|
|
คาราเมล มัคคิอาโต้ ....เมนูนี้มีดีที่เป็นชั้นๆ นะจ๊ะ
ยู่ชอบดื่มกาแฟมากค่ะ มากขนาดที่ตั้งใจว่า บ้านปลายของชีวิต งานสุดท้ายของตนนั้น ตั้งใจจะเปิดร้านกาแฟ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้เปิด เลยอยากเขียนบล็อครีวิวร้านกาแฟ
ร้านแรกที่จะขอมาเปิดประเดิมบล็อคนี้เป็นร้านกาแฟเล็กๆ แถวบ้านที่มีชื่อน่ารักๆ ว่า #ฟองนมคาเฟ่ (ต้องขออภัยเรื่องรูป เพราะวันที่ไป ฝนตกจ้า เดี๋ยวมาอัพให้ทีหลัง) ร้านนี้อยู่ริมถนนเทพารักษ์ กม. 3 โดยประมาณ เป็นร้านเล็กๆ ที่เจ้าของใช้พื้นที่หน้าร้านขายวัสดุก่อสร้างมาเปิดเป็นร้านกาแฟ ตกแต่งน่ารัก อบอุ่นดีค่ะ เมนูที่แนะนำเลยคือ ลาเต้ เพราะนมสดที่นี่อร่อยมากค่ะ เห็นบอกว่าเป็นนมจากฮอกไกโดที่ฝากเพื่อนแบกมาจากญี่ปุ่น เจ้าของร้านน่ารัก เป็นกันเอง และก็คุยสนุกดี
แต่ว่าวันนี้ เมนูที่จะมารีวิว เป็นเมนูที่ตัวเองไม่ค่อยดื่มนัก เพราะมันไม่เหมาะกับการดื่มแบบรีบๆ ต้องมีเวลานั่งสบายๆ ดื่มด่ำกับชั้นของเครื่องดื่มที่เรียงตัวอยู่ในแก้ว เมนูที่ว่านี้คือ คาราเมล มัคคิอาโต้ค่ะ คุณเจ้าของร้านบอกว่ามี คาราเมล กาแฟ แล้วก็นม เวลาดูด ต้องดึงหลอดขึ้นมาด้วย (เธอบอกว่า อาจารย์สอนมา อิอิ)
ตอนยู่ลองคำแรก ตกใจในความหวาน เพราะไม่ได้ดึงหลอดขึ้นมา แต่พอทำตามตำรา มันก็อร่อยแบบแปลกๆ ดี ด้วยความเป็นคนที่ชอบคาราเมลผสมกับกาแฟอยู่แล้ว ทำให้รักเมนูนี้เลย
เอาเป็นว่า หากใครผ่านมาย่านนี้ ลองแวะชิมดูนะคะ ราคาอยู่ระหว่าง 40+ บาท เป็นกาแฟที่อร่อยคุ้มค่าจริงๆ ค่ะ ไว้จะลงรูปเพิ่มนะคะ ขอมาเจิมบล็อคนี้ไว้ก่อน
จะว่าไป นี่เป็นการเขียนรีวิวอย่างจริงจังครั้งแรก ขอฝากไว้ในอ้อมใจของผู้อ่านทุกคนด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^^
หน้าตาเมนูนี้ค่ะ มีนางแบบประจำร้านด้วย ^^
#กาแฟสด, #รีวิว, #คาราเมล
| Create Date : 23 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 23 มีนาคม 2557 23:38:23 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1384 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ปฐมบท...
ก่อนอื่นเลย ยู่ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเมียงมองในบล็อคอันแสนเวิ้งว้างของยู่ค่ะ
ก่อนหน้าที่ยู่จะมีบล็อคของพันทิพย์ ยู่ใช้บริการ Webblog ของฝาหรั่งอ่ะ ก็ดีนะ แต่ต้องพิมพ์เป็นภาษาปะกิด ภาษาไทยก็ได้ แต่ส่วนมากฝรั่งมันอ่านกัน ที่ได้ใช้เว็ปนั้นก็เพราะเจ้าเพื่อนตัวดีแนะนำมา
ทีนี้ก็อยากใช้ภาษาพ่อแม่ตัวเองบ้างจิ ยู่เสาะแสวงหาไปหลายสำนักเหมือนกัน จริงๆ ไดของสนุกก็น่ารักดี แต่ดั๊นจำล็อคอินตัวเองไม่ได้แล้ว กอรปกับช่วงนั้นพันทิพย์กะลังโปรโมทเลย ก็เลยสมัครซะ แบบว่า เอาก็ได้ อะไรประมาณเนี๊ยะ
แรกๆ ก็วางแผนซะดิบดีว่าจะเอานิยงนิยายที่คิดไว้ในหัวขะหมองกระจิ๋วหลิวนี้มาลง แต่ก็อ่ะนะ แป๊ก...!
เพราะความขี้เกียจของตัวเองนี่แหละ น้องๆ หนูๆ ที่แวะเข้ามาอ่านจำไว้นะคะ ความขี้เกียจเป็นภัยต่อตัวเอง
แล้วไอ้เรื่องบ๊องๆ ที่เอามาใส่ไว้อ่ะ เป็นเรื่องที่เขียนไว้เป็นเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ อ่านๆ ดูแล้วก็หดหู่ดี เพราะตอนนั้นมันหดหู่จริงๆ แล้วเวลายู่หดหู่ ยู่ก็ชอบเขียน แต่โชคดีที่หดหู่ไม่มาก เรื่องก็เลยมีน้อย ทีนี้ไม่เอาแล้ว ไม่เอาเรื่องหดหู่แล้ว แต่จะเป็นเรื่องประจำวันบ้างดีกว่า เผื่อต่อมติสที่มีอยู่จะผลิดอก ออกผลเป็นนินายอย่างที่ได้ตั้งใจไว้
ทั้งนี้และทั้งนั้น ยู่ก็ขอฝากบล็อคติ๊งต๊องของยู่ไว้ในอ้อมใจของมิตรรักนักอ่านที่หลงเข้ามาด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ยู่ อยากลี้
ป.ล. ตอนนี้ยังแต่งไม่ค่อยเป็นอ่ะ ไว้แต่งเป็นเมื่อไร บล็อคยู่คงมีอะไรฟู่ฟ่าบ้างนา
(เหอะๆๆ ชาตินี้จะมีวันนั้นที่บล็อคยู่จะฟู่ฟ่ามั้ยอ่า สงสัยจริงๆ)
คำเตือน:~ ข้อความและภาพที่อยู่ในบล็อคนี้ถือเป็นลิขสิทธิ์ของข้าน้อย (ในอนาคตมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ) หากผู้ใดนำไปใช้โดยไม่ขออนุญาติหรือแจ้งให้ทราบก่อน ขอให้ชาตินี้ไร้คู่ แฟนทิ้ง สามี/ภรรยาไปมีชู้ (แช่งไว้ซะเลย) ...เพี้ยง...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
