ไม่รู้ว่าฝันไปหรือมีใครเรียก

เมื่อคืนก่อนนอนเราเผลอพูดขึ้นมา อยากฝันเห็นเนื้อคู่ ถ้ามีจริงก็ขอให้เจอในความฝัน
แต่ตอนนั้นที่พูดก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่คิดว่าจะต้องฝันหรอกมันคงมีแต่ในนิยายเท่านั้น
จนกระทั่งนอนไปสักพัก ภาพของความฝันก็ปรากฏ
ในฝันเลยเริ่มจากการที่เราได้เจอกับแฟนเก่าที่เราเพิ่งเลิกไป
เขาขับรถพาเราไปเที่ยวในสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นมหาวิทยาลัยในภาคอิสาน
เราจำชื่อได้ แต่ว่าสถานที่ในนั้นกับชื่อมหาวิทยาลัยแห่งนั้นไม่เหมือนกัน
เราว่าสถานที่นั้นสวยมา เป็นรูปทรงคล้ายยุโรป เขาพาเราไปส่งไว้ที่คณะหนึ่ง
เป็นคณะที่เราเรียนอยู่ด้วย แต่ไม่ใช่มหาลัยของเรา
เราไปจ่ายเงินค่าละครเวที ย้ำว่าเป็นค่าละครเวที
แต่ละครเวทีเรื่องอะไรเราก็จำไม่ได้
ลักษณะคล้ายๆกับตัว ล เหมือนจะเป็นคำว่าลำดวล
แต่เราก็ไม่ได้สนใจ จากนั้นก็มี นศ สองคนผิวขาวๆเดินเข้ามาพบอาจารย์
เราก็เลยขอตัวออกไป เราไม่เจอแฟนเก่าเรา เลยอาศัยช่วงที่รอ
เดินดูตัวตึก ตึกเป็นตึกทรงยุโรปโบราณ
มีบันไดโค้ง เราจำได้ เรายังบอกกับตัวเองเลยว่า
เราจะเอาบันไดนี้แหละไปเขียนในนิยาย แล้วก็น่ามาถ่ายรูปคู่แต่งงาน
แบบย้อนยุค เพราะตึกที่นี่สวยมาก
หลังจากนั้นแฟนเก่าเราก็ขับมอเตอร์ไซด์มารับเรา
เขาพาเราขับวนไปมา ตลอดสองข้างทางสวยมาก
มหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นตึกโบราณสวยเหลือเกิน
แต่แล้วอยู่ดีๆแฟนเก่าเราก็หยุดรถแล้วบอกให้เราลงจากรถไป เขาส่งเราได้แค่นี้
เราก็อารมณ์แบบว่า เสียใจนิดหน่อยที่เขาทิ้งเรา
แล้วเขาก็ขับรถออกไปโดยไม่รอให้เราเรียกกลับมา
เราเลยตัดสินใจหันหลังเดินออกไปจากที่ตรงนั้น
ตรงหน้าเราเป็นสะพานข้ามไปศาลาปราสาทหินกลางน้ำ
เราก็เลยเดินไปตามสะพานนั้น สักพักก่อนจะถึง
ก็มีผู้ชายคนนึงมาเรียกชื่อเรา เขาเป็นผู้ชายที่ไหล่กกว้างมากๆ
สูงกว่าเรา ผมยาว ลักษณะเหมือนศิลปิน หรือนักดนตรี
เขาเรียกชื่อเราอยู่หลายรอบ เราก็หันไป แล้วถามว่า
"คุณรู้จักที่ฉันได้ยังไงคะ" เรามองไม่เห็นหน้าเขา แต่รู้สึกว่าเขายิ้มให้ แล้วตอบเราออกมา
"ก็เห็นพี่หนุ่ยพูดถึงบ่อยๆ เลยอยากรู้ว่าใช่หรือเปล่า" (แฟนเก่าเราชื่อหนุ่ย)
ทีนี้เราก็ทำหน้าแหยๆเค้าเลยถามเราว่า
"หลงทางเหรอ" เราพยักหน้าตอบเขาไป เขาก็หัวเราะ (เราได้ยินเสียงนะ)
"เดินตรงไปแหละเดี๋ยวก็เจอทางออก"
"อ๋อ...ขอบคุณค่ะ" แต่เรายังไม่ทันได้ถามชื่อหรือว่าอะไรนะเขาก็บอกเราอีก
"เดี๋ยวผมขอตัวไปทำงานก่อนนะ เดินไปแล้วเดี๋ยวเหมี่ยวก็เจอเอง"
ทีนี้เขาก็เดินเข้าไปในห้องปราสาทหินกลางน้ำนั้นอะ
ในห้องนั้นเป็นห้องที่มีแต่งานปั้น งานศิลปะ ผู้ชายคนนี้กำลังปั้นรูปปั้นบางอย่างทิ้งไว้
ผลงานในห้องนั้นเป็นของเขา เราพยายามเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยิน
เหมือนกับว่ามีกระจกกั้นไว้ เราเลยทำได้แค่มอง
แต่เรารู้สึกว่าเค้ามีรังสีอบอุ่นกับเรามากๆ
เสียดายที่เราไม่เห็นหน้าเค้า ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ
ตอนนั้นเราเรียกเค้าจนถอดใจเค้าก็ไม่ได้ยิน เลยตัดสินใจทำตามที่เขาบอก
คือ "เดินตรงไปแล้วก็จะเจอทางออก"
เราก็เลยเดินตรงไปเรื่อยๆ จนพ้นเขตของปราสาทหินกลางน้ำ
เราก็เจอทางออก ตรงนั้นมียามมีคนเฝ้า
แล้วก็เจอแม่เราอยู่ แม่เรายืนรออยู่ แล้วถามว่าจะไปหรือยัง
เราก็ลังเลใจเพราะยังจะเจอคนๆนั้นกับแฟนเก่าเราอีก
เราแอบหวังอะว่าเค้าจะวิ่งตามมา
แต่ด้วยความเร่งรีบและจำนวนคนเยอะมากๆ
เราเลยต้องตอบตกลงแม่ไป แม่เลยซื้อตัวรถตู้ให้
สุดท้ายก็ไม่ได้ไป เพราะแม่มีปัญหาเรื่องอะไรสักอย่างกับคนขับรถเนี่ยแหละ
จากนั้นเราก็เลยตื่นขึ้นมา

เราไม่รู้ว่านี่มันคือสิ่งที่เราคิดไปเองหรือเป็นลางบอกเหตุอะไรบางอย่าง
แต่รู้ว่าเราอยากฝันเห็นผู้ชายคนนั้นอีก แค่เห็นเค้าเราก็มีความสุขแล้ว
จริงๆนะ