BlogGang.com : : corollardo - Glamourous Fighter Fiction บทที่ 6 คู่แข่งมากหลาย

Group Blog

All Blogs

Glamourous Fighter Fiction บทที่ 6 คู่แข่งมากหลาย

Jay กระโดดโลดเต้นกลับมาถึงห้องฝึกซ้อม เห็น Ray กำลังเป็นคู่ซ้อมให้ Vurtisa อยู่
Vurtisa ร้องทักว่า
“อะไรจะอารมณ์ดีปานนั้น ?”
Jay ถามกลับว่า
“ช่างฉันเถอะ เรื่องฝึกเป็นยังไงบ้าง ?”
Vurtisa สลายรอยยิ้มลงแทนคำตอบ Jay จึงพูดว่า
“ช่างเหอะ นายพักผ่อนซะก่อน”
Vurtisa ทำท่าจะไม่ยอม แต่พอ Jay ตัดบทว่า “นี่เป็นคำสั่ง” เขาก็ยอมนั่งลงแต่โดยดี
พอทั้งหมดนั่งลงพักผ่อนแล้ว Vurtisa ก็ถามขึ้นทันที
“แล้วตกลงเมื่อกี๊พี่ชายยิ้มย่องเรื่องอะไร ?”
Jay อมยิ้มแต่ไม่ยอมตอบ เพียงแต่บอกว่า
“บอกแล้วไง อย่ายุ่งเรื่องฉัน”
แต่ปรากฏว่า Vurtisa กลับมีสีหน้าฉลาดขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ เขายิ้มยิงฟันอย่างทะเล้นแล้วเดาเอาว่า
“เมื่อกี๊ไปควงกับพี่สาวคนนั้นมาใช่มั้ยล่า ?”
Jay แกล้งทำไก๋ “นายพูดเรื่องอะไร ?”
Vurtisa ยิ่งฉีกยิ้มมากขึ้นกว่าเดิม เขาซักไซ้ลึกลงไปอีก “ฮั่นแน่ ! บอกมาซะดีๆ ไปถึงขั้นไหนแล้ว... ?” ตอนท้ายลากเสียงยาวพิลึก
Jay เบรกเอาไว้ได้สำเร็จ เมื่อเขาพูดว่า
“พอแล้วๆ ฉันว่าจะคอมเมนต์เรื่องการฝึกของนายหน่อย จะฟังมั้ย ?”
Vurtisa พยักหน้าหงึกๆ เปลี่ยนเป็นตั้งใจขึ้นทันที Jay ค่อยอธิบายว่า
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันแค่รู้สึกว่า นายต่อยแต่ละหมัดน่ะ ออกจะเกร็งเกินไปหน่อย ต่อยธรรมดาๆ ก็พอ เราต้องการให้นายมีสมาธิเท่านั้น... ไม่ใช่ให้เกร็ง ตั้งสมาธิอยู่ที่หมัดก็พอ อย่าไปเกร็งมาก”
พวกเขาจึงหยุดพักครู่หนึ่ง Vurtisa ค่อยลุกขึ้นมาซ้อมต่อ คราวนี้เขาทำใจให้เย็นลงแล้วตั้งสมาธิไว้ที่หมัด
ในขณะที่ Ray เองก็ตั้งสมาธิเตรียมพร้อมตั้งรับเต็มที่
Vurtisa ที่ก้มหน้าเพ่งสมาธิอยู่กับมือของตัวเอง ค่อยๆ เบือนสายตาขึ้นมาที่การ์ดของ Ray แล้วพุ่งตรงเข้าไปต่อยเต็มแรง
เสี้ยววินาทีที่หมัดกำลังจะถึงตัว Ray นั้น คนทั้งสามต่างก็รู้สึกถึงพลังมหาศาลที่กดดันลงมา และเมื่อหมัดพุ่งถึงตัว Ray แล้ว เจ้าของการ์ดก็ปลิวตามแรงอย่างหยุดไม่อยู่ ร่างของเขาพุ่งเข้ากระแทกผนังห้องอย่างแรงจนกระอักเลือดออกมาก่อนจะหมดสติไป
ส่วน Vurtisa นั้นตกใจมาก เขาร้องเรียก Ray ออกมาและเตรียมจะวิ่งเข้าหา แต่...
...
“ฟื้นแล้วเหรอ ?”
เป็นเสียงของ Jay ถามขึ้นเมื่อเห็น Vurtisa ขยับตัว
Vurtisa ยังงงๆ
“ที่นี่... ?”
Jay ตอบว่า “นายอยู่ที่ห้องพยาบาล หมดสติไปซัก 6 ชั่วโมงได้ละมั้ง”
Vurtisa ค่อยๆ ตั้งสติ แล้วจึงนึกถึง Ray ขึ้นมา จึงร้องถามว่า
“พี่ Ray... ?”
Jay ตอบว่า
“Ray ปลอดภัยดี เพียงแต่นายหนักมือไปหน่อย เขายังไม่ฟื้น”
Vurtisa ยังคงรู้สึกสับสน Jay จึงปล่อยให้เขาตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง
เกิดความเงียบอยู่พักใหญ่ Vurtisa ค่อยถามขึ้นว่า
“ตอนนั้น... เกิดอะไรขึ้นครับ ?”
Jay อธิบายว่า
“ตอนที่นายต่อยหมัดออกมา มีประกายแสงออกมาจากตัวหมัด และแผ่พลังกดดันมหาศาลออกมา ดูเหมือนว่านายจะเปลี่ยนพลังของจิตให้กลายเป็นพลังต่อสู้ได้นะ”
เห็น Vurtisa ตั้งใจฟังอยู่ Jay จึงพูดต่อไปว่า
“เป็นท่าที่ยอดเยี่ยมไร้ผู้ต่อต้านอย่างแท้จริง แม้แต่ Ray ที่เตรียมพร้อมตั้งรับเต็มที่ยังถูกกระแทกบาดเจ็บหนักหนาขนาดนั้น... แต่ว่า... มีปัญหาอยู่ 2 ข้อ ข้อแรก จะให้ท่านี้ได้ผล มันขึ้นอยู่กับนายซัดเข้าเป้ารึเปล่า ถ้านายไม่ได้จู่โจมตรงเป้า ถึงมีพลังแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์”
Vurtisa พยักหน้าเข้าใจ แล้วถามถึงปัญหาข้อต่อไป Jay จึงอธิบายว่า
“พลังของนายนี้อาศัยพลังของจิตมากเกินไป อย่างเมื่อกี๊นายใช้ทีเดียวก็สลบไป 6 ชั่วโมง ยังงี้เอามาใช้ในการแข่งขันไม่ได้ เพราะถ้านายหมดสติก็ถือว่าแพ้แล้ว เพราะฉะนั้นนายต้องฝึกฝนให้ควบคุมพลังได้ดีกว่านี้ ต้องพยายามปรับให้สามารถปล่อยพลังน้อยลงได้ และต้องสามารถใช้ได้มากครั้งขึ้น ไม่ใช่ครั้งเดียวก็สลบไปอย่างนี้ เข้าใจมั้ย ?”
Vurtisa รับคำ “ครับ พี่ชาย”
Jay บอกว่า
“ตอนนี้นายพักผ่อนให้เต็มที่ก่อนเถอะ ฉันจะออกไปข้างนอกหน่อย”
หลังจากพักผ่อนครู่หนึ่ง Vurtisa ก็ออกไปฝึกการควบคุมพลังของตนเองคนเดียว
ส่วน Jay กับ Ray เลี่ยงออกมาจากห้องเพื่อให้ Vurtisa มีสมาธิเต็มที่ ดังนั้นตอนนี้ทั้งคู่จึงเดินเล่นอยู่บนเรือ และก็ได้พบกับคู่ต่อสู้อันน่ากลัวโดยบังเอิญ
Pirno และทีมเมทของเขาเดินตรงเข้ามาพร้อมทั้งยื่นมือออกมา
“Pirno จาก The Latino Team ยินดีที่ได้รู้จัก”
ขณะที่พูดไปนั้นใบหน้านิ่งสนิท เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม
Jay ยื่นมือออกไปสัมผัสกับอีกฝ่ายตามมารยาท
“ยินดีเช่นกัน”
ขณะที่สัมผัสมือนั้นJay รู้สึกเสียววาบ เพราะ Pirno แผ่พลังกดดันลงมาจนแทบหายใจไม่ออก เป็นการทดสอบเล็กน้อย จนกระทั่งปล่อยมือเขาค่อยพูดว่า
“ทายาทน้ำแข็ง !?”
สีหน้าตื่นตกใจปรากฏชัดบนหน้าของ Jay และ Ray รวมทั้งเหงื่อที่ท่วมตัว
Pirno ยิ้มเย็นๆ และพูดว่า
“ไม่นึกเลยว่าจะได้พบทายาทของบุคคลที่เคยเป็นตำนานอันยิ่งใหญ่ เพียงแต่ยังขาดประสบการณ์ไปนะ”
แม้ Jay จะติดใจกับประโยคแรกนั้นอยู่บ้าง แต่ก็คิดอะไรไม่ทัน
Pirno หันไปทาง Ray ที่พูดว่า
“จะจับมือกับผม คงไม่เหมาะมั้ง ?”
Pirno ก็ไม่ถือสา เปลี่ยนเป็นตบไหล่ Jay ทีนึง แล้วเดินจากไปอย่างผู้ใหญ่ที่เหนือกว่า
ขณะที่ยังไม่หายตื่นเต้นตกใจ ทั้งคู่ก็เจอกับอีกทีม ซึ่งเคยเห็นผ่านตามาครั้งหนึ่ง แต่ยังไม่รู้จัก
คนที่เป็นหัวหน้าทีมแนะนำตัวเองว่าชื่อ Daniel เป็นชายรูปร่างเตี้ยกว่า Jay เล็กน้อย ใส่เสื้อคอกลมสีขาว ทับด้วยเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีกรมท่าไม่ติดกระดุม สวมกางเกงขายาวสีเทา
เขาบอกว่าเพื่อนร่วมทีมของเขาจะคุยด้วย แล้วชี้ไปที่ทีมเมทของเขาที่เป็นผู้หญิงคนเดียวในทีม เธอน่าจะมีอายุมากกว่า Jay ซักปีสองปี ใส่ชุดกระโปรงสีขาว ผมดำสนิทยาวถึงต้นคอ
เธอแนะนำตัวเอง
“Verona ค่ะ ขอคุยกับคุณ 2 คน ซักครู่นะคะ”
ทั้ง Jay และ Ray สงสัยอยู่ แต่ก็เดินตามเธอไป
Verona เอ่ยขึ้นว่า
“ฉันอยากคุยเรื่อง Vurtisa ทีมเมทของพวกคุณ... เขาเป็น... น้องชายแท้ๆของฉันค่ะ”
Jay และ Ray มองหน้ากันอย่างคิดไม่ถึง
Verona เริ่มเล่า
“ปีก่อน... ตอนที่พลังของเราทั้งคู่ตื่นขึ้น คุณรู้ใช่มั้ยคะ ว่าการมีพลังพิเศษนั้นมีหลายคนที่รับถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ แต่ในพ่อแม่ของเรา พลังนั้นไม่แสดงออก”
Jay ยักไหล่เหมือนรู้อยู่แล้ว (ความจริงไม่รู้ซักนิด)
Verona พูดต่อไปว่า
“ตอนนั้นเราตกลงว่าจะอยู่ทีมเดียวกัน แต่หลังจากนั้นก็มีเรื่องเกิดขึ้น เพราะฉันตั้งใจว่าคนสุดท้ายในทีมจะให้ Daniel ไปและให้เขาเป็นหัวหน้าทีมด้วย แต่ Vurtisa ไม่ยอมรับ เราก็เลยทะเลาะกันใหญ่ สุดท้าย Vurtisa ก็หนีออกจากบ้านไป”
Ray ถามว่า “แล้วคุณโกรธเขารึเปล่า ?”
Verona ตอบแบบก้ำกึ่งว่า
“ตอนแรกฉันโกรธมาก ที่เขาทำตัวไม่มีเหตุผล โกรธจนยอมให้เขาตัดขาดความเป็นพี่น้อง แต่มาคิดอีกที เขาเองก็คงโกรธที่ฉันไม่ยอมรั้งเขาไว้”
Jay ปลอบใจว่า
“เขาคงไม่ได้โกรธคุณหรอก แต่เรื่องของเรื่องคงเป็นเพราะคุณเป็นแฟนกับ Daniel ใช่มั้ยล่ะ ? Vurtisa น่ะรักคุณมากถึงได้แสดงอาการหวงอย่างนั้นออกมา ใครใช้ให้เขามีพี่สาวสวยอย่างนี้ล่ะ ? เขาก็ต้องมานั่งหวงเป็นธรรมดา”
Verona ยิ้มฝืดๆก่อนจะพูดต่อว่า
“ฉันแค่อยากจะฝากไปบอกเขาว่า ถึงยังไงเราก็เป็นพี่น้องกัน สายเลือดจะไม่มีวันตัดขาดได้ แต่ถ้าต้องมาเจอกันละก็จะไม่มีการยั้งมือ เด็กคนนั้นน่ะใจร้อนแล้วก็โง่ ท้าสู้กับ Daniel ทั้งๆที่ตอนฝึกซ้อมกันยังไม่เคยแตะได้แม้แต่ชายเสื้อของฉันเลย”
พูดจบเธอก็จากไป ทิ้งให้ Jay และ Ray รู้สึกแปลกใจ เพราะว่าเท่าที่ Jay สัมผัสได้นั้น ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ Vurtisa เขาก็น่าจะมีพลังมากกว่าพี่สาวมากแล้ว
เช่นนี้ก็คิดได้สองทางว่า ช่วงปีที่ผ่านมา Vurtisa มีพัฒนาการอันรวดเร็ว หรือไม่ก็แต่ก่อนนั้นเป็นการอ่อนข้อให้พี่สาวมาตลอด
เขาถาม Vurtisa คืนนั้น คำตอบที่ได้ก็คือ
“ทั้งสองอย่างนั่นแหละครับ”
Jay เล่าทั้งหมดให้ฟัง มี Ray ยืนพิงผนังฟังอยู่ในห้องฝึกซ้อม Vurtisa ฟังจบก็พูดออกมา
“พี่ชายรู้ใจผมหมด Verona น่ะเป็นสิ่งที่ผมรักและหวงที่สุด”
Jay ยิ้มออกมา แล้วถามว่า
“แม้จะรวม Jinnie แล้วด้วยเหรอ ?”
Vurtisa สะดุ้ง แล้วร้องว่า
“ยัยม้าดีดกะโหลกนั่นน่ะนะ ? (อีกมุมหนึ่งของเรือ Jinnie จามโครมใหญ่) ผมไม่สนใจหรอก”
Jay หัวเราะ “เอาเหอะๆ เรื่องฝึกเป็นไงบ้าง ?”
Vurtisa ชูวีไซน์ออกมาพร้อมยืดอกหัวเราะเสียงกังวาน พร้อมกับพูดไปด้วยว่า
“ยัยนั่นต้องตกเป็นของผมแน่นอน !”
Ray กับ Jay ซุบซิบกัน
“นี่เองสินะ เป้าหมายที่แท้จริง”
ทั้งคู่ทิ้ง Vurtisa ไว้แล้วเดินออกมาบนดาดฟ้า
Ray ถาม Jay ว่า
“ให้ฝึกคนเดียวจะดีเหรอ ?”
Jay พูดให้ความมั่นใจ
“ฉันเห็นประกายแห่งความมั่นใจภายในดวงตาคู่นั้น”
แต่ทันใดนั้น ทั้งคู่ก็รู้สึกถึงพลังที่กดลงกลางหลัง ตามมาด้วยเสียงเรียบๆ ของJo
“เดินชมจันทร์หรือ ? สวยนะ... เหมาะกับการลงมือ... ตัดคู่แข่ง !”
จิตสังหารแผ่ออกมาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนลงมือ ดาบมือแทงใส่หน้า Ray ซึ่งมีเวลาแค่ยกมือขึ้นป้องกัน
แต่มันกลับเปลี่ยนเป็นเตะกวาดซ้ายด้วยเท้าซ้ายอย่างกะทันหัน
Ray ตอบโต้ไปไม่ทัน ทำได้แค่กระโดดหลบ
แต่ Jo ไวกว่าเยอะ สามารถใช้มือขวาที่ว่างยันพื้นแล้วสะบัดเท้าขวาใส่ก้านคอของ Ray
คราวนี้ Jay ยื่นมือไปสะกิดขาของ Jo ทำให้มันเบนเฉี่ยวหัวของ Ray จนปลายผมแดงเพลิงร่วงลงมา ก่อนจะพุ่งหมัดเข้าหาช่องอกที่มีช่องว่างของ Jo พร้อมกันกับที่ Ray ปล่อยหมัดมา
แต่ Jo อาศัยความเร็วเหลือเชื่อ ใช้มือซ้ายที่ว่างอยู่ปัดหมัดของ Ray ให้เบนพลาดเป้า ก่อนจะพลิกมือกลับมาคว้าข้อมือ Jay แล้วเหวี่ยงลอยไปนอนนับดาวพร้อมๆ กับตีลังกาซัดเท้าซ้ายไปที่สีข้างของ Ray จนปลิวไปกองกับพื้น
ผ่านไปแค่ 10 วินาที ก็เห็นชัดถึงความแตกต่างของสมรรถภาพร่างกายที่ห่างชั้นกันเกินไป
แต่แล้วจู่ๆ Jo ก็หัวเราะ และะพูดว่า
“ฉันล้อเล่นน่ะ อย่าถือสาเลย ฉันแค่อยากทำความรู้จัก”
Jay กับ Ray ถึงกับงง เพราะปาก Jo พูดอย่างงั้นแต่เล่นพวกเขาเจ็บจริงๆ คนๆ นี้มีหลายหน้า สุดจะหยั่งความคิดออกได้
Jay กับ Ray ค่อยๆ คืบคลานขึ้นมาอย่างยากเย็น
ในขณะที่ Jo กำลังทำความรู้จักกับทั้งสองฝ่าย
“นายคือ Jay และ Ray สินะ นี่คุณลุง Vatanabe”
เขาชี้ที่ชายสูงวัย หนวดเครายาวเฟิ้ม สวมยูกาตะลายดอกสีเหลือง พื้นสีน้ำเงิน ใส่เกี๊ยะไม้ ไว้ผมสีน้ำตาลอ่อนรวบเป็นหางม้า
พอ Jo แนะนำ เขาก็ยกมือทักทาย
Jo แนะนำอีกคน
“นี่ลูกชายคุณลุง Vatanabe ชื่อ Vana”
Vana เป็นชายหนุ่มผมสั้น ใส่เชิ๊ตแขนยาวสีฟ้าอ่อน ผูกเนกไทสีแดงเข้ม ทับด้วยเสื้อกั๊กสีเทา กางเกงขายาวสีดำ คาดเข็มขัดสีน้ำตาล เขาทักทายแต่พยักหน้าเล็กน้อย
Jo กล่าวคำอำลา
“หวังว่าจะได้เจอกันอีก... คงสนุกแน่”
เขายื่นมือให้ Jay คราวนี้ Jay จำบทเรียนคราวที่เจอ Pirno ได้ จึงแตะมือด้วยแค่เสี้ยววินาที
Jo เองก่อนไปก็ชำเลืองมาด้านหลัง Jay นิดนึงพร้อมทั้งยิ้มออกมา ก่อนจะเดินจากไป
Jay กับ Ray หันหลังกลับไปเห็น Vurtisa ยืนอยู่เหงื่อท่วมตัว ไม่รู้ว่าเป็นเหงื่อจากการฝึกซ้อมรึเปล่า แต่ Jay กับ Ray ก็รู้ว่ามันไม่ใช่ ตอนนี้ Vurtisa สงบลงบ้างแล้ว
Jay เอ่ยปากชม
“ไม่เลว Vurtisa หัวใจนายเต้นเป็นปกติแล้ว นายคงออกมาตอนที่ฉันกับ Ray ถูกเหวี่ยงไปนอนกับพื้นล่ะสิ”
Ray พูดเสริม “หัวใจนายเต้นแรงจนเราได้ยิน คราวหน้าต้องใจเย็นกว่านี้ถ้าคิดจะแอบดู”
Vurtisa ทรุดลงกับพื้น และพึมพำว่า
“ทั้งพวกพี่... แล้วก็ไอ้ Jo นั่น... ห่างชั้นกับผมเกินไป ไม่มีทางสู้กันได้...”
Jay ก้มลงตบบ่า Vurtisa และพูดว่า
“ก็ถือว่านายแกร่งแล้ว... การรู้จักความแข็งแกร่งของผู้อื่น... ก็เป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งของตัวเราเอง เข้าใจมั้ย Vurtisa ?”
พูดจบก็ฉุดอีกฝ่ายลุกขึ้นยืนแล้วแยกย้ายกันกลับห้องพัก

Create Date : 02 กันยายน 2548

Last Update : 2 กันยายน 2548 23:44:22 น.

0 comments

Counter : 183 Pageviews.

corollardo

Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends' blogs

[Add corollardo's blog to your web]

Links

BlogGang.com