Group Blog All Blog
|
Paju Premium Outlet วันนี้มีมิชชั่นสำคัญ หลังจากมาเที่ยวหลายวัน มัวแต่เอ้อละเหยอยู่นั่น "รองเท้าน้องชาย" ถือเป็นปัจจัยหลัก ที่หากไม่มีกลับเมืองไทย อาจโดนอัปเปหิออกจากบ้านได้ หายหัวมาเที่ยวหลายวันไม่พอ ยังจะไม่มีของกลับไปบรรณาการท่านผู้(พุง)ยิ่งใหญ่ เราจะตายเอาได้ อย่ากระนั้นเลย ไปนี่ดีกว่า Paju Premium Outlet เผื่อได้รองเท้าเกร๋ๆ ให้น้องและให้ตัวเอง ในราคาสบายกระเป๋า นั่งใต้ดินตุเลงๆ มาที่สถานี Hapjeong ทางออก 2 ตามที่ศึกษามา  ออกมาปุ๊บ อืมมมมมมมม....หนาว โซลนี่เป็นเมืองที่เดาอากาศยากมากจริงๆ วันนี้อุณหภูมิ 15 องศา จริงๆ มันควรเย็นสบาย แดดก็แรง แถมสิบโมงกว่าเข้าไปแล้ว แต่ที่ยืนนี่สั่นพั่บๆ มันหนาวจริงกว่านั้นมาก นิ้วแข็ง และควรใส่โอเวอร์โค้ทอ่ะ ไม่ใช่แค่แจ็คเก็ตคลุม มันหนาวเกินไปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สำหรับเดือนเมษายน ออกทางออก 2 มาจะเจอตึกนี้อยู่ฝั่งตรงข้ามป้ายรถเมล์นะ ถ้าเจอตึกแปลว่ามาถูกแล้ว  อย่ากระนั้นเลย ที่ป้ายรถเมล์เขียนอะไรสักอย่างเกี่ยวกับรถสาย 2200 ที่เราอ่านไม่ออก แปลไม่ได้ แม้จะใช้กูเกิ้ลทรานฯ ก็ยืนงงๆ จนรถมา เย้ ..... หนาวจะตาย รถมาแล้วววววววว และเลยไปแล้วววววววววววว ไม่จอด เอ้า ทำไม ยังไงอ่า งง รถๆๆๆๆ ไปไหน มองตามรถไป และเข้าใจภาษาเกาหลีทันใด ที่ป้ายคงเขียนไว้ว่ารถสาย 200, 2100, 2200 จะย้ายไปจอดที่ทางออก 1 แทนนะจ๊ะ ฮึ้ยยยยยยย เดินย้อนกลับไปทางออก 1 เพื่อจะพบกับ!!!! มวลมหาชนที่ยืนต่อแถวรอขึ้นรถ กระซิกๆ คิวยาวแท้ๆ  ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง 2200 มาอีกครั้ง และคนขึ้นแน่นมากกกกก จนเราขึ้นไม่ได้ ต้องรอคันต่อไป (สรุปรถผ่านไปสองคันแล้วไงล่ะ พลาดอย่างแรง) ใครคิดจะไป จำไว้นะ ฮัปจองทางออก 1 นะ มารอป้ายนี้เลยนะ อย่าพลาดแบบเรา อีกครึ่งชั๋วโมงถัดมา 2200 มาอีกครั้งและได้ขึ้นแล้ว เฮ้ออออออออ เอา T-Money จ่ายไป และไปหาที่นั่ง มองไปที่ป้าย คนมารอต่อแถวเยอะมากๆ  และคนก็ขึ้นมาเยอะมากๆ ยืนกันเต็มคันรถ และเริ่มเดินทาง  เข้าใจแล้วว่าทำไมคนเยอะ เพราะเป็นสายที่ออกนอกเมือง คือพอออกจากสถานีฮัปจองได้ รถก็ขึ้นสะพาน แล้วตีออกนอกตัวโซลไปเลยอ่ะ ก็พาจูมันห่างโซลไปอีก 50 กิโลได้อ่ะเนอะ สงสารคนยืนไกลๆ เมื่อยแย่เลย เพราะกว่ารถจะจอดป้ายแรกอีกทีก็น่าจะเริ่มเข้าเขตพาจูเลยอ่ะ จากฮัปจองไปถึงพาจูราวๆ 50 นาทีได้ คิดดู ยืนเมื่อยขนาดไหน คนลงกันไปตามป้ายต่างๆ เราก็นั่งมองบ้านเมืองไป พาจูเป็นเมืองหลวมๆ สิ่งก่อสร้าง บ้านเรือนไม่แน่นเหมือนโซล มองไปมองมาก็เจอป้ายให้เลี้ยวไป DMZ ที่มาวันก่อน ฮ่าาาาาาาาา จนมาถึงป้ายๆ นึงที่รู้สึกว่า เฮ้ยยยยย ควรลงป่าววะ? มันดูเป็น Shopping Area แล้วอ่ะ ใช่ตรงนี้ไหมอ่ะ แต่มันก็ไม่มีอะไรเขียนว่า outlet นะ ทำไงดี ลังเลไปมา รถก็ออก เอ้าาาาาา แล้วจะทำไง เลยมายัง? หรือยังไม่ถึง? คือนั่งรถนานมากกกกกกกกก นานจนคิดว่าเลยหรือป่าวนะเรา นานจนทั้งคันเหลือแค่ 4 คน คือ คนขับ เรา ป้า และสาวเกาหลีข้างหลัง สุดท้ายหันไปถามสาวเกาหลีที่นั่งข้างหลังด้วยจิตวิตกว่า "เธอจ๋า outlet นี่ มันเลยมายังจ๊ะ" สาวคนนี้ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ แต่คงเข้าใจตัวเรา เลยตอบมาว่า "ทาอึม" ยิ้มให้นิดนึง แล้วนางก็พูดต่อว่า เดี๋ยวถึงแล้วจะบอก นั่งไปเลยสบายๆ ไม่ต้องกังวล (ขอบใจตัวเองที่ฟังเกาหลีออกบ้าง เลยสบายใจนั่งต่อไป) แต่ป้ายมันห่างไกลกันเหลือเกิน นั่งจนสงสัยคำว่าป้ายต่อไปของนาง มันไกลแค่ไหนวะ .... ก็พอดีถึง นางสะกิดๆ บอกว่า "เน-รยอๆ" อิฉันก็วิ่งตามนาง ลงรถมา นางบ๊ายบายให้ อิฉันก็ยืนเคว้งคว้างอย่างมั่นใจว่า .... ถึงแล้ว ทำไมมั่นใจ อ่ะ มองไปซิ ใช่ไหมล่ะ  ทำไมเคว้งคว้าง อ่ะ ดูซิ ถนนหนทาง กว้างและโล่ง ..... โล่งไป!!!! GS25 ที่เห็นนั่น ตรงที่ตำรวจจราจรเสื้อเขียวจุดเล็กยืนนั่นคือป้ายรถที่เราลงมา ลงแล้วตรงเดินข้ามถนนไปฝั่ง outlet แล้วให้ตาย มองถนนดิ  หกเลนตรงหน้า แทบจะไม่มีวิ่งมาเลย ยืนรอสัญญาณข้ามถนนนานมาก ก็ไม่เขียวสักที จะข้ามเลยยังได้อ่ะ เพราะมันไม่มีรถ แค่ยืนรอสัญญาณไฟยังผ่านไปอีก 10 นาที เฮ้อออออ ข้ามมาได้ เอ้า เต็มที่ เดินเลยจ๊ะ  มาหยิบแผนที่ก่อนได้ตรงนี้ มีภาษาอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ให้เลือก จะได้เดินหาร้านสะดวกๆ  ที่นี่ทั้งหมด 3 ชั้น มีร้านรวงมากมาย ทั้งแบรนด์ใน แบรนด์นอก     ใครสนใจร้านไหน ตามลิ้งค์นี้มาเลย บรรยากาศดี เดินสบาย ทัวร์ยังไม่ค่อยนิยมลงมาก (อีกหน่อยไปแล้วอาจเจอแต่กรุ๊ปทัวร์)        เรามุ่งไปร้านรองเท้าก่อน เจอ New Balance ที่ชั้นหนึ่ง ก็เข้าไปดู  เท่าที่ดูราคา ก็ อืมมมม ถูกกว่าในเมืองจริงๆแหละ แต่ส่วนใหญ่ก็ค่อนข้างตกรุ่นไปแล้ว ไปดู Adidas บ้าง ช่วงนั้น Adidas Superstar Supercolor นี่ฮิตมาก หาที่นี่ หาไม่เจอ ไม่มีนะจ๊ะ 5555 คนก็เข้าร้านเยอะสุดๆ แถมมีโปรโมชั่นพิเศษรายชั่วโมงด้วย คนเลยเยอะไปกันใหญ่ สู้ไม่ไหว ไปต่อที่ Nike ดีกว่า .... แล้วก็ไป Le Coq Sportif อีก คือเข้าแต่ร้านรองเท้าจริงๆ แหะ-แหะ ได้เป้มาให้เพื่อนใบนึงจากร้านนี้  เดินวนๆ ดูนั่นนี่ ได้รองเท้าให้น้องแล้ว ได้วีซ่ากลับไทยแล้ว ก็หิว ..... ชั้นสามนั่น จะมีร้านอาหารอยู่หลายร้าน ให้เลือกเอา แต่ด้วยความอยากกินพิบิมบับ เลยเดินไป Food Court แทน และสั่งข้าวห่อไข่มากิน คืออารายยยยยยยยย ฉันบ้าหรือไง คือหน้าตามันน่ารักอ่ะ เดินผ่าน โดนความน่ารักดัก เลยใจอ่อน เปลี่ยนใจสั่งมากิน   ได้มาแล้ว น่ารักเนอะ ข้าวห่อไข่กุ้งทอดรสเผ็ด  และ ไม่อร่อย และ เผ็ดตรงไหน สงสัยมาก 5555555555555555555555 เสียใจจัง มีน้ำเปล่าบริการ เดินไปหยิบเองได้เลย  ในนี้มีประมาณ 6-7 ร้าน เท่านั้นเอง      พื้นที่โดยรวมกว้างขวาง นั่งสบาย ดูปลอดโปร่ง  แต่ออกมา ให้ตายเหอะ หัวเหม็นน่าดู ก๊ากกกกก หม่ำเสร็จกลับบ้าน ...... ถ่อมาไกลมากกกกกกกก เพื่อมาซื้อรองเท้าให้น้อง เอาค่ารองเท้ากะค่ารถรวมกัน ก็ได้รองเท้าในเมืองไหม ถ่อมาทำไม? เอาน่า มาให้รู้ว่าที่นี่มีอะไรยังไงล่ะเนอะๆๆๆๆ ลงมาเดินไปขึ้นรถ 2200 กลับโซล ป้ายฝั่งเดียวกับ outlet นี่แหละ  เส้นทางการเดินรถสาย 2200 อย่างชัดๆ ..... ตัวสีแดงๆ อ่านว่า Premium Outlet นะแจ๊ะ  ส่วนป้ายนี้ก็จะบอกว่าอีกกี่นาทีรถสายไหนจะมา วันนี้วันที่เท่าไร กี่โมง อุณหภูมิแค่ไหน  วันนี้สูงสุด 18 ต่ำสุด 5 องศา  แต่ที่ยืนสั่นๆ อยู่ป้ายรถ รู้สึกจะ 10 องศาได้นะ รถมา กลับบ้านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขากลับนี่ไม่มีใครแย่ง มีเรากะคู่รักอีกคู่ ขึ้นไป นั่งเป็นเจ้าของรถเลย อิอิ ขนาดไม่ชอบช้อปปิ้ง ยังถือของอีรุงตุงนังกลับโซล ใครขาช้อป คงสนุกพิลึก
เห็น MCM แล้วอยากเข้าไปช้อปเลยค่ะ
โดย: TungmayRitar
 วันที่: 18 กรกฎาคม 2558 เวลา:0:12:07 น. |
ณ เงา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
Link |
|||||||||||||
