การให้อภัยที่ยิ่งใหญ่





          เด็กหนุ่มอายุพึ่งจะ 14 ปี ได้ก่อเหตุสะเทือนขวัญ เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลหยิกสกปรกและยุ่งเหยิง อีกทั้งด้วยใบหน้าที่ซูบผอมเหมือนเด็กขี้โรค ได้ก่อเหตุที่ไม่มีใครคาดคิด เขาได้ลั่นไกสังหารเด็กอีกคนหนึ่งเข้าที่กลางทรวงอก จนล้มลงต่อหน้า


          หลังสิ้นเสียงปืน ด้วยมือที่สั่นเทา เขารู้สึกมึนงง หูของเขายังคงอื้ออึง ด้วยเสียงปืนที่พึ่งลั่นออกไปและเสียงเพื่อนที่ร้องตะโกนเชียรอยู่รอบข้าง


สองมือที่ยังสั่นที่ยังประคองปืนอยู่ เขาก้มหน้ามองเด็กชายอีกคนหนึ่งที่ล้มลงนอนจมกองเลือด


          หัวใจเขาเต้นระรัวด้วยความเจ็บปวด รู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้


          นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฆ่าคน


          หลังจากเหตุการณ์นี้ เขาหนีหัวซุกหัวซุน มีชีวิตอยู่กับความหวาดผวายิ่งกว่าทุกครั้งที่เคยเป็นมา ชีวิตการเป็นเด็กข้างถนนของเขาที่ต้องอยู่อย่างหิวโหยและหวาดกลัวเทียบไม่ได้เลยกับเหตุการณ์ครั้งนี้ การฆ่าเด็กคนนั้นเพียงเพื่อให้เพื่อนๆ ในแก๊งยอมรับ แต่กลับสร้างผลร้ายแรงนัก ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กับชีวิตเขา และชีวิตของเขาจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกตลอดไป


          ในที่สุดเขาถูกตำรวจจับได้


          เขาถูกนำตัวขึ้นศาลดำเนินคดี


          ในศาล เมื่อเด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง เขาได้เห็นแววตาของความเจ็บปวด แววตาที่เหมือนมีน้ำตาเอ่อคลอ แต่กลับเป็นแววตาที่จ้องมองมาด้วยความเคียดแค้นอัดแน่น แววตาที่จ้องมองมาที่เขา แววตาของคนเป็นแม่ แม่ของเด็กชายคนที่เขาฆ่า


          เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากหลบตาและก้มหน้านิ่ง


          แม่ของเด็กชายผู้เสียชีวิต เดินตรงเข้ามาหาเขา เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองแม่ของเด็กคนนั้น แต่ด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบเธอพูดออกมา "ฉันจะฆ่าเธอ"


          ในที่สุดเขาถูกตัดสินจำคุก


          ในคุก ความที่เป็นเด็กข้างถนน เขาไม่มีพ่อแม่ เขาไม่มีญาติ เขาไม่มีเพื่อน ไม่มีใครที่ไหนอีก


          แม่ของเด็กคนนั้น เป็นคนเดียวที่มาเยี่ยมเขา ตลอดเวลาจนกระทั่งพ้นโทษ


          เพราะความที่เคยมีคดีติดตัว เมื่อแม่ของเด็กคนนั้นได้รู้ว่าเขาไม่สามารถหางานทำได้เลย แม่ของเด็กคนนั้นจึงหางานให้เขาทำ


          เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีบ้าน ไม่มีที่จะไป แม่ของเด็กคนนั้นจึงให้เขาได้เข้ามาอยู่อาศัยในบ้านด้วย


          เขาได้ไปทำงาน ได้กลับมานอนในบ้าน ได้มีข้าวให้กิน ได้มีที่พักอาศัย


          วันเวลาผ่านไป ชีวิตของเขาได้ดำเนินอยู่บนวิถีใหม่


          เย็นวันหนึ่งแม่ของเด็กคนนั้นเรียกเขาเข้ามาในห้อง เธอและเขานั่งอยู่บนโซฟา เธอเอ่ยขึ้นว่า "เธอจำได้ไหม ตอนอยู่ในศาล ฉันบอกเธอว่า ฉันจะฆ่าเธอ"


          "จำได้ครับ"


          แม่ของเด็กคนนั้นมองหน้าเขาและพูดต่อว่า "ฉันไม่ต้องการเห็นคนที่ฆ่าลูกฉันมีชีวิตอยู่ ฉันไปเยี่ยมเธอในคุก หางานให้เธอทำ ให้เธอได้มีบ้านอยู่อาศัยที่ปลอดภัย"


          เด็กหนุ่มมองหน้าแม่ของเด็กคนนั้น ผู้หญิงที่ช่วยเหลือเขาให้เริ่มต้นชีวิตใหม่ทุกอย่าง เขาไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร ทำไมเธอถึงเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะเธอต้องการฆ่าเขาในวันนี้อย่างงั้นหรือ?


          แม่ของเด็กคนนั้นมองลอยออกไป เหมือนพูดกับสายลม "ตอนนี้เจ้าเด็กวัยรุ่นคนนั้นได้ตายไปแล้ว"


          เธอสูดหายใจลึกและหันกลับมา เด็กหนุ่มมองเห็นน้ำตาที่เอ่อคลอของผู้หญิงตรงหน้า


          เขารู้สึกผิด เจ็บปวด และรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้


          "ตอนนี้เธอคือคนใหม่แล้ว" เธอพูดต่อไป


          "ฉันคิดว่าถ้าเธออยากอยู่ที่นี่กับฉัน บางทีฉันอยากรับเธอเป็นลูก เธอจะเป็นลูกให้ฉันได้ไหม"


          เด็กหนุ่มยกมือขึ้นปาดน้ำตา เขาโผเข้ากอดเธอ ทั้งเธอและเขาร้องไห้


          เด็กข้างถนนที่ไม่เคยมีพ่อแม่ ไม่เคยมีบ้าน ไม่เคยมีสิ่งใด


          วันนี้เขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว


          จากการให้อภัยที่ยิ่งใหญ่


          จากผู้หญิงคนนี้ คนที่เป็นแม่คนหนึ่ง



          (จากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในอเมริกา)




Create Date : 28 กันยายน 2558
Last Update : 28 กันยายน 2558 13:42:14 น.
Counter : 920 Pageviews.

0 comments

อาณาจักรสีเขียว
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]



ขอบพระคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมคะ

แล้วแวะเข้ามาเยี่ยมชมที่บล็อก ลิงค์นี้กันนะ
http://dhammaway.wordpress.com
แนะนำมากๆ
All Blog
  •  Bloggang.com