ผีพยาบาท
ผี พยาบาท
ขนหัวลุก
ใบหนาด
"กันติชา" เล่าเรื่องขนหัวลุกเมื่อสาวใช้ไปกำจัดมารหัวขน
สีคำ เป็นคนต่างชาติมาเป็นสาวใช้ของดิฉัน ได้พาไป ทำบัตรแรงงานต่างด้าวเรียบร้อยแล้ว เธอสวยน่ารักและรูปร่างดีจึงมีเพื่อนฝูงมากมาย มีผู้ชายมาจีบเยอะ ส่วนมากเป็นคนชาติเดียวกับเธอที่ทำงานอยู่แถวชานเมือง
ทุกเดือนสีคำ จะขอมีวันหยุดเดือนละ 2 วัน ดิฉันเตือนให้ระวังนะ ถึงจะมีบัตรแต่ไปเที่ยวข้ามเขตไม่ได้ แต่เธอดื้ออยากไปหาเพื่อน ส่วนใหญ่จะขอไปเย็นวันศุกร์ กลับค่ำวันอาทิตย์...เหตุการณ์เป็นเช่นนั้นตลอด จนกระทั่งสีคำตั้งครรภ์
เฮ้อ...เธอกำลังจะมีลูกกับสามีของเพื่อนเธอ เอง!
ตอนที่สีคำมาบอกดิฉันเธอท้องได้ห้าเดือนแล้ว แต่ท้องสาวมันดูไม่ออก...สีคำยังนุ่งยีนส์ใส่เสื้อยืด พุงยื่นนิดๆ แทบไม่ผิดปกติ...เธอปรึกษาว่าอยากเอาลูกออกค่ะ!
ดิฉันใจหายวูบ เพราะเห็นว่ามันคือฆาตกรรมชัดๆ ถ้าไม่อยากตั้งท้องก็ต้องหาวิธีป้องกันไว้ คุมกำเนิดไม่ยากหรอก กินยาก็ได้ ง่ายที่สุด ถ้าไม่ลืมก็รับรองได้เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ว่าจะไม่มีเด็กในท้อง ไม่มีน้องในพุงเด็ดขาด
พูดถึง เรื่องทำแท้ง ดิฉันบอกสีคำว่า ถ้าคิดจะทำจริงๆ ก็ควรทำตั้งแต่ก่อนสามเดือนโน่น มาถึงตอนนี้สายเสียแล้ว เด็กมีอวัยวะครบถ้วนแต่ตัวนิดเดียว ถ้าไปฆ่าเขาก็น่าสงสารมาก บาปสุดขีดด้วย!
สีคำทำหน้าเฉยๆ ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่...แต่หันไปปรึกษา "น้าต้อย" แทน
ต้อย คือแม่ครัวบ้านดิฉันนี่ละค่ะ อายุตั้งสามสิบกว่าแล้ว แต่คิดเหมือนเด็กๆ
คือ เธอไม่ยอมคุมกำเนิด แต่งงานมาหลายปีแล้ว มีลูกคนหนึ่งอายุเกือบสิบขวบ เธอบอกไม่อยากมีอีกเพราะเลี้ยงไม่ไหว แต่ต้อยก็ตั้งครรภ์เกือบทุกปีเลยค่ะ...ท้องทีก็ไปทำแท้งที เท่าที่รู้นี่ 4 ครั้งแล้วนะคะ...เมื่อเห็นสีคำคุยกับต้อย ดิฉันก็พอเดาออกว่าเธอกำลังคิดทำอะไร แต่ใจก็ยังไม่เชื่อว่าจะทำได้เพราะอายุครรภ์มากแล้ว
หนึ่งเดือนผ่าน ไป สีคำตัดสินใจไม่ถูก แต่ดิฉันโล่งอกว่าเด็กคนนี้ต้องคลอดออกมาดูโลกแน่ๆ และให้คำปรึกษา ว่า ถ้าไม่เลี้ยงอาจจะยกให้ใครไปก็ได้...
วันหนึ่ง เป็นวันที่สีคำตั้งท้องได้เกือบครบเจ็ดเดือน เธอบ่นปวดท้อง ต้อยก็อาสาว่าจะพาไปหาหมอ...ดิฉันไม่เคยคิด เลยว่าจะถูกสองคนนี่เล่นละครตบตาดื้อๆ
ปรากฏว่าสีคำกำจัดลูกของเธอจน ได้ จะด้วยวิธีใดก็สุดรู้ ต้อยพาเธอไปที่ไหนสักแห่ง จ่ายเงินไม่กี่พันแล้วทำให้มันคลอดออกมา...ดิฉันไม่อยากนึกถึงภาพสยดสยอง ของเด็กที่เป็นทารกครบถ้วนบริบูรณ์ ถูกสังหารในครรภ์แม่ แล้วนำร่างไร้ชีวิตออกมาทิ้งเหมือนซากสัตว์!
สีคำทำอะไรไม่ได้ไปสาม วัน แล้วเธอก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ดูสดใสสบายใจอย่างยิ่ง...แต่เป็นความสุขระยะสั้นๆ ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์จากนั้น สีคำและต้อยก็ถูกผีทารกหลอกหลอนจนแทบเป็นบ้าไปทั้งคู่
ต้อยซึ่งทำงาน แบบเช้าไปเย็นกลับ จะรู้สึกว่าเห็นเด็กทารกวิ่งแว่บๆ อยู่รอบตัวเธอเกือบตลอดเวลา ทีแรกนึกว่าแมวหรือหนู แต่ต้อยเห็นว่าเป็นเด็กจริงๆ และคนในซอยก็ทักบ่อยมาก ว่ามีเด็กขี่คอต้อยไปไหนมาไหนด้วย
ส่วนสีคำ มันเริ่มจากเสียงร้องเหมือนลูกแมวดังอยู่ในห้องเธอทุกคืน!
จากนั้น เต้านมเธอก็เจ็บคัดแบบแม่ลูกอ่อน เธอเริ่มถูกผีอำและเห็นเป็นทารกปีนขึ้นมากินนม แต่เมื่อรู้สึกตัวจะพบว่ามีเลือดสดๆ พุ่งออกมาแทนน้ำนมขาวๆ เสื้อของ สีคำเกือบทุกตัวมีคราบเลือดเปรอะไปหมด เธอเจ็บปวดมากมาย ในห้องก็มีแต่กลิ่นซากเน่าและคาวเลือด...
สุขภาพสีคำทรุดโทรมลงอย่าง น่ากลัว! แม้จะร่วมมือกับต้อยทำบุญก็แล้ว ทำสังฆทานก็แล้ว แต่ผีทารกไม่ยอมเลิกรา มันเล่นงานจนต้อยไม่สบาย ต้องเข้าโรงพยา บาล...กลายเป็นคนอ่อนแอไม่มีเรี่ยวมีแรง ต้องลาออกจากงานที่บ้านดิฉันไปเลย
ต้อย ฝันร้ายเป็นประจำว่ามีทารกกลุ่มหนึ่ง แย่งกันกอด รัดฟัดเหวี่ยงให้เธอเป็นแม่ให้ได้! ส่วนสีคำก็ลาออกเหมือน กัน เธอไม่สบายด้วยโรคประหลาดที่หมอไม่ทราบสาเหตุ น้ำนมเธอเป็นเลือด แล้วยังปวดท้องทุรนทุรายเหมือนมีใครมาฉีกไส้...
ดิฉันสังหรณ์ใจ ว่าผีทารกยังติดตามไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ต้อยและสีคำไม่มีวันเลิกรา จนกว่าจะทวงหนี้ชีวิตได้สำเร็จสาสมใจ!
//www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPREV3TURZMU13PT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBeE1DMHdOaTB4TUE9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
