สิ่งดีๆ ที่ซ่อนอยู่ระหว่างทาง... โดย นาฬิกาลืมเวลา
Group Blog
 
All Blogs
 
เกาะสีชัง: เรือชีวิตกลางทะเล



ภาพเรือมากมายกลางทะเล ทำให้ผมรู้สึกว่าความฝันของมนุษย์ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน แม้ทะเลกว้างใหญ่ไพศาลแค่ไหน มนุษย์ก็ยังหาญกล้าที่จะเดินเรือข้ามไปให้ได้...

ผมอยู่บนเรือโดยสารมุ่งหน้าสู่เกาะสีชัง นับเป็นครั้งที่สี่แล้วที่ผมเดินทางมาเกาะแห่งนี้ ทั้งๆ ที่มันดูจะไม่มีอะไรดึงดูดมากนัก ไม่มีชายหาดสวยๆ ไม่มีที่ดำน้ำชมปะการัง ไม่มีผับบาร์งานปาร์ตี้ ไม่มีกิจกรรมชายหาด ไม่มีสาวๆ ในชุดว่ายน้ำ หรืออาจเป็นเพราะความไม่มีอะไรและความเงียบสงบที่ทำให้ผมชอบที่นี่...

เรือแล่นห่างจากฝั่งมาเรื่อยๆ ผมมองกลับไป แผ่นดินข้างหลังเลือนหายไปในม่านฝน โล่งใจที่ตัวเองลงเรือหนีฝนที่ศรีราชามาได้ทัน ส่วนเกาะสีชังที่อยู่เบื้องหน้า ท้องฟ้ายังสดใส

นึกถึงตัวเอง ฝนที่แผ่นดินไม่ต่างอะไรกับปัญหามากมายซึ่งผมทิ้งไว้เบื้องหลังก่อนเดินทางมาพักผ่อนที่เกาะ แม้การเดินทางจะเหนื่อยกาย แต่ก็ได้พักใจที่อ่อนล้าเช่นกัน ผมรู้ว่าคงหนีปัญหาหรือความจริงในชีวิตไม่ได้ตลอด แต่ก็ขอแค่ได้เดินห่างจากมันมาสักระยะก็พอ







------------------------------------------------------------------

ทะเลแบ่งแยกแผ่นดินออกจากกัน ลำพังร่างกายของมนุษย์ไม่สามารถเดินทางผ่านห้วงสมุทรอันกว้างใหญ่ได้ แต่ถึงกระนั้นมนุษย์ก็ยังสร้างพาหนะที่เรียกว่าเรือไว้ใช้เดินทางข้ามทะเล จากแผ่นดินหนึ่งไปสู่อีกแผ่นดินหนึ่ง เราสร้างเรือเพื่อพาตัวเองไปสู่จุดหมาย...

จากยอดเขาบนเกาะ ผมมองดูเรือน้อยใหญ่ในทะเล ที่นี่อาจเป็นทะเลที่ดูรกตามากที่สุดในประเทศก็เป็นได้ ด้วยการเป็นเกาะที่อยู่ใกล้กรุงเทพฯ และปากแม่น้ำเจ้าพระยามากที่สุด เป็นแหล่งเดินเรือที่สำคัญมาตั้งแต่อดีต บวกกับมีคลื่นลมสงบ ทำให้ทะเลรอบๆ เกาะสีชังเป็นจุดพักและขนถ่ายสินค้า และที่ฝั่งไม่ไกลกันนักก็คือนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง แหล่งขนส่งสินค้าทางทะเลที่สำคัญ







หลายคนชอบดูทะเลที่ไม่มีอะไรกีดขวางระหว่างผืนฟ้าและผิวน้ำ มองไปสุดลูกหูลูกตาเห็นเส้นขอบฟ้า แต่ผมกลับชอบทะเลที่มีเรือแบบนี้ อาจเพราะยังตัดใจไม่ขาดจากฝั่งที่ตนจากมา หรือเพราะรู้สึกกลัวทะเลอันกว้างใหญ่ เวิ้งว้าง นอกจากนี้ภาพของเรือที่เห็นยังบอกเล่าเรื่องราวได้มากมายอีกด้วย

เรือประมงลำเล็กออกหาปลารอบๆ เกาะ เรือทรายที่ล่องมาจากแม่น้ำเจ้าพระยาจอดเรียงรายอยู่นับสิบนับร้อย หรือเรือสินค้าขนาดยักษ์ที่เตรียมออกสู่มหาสมุทรกว้าง ต่างมีจุดประสงค์ในการเดินทางหรือจุดหมายปลายทางต่างกัน แต่ทุกลำก็ทำหน้าที่เหมือนกัน คือพามนุษย์และความฝันของพวกเขาข้ามน้ำไปสู่ฝั่ง...

ถ้าทะเลเปรียบเสมือนชีวิต เราต้องเดินทางผ่านอุปสรรคนานัปการ ทั้งคลื่นแห่งปัญหาที่ซัดโถม ลมพายุแห่งความเศร้าโศกผิดหวัง หรือความเวิ้งว้างที่ชวนให้ท้อแท้ โดยมีความฝันคือแผ่นดิน ที่อาจอยู่ ณ เส้นขอบฟ้า หรืออยู่ไกลสุดขอบโลก หรือไม่รู้กระทั่งว่าอยู่ที่ไหน

ทะเลชีวิตกว้างใหญ่เหลือเกิน แล้วเรือที่เราใช้เดินทางเป็นแบบไหน เป็นเรือโดยสารข้ามเกาะที่เดินทางไปมาอยู่แค่แผ่นดินและเกาะ เรือประมงลำเล็กที่ออกหาปลาแบบพอเพียง เรือทรายที่แล่นอย่างเนิบช้าแต่มั่นคง เรือสปีดโบ๊ตลำเล็กและรวดเร็ว เรือประมงขนาดใหญ่ซึ่งต้องรอนแรมอยู่กลางทะเลนานนับเดือน เรือเฟอร์รี่ลำหรูกับการเดินทางเพื่อความสำราญ เรือเดินสมุทรขนาดยักษ์บรรทุกสินค้าเดินทางข้ามมหาสมุทร เรือมนุษย์ของผู้อพยพไร้ซึ่งแผ่นดิน หรือเรือโจรสลัดที่คอยปล้นสะดมความฝันผู้อื่น...













เรือของแต่ละคนบรรจุความฝันที่แตกต่างกัน มากน้อยตามความคิด ตามความทะเยอทะยาน ผมเองก็ไม่รู้ว่าเรือของจนควรเป็นเรือแบบไหน ตอนนี้มันเป็นเพียงเรือลำน้อยที่ไม่แข็งแรง แล่นห่างจากฝั่งไปได้ไม่ไกลนัก และยังไม่พร้อมจะเผชิญกับบางโฉมหน้าของทะเลที่โหดร้าย

เราได้ยินเรื่องราวของทะเลอยู่เสมอ บางครั้งมันนิ่งสงบ สวยงาม แต่บางครั้งมันกราดเกรี้ยวรุนแรง พร้อมจะดูดกลืนทุกความฝันลงในห้วงน้ำวน สู่ท้องทะเลอันมืดมิดที่เราไม่มีโอกาสกลับขึ้นมาอีก....

วันนี้ผมทอดสมอเรือพักอยู่บนเกาะ เพื่อเติมเสบียง พักกาย หลบจากพายุร้าย การเดินทางยังอีกยาวไกลนัก เมื่อเวลาผ่านไปผมอาจหาเรือลำใหญ่ขึ้น มีใบเรือ ติดเครื่องยนต์ อาจเดินทางพร้อมกับลูกเรืออีกหลายคน หรือวันหนึ่งผมอาจเดินทางไปกับเรือเดินสมุทรลำใหญ่พร้อมสมบัติมูลค่ามหาศาล

นึกถึงเรื่องราวความวุ่นวายที่เกิดขึ้นบนแผ่นดิน ปัญหาในชีวิตที่ทิ้งไว้บนฝั่ง อันตรายที่รออยู่กลางทะเล และฝั่งฝันที่อยู่ไกลลิบ ทำให้ไม่อยากออกเรือไปไหนอีก ผมอยากจอดเรือไว้และพักอยู่ที่เกาะตลอดไป...









------------------------------------------------------------------

เช้าวันใหม่ เรือบางลำที่เห็นเมื่อวานหายไป แน่นอนว่าเรือทุกลำรอบเกาะสีชัง ไม่ได้จอดลอยลำนิ่งอยู่เช่นนั้นตลอดไป ไม่นานเรือก็ต้องเดินทางต่อ เรือไม่ใช่สิ่งที่สร้างมาเพื่อทอดสมอหรือเกยตื้นอยู่บนฝั่ง มันเป็นพาหนะที่ใช้เดินทาง เช่นเดียวกับชีวิตไม่ได้เกิดมาเพื่อหยุดนิ่ง

แม้ทะเลแห่งชีวิตจะน่ากลัวเพียงใด แต่ความฝันก็คอยเรียกร้องอยู่เสมอ ทุกเช้า แสงอาทิตย์ที่โผล่พ้นเส้นขอบฟ้า เป็นสัญญาณให้เราออกเรือเดินทางไปสู่ทะเลอีกครั้ง ใครกันจะปฏิเสธสิ่งเหล่านี้ได้ ผมเองก็เช่นกัน แม้จะหวาดกลัวอยู่บ้าง แต่ก็ต้องเดินทางต่อไป

เพราะทะเลไม่ใช่กำแพงที่กั้นเราให้อยู่บนฝั่ง แต่มันคือเส้นทางอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตที่ทำให้เราไปได้ทุกฝั่งฝัน ขอเพียงเรือชีวิตของเราพร้อมที่จะล่องออกไป...






Create Date : 19 เมษายน 2552
Last Update : 19 เมษายน 2552 9:42:55 น. 4 comments
Counter : 1298 Pageviews.

 
ผมชอบเกาะสีชังมากๆ เลยครับ
ที่นี่เงียบสงบ มีสถานที่ที่น่าสนใจหลายอย่าง
แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ


โดย: sesame man วันที่: 19 เมษายน 2552 เวลา:9:46:26 น.  

 
อยากไปจังแต่ไม่มีกระตัง


โดย: ดา IP: 58.8.187.221 วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:18:26:21 น.  

 
อยากไปจังแต่ไม่มีกระตัง


โดย: ดา IP: 58.8.187.221 วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:18:26:32 น.  

 
บังเอิญจัง เจอคู่แฝดชื่อคล้ายกัน

เพิ่งไปเกาะสีชังมาเหมือนกันค่ะ
เพียงแต่คนละเวลา...คนละปี....คนละคน...
แต่อาจจะเหตุผลเดียวกัน


โดย: Black Sesame วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:15:12:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

sesame man
Location :
นนทบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add sesame man's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.