วันที่ 3

หลังจากเที่ยวชมปราสาทตาพรหมแล้ว คิดว่าจะได้เวลารับประทานอาหาร แต่ไกด์บอกว่ายังไม่ถึงเวลาให้ไปเที่ยวปราสาทบายนก่อน เลยต้องเก็บความหิวไว้ก่อน

 

  ปราสาทบายน


 
บันไดทอดนำทางจากซุ้มประตูชั้นล่างขึ้นสู่ตัวปราสาทชั้นที่ 2 และ 3 จุดสนใจอยู่ที่ยิ้มบายน   ปราสาทบายน


มีเรื่องล่าเกี่ยวกับตัวเลขให้ฟัง คือ ในสมัยนั้น เลข 9 คงเป็นเลขนำโชค เพราะการสร้างยอดปราสาท 54 ยอด เมื่อนำเลข 5 และ 4 มาบวกกันก็จะได้เลข 9 และ 54 ยอดปราสาทเมื่อคูณด้วย 4 พระพักตร์ จะมีพระพักตร์ทั้งสิ้น 216 พระพักตร์ เมื่อนำเลข 2+1+6 = 9 อีกเหมือนกัน   รอยยิ้มบายน


รูปสลักพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร หรือยิ้มบายนที่แต่ละใบหน้าต่างก็มียิ้มที่แตกต่างกันออกไป   รอยยิ้มบายน


ยิ้มบายนที่แต่ละใบหน้าต่างก็มียิ้มที่แตกต่างกันออกไป   นางอัปสรา


ภาพนูนต่ำ นางอัปสราร่ายรำ   นางอัปสรา

  นางอัปสรา


เราชอบใบหน้านางอัปสรานี้นะ แบบว่ายิ้มสวย
 
หลังจากเที่ยวชมจนหิวได้ที่ ก็รับประทานอาหาร ณ. ภัตตาคารจีน รู้สึกกระหายน้ำมากอยากดื่ม pepsi จึงสั่ง pepsi มาดื่ม ราคากระป๋องละ 60 บาท แพงมากๆ แต่ทำอย่างไรได้อยากเองนี่นา จากนั้นก็เดินทางต่อเพื่อให้ทันนครวัด บ่าย 2 โมง   นครวัด 1 ใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคปัจจุบัน มหาปราสาทนครวัด หรือในสมัยโบราณถูกเรียกว่า เมืองพิษณุโลก เป็นปราสาทที่สร้างโดย พระเจ้าสุริยวรมันที่ 2 เพื่อถวายแด่พระวิษณุ และสันนิษฐานว่าเป็นที่ฝังพระบรมศพหรือพระบรมอัฐิของพระองค์เองด้วย เป็นปราสาทเดียวในประเทศกัมพูชาที่หันด้านหน้าไปยังทิศตะวันตก (ปราสาทอื่นๆจะหันหน้าไปทางทิศตะวันออก) มีความยาวโดยรอบถึง 1,500 เมตร และกว้าง 1,300 เมตร มีเนื้อที่ภายในทั้งหมดกว่า 2,600 ไร่ ภายในประกอบไปด้วยรูปแกะสลักเรื่องราวต่างๆมากมาย อาทิเช่น เรื่องราวการรบของตระกูลกษัตริย์สองพี่น้อง คือ ปาณฑพ และ เการพ ในมหากาพย์เรื่องมหาภารตะยุทธ, รูปกระบวนทัพของพระเจ้าสุริยวรมันที่ 2 , รูป นรก – สวรรค์, รูปการกวนเกษียรสมุทรของเหล่าเทวดาและอสูรเพื่อให้ได้น้ำอมฤต และรูปแกะสลักอื่นอีกมากมาย   นครวัด


ล้อมรอบด้วยคูน้ำขนาดกว้าง 190 เมตรโอบล้อมเป็นรูปสี่เหลี่ยมกว้าง 1,300 เมตร ยาว1,500 เมตร ปราสาทมีปรางค์ขนาดใหญ่ 5 ยอด ยอดปรางค์ประธานที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางมีความสูงถึง 65 เมตร หรือสูงราวตึก 20 ชั้น เมื่อมองคูน้ำ จะเห็นเงาสะท้อนปรางค์ 5 ยอด  
นครวัด


มีการบูรณะนครวัด ดังนั้นจีงเห็นผ้าใบสีเขียว ซึ่งบดบังความสวยงามพอสมควร   นครวัด


เดินทางขึ้นนครวัด   นครวัด


พระอวโลกิเตศวร ก่อนเข้าชมนครวัดก็แวะนมัสการซะหน่อย   นครวัด


ระเบียงคดชั้นนอก   นครวัด


ภาพสลักของ พระเจ้าสุริยวรมันที่ 2 ผู้สร้างมหาปราสาทนครวัดแห่งนี้
นครวัด


ภาพสลักรามเกียรติรูปพระราม   นครวัด


ภาพสลักเรียงรายรอบกำแพงนครวัด   นางอัปสรา


นางอัปสรากับทรงผมแปลกๆ ซี่งมีมากถึง 2000 รูป   นางอัปสรา


นางอัปสรากับรอยยิ้ม   นครวัด


ภาพนครวัด ขณะที่ทุกคนเดินทางกลับ ถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็คุ้ม   จากนั้นพวกเราก็เดินทางต่อไปเขาพนมบาเค็ง นั่งรถไปจากนครวัดไม่ถึง 10 นาที   เขาพนมบาแค็ง ที่สุดท้ายสำหรับ trip นี้ ใช้เวลาเดินขึ้นเขาประมาณ 15-20 นาทีตามแต่สังขารอำนวย ก็มาถึงฐานปราสาทพนมบาแค็ง จากนั้นต้องขึ้นบันไดไปอีก 5 ชั้น เพื่อที่จะถึงจุดชมพระอาทิตย์ตกดิน สามารถมองเห็น บารายเก็บน้ำและ นครวัด มีนักท่องเที่ยวรวมทั้งชาวเขมรจำนวนมากเดินขึ้นเขาเพื่อมาดูพระอาทิตย์ตกดิน แต่ว่าเมฆบังพระอาทิตย์มากเหลือเกิน ทำให้บางส่วนรีบเกลับลงมา เราเองก็ถอดใจเหมือนกัน แต่ก่อนจะกลับเมฆก็พัดออกจากดวงอาทิตย์ ทำให้ได้เห็นพระอาทิตย์ตกดินในที่สุด   เขาพนมบาเค็ง


ภาพพระอาทิตย์ตกที่เขาพนมบาเค็ง   เขาพนมบาเค็ง


แสงสุดท้ายของปี 2007 จบลงอย่างงดงาม
 
กลับโรงแรมร่วมงาน GALA Dinner กับโรงแรมรอบสระน้ำ

พวกเราลงจากเขาด้วยความทุลักทุเล เพราะเวลาขึ้นเขาก็ยากแล้ว ลงจากเขายากมากกว่าเพราะมันชันมาก ต้องค่อยๆลง   ส่งท้ายปีเก่าและขอต้อนรับปีใหม่ที่กำลังจะมา