คืนขวัญหาย
คืน ขวัญหาย
ขนหัวลุก
ใบหนาด
"เฟิน" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกในโรงแรม
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชอบฟังเรื่องผี มันสนุกดีค่ะ แต่ฉันไม่เคยเชื่อเลย แน่ละ! เมื่อไม่เชื่อก็ย่อมไม่กลัวเป็นเรื่องธรรมดา นอกจากไม่กลัวแล้วยังชอบแกล้งคนอื่นอีกแน่ะ!
เหยื่อของฉันน่ะรึคะ ก็เพื่อนๆ ที่กลัวผีขึ้นสมองนั่นไง ฉันเห็นความขี้กลัวของพวกเขาเป็นเรื่องน่าขำ จนวันหนึ่งกรรมก็สนองฉันเข้าเต็มๆ
ทุกๆ ปีราวต้นเดือนเมษายนเราจะมีนัดกัน เราในที่นี้ก็คือเพื่อนๆ ที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน ซึ่งความรักความผูกพันไม่เคยจางหาย แม้ว่าเราได้แยกย้ายไปเรียนในมหาวิทยาลัยต่างๆ มาจนถึงปีสามแล้วก็ตาม ต่างคนต่างก็มีเพื่อนใหม่ แต่ไม่เคยลืมเพื่อนเก่า
และแม้อายุจะใกล้ยี่สิบเข้าไปทุกที ทว่าเมื่อรวมพวกกันทีไร เราก็ยังซนเหมือนตอนอายุสิบกว่าขวบกันเมื่อนั้น!
พอถึงเดือนเมษายน เราจะโทร.ถึงกันและนัดแนะอย่างสนุกสนาน หาที่เที่ยว บางทีก็ไปเมืองเหนือ หรือที่บ่อยที่สุดก็ทะเลละค่ะ ไม่หัวหินก็พัทยา...เรารวมสมัครพรรคพวกได้ตั้งสิบกว่าคน ไปกันเป็นฝูง แชร์กันจ่ายค่าโรงแรมและอาหาร สนุกกันอย่างเต็มที่สามวันสองคืน
แปลกอยู่อย่างหนึ่งที่ไปเที่ยวกันทีไร เราก็มักมีเรื่องผีเป็นของแถมกลับมาทุกครั้ง อย่างปีโน้น นุ่นกับแจงไปโดนผีหลอกที่เชียงใหม่ ก้องกับทีโดนหลอกบนรถไฟ... ปีที่แล้วก็เอาอีก กุ้งกับอึ่งนอนห้องเดียวกันที่โรงแรมเก่าๆ แถวหัวหิน โดนผีมาจ๊ะเอ๋ซะ ร้องไห้จ้า...เราโทษกันว่าเป็นเพราะเราหาทางประหยัดค่าใช้จ่ายมากเกินไป โรงแรมดีๆ ก็ไม่ไปอยู่ ดันเลือกจองห้องถูกๆ ก็ต้องเจอแบบนี้ละ!
ปีนี้เราเลือกโรงแรมติดทะเลอย่างหรูเลยละค่ะ ดูใหม่สดทันสมัย ทำให้ทุกคนสบายใจว่าไม่มีเรื่องผีๆ มาให้สยองขวัญแน่ๆ
ห้องที่เราพักอยู่ที่ชั้น 8 กับชั้น 12 ที่แยกชั้นก็เพราะเราจองตั้ง 4 ห้องนี่คะ อยู่กันห้องละ 3 คนสบายๆ ฉันเลือกชั้น 8 ห้องที่ตรงข้ามกับลิฟต์ นอนกับนุ่นและแจงที่เคยโดนเจ้าที่มาทักทายที่เชียงใหม่นั่นละค่ะ
คืนแรกไม่มีอะไร แต่ฉันจับได้ว่าเพื่อนที่น่ารักทั้งสองมีทีท่าว่ากลัวผีกันน่าดู อย่ากระนั้นเลย ต้องแกล้งสักหน่อย ชีวิตจะได้มีรสชาติไม่จืดชืด อย่างน้อยก็มีเรื่องฮาๆ ไปเล่าให้ลูกหลานมันฟัง
คืนที่สองเราไปเที่ยวกันดึกเชียวละ กว่าจะมานอนก็ตีสองกว่าแล้ว เราผลัดกันอาบน้ำ โดยฉัน (ผู้ไม่กลัวผี) ยอมอาบเป็นคนสุดท้าย กว่าจะเสร็จเรียบร้อย นุ่นกับแจงก็ใกล้หลับเต็มทน ห้องเงียบและเย็นฉ่ำ เราดับไฟทุกดวงเหลือไว้แต่ในห้องน้ำ
ฉันไม่ง่วงเท่าไหร่ก็เลยมานั่งหวีผมมืดๆ ที่โต๊ะเครื่องแป้งตรงปลายเตียง ผมฉันยาวเกือบถึงเอวและฉันก็เพิ่งสระผม ไม่อยากนอนทั้งหัวเปียกๆ เดี๋ยวจะเป็นหวัด
ขณะที่สางผมฉันก็ปิ๊งไอเดีย เลยย่องไปเอาเล็บเกาที่แข้งของแจงเบาๆ แล้วรีบมานั่งสางผมต่อ แจงงัวเงียผงกหัวขึ้นมองแล้วก็ร้องวี้ด...สมใจฉันเลยค่ะ! ความที่เจ้าหล่อนยังง่วงๆ งงๆ ก็เลยเห็นว่าเป็นผีนั่งสางผม โอ๊ย! ฉันขำแทบตาย แจงกันนุ่นไม่โกรธหรอก แค่เอาหมอนปาใส่ฉันแล้วก็นอนต่อ
สองคนนี่นอนรวมกันที่เตียงหนึ่ง ส่วนฉันนอนอีกเตียงที่ติดกับฝาผนัง
ฉันนอนหันหน้าเข้าฝา ห่มผ้าแค่อกแล้วก็หลับตาพลางสงสัยว่าทำไมเราไม่ง่วง หรือเป็นเพราะอุตริสระผมก่อนนอน...ขณะที่คิดอยู่เพลินๆ ก็รู้สึกมีนิ้วมือใครบางคนมาสางผมให้เบาๆ ฮื้อ! รำคาญน่า นึกว่าหลับแล้วซะอีก นี่น่ะไม่ไอ้แจงก็ยัยนุ่น...คงมาแก้แค้นละซิ ฮึ!
ฉันหันขวับไปกะจะจับแขนให้หนีไม่รอด ฉันคว้าแขนนั้นได้ค่ะ ฉันแข็งทื่อเหมือนจับขาเก้าอี้ และฉันก็เห็นผู้ที่มาสางผมฉันเล่น...เธอเป็นผู้หญิงค่ะ ผมยาวปรกหน้ารุ่ยร่าย ที่แน่ๆ เธอไม่ใช่แจงและไม่ใช่นุ่น แต่เป็นใครไม่รู้
ในความมืดสลัว ฉันเห็นใบหน้านั้นเกือบชัด...มันเป็นผีตายซากชัดๆ หน้าซูบตอบ ผิวแห้งติดกระดูก ตายุบเข้าไปในโพรงที่เป็นเบ้าตา ปากอ้า หัวเราะแบบไม่มีเสียง
ฉันกรี๊ดซะลั่นห้อง ทั้งมือทั้งเท้าเหวี่ยงเปะปะ วินาทีต่อมาไฟหัวเตียงสว่างพึ่บ มีคนร่วมกรี๊ดอีกสองคน...แจงกับนุ่นไม่เห็นอะไรหรอก มันกรี๊ดเพราะตกใจเสียงฉัน
เป็นอันว่าปีนี้ฉันเองโดนผีหลอก กลายเป็นตำนานให้เล่าขานไปชั่วลูกหลาน และนี่คือการถูกผีหลอกครั้งแรกในชีวิต...หวังว่าคงจะเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ!
//www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPREUwTURRMU13PT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBeE1DMHdOQzB4TkE9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
