วันอาทิตย์ที่ผ่านมามา บ้านอิชั้นงานเข้าค่ะ
กล่าวคือ ที่บ้านเกิดอยากจะจัดงานทำบุญเลี้ยงพระ.....
และประจวบเหมาะว่าตรงกับวันเกิดอาม่าพอดี
จึงได้ฤกษ์ดี จัดงานทั้งทำบุญบ้านและฉลองวันเกิดอาม่าไปด้วย
อย่างนี้เค้าเรียกยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวใช่มั้ยค่ะ คริคริ




นี่แหล่ะค่ะ อาม่านางเอกของเราในวันนี้
(ห้ามถามว่าคนซ้ายหรือคนขวานะ)



อาม่าเป็นสาวแต้จิ๋วโดยกำเนิด
ล่องเรือสำเภามาจากซัวเถามาที่เมืองไทยตั้งแต่ละอ่อน
แล้วก้อมาเจออาเหลียง เอ๊ย! อากงที่เมืองไทยนี่เอง
ปลูกต้นรักกันมานานหลายสิบปี จนมีลูก 11 คน หลาน 24 คน
อยู่กันแบบมีความสุข ลูกหลานพร้อมหน้าพร้อมตา
จนอากงได้จากพวกเรา ไปเฝ้าจิ๋นซีฮ่องเต้เมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว
อาม่าจึงต้องอยู่ต่อไป....โดยมีลูกหลานคอยให้กำลังใจ
แต่ก็ไม่เหงาหรอกค่ะ เพราะลูกหลานชอบพาไปเที่ยว
เดี๋ยวก็ขึ้นเหนือ ล่องใต้ ไปเมืองจีน
อย่าได้พูดเรื่องเที่ยวเชียว ชีสามารถมากกกก
แต่ก็เป็นความสุขของแก ทำให้แกแฮ็ปปี้มาจนตลอด.....


มาวันนี้ อาม่าสิริอายุรวมได้ 76 ปีแล้วสุขภาพแข็งแรงดี
มีเบาหวานนิด ความดันหน่อย ตามประสาคนสูงอายุ
แต่ก็ถือว่ายังสดชื่นอยู่......และพร้อมที่จะตะลอนๆไปเที่ยวได้ทุกที่






มาดูบรรยากาศบ้านเราในวันนี้จ้า






วันนี้คุณนายแม่เป็นแม่งานหญ่ายยยยย ดูแลงานจร้า




ญาติๆอิชั้นขำกร๊ากกับฉากสีชมพูนี้มากๆเลยค่ะ
แซวป๊ากะแม่ใหญ่ว่าจะแต่งงานรอบสองหรือปล่าวเนี่ย
ป๊าบอกแต่งรอบสองน่ะไม่เอาหรอก
แต่ถ้าแต่งกะคนที่สองนะไม่แน่...... 

(ถึงขั้นนี้ยังคิดว่าจะได้เปลี่ยนอีกเหรอค่ะ คุณพ่อขา)




บรรยากาศก่อนเริ่มงานค่ะ




สักพักพระก็เริ่มมาแล้ว
เราก็นั่งฟังพระสวดกันเถอะ



หลังจากนั้นก็เป็นนาทีเซอร์ไพส์ค่ะ
ลูกๆเอาของขวัญมาให้อาม่า...เป็นกำไลกับแหวน
โปรดสังเกตใบหน้าอาม่า.........เป็นปลื้มมาก
แกคาดไม่ถึงว่าลูกๆจะมีของขวัญมาให้แกแบบนี้ค่ะ



ต่อไปเป็นการรดน้ำอาม่าค่ะ เรามาขอพรจากอาม่ากันเถอะ....




เก้าอี้นี้แหล่ะคะที่เราจะให้อาม่านั่ง....สวยมั้ยค่ะ










บรรยากาศการรดน้ำ อันนี้เป็นธรรมเนียมไทยเนอะ
จะบอกว่าบ้านอิชั้นไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อนเลย แต่มีคนแนะนำให้ทำ
ทำแล้วก็รู้สึกดีนะคะ อาม่าก็ปลื้มมากๆ
อังเคิ่ลเจมส์ยังบอกเลยว่า ประเพณีนี้ดีจัง เค้าไม่เคยทำมาก่อน
ฝาหรั่งเป็นงงค่ะ อิอิ



จากนั้นขอชักภาพเป็นที่ระลึกหน่อยค่ะ











เสร็จแล้วก็เริ่มหิวแล้วหล่ะ โต๊ะจีนออกมาเล้ยยย....



โซ้ยกันเลยค่า



คุณนายแม่ก็วุ่นวายกับการต้อนรับแขก



ส่วนอิชั้นก็ช่วยคุณแม่ได้เยอะมากด้วยการวิ่งถ่ายรูปกะของขวัญ คริคริ


งานทำบุญบ้านกะฉลองวันเกิดให้อาม่าก็ผ่านไปด้วยดี
บรรดาลูกๆหลานๆก็ม่วนซื่นกันไปถ้วนหน้า
เพราะได้แสดงกตัญญูกตเวทิตากับอาม่า
ถ้าการมีเด็กในบ้านเหมือนมีดอกไม้ประดับในบ้าน
การมีผู้ใหญ่ก็เหมือนกับการมีต้นไม้ใหญ่ที่คอยให้ความร่มรื่นกับบ้าน

ต้นไม้ใหญ่ต้นนี้อาจรอวันร่วงโรยจากกาลเวลา....
แต่ในวันนี้พวกเราก็เปรียบเสมือนได้ให้ปุ๋ยทางใจชั้นดีแก่อาม่า
ให้อาม่ามีความสุขและอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้เราไปนานๆ

อยากบอกว่า หนูรักอาม่านะค้า



จบแล้วจร้า