อาทิตย์ที่ผ่านมาพี่ศักดิ์ได้ทำให้อิชั้นเจ็บปวดรวดร้าวแสนสาหัสมาก.....
ปล่าวคะ....ผู้ชายคนนี้มิได้ทุบตีอิชั้นแต่ประการใด
ชีวิตยังมิได้เป็นโอชินขนาดนั้น
แต่เพราะคุณพี่พาอิชั้นไปทานต้มยำปลาสุดแซ่บซาบซ่านแสบทรวง
ในที่อิชั้น "ปากเป็นแผล" ตังหาก


มื้อเย็นวันดังกล่าว เราได้ไปแฮงค์เอาท์
(พูดเล่นค่ะ จริงๆแค่หาข้าวเย็นกินกัน)
พี่ศักดิ์ก็ได้พาที่ร้านนี้ "ครัวน้ำทะเล"
โดยโฆษณา (ชวนเชื่อ) อีกแล้วว่าก้ามปูใบ้อร่อยมากมาย
อิชั้นก็นึก "เป็นไงวะ....ก้ามปูใบ้"
แล้วปูตัวอื่นๆ หยั่ง ปูม้า ปูเสฉวน ปูแสม ปูก้ามกราม
(เฮ้ย อันสุดท้ายมันไม่ใช่ปูแล้ว)
มันพูดได้เหรอ....แล้วมันพูดว่ายังไง
สงสัยๆๆๆๆ มีใครสงสัยอย่างหนูมั้ยฮะเนี่ย อิอิอิ





บรรยากาศภายในร้านคร่า
ร้านจะอยู่ติดกับชายทะเล แต่มันไม่ใช่ทะเลแบบบางแสนนะ
พูดไงดีอ่ะ แบบว่าเป็นทะเลแบบป่าชายเลนค่ะ วิวประมาณนั้น
ซึ่งสิ่งที่มาพร้อมกับป่าชายเลนก็คือ ยุงค่ะ กัดเจ็บเลยทีเดียวเชียว
นั่งได้สักพัก คุณลุงเจ้าของร้านก็เอายากันยุงเป็นขดมาให้
ขอบคุณหลายคร่า อิชั้นนั่งสบายขึ้นเยอะเลย




พี่ศักดิ์สำรวจเมนูค่ะ
อย่างที่จั่วหัวไปว่า เราจะมากินก้ามปูใบ้กัน
แต่ไอ้ครั้นกินอย่างเดียวก็จะบังเกิดอาการเขินกัน
ว่าอีพวกนี้ ขับรถมาถึงนี่ เพื่อกินเจ้าสิ่งนี้อย่างเดียวจริงๆ (เหรอ)
เลยสั่งต้มยำปลาคุดอีกหนึ่งรายการค่ะ แก้เขิน....

จริงๆตอนแรกเราอยากสั่งเป็นอย่างอื่นมากกว่านะ
เพราะปากกะลังเจ็บ ไม่อยากกินของเผ็ดๆเลย
แต่เห็นพี่ศักดิ์อยากทาน เลยมิอยากขัดศรัทธา....ต้มยำก็ต้มยำ





สำรวจร้าน

และแล้วท่านผู้ชมคร่ะ
อิชั้นก็เกิดอาการประสาทหลอน หรือเดจาวูขึ้นมาทันควัน
เอ...ร้านแบบเนี้ย มันคุ้นตาจริงๆ
ข้าพเจ้าเคยมาที่นี่หรือปล่าวๆๆๆๆๆหว่า
นั่งเฉยๆต่อบ่ ได้ ต่อมสงสัยทำงานหนักมาก
สุดท้ายต้องกดโทรศัพท์ไปหาป๊า

"ป๊า ร้านที่เราเคยไปกินแถวริมป่าชายเลน มีชื่อร้านครัวน้ำทะเลป่าว"

ป๊าตอบกลับว่า "ใช่ร้านที่ทางเข้าไปเหมือนบ้านคนหรือเปล่า"

เรารีบตอบ "ใช่ๆๆๆ"

ป๊าก็บอกกลับว่า "ก็ร้านนี้ไงที่หนูชอบมากินตอนเรียนชลหญิง อะไรแค่นี้ก็จำไม่ได้"


โห....ความจำอิชั้น
ผ่านไปแค่สิบกว่าปีเอง ที่ที่เคยชอบมากกลับจำไม่ได้
แค่รู้สึกคุ้นๆเท่านั่น
อายุผ่านไปพร้อมกับความทรงจำจริงๆ ฮึฮึ


V
V
V
V


อย่าไปสนใจเรื่องวงเรื่องวัยเลย (เพราะมันแสลงใจ)
มาสนใจอาหารของเราดีกว่า
เพราะก้ามปูใบ้มาแว้วววววว นะซิ



ก้ามปูใบ้ แบ๊ะๆๆ




ซูมกัน...ให้เห็นก้ามชัดๆ




รับประทานกับน้ำจิ้มสุดแซ่บถ้วยนี้

........................................................
...............................................
........................................
................................
.....................
........
...


รสชาติก้ามปูใบ้....เราเฉยๆอ่ะ
เพราะความที่ก้ามมันเล็ก เนื้อมันจึงน้อยไปหน่อย
มิค่อยซาบซ่า ถึงใจอย่างเวลากินปูม้าก้ามโตๆอ่ะ
สรุปว่าเฉยๆกะจานนี้ .....เอาคะแนนไปครึ่งเดียวพอ

แต่ว่าปากเริ่มจะมีอาการแสบนิดนุงแล้วเนื่องจากเนื้อปูค่อนข้างจืด
จึงต้องจิ้มแบบจ้วงลงไปในถ้วยเลยทีเดียว
เอาละวุ้ย....เริ่มแล้วตรู





แต่หากก้ามปูใบ้ เราให้เพียง 50 จาก 100
ต้มยำปลาคุดชามนี้กลับได้คะแนนจากเราไป 110 จาก 100 เลยทีเดียว
เพราะมันอร่อยมากกกกกกกกกกกกก
เนื้อปลาสด หวาน แถมบริเวณหนังมันและอร่อยมากๆๆๆ
ชิ้นก็โต๊โต ได้ใจจริงๆ
ส่วนน้ำต้มยำหรือก็แซ่บทรวง เผ็ดร้อนถึงใจ....แหง่มๆ

แต่ที่มันไม่ปราณีคือ ปากของอิชั้น
ที่มีแผลอยู่แล้ว แต่ก็ยังซ่าส์ จ้วงเอาๆใหญ่
ผลก็คือ ความเจ็บและแสบแสนสาหัสสุดจะบรรยายทุกครั้งที่ซดน้ำต้มยำเข้าปาก
แต่ถึงทรมานก็หยุดม่ายด้ายยยยยย
(ซาดิสท์รึปล่าววะชั้น รู้ว่าเผ็ดยังกินอยู่ได้)
ช่วยด้วย....อิช้านบ้าไปแล้ววววว




อุปกรณ์ช่วยชีวิตอิชั้นคร่า
จำได้ว่าวันนั้นซัดน้ำไปเป็นลิตรๆ 555


*********************************


มื้อนี้ชำระค่าเสียหายอยู่ที่ 200 กว่าบาท
ก้ามปูใบ้ (ที่ไม่ค่อยประทับใจ) จานละ 120
ส่วนต้มยำปลาคุดซาดิสท์ อยู่ที่ 100 บาท
ถือว่าราคาพอรับได้นะ
แต่ตัวอิชั้นติดใจปลาคุดมากมาย
กะว่าว่างๆเมื่อไหร่เป็นต้องมากินที่ร้านนี้อีกแน่....
(เฉพาะปลานะ ส่วนก้ามปูขอบาย)
แต่วันนี้ขอลาไปรักษาแผลในปากก่อน....ฮือๆ


ลาล่ะคะ