อันนี้น่าลุ้น แต่รอนานแล้วเนี่ย ยังไม่ติดต่อมาเลย หลังจากนั้นก็มีmaม่า (ต้องพิมพ์งี้ เดี๋ยวเวลาคนกูเกิ้ลแล้วเจอ เอิ้ก ๆ กลัววว) เป็นการสัมภาษณ์ที่แปลกมาก ๆ ตอนแรกบอกว่าเราไม่มีประสบการณ์ ถ้าอยากได้คนมีประสบการณ์ ทำไมท่านไม่ระบุเลยล่ะว่า ต้องการประสบการณ์กี่ปี นี่ท่านระบุชัดเจน แล้วไม่ได้เน้นในตัวเนื้อหาของการรับสมัครงาน ถ้าต้องการประสบการณ์เราก็ไม่สมัครไปหรอก แล้วท่านก็ยังเสียเวลาหนึ่งชั่วโมงมาจูงใจให้เราไปทำในส่วนของโรงงานทั้ง ๆ ที่อิช้านอยากทำในออฟฟิศ พอเราโทรไปปฏิเสธหลังจากคิดชั่งใจว่าจะทำดีไหมว้า เพราะเค้าเหมือนอยากได้เรามาก แต่เราก็ปฏิเสธล่ะ เค้าก็ยังโทรมาบอกว่า ถ้าอยากทำในออฟฟิศก็ให้ทำได้ เอิ้ก สรุป...เรางง หรือเค้างงเนี่ย แถมเค้าใจดีเสนอว่า ลองไปคิดว่าอยากทำอะไร เพราะยังไงเค้าก็อยากจ้าง เราก็คิดอีกทำดีไหมวะเพราะการพูดของเค้า มันไม่เหมือนกับการรับมาทำงาน แต่เค้ากลับบอกว่า เราจะได้ฝึกงาน มันแปลก ๆ สรุปเราก็เลือกปฏิเสธรอบสอง เสียดายโอกาสจริง ๆ แต่ก็ขอบคุณคร้าบบบ ถือว่า ก็ยังมีที่นึงอยากรับเราล่ะว้า    ต่อมาล่าสุดก็ P2T (คาดว่าคงเดากันออก อิอิ) ก็โทรมาบอกให้ไปสอบวัดทัศนคติซึ่งเราก็คิดว่า น่าจะไม่ต่างจากที่เคยสอบ ๆ มา ที่ไหนได้ ต้องทำบนคอมในห้องร่วมกับคนอื่น แปลกดี ไม่เคยเจออย่างงี้ พอถึงเวลาทำข้อสอบ พาร์ทแรก เออ ไม่ยากเท่าไหร่ ก็แค่รูปภาพ คำนวณ ไรงี้ พอทำเสร็จก็เหลือเวลา แต่เวลาดันไม่ไปทบให้พาร์ทต่อไปซะงั้น พอเข้าพาร์ทสอง นรกเริ่มโผล่ขึ้นมาลาง ๆ อะไรของมันวะเนี่ย แทนที่จะให้บทความที่จะต้องอ่านเต็มหน้าจอหน่อย มีแค่กระจึ๋งนึง แถมต้องเลื่อนลงมา เวลาเริ่มหดไปทีละนิด ๆ แล้วพอกดไปดูโจทย์ จ๊ากก บทความก็ดันไม่ตามไปด้วย อ่านโจทย์อ๊าก ไม่แน่ใจ ต้องกดไปดูที่บทความ แถม...กว่าจะเปลี่ยนหน้าได้ก็ปาไปหลายวิ ข้อแรกหายไปห้านาทีได้ โอ้ว...จอร์จ นรกเริ่มมาแล้ว เราเริ่มลน ทำไงวะเนี่ย บทความมันก็อ่านยาก สติเริ่มแตก เดาวะ เดาไปก่อน ดันมีห้าบทความอีก สรุปเดาแหละครับพาร์ทนี้ ไม่มั่นใจอย่างแรง เป็นแนวตรรกะ คือมันต้องใช้เวลาหน่อยเหอะ ใครจะไปตอบได้ภายในเวลาสั้น ๆ อย่างนั้นฟระ พอมาพาร์ทสาม จากที่ผ่านประสบการณ์เลวร้ายมาแล้ว เริ่มตั้งสติ เราจะต้องฝ่าฟันมันไปให้ได้ (ออกแนวจะไปรบ ) รูปแบบคล้าย ๆ พาร์ทสอง แต่เน้นภาษาไทย ไม่ยากเท่าพาร์ทสองแต่หารู้ไม่ ตอนเรียนประถม มัธยมนี่ ภาษาไทยเป็นวิชาที่เกลียดรองมาจากสังคม เอิ้ก ๆ ก็เอาวะ คะแนนคงดีกว่าพาร์ทสอง    พอทำเสร็จ เฮ้ออ....เสร็จซะที จะได้กินข้าวแล้วสิเรา คือ เราสอบบ่ายโมง แต่เนื่องจากว่า เราติดเป็นนิสัยมาก เวลามีสอบ ก่อนสอบเราจะไม่กินไรมาก เพราะเรากลัวปวดฉี่ปวดอึหรือปวดท้องธรรมดา แล้วจะไม่มีสมาธิทำข้อสอบ ติดจนเป็นนิสัยอ่า แล้วเนี่ย ทำข้อสอบเสร็จตอนบ่ายสามได้ ก็กะว่าได้กินข้าวแน่แล้วเรา ออกจากห้องสอบ เจ้ย คนรอไรกัน สงสัยรอเพื่อน แต่ป่าวเลย แหม่ เค้าจะรู้จักกันเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ ส่วนมากก็มาเดี่ยว ๆ กัน เลยถามรออะไรกันคะ ได้ความว่า มีสัมภาษณ์เลย โอ้วว ชอค เพราะไม่ได้เตรียมตัวมาสัมภาษณ์เลย ก็เค้าบอกว่า แค่สอบอ่า แย่แล้ว แต่ก่อนจะแย่ ที่ต้องเจอคือ ความเบื่อรอนั่นเอง เพราะคนมาสอบก็หลายคนอยู่ รอจนกระทั่งห้าโมง ก็ยังไม่ถึงคิวเราซะที จนเกือบหกโมงเย็นถึงตาเรา พอเข้าไป อาตี๋ก็เชิญนั่งแล้วก็ถาม โดยที่ถามเหมือนโรบอทมาก ๆ ถามคำ ก็ก้มลงไปจดสิ่งที่เราตอบ พอเราพูดเสร็จก็เงยหน้าขึ้นมาถามข้อต่อไป มันไม่มีปฏิสัมพันธ์เลยเหอะ เราก็ไม่กล้าตอบเยอะเพราะกลัวเค้าจดไม่ทัน แต่ก็คิดว่าถ้าตอบน้อยเกินไปก็ไม่ดีสิ แล้วอยู่ ๆ เค้าก็ถามในสิ่งที่เราภาวนาอย่าให้หลุดออกมาจากปากเค้า ....แต่น แต่น แต๊นนนนน นั่นคือ รู้ไหมว่าตำแหน่งที่สมัครต้องทำอะไรบ้าง เอาแล้วไง สมัครไปเพราะเห็นแค่ชื่อบ.แล้วก็คุณสมบัติเราที่ตรงกับที่เค้าต้องการ เลยตอบเค้าไปว่า ก็คิดว่า ต้องทำนู่นนี่ ตอบสั้น ๆ เค้าก็จี้ต่อ แล้วมีอะไรนอกจากนี้อีก เอ่อ....คงคิดว่า ยังไม่ได้คำตอบที่ถูกใจมั้ง เราก็ได้แต่ก้มรับกรรมพร้อมยิ้มหวานมาก ๆ บอกว่า รายละเอียดส่วนย่อยก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แล้วเค้าก็ถามนู่นนี่ สุดท้ายก็บอกว่า ทุกอย่างเราผ่านหมด เหลือส่งเอกสารให้ฝ่ายนั้น และปิดท้ายว่า น้องต้องไปศึกษาตำแหน่งงานให้ละเอียดนะ เอิ้ก ๆ ช้านนนนผิดไปแล้วววววววว ถ้าไม่โดนเรียกสัมภาษณ์ต่อนี่ รู้เลยเพราะตอบโง่ ๆ ไป หรือไม่ก็ไม่มีเส้นก๋วยจั๊บนี่เอง พอออกจากห้อง เพิ่งนึกได้ น่าจะถามว่ามะไหร่จะได้รับการติดต่อมา แต่ ณ ตอนนั้นก็ไม่คิดจะเดินกลับไปถามล่ะ เพราะหิวจนจะเป็นลมแล้ว    วันนี้....เราก็ยังคงไม่มีงานต่อไป ฮะ ฮะ ฮา ฮัด เช้ยยยยยยยย ฝุ่นจะเยอะไปไหนเนี่ย ไม่ได้อยากจะเดินเตะฝุ่นให้ฟุ้งกระจายเลยนะ ...สักวัน...คงเป็นวันของเรา   Create Date : 08 ธันวาคม 2554     Last Update : 9 ธันวาคม 2554 0:04:28 น. Counter : 244 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• Daily Done
• Black Box
• Marked Movies
• Noticed Novels
• M Letter

• chim
• KiRaRi
• สมาชิกหมายเลข 974737
• Webmaster - BlogGang

• Code Test
• Photobucket
• Chat Box
• Hi5
• Color Code
• BlogGang.com