เป็นข้อคิดที่ดีมีประโยชน์มากๆจ้า
ว่าแต่ว่า ถ้าพ่อแม่อยากให้ลูกเรียนแบบมอนเตสเซอรี่ที่บ้านเนี่ย
พ่อแม่จะไปหัดวิธีจากที่ไหนง่ะ ฮือๆ

ปล. ตอนนี้อะตอมแข็งแรงขึ้นยอะแล้วจ้า ยิ้มได้หัวเราะเป็นแระ ปลื้มสุดๆ

อยากสอนเหมือนกันค่ะ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดีค่ะ

เห็นด้วยกับพี่เก่ง

ส่งเรียนก็ช่วยได้บ้าง แต่อยู๋บ้านเล่นกับลูก ค่อยๆสอนไปดีกว่าเยอะเลยค่ะ

น้องต้นเอง เป็นเด็กที่ชอบเรียนจากสิ่งรอบๆตัว ไปข้างนอกจำนู้นนี่ได้เยอะ กลับมาบ้านเลยพูดเองเฉยเลย

แวะมาชม

ดีจังค่ะ..

สองชม.ของมิวมิว แหกปากร้องอย่างเดียว..เพราะต้องตื่นเช้ากว่าปรกติ แถมยังฝังใจกับประสบการณ์พรากจากแม่ ที่บ้านครูบัว...เอาแค่เดินเข้าไป ก็เบะปากแล้ว...พอเดินๆๆเข้าไปทำท่าจะนั่ง ก็รมณ์บ่จอย...อย่าหวังจะได้ทำอย่างอื่นเลยวันนั้น..

นี่กำลังคิดๆว่าจะสอนเองที่บ้าน หรือไม่ก็จัดเพลย์กรุ๊ปเล็กๆ กันเองแล้วอะค่ะ...
ผลจากการพรากจากแม่ นี่มันต่อเนื่อง และจำแม่นมากๆ สำหรับเจ้ามิวมิว แม่ล่ะแย่เลย..กลายเป็นว่า ลูกไม่ยอมให้ห่างไปไหน ไม่เปนอันทำอะไร
แต่เวลาอยู่บ้าน ไปโน่นมานี่ ก็เล่นกับเพื่อนๆ ที่อื่นๆ ก็ปรกติ แฮปี้ดี จนเข้าขั้นคึกเกินขนาด...ยกเว้นที่เดียว...คือ รร. ซะงั้น

แอบอ่านเรื่องราวดี ๆ ของแม่เก่งมานานแล้วค่ะ
แต่ไม่กล้าเม้นท์ ได้มาอ่านบล็อกวันนี้เห็นด้วย
กะแม่เก่งค่ะ แต่มีเรื่องขอคำแนะนำค่ะ
คือตัวเองเป็นนักทฤษฏีเหมือนกัน พยายาม
อ่านและหาข้อมูลมาสอนลูก แต่ส่วนใหญ่
ลูกจะอยู่กะยายซึ่งตามใจและรู้สึกว่าจะ
ทำให้เสียนิสัย เป็นเด็กเอาแก่ใจ แต่ก็
ไม่ได้โทษคุณยายหรอกค่ะรู้ว่าเค้ารักหลาน
คุณเก่งว่าแบบนี้เราควรจะใช้วิธีไหนกะเค้าดีค่ะ
ในเมื่อเราสอน แต่ยายคอยเอาใจเลยไม่รู้จะ
ทำยังไงดีค่ะ

พี่เดียว: เก่งก็ซื้อหนังสือมาอ่านเองปูพื้น แล้วก็ไปหาสถานที่ดูอุปกรณ์จริงซึ่งเก่งไปที่บ้านครูบัว ไว้เจอกันเล่ายาววววววว

เกด: เรื่องจัดเพลย์กรุ๊บเวิร์คแน่ๆ พวกแกงค์แม่หมูเคยทำเมื่อตอนเด็กเล็กๆ หลังๆห่างหายกันไป จัดเลย บ้านพี่เก่งได้เสมอเน้อ

แม่น้องต้นกล้า: เด็กเค้าเรียนรู้ค่ะว่าแม่สอนอะไร ถึงแม้อยู่กับยายแล้วยายตามใจ ก็คอยปรามๆผุ้ใหญ่บ้างแต่ไม่ต้องถึงทะเลาะกันนะคะ เด็กเค้าเรียนรู้แยกแยะ ต่อไปยายจะเห็นเองว่าที่เราสอนหลานได้ดี ใช้เวลาพิสูจน์แล้วเค้าก็จะยอมตามเรา เก่งผ่านมาแล้วตรงนั้น

อยากเป็นสมาชิกค่ะ ต้องทำงัยอ่ะคะ(ทำไม่เป็นค่ะ) รบกวนบอกด้วยนะคะ