ฉันยังทำงานอยู่โรงพยาบาลเล็กๆต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง ก่อนจะย้ายมาที่นี่ฉันอยู๋โรงพยาบาลจังหวัดแยกย้ายมาจากโรงเรียนแพทย์และเพื่อนสนิท มาตัวคนเดียว มาในที่ที่ไม่รู้จัก การทำงานในช่วงหนึ่งปีแรกของชีวิตราชการนั้นไม่ง่ายเลย เราเจอกับสิ่งใหม่ สังคมใหม่ คนใหม่ คนแปลก คนเห็นแก่ตัว คนเพลียๆ คนมีน้ำใจ คนไม่ปกติ และคนดีๆ เรียกได้ว่า เจอบุคคลมากชนิดที่สุดเท่าที่เคยเจอมาทั้งชีวิต สิ่งสำคัญที่ช่วยให้ฉันผ่านมันมาได้ คือ เพื่อนใหม่
ฉันมีโอกาสพบเพื่อนใหม่คนหนึ่ง ความจริงแล้วเราเรียนจบที่เดียวกัน เคยเห็นหน้ากันมาก่อนแต่เราไม่เคยคุยกันเลยตลอดระยะเวลาทีผ่านมา พอไม่เหลือใคร เพื่อนในคณะที่ไม่เคยคุยก็ยังเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าเพื่อนจากมหาลัยอื่นในการทำความรู้จัก โชคดีที่ฉันคิดแบบนี้
เพื่อนใหม่ ชื่อว่า กอป เป็นผู้หญิงมาจากภาคใต้ มาเรียนกรุงเทพฯตั้งแต่ ม.ปลาย ผิวคล้ำ ผมหยักศก แต่งหน้าจัดและใจร้อนมาก เธอมีข้อเสียมากมาย แต่ก็มีข้อดีมากมายเช่นกัน ฉันเลือกทีมองข้ามข้อเสียเหล่านั้น เรานิสัยคล้ายกัน(ต่างกันนิดหน่อยเรื่องใจร้อน) จึงสนิทสนมกันในเวลาอันรวดเร็ว ช่วยกันทำงาน(ด้วยใจที่มีไมตรี) มีปัญหาปรึกษากันตลอด จนจบปี1 ย้ายออกมาโรงพยาบาลอำเภอตอนปี 2 โชคร้ายที่เราอยู่คนละโรงพยาบาลกัน
ด้วยโชคร้ายของกอป ช่วงที่อยู่โรงพยาบาลอำเภอจึงเจอเรืองแย่ๆมามาก มากจนคิดลาออกหลายครั้ง เราคุยกัน/ไปมาหาสู่กันตลอดทั้งปี เรารู้จักกันมาขึน สุดท้ายกอปก็ได้ไปเรียนต่อปีนี้
ถึงเวลาต้องจากลาอีกแล้ว คิดแล้วเศร้ามาก ฉันคงบ่นเรืองของเราให้ฟังเหมือนเมือก่อนไม่ได้อีกแล้ว ฉันต้องเริ่มชีวิตใหม่กับสิ่งที่เป็นอยู่ อนาคตของฉันจะเริ่มปีนี้ ฉันต้องโตขึ้นอีก ฉันคิดถึงแกเหลือเกิน เรายังต้องสู้ต่อ ก็ได้แต่หวัง ขอให้ได้ร่วมงานกันอีก...สวัสดี ปี3
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Grenger_eye Health Blog