ไส้เดือนเขียนจดหมายถึงมนุษย์   ไส้เดือนเขียนจดหมายถึงมนุษย์ "หนังสืออภิมหามงคลธรรม หน้า ๒๓๖" รอยไส้เดือน เกลื่อนไป ในผิวดิน เป็นลวดลาย หลายระบิล หลายท่วงท่า มีความหมาย ว่ากระไร ใครสงกา หรือเห็นว่า ไร้สิ่ง น่าสนใจ คือจดหมาย ไส้เดือน เตือนมนุษย์ ไม่รู้สิ้น รู้สุด มาแต่ไหน ทั้งคืนวัน ขยันเขียน เวียนทำไม มนุษย์อ่าน หรือไม่ ไม่อาวรณ์ มันพร่ำบอก พร่ำสอน พร่ำวอนว่า พร่ำพรรณนา ให้ระวัง ให้สังหรณ์ ว่าสรรพสิ่ง เปลี่ยนไป ไม่ถาวร ทุกทุกตอน อนิจจัง อนัตตา มันให้อัต- ถาธิบาย หลายแสนอย่าง อุทาหรณ์ ต่างต่าง ครบทุกท่า รอยไส้เดือน เกลื่อนทั่ว พสุธา ก็เพราะว่า ไส้เดือนรัก คนนักเอยฯ ธรรมชาติของไส้เดือนเมื่อเกิดขึ้นมา ในโลกมีแต่สร้างประโยชน์ให้กับโลก มันช่วนพรวนดินให้ต้นไม้ต้นหญ้าได้งอกงาม เป็นสัตว์ที่อยู่ในดินก็จริง แต่เมื่อมันจะตาย มันจะขึ้นมาตายบนพื้นดิน เป็นประโยชน์แก่ไก่ แก่นก ได้จิกกินเป็นอาหาร แต่ก่อนที่มันจะตายยังได้เขียนร่องรอยเอาไว้อีก ร่อยรอยอันนี้แหละคือจดหมายที่มันเขียน ฝากเอาไว้ให้กับมนุษย์ เพื่อมนุษย์จะได้อ่าน ได้ศึกษาเรื่องราวของชีวิต แม้แต่ไส้เดือนก่อนตายยังฝากร่องรอยเอาไว้ ให้กับโลก มนุษย์ละ จะมีร่องรอยอะไรไว้ฝากฝัง ชีวิตของคนเราอยู่ได้ไม่นาน โดยกาลประมาณ ไม่เกินร้อยปีต้องตายจากกัน ควรสร้างความดีฝากเป็นรอยตราไว้ "อย่าให้อายไส้เดือน" อันวัวควายตายแล้วยังเหลือเขาและหนัง ช้างมีงาเป็นอนุสรณ์ มนุษย์ต้องทำความดีประดับไว้ในโลกา "ทำดีไว้ให้ควรค่าคำว่าคน ให้โลกล้นด้วยคนดีสักทีเอย" Create Date : 04 ตุลาคม 2549     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:35:03 น. Counter : 1150 Pageviews.   6 comment Share Tweet

"ตอน มงคล" หลวงพี่เอี้ยง...วัดมะนาวหวาน การ์ตูนสั้นเรื่องนี้สื่อธรรมะว่าอะไร ใครพอจะอธิบายได้บ้างค่ะ ?   Create Date : 31 สิงหาคม 2549     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:35:19 น. Counter : 5252 Pageviews.   3 comment Share Tweet

"เด็กหญิงความรักกับนายรองเท้า"   Create Date : 28 สิงหาคม 2549     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:36:24 น. Counter : 967 Pageviews.   10 comment Share Tweet

การเมืองนำหน้าศาสนา..ศาสนาเสื่อม!!ศาสนานำการเมือง..บ้านเมืองเจริญ.   คติธรรมคำกลอน โดย ส.ทับทิมเทศ เจ้ามีอะไรมาจะเอาอะไรไป ยศและลาภหาบไปมิได้แน่ เว้นเสียแต่ต้นทุนบุญกุศล ทั้งสมบัติทั้งหลายให้ปวงชน แม้แต่ร่างของตนเขายังเอาไปเผาไฟ เจ้าเกิดมามีอะไรมาด้วยเจ้า ใยมัวเมาโลภมากทำบาปใหญ่ เจ้ามาเปล่าแล้วจะเอาอะไรไป เจ้าก็ไปตัวเปล่าเหมือนเจ้ามา เจ้าเกิดมาก็มาแต่ตัวเปล่า ใครหอบเอาสมบัติมาก็หาไม่ ถึงคราวจากทอดทิ้งไว้มิเอาไป ติดตามได้แต่บาปบุญของตนเอง เมื่อเกิดมาก็มาแต่ตัวเปล่า เมื่อตายเล่าจะเอาอะไรไปด้วยหนา มาอย่างไรไปอย่างนั้นอย่างสงกา อย่าหวังว่าของเราจะเศร้าใจ.. ฝากให้คิด การเมืองนำหน้าศาสนา ศาสนาเสื่อม ศาสนานำการเมือง บ้านเมืองเจริญ. โอวาทสำหรับผู้นำ โอวาท ท่านเล่าจื้อ (คัดบางตอนจาก TAO OF LEADERSHIP) แปลโดย วันทิพย์ สินสูงสุด "ความเป็นผู้นำของพวกท่านไม่ได้อยู่ที่เทคนิค หรือการแสดง..แต่อยู่ที่ความเงียบ และความสามารถ ของพวกท่านที่จะแสดงความเอาใจใส่" "คนส่วนมากถูกความต้องการที่ไม่มีที่สิ้นสุดรบกวน... ...แต่ผู้นำที่ฉลาดจะพอใจในสิ่งที่มีอยู่ แม้ว่าจะเล็กน้อย..." "คนส่วนมากนำชีวิตให้ยุ่งเหยิง... แต่ผู้นำที่ฉลาดจะสงบ และไตร่ตรอง" "คนส่วนมากแสวงหาสิ่งซึ่งใช้กระตุ้น และสิ่งใหม่ๆ... ...แต่ผู้นำที่ฉลาดจะชอบสิ่งสามัญ และเป็นธรรมชาติ" "เพื่อที่จะรู้ว่าาคนอื่นประพฤติอย่างไร ต้องใช้ความ รู้รอบ....แต่เพื่อรู้ตนเองต้องใช้ปัญญา" "เพื่อที่จะบริหารชีวิตของคนอื่น ต้องใช้ความเข้มแข็ง... ...แต่เพื่อบริหารชีวิตของตนเอง ต้องใช้อำนาจอันแท้จริง..." "ความสงบนิ่งของผู้นำจะชนะความเร่าร้อนของกลุ่ม.... ...ความมีสติของผู้นำ เป็นเครื่องมือเบื้องต้นแห่งงานนี้" "ยิ่งเธอมีมาก เธอก็จะได้รับมากขึ้น... เธอยิ่งต้องเฝ้าดูแลมากขึ้น.... เธอก็อาจสูญเสียมากขึ้น.... นี่เป็นเจ้าของหรือถูกเป็นเจ้าของกันแน่.." "..แต่ถ้าเธอยอมสละสิ่งต่างๆ เสีย เธอก็สามารถยกเลิกการใช้ชีวิต ไปเฝ้าดูแลสิ่งของต่างๆ นั้นได้.." "ขอให้พยายามสงบนิ่ง.... เพื่อจะได้ค้นพบความมั่นคงภายในของเธอ... ...ถ้าเธอมีความมั่นคงภายในแล้ว.... เธอจะมีทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องการ... ...เช่นเดียวกัน เธอจะถูกล้างผลาญน้อยลง และจะอยู่ได้ยาวนานขึ้น.." "ผู้นำที่ฉลาดรู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมาแล้วก็ไป ดังนั้น ทำไมจึงยึดฉวย และเกาะแน่นเล่า.... ทำไมจึงวิตก และงอตัวเพราะกลัวด้วยเล่า..ทำไม จึงอยู่ในความเพ้อฝัน แห่งสิ่งที่อาจเกิดหรือไม่ด้วยเล่า..." "น้ำนั้นเหลว อ่อนและยอม... แต่น้ำจะกัดเซาะหิน ซึ่งแข็งและไม่ยอม..... ...ผู้นำที่ฉลาดรู้ว่า การยอมรับจะเอาชนะการต่อต้าน" "ความสุภาพอ่อนน้อมจะละลายการตั้งรับที่แข็งที่อ..." ....นี่เป็นคำพูดจริงที่มีความขัดแย็งในตัวเอง อีกข้อหนึ่ง อะไรที่อ่อนนั้นจะแข็งแรง..." "คุณสมบัติสามประการนี้เป็นสิ่งทรงคุณค่าต่อผู้นำ ...เมตตาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย ...ความเรียบง่ายและมัธยัสถ์ทางวัตถุ..... ...มีสำนึกแห่งความเสมอภาค ....หรือความลดน้อมถ่อมตน" ...คุณธรรมของผู้ยิ่งใหญ่... ผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้ ให้กำเนิด โดยมิอ้างเป็นเจ้าของ บำรุงเลี้ยง โดยมิถือเป็นบุญคุณ เกื้อกูล โดยมิก้าวก่าย ไม่นำความยิ่งใหญ่ ไปแทรกแซงขู่เข็ญบังคับใคร เมื่อได้รับการเทิดทูน ท่านไม่ท้อแท้ เมื่อกิจการงานอ้นยิ่งใหญ่สำเร็จลง ท่านถอนตัวจากไป.... ฝากให้คิด การเมืองนำหน้าศาสนา ศาสนาเสื่อม ศาสนานำการเมือง บ้านเมืองเจริญ. Create Date : 25 สิงหาคม 2549     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:36:44 น. Counter : 807 Pageviews.   8 comment Share Tweet

"นักเดินทาง ตะเกียง และแสงจันทร์" นักเดินทาง ตะเกียง และแสงจันทร์ ฉันอาจเป็นเพียงตะเกียงดวงหนึ่ง ที่มีแสงเพียงน้อยนิด อาจจะไม่จำเป็นเลยในบางช่วงบางขณะ ที่พระจันทร์ทอแสงนวลกระจ่าง เธออาจจะทิ้งฉันไว้ข้างทางก้อเป็นได้ หากเธอคิดว่าฉันไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย ฉันจึงเปรียบตะเกียง เป็นดั่ง ตัวฉัน... ส่วนเธอน่ะ เป็น นักเดินทางคนนึง... ส่วนเค้าคนนั้น เป็น พระจันทร์.... นักเดินทางคนหนึ่งกับตะเกียงดวงเก่า ตะเกียงที่ให้แสงสว่างในค่ำคืนที่มืดมิด ตะเกียงที่ให้ความอบอุ่นได้ เมื่อนักเดินทางผู้นั้นต้องการ ในค่ำคืนที่สายลมหนาวได้ผ่านพัดมาอีกครา การเดินทางของนักเดินทางผู้นั้นก้อมี ตะเกียงเป็นเพื่อนคู่ชีพ แสงเพียงน้อยนิดที่พอจะส่องทางได้เป็นระยะๆ ทำให้นักเดินทางผู้นั้นเริ่มไม่พอใจในสิ่งที่ เค้ามีอยู่ เมื่อเค้ามีเพื่อนร่วมทาง เพื่อนร่วมทางก็ได้กล่าวว่า จะใช้ตะเกียงดวงเก่านี้ไปทำไม ในเมื่อแสงจากพระจันทร์ออกจะสว่างถึงเพียงนี้" นักเดินทางผู้นั้นคิดได้จึงทิ้งตะเกียงผู้น่าสงสารไว้ข้างทาง หลงเชื่อคำกล่าวของเพื่อนร่วมทาง ซึ่งเป็นเพียงแค่คนที่ผ่านมาแล้วก้อผ่านไป ค่ำคืนนั้น เป็นคำคืนที่ยาวนานสำหรับฉัน... ...ตะเกียงผู้ถูกทอดทิ้งไว้ข้างทาง ก้อเค้าไม่สนใจแม้แต่น้อย กลับกัน เธอนักเดินทางที่กำลังหลงระเริง กับแสงจากพระจันทร์ ที่ส่องแสงนวลกระจ่าง มันสวยงาม มันชวนฝัน นักเดินทางผู้นั้นจึงเดินทางไปเรื่อยๆ เพียงลำพัง แค่สัมภาระ ไร้ตะเกียงดวงเก่า! เมื่อความมืดมิดแห่งค่ำคืนได้ผ่านพ้นไป แสงจันทร์ที่เคยกระจ่างยามค่ำคืนก้อเลือนหาย ดวงตะวันได้โผล่ขึ้นมารับอรุณบอกกับทุกคนที่อยู่ใต้ผืนฟ้าว่านี่คือ เช้าวันใหม่ .............. สายลมหนาว --ผ่านพัดมาเยือนอีกครา ผ่านพัด---เป็นลมหนาวที่เย็นยะเยือก ตะเกียงดวงเก่าที่ถูกทอดทิ้ง บัดนี้ นักเดินทางอีกคนได้ผ่านมาพบจึงเก็บไว้เป็นสมบัติตน ตะเกียงจึงกลับกลายเป็น ของมีค่าอีกครั้ง มันได้ทำหน้าที่เช่นเดิม คือ ให้แสงสว่างและ ความอบอุ่นไปพร้อมๆ กัน เมื่อตะวันลับฟ้าไปแล้วลำแสงสุดท้ายของวันเป็นสีส้มเป็นแสงสว่างสุดท้ายของวันนี้ ค่ำคืนได้ย่างกรายเข้ามา สายลมหนาวก้อเริ่มพัดแรงขึ้นๆ ดวงจันทร์ที่เคยทอแสงกระจ่างกลับถูกหมอกเมฆบดบังจนสิ้น! ราวกับจะกลั่นแกล้งนักเดินทาง คนเก่าที่เคยเป็นเจ้าของตะเกียง เค้าผู้นั้นไม่มีแม้แต่แสงไฟที่จะใช้ส่องทางและเช่นกัน เค้าไม่มีแม้กระทั่งความอบอุ่น นักเดินทางหนาวสั่นจะเดินต่อก็กลัว หลงทาง เค้าจึงย้อนกลับไปเอาตะเกียงดวงเก่าที่ได้ทิ้งไว้เมื่อคืนก่อน ... ลมหนาวได้ผ่านพัดมา ราวกับจะทรมานนักเดินทางผู้นั้น จนกระทั่งมาถึงจุดที่เขา ได้ทิ้งตะเกียงไว้ บัดนี้ตะเกียงดวงเก่าได้ สาปสูญไปแล้ว เค้านึกเสียดายจับใจ แม้จะเรียกร้องเพียงใดก้อมิได้กลับคืน จึงทำได้แต่เพียงนอนหนาว รอให้เมฆหมอกที่บดบังดวงจันทร์นั้นได้ผ่านเลยไป เวลาได้ผ่าน........ เมฆหมอกได้เลือนหายไปแล้ว แสงจันทร์ได้กลับมาสดใสอีกครา ทำให้นักเดินทาง ผู้เหน็บหนาวอุ่นใจขึ้น แต่ดวงจันทร์ก้ออยู่ไกลเกินไป....... ไกลเกินที่จะทำให้นักเดินทางผู้เหน็บหนาวได้รับความ อบอุ่น------------เคยมีคนกล่าวเอาไว้ว่า "เรามักจะไม่รู้ว่าสิ่งที่เราครอบครองนั้นดีเพียงไรมีคุณค่ากับเราเพียงใด เราจะรู้ก็ต่อเมื่อเราได้สูญเสียสิ่งนั้นไปแล้ว" เพราะฉะนั้นฉันจึงอยากให้ผู้ที่ใฝ่สูงทั้งหลายจงหันกลับมามองคนใกล้ตัว การชะเง้อมันเมื่อยกว่าการก้ม จริงไหม?   Create Date : 21 สิงหาคม 2549     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:37:30 น. Counter : 883 Pageviews.   12 comment Share Tweet