• Garden
• Living room*
• Family room
• Dining room
• Kitchen
• Bath room
• Rest room
• Bed room*
• Office space
• Studio

LONG LIVE THE KING LONG LIVE THE KING           60 ปีแล้ว...           60 ปีของการทำงาน ที่ทรงตรากตรำพระวรกายอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย เป็นการทำงาน 24 ชั่วโมงต่อวัน ... 7 วันต่อสัปดาห์ ... ทุกวันอย่างไม่มีวันหยุดตลอด 60 ปีที่ผ่านมา... เป็นสิ่งที่พระองค์เลือกที่จะปฎิบัติเพื่อประชาชนของพระองค์ โดยหวังเพียงให้ประชาชนทุกคนอยู่มีความสุข... พอมีพอกินอย่างพอเพียง...           ในหลายๆ โครงการ แค่เพียงมีรับสั่ง... ผลของโครงการก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ความเอาพระทัยใส่ในเรื่องต่างๆ ของพระองค์ท่าน เป็นเหมือนดั่งสิ่งที่เพิ่มประสิทธิภาพในการทำงานของคนที่ทำงานนั้นๆ ทุกคน ที่ยินดี...เต็มใจทำ...อย่างไม่มีข้อสงสัย           สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องยืนยันที่ดีถึงความจงรักภักดีของประชาชน ที่เกิดขึ้นจากพระจริยวัตรที่งดงามและสม่ำเสมอของพระองค์ท่าน และเป็นสิ่งที่ขับให้เห็นถึงพระบุญญาธิการ พระบารมีของพระองค์ที่หามีผู้ใดในพื้นปฐพีนี้...เสมอเหมือน           วันนี้...           วินาทีนี้...           ช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ของประเทศไทย ที่เราทุกคนจะแสดงให้โลกได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของพระองค์ท่านได้เริ่มขึ้นแล้ว หากใครที่ได้ไปร่วมงานเฉลิมฉลองที่เริ่มขึ้นตั้งแต่วันที่ 9 มิถุนายน หรือได้ชมการถ่ายทอดสดคงอดที่จะปลาบปลื้มใจไม่ได้ ... ลานพระบรมรูปทรงม้าคลาคล้ำไปด้วยผู้คนที่มารอชมพระบารมี ซึ่งได้เปลี่ยนพื้นที่โดยรอบให้กลายเป็นสีเหลืองด้วยคลื่นมหาชนหลายแสนคน ที่ค่อยๆ ทยอยกันมาตั้งแต่ช่วงเย็นของวันที่ 8 ...           อะไรที่ทำให้พวกเราลืมความเหน็ดเหนื่อย... ลืมความร้อน... ลืมความไม่สบายต่างๆ คนต่างชาติหลายๆ คนอาจจะไม่เข้าใจ ...และไม่มีวันเข้าใจ มีเพียงสิ่งที่จะอธิบายได้สั้นๆ ก็คือ บุญบารมี...บุญญาธิการนั้น หาได้มาพร้อมกับตำแหน่งไม่ แต่เกิดได้ด้วยการกระทำ...           ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ... ในวันที่คิดหางานที่ตัวเองอยากทำจริงๆ คำตอบสุดท้ายที่ได้คืออยากทำงานแบบ คุณปราโมทย์ ไม้กลัด... อดีตอธิบดีกรมชลประทาน ซึ่งในสมัยหนึ่ง...ที่เรายังเป็นเด็กๆ เราจะเห็นคนๆ นี้ อยู่ในหลังภาพของในหลวงอย่างสม่ำเสมอ ... เราเกิดมาช้าเกินไป... ... การทำงาน... หลายคนคงคิดว่า ผลตอบแทนจะต้องคุ้มค่า... คุ้มค่ากับสิ่งที่เราแลกไป หลายคนคงคิดว่า การลงแรงไปกับกิจการที่บ้าน หรือ กิจการของตัวเอง...นั้น คุ้มค่ากว่าการเป็นลูกจ้างคนอื่น แต่ผมมั่นใจว่าข้าราชการในบ้านเรา 2-3 ล้านคน จะต้องทำงานด้วยความภาคภูมิใจแน่ๆ แม้ว่าเงินเดือนจะไม่มากไม่มายอะไร แต่...ถึงเราจะไม่ได้รับใช้ใกล้ชิด หรือรับราชการ แต่เราก็สามารถทำเพื่อในหลวงได้ ด้วยการเป็นคนดี... ที่ทำอะไรโดยคิดถึงตัวเองให้น้อยๆๆ... ให้น้อยลง... ให้น้อยกว่า...คิดถึงส่วนรวม คิดถึงคนอื่น ถึงตอนนั้น ในหลวงคงจะเหนื่อยน้อยลง และประเทศของเราคงจะดีขึ้นเรื่อยๆ ... ღ รักในหลวง... ต้องเลิกเห็นแก่ตัว ... ช่วงเที่ยงวันที่เก้า... ลานพระบรมรูปทรงม้าถูกย้อมไป ด้วยสีเหลือง ช่วงค่ำ... ดวงดาวบนฟ้าได้ลงมา อยู่ทั่วพื้นที่สนามหลวง ทุกค่ำคืนของงานเฉลิมฉลอง จะมีดอกไม้ไฟหลายหมื่นนัดถูกจุดขึ้นประดับบนท้องฟ้า คนนับหมื่นนับแสนไปรวมตามงานนิทรรศการตามสถานที่ต่างๆ ... พระราชา พระราชาธิบดี และตัวแทนของเหล่าประมุขจากทั่วโลก เริ่มทยอยเสร็จพระราชดำเนินมายังประเทศไทย นี่คงเป็นการรวมตัวของผู้ที่ มีบุญญาธิการ บุญบารมี จากทั่วโลก เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ ที่มาร่วมอวยชัย ถวายพระพร และเป็นสัขขีพยานในความยิ่งใหญ่ของในหลวงของเรา เป็นช่วงเวลาแห่งความประทับใจ เป็นช่วงเวลามหาปิต ิของปวงชนชาวไทยอย่างแท้จริง ... ღ รักในหลวง... ต้องคิดดี ทำดี ... เรา ღ ในหลวง  9 มิ.ย. 2549 เวลา 14:53 น.   Create Date : 20 สิงหาคม 2549     Last Update : 20 สิงหาคม 2549 14:18:18 น. Counter : 409 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Strain วี้วี้วี้วี้...แกร่กกกๆ โหลลๆ เทสส ... เทสส หนึ่งง สองง สามม ... เอ่ออ... หวัดดีคับ เริ่มยังไงดี คือว่าวันนี้เจ้าของผมไม่สบายคร้าบ... เห็นบ่นๆ ปวดหัวตั้งแต่เมื่อคืน ป่านนี้ยังไม่ตื่นเลยเนี่ย ไอ้ผมก็ไม่รู้ว่าเค้าไม่สบายได้ยังไง ทั้งๆ ที่ก็ไปมาด้วยกันแท้ๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ไว้เล่าฟังดีกว่าว่าไปไหนมาบ้าง เมื่อวานเจ้าของผมยกผมออกไปตากแดดแต่เช้า แอบได้ยินว่าจะไปคุยเรื่องงานกัน ผมหละดีใจสุดๆ เลย นานๆ ได้ออกจากบ้านที ตากแดดรอไปก็ทนด้ายคร้าบ... จนเพื่อนเจ้าของผมมารับที่บ้านตอนบ่ายๆ แล้วเราก็นั่งรถกันไป ขอบอกว่ารถคันนี้สงสัยใกล้จะพังแล้วหละ ผมว่านะ สั่นตลอด เสียงเงี้ยก็ ดั๊งงง ดัง... ท่อไอเสียเอาแต่ครางฮึมๆ อ้ายผมก็นั่งไปลุ้นไป... อยู่ในรถนานพอสมควร อ้ายผมก็ไม่เห็นอะไรเท่าไหร่หรอก แรกๆ มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นแต่ท้องฟ้า เมฆขาวๆ จนพักนึงเริ่มเห็น ตึกที่ค่อยๆ เพิ่มความสูงขึ้นเรื่อยๆ มาคอยบดบังวิวผม เซ็งนะเนี่ย นานๆจะได้ออกจากตู้ที่ - -" ผมเลยบีบตัวเอง เพื่อให้เจ้าของขยับบ้าง เผื่อว่าจะยกขาขึ้นบ้าง เป็นผลคร้าบบบบ... :D ได้เห็นสนามกีฬารูปชามด้วย แม้ว่าจะแปบเดียวก็ยังดี คิดถึงคร้าบ เคยมาครั้งนึง คนเยอะมากเลย มาดูบอลกันวันนั้น แม้ว่าผมจะต้องนั่งดูข้างถุงขยะ ที่ใส่เปลือกไข่ปิ้งกะเปลือกถั่วต้มก็เถอะ วันนั้นหวิดเลอะซอสด้วย เหอๆ รอดไป โชคช่วยจริงๆ เกือบเสียโฉม แล้วผมก็ต้องนั่งดูตึกกันต่อไป หลังๆ ชักเพลิน จนรถจอดถึงได้ออกไปดูว่าไปที่ไหนกัน ... ไม่รู้จักอ่ะ - -" มาที่ไหนกันเนี่ย ลานจอดรถเล็กๆ ลงปุ๊บก็เดินกันดุ่มๆ ไปที่ร้านค้าเล็กๆ แล้วก็หาที่นั่งคุยกัน ขอบอกว่าร้อนมาก เหงื่อเจ้าของผมเริ่มซึมออกมา ไม่ชอบเลยแฉะๆ ชื้นๆ - -" ไม่ไปหาที่มีลมเย็นๆ คุยกันวะ แอบได้ยินอีกแล้ว (แฮ่ะๆ ชอบแอบฟัง) เห็นคุยกันเรื่องทำโน้นทำนี่ขาย ทำส่งร้าน... เปิดร้านเอง... โห... มีตังค์กันเหรอวะ แต่ผมก็รู้ว่าเจ้าของก็คงคิดแหละ เห็นทำหน้าเคร่งเครียดกัน แถมเหยียบผมซะแรง ผมพยายามจะไม่สนใจเพราะอยู่ในระหว่างปฎิบัติหน้าที่ เลยหาอะไรดูแทน โอว์... ร้านแถวนี้ คนขายหน้าตาดีแฮะ เหอๆ เสียดายคนซื้อไม่เยอะ จนผมเห็นสาวสวยคนนึง ขาวโคตรเลย พอดีผมก็ได้ยินเค้าคุยกันว่า "เฮ้ย เพื่อนเราสมัยโรงเรียนนี่หว่า" "เออ กูก็ว่างั้น" "มึงทักดิ" "ฮือ เค้าจำไม่ได้หร๊อก" "..." เงียบ... แม่งป๊อดกันอิบอ๊ายเลย - -" ป๊อดตลอด... อย่าเอาแต่ดู แบบผมดิเว้ย มาแลกกันดีมั้ยเนี่ย เซ็งว่ะ หลังจากนั้นก็คุยกันอีกนาน ด้วยความเซ็งผมก็งีบซะเลย เฮ้อ... ไม่ไปไหนกันต่อว้า มานั่งกันทำมาย ไม่มีไรดูเลย แล้วผมก็สะดุ้งตื่นด้วยเสียงปุบ ที่ตกลงข้างๆ ขี้นกอ่ะ - -" หวิดเสียโฉมอีกแล้วกู ได้ข่าวว่าเจ้าของโดนขี้นกตกใส่มือด้วย เหอๆ สมน้ำหนัก อยากป๊อดเอง เอ... เหมือนจะไม่เกี่ยวกัน - -a เริ่มเย็นแล้วเว้ย เดี๋ยวก็คงกลับกัน แล้วก็เป็นอย่างที่คิด จะไปไหนกันต่อน้า อยากรู้จัง ตื่นเต้นๆ ขอให้มีสาวๆ เหอะนะ น้าๆ ไปสยามกันเว้ย เยสๆ เยส... ขอบอกว่าตื่นตาตื่นใจมาก สาวเพียบ แฮ่ะๆ :D~ เพลินตาแท้ๆ ยิ่งมองจากวิวนี้ด้วย อย่าให้แซ่ด :D~~ ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ค่อยชอบมาที่คนเยอะๆ แบบนี้วะ อาหารตาออกจะเยอะแยะ เฮ้ย...นี่มันทางไปโรงหนังนี่หว่า ไม่เอา ไม่ดู จาดูหญิง T-T ไม่อยากไปอยู่ในที่มืดๆ อ่ะ เหมือนอยู่ในตู้เลย ฮือๆ เซ็งๆๆ หัวเราะอะไรกันวะ เซ็งเว้ย... หงุดหงิด... กว่าจะออกมา สาวๆ หายหมด อืม... กัดซะดีมั้ยเนี่ย เซ็งว่ะ... ตอนนี้เองผมพึ่งรู้สึกว่าเจ้าของผมเครียดอ่ะ เหงื่อออก ไม่รู้เครียดอะไรของเค้า เรื่องที่คุยตอนบ่ายแน่ๆ (รึว่าเห็นคนเดินกันมาเป็นคู่ๆ??) เฮ้ย... อย่าเครียดเด่ อย่าเครียดๆ เคยเห็นตอนทำรายงานแล้วสงสารว่ะ น้า... ผมไม่บ่นไรแล้ว อย่าคิดมากน้า... เฮ้อ... แล้วก็กลับถึงบ้าน ระหว่างทางไม่มีอะไรตื่นเต้น เห็นดาวบ้างนิดหน่อย แต่จางเหลือเกิน เฮ้... อย่าคิดมากน้า เดี๋ยวจานอนไม่หลับอีก ... แอบเห็นว่านอนไม่หลับ เฮ้อ... แล้วนั่นไปเปิดคอมทำไมวะ ไม่สบายนะเฟ้ย... ในนั้นมียาแก้ปวดหัวเหรอ นอนสิเว้ยจะได้หาย ทำไมเป็นคนแบบนี้วะ - -" *********************************************************** ฮ้าว... ลืมเปิดคอมทิ้งไว้อีกแล้วกู ไม่ไหวๆ เมื่อวานปวดหัวสุดๆ ทำไมคีร์บอร์ดเลอะๆ ว่ะ?? แล้วรองเท้าทำไมมาวางอยู่ตรงนี้ - -a ?? พึ่งเห็นว่าด้านหน้ามันเปิดนิดๆ นี่หว่า สงสัยต้องหากาวมาติดแล้ว ดีนะที่ตื่นมาแล้วหายปวดหัว - -" วันนี้ก็ไม่มีไรทำอีกแล้ว เข้าเนต อัพไดของเมื่อวานดีกว่า (แน่ใจว่าไม่มีอะไรทำ มีแต่ไม่ทำรึเปล่า?) เมื่อวานเครียดสุดๆ ไปคุยเรื่องงานมา พูดกันแต่ด้านดีซะส่วนใหญ่ อย่างว่านะ เฮ้อ... จะทำได้เหรอวะ เงินก็ไม่ค่อยมี - -" เฮ้อ... ตั้งใจกันว่าจะไม่กู้ด้วย เงินตัวเองล้วนๆ เฮ้อ... คุยเสร็จเพื่อนมันก็ลากไปสยาม ไปดูคนเล็กหมัดเทวดา - Kung Fu Hustle (ยังไม่ได้ดูข้ามนะครับ ข้ามไป...หลังที่ว่าง) ไปดูหนังเมื่อวานก็แค่พอโอเค ได้แค่หัวเราะในลำคอ จะได้หัวเราะดังๆ แค่ครั้งหรือสองครั้ง แต่ก็ตามสไตล์ของโจซิงฉืออ่ะนะ มุขเยอะ กัดโน้นกัดนี่ ดูไปยิ้มไป ดูไปๆเหมือนการ์ตูนเลยเฮ้ย... อืมนะ ค่าดูร้อยนึงก็พอทนวะ ให้คะแนนที่ระดับไม่เสียดายตังค์คับ (อ่านต่อได้และ) แต่ไม่ชอบนั่งแถวหลังเลยอ่ะ ไม่คุ้น... เพราะมันเป็นแถวที่ควรหลีกเลี่ยง สำหรับคนที่มาดูหนังคนเดียว แถมวันนี้มีคู่นึงพาลูกมาด้วยกำลังซนเลย หนงหนังไม่ดูคับ วิ่งไปวิ่งมา รองเท้ามีแสงแว๊บๆอีก หงุดหงิดนิดหน่อย ถ้าเป็นแต่ก่อนคงเซ็งมาก ก็ทำใจอ่ะนะ กูมาดูหนัง กูมาสนุก กูมาหัวเราะ กูไม่สนใจๆ กูไม่เห็น...กูไม่ได้ยิน กูจาดูหนัง เมื่อไหร่คนประเภทนี้จะหมดไปซะทีว้า ... ปวดหัวตลอดทางกลับบ้าน อยากให้แม่นวดหัวให้จัง ดึกแล้วอดเลย นวดเองก็ไม่หาย T-T กลับมาบ้านหายาไม่เจออีก - -" ปวดหัวมาก นอนไม่หลับ ต้องพยายามไม่คิดอะไร กว่าจะหลับได้กี่โมงก็ไม่รู้... zzz ตื่นมาก็เงียบๆ ต้องเฝ้าบ้านคนเดียวไปอีกหลายวัน เพราะทุกคนไปงานทำบุญ 100 วันงานศพคุณตา ไปสำรวจหาของกิน เยอะมาก...ซื้อไรมากันก็ไม่รู้ - -" คงไม่ต้องออกไปหาไรข้างนอกแล้ว เก็บของในตู้ ล้างตู้เย็นให้หมด นั่นยังไม่อึ้งเท่ากับ...โจ๊กครับ โจ๊กธรรมดาๆ นี่แหละ แต่ที่น่าตกใจคือ โจ๊กหม้อใหญ่มาก ขนาดกินซัก 10 คนอิ่ม - -" จะทำไงให้มันหมดวะเนี่ย เอ่อ...คือว่า... ทำแล้วทำไมไม่กินกันครับ? คงได้เลิกกินโจ๊กไปนานเลยงานนี้ - -" good1uck 11 ก.พ. 2548 เวลา 08:10 น.   Create Date : 24 สิงหาคม 2548     Last Update : 24 สิงหาคม 2548 4:19:02 น. Counter : 242 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• h-h
• Webmaster - BlogGang

• Bangkok Post
• Dailynews
• Manager
• Matichon
• Nation Multimedia
• Siamrath
• Siamsport
• Thaipost
• Thairath
• Thannews
• BrandAge
• Marketeer
• Positioning
• Thailand Opportunities
• Thammasat Economic Journal
• hotels.pattayajunction.com - โรงแรมพัทยา
• hotels.chiangmaijunction.com - โรงแรมเชียงใหม่
• hotels.phuketjunction.com - โรงแรมภูเก็ต
• BlogGang.com