Bloggang.com : weblog for you and your gang
พ่อผมอยากเป็นอาจารย์
"เี๋ดี๋ยวอีกสักหน่อยพ่อก็จะไปเป็นอาจารย์"
อยู่ ดี ๆ พ่อพูดลอย ๆ ขึ้นมา
"แก่อย่างพ่อใครเขาจะเอาไปเป็นอาจารย์"
"บ๊ะ ไอ้นี่ จะอ่อนจะแก่ก็เป็นอาจารย์ได้ทั้งนั้นแหล่ะ อย่างพ่อนี่อีกไม่กี่ปีหรอก"
"โอ้ย อย่างพ่อนี่อีกนานกว่าจะได้เป็นอาจารย์"
"พ่อว่าิีอีกไม่นานหรอก อะไร ๆ มันก็ไม่แน่นอน"
พ่อหยุดพูด สายตาเหม่อลอย เหมือนแกมองอะไรสักอย่างที่ไม่ได้อยู่ตรงหน้า
ผมมองแก เห็นแผลเป็นจากฟันการฝ่าสู้ชีวิตปรากฏทั่วใบหน้า
ใช่แล้วล่ะ พ่อผมผ่านร้อนผ่านหนาวมานานจนทำให้แกรู้และเข้าใจความไม่แน่นอน
ได้อย่าง ถ่องแท้
พ่อผมเป็นลูกชาวนา เรียนจบการศึกษาภาคบังคับในสมัยนั้นซึ่งก็คือ ป. สี่ และ
พอจบก็แน่ นอนอยู่แล้วว่าต้องหางานทำ พ่อตะลอน ๆ ทำงานไปเรื่อย รับจ้างบ้าง
ขาย ของบ้าง ทำงานตามโอกาสและโชคจะอำนวย แกทำงานอยู่พักใหญ่ก็ได้พบ
กับแม่ และก็แต่งงานกัน หลังจากนั้นพ่อก็มาเปิดร้านขายยาแผนโบราณ ซึ่งกิจการ
ก็ ดี สามารถเลี้ยงตัวได้สบาย ๆ เรียกได้ว่าเป็นชีวิตที่มั่นคง
แต่แล้ว ก็เกิดเหตุการณ์พลิกผัน
พ่อไปค้ำประกันเงินกู้ให้เื่พื่อน และเพื่อนก็สนองคุณโดยการชิ่งหนี ทิ้งหนี้ไว้ให้ดู
ต่างหน้า นายประกันอย่างพ่อเลยต้องใช้หนี้แทน เงินทอง ทรัพย์สมบัติ ร้านยา
โดนยึด ไปหมด
พ่อผมกลายเป็นคนล้มละลาย
แต่ชีวิตเมื่อยังหายใจก็ต้อง สู้ต่อไป พ่อซึ่งไม่เหลือทรัพย์สมบัติอะไรนอกจากแรง
เลยต้องใช้แรงเพื่อ หาเงิน และยังดีที่วัยหนุ่มพ่อเคยผ่านงานพวกนี้และได้เรียนรู้
วิชามา พ่อจึงกลายมาเป็นช่างปูน จากเจ้าของร้านยาผันตัวเองมาเป็นกรรมกร
ชีวิต มันไม่แน่นอนจริง ๆ
"พ่อจะไปเป็นอาจารย์"
พ่อย้ำคำอย่าง หนักแน่น
"ไม่มีทาง ผมไม่ยอมให้พ่อไปเป็นหรอก"
ผมก็ย้ำคำอย่าง หนักแน่นเช่นกัน
พ่อนิ่งไปครู่ใหญ่ ก่อนจะพูดต่อ
"ชีวิตของพ่อนอก จากลูก ๆ แล้ว พ่อก็ไม่เคยได้สั่งสอนใคร จบก็แค่ ป.สี่ ความรู้
ก็น้อย เท่าหางอึ่ง จะไปสอนอะไรเขาได้"
แล้วดวงตาของพ่อฉายประกายแสงขึ้นมา วูบวาบ
"แต่ด้วยร่างกายพ่อนี่แหล่ะ สามารถสอนให้คนเป็นหมอได้ มันดีแค่ไหนที่คนไร้
ความรู้ความสามารถอย่างพ่อ สอนคนได้"
"ผมไม่ยอม หรอก ศพพ่อ ผมจะเผาเอง"
พ่อหันมาจ้องหน้าผม สายตาเราประสานกัน ผมหลบสายตาพ่อ ผมแพ้ประกาย
วูบวาบที่อยู่ในดวงตาฝ้า ๆ คู่นั้น
"เปา สังขารมันไม่เที่ยงแท้ แต่ถึงมันจะไม่เทียงแท้ ถ้าเกิดเราใช้มันเกิดประโยชน์
ได้ มันก็ดีไม่ใช่เหรอ "
"ให้พ่อได้ เป็นประโยชน์ โดยการไปเป็นอาจารย์สั่งสอนคนให้เป็นหมอเถอะ"
รอยยิ้มผุด ขึ้นบนใบหน้าเหี่ยวย่นนั้น
ผมนิ่งเงียบ ไม่ตอบ ไม่ต่อต้าน
รอย ยิ้มและดวงตาของพ่อดูหนักแน่นเสียเหลือเกิน
Create Date : 23 พฤษภาคม 2553
Last Update : 23 พฤษภาคม 2553 18:44:55 น.
3 comments
Counter : 640 Pageviews.
Share
Tweet
นีืคือเรื่องแต่ง มิใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด
โดย:
garnet19th
วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:45:55 น.
ทักทายคราฟ
โดย:
nuyza_za
วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:09:18 น.
อาจารย์ใหญ่ ท่านเป็นประโยชน์มากต่อการศึกษาจริงๆน่ะละ :)
โดย:
ภูติ
วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:26:18 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
garnet19th
Location :
ขอนแก่น Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Group Blog
เมื่อผม XXX
ผู้เฝ้ามองความตาย
Mission Impossible
วรรณกรรมรก Hard disk
Todesengel
ห้องโถงของคนบาป
เดินทางกับหนูมินท์
The suicider
เทพปกรณัม
In your head, Zombie
All Blogs
Blog ผมกำลังจะตาย
สิ่งมหัศจรรย์ลำดับที่ 0
ขอยืนหยัดเชิดชูนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่
หลุมศพของใบไม้
สำเร็จความใคร่
8 : 53 เวลาของผู้กล้า
ซอมบี้กินหญ้า
เรื่องสั้นจิตตก : # 2 ความเร็วของ .......
เรื่องสั้นจิตตก : # 1 @กรรม@
พ่อผมอยากเป็นอาจารย์
เพราะสิ้นหวัง คนเราจึงมีความหวัง
เจ้าหญิงจากดาวอังคารกะเจ้าชายจากดาวพลูโต
หลุมดำในดวงใจ
Negative Thinker : อีโม
ไม้ผลัดที่ดูคล้ายมือลิง
ดวง
ถนนที่ทอดยาว
.
เจสันเอ๋อ
กังหันลม
จงข้ามคนล้มไปเรื่อย ๆ
ผู้หญิงจำเรื่องร้าย ผู้ชายจำเรื่องดี
วิทยาศาสตร์พรรณนา
เพื่อย้ำเตือนความทรงจำ
กุญแจสู่ความทรงจำ
ร้านกาแฟในวันฝนตก
พีพีสกปรก
โลกหมุน - โลกหยุดหมุน
ฝนตก - นกหยุดร้องเพลง
งาน - ทำความสะอาด
แน่นอน - ไม่แน่นอน
ผลสีส้ม - แสงสีส้ม
ซึนซึน - เดระเดระ
ผมกำลังจะตาย - ทุกชีวิตกำลังจะตาย
บ้านผีสิง
สีเหลืองที่ไม่โดดเด่น - สีเทาที่ยังไม่หายไป
คืนที่สว่างจ้า - ดาวที่ริบหรี่
ความเจ็บปวดที่ไม่มีบาดแผล - แผลที่มองไม่เห็น
เมืองช้อนยาว
เรื่องเล่าที่เธอไม่รู้
เด็กหนุ่มกับถังขยะวิเศษ
จดหมายจาก Epsilon
เผชิญหน้า
ตลกหมวกกันน็อค
นักก่อกำแพง
เรารักกัน
ลานประหาร
-1,674.4 km/h
เนินพิศวง
ความมืด
โน๊ตบุค
ความเหงาที่เท่ากัน
วิธียืดอายุ
วิ่ง
หุงข้าวไม่เช็ดน้ำ
มกราคม เดือนแห่งการท่องเที่ยว : เจอผีวันปีใหม่
การเดินทางอย่างไร้จินตนาการ
นอน
ดวงตา
กลางดึก
ไม่เข้าพวก
ปฏิกิริยาลูกโซ่
เขาเรียกกันว่าอะไร ?
ปฏิทิน
คิดถึงเพลงเก่าๆ
ความทรงจำ 128 MB
ชายชรา เด็กน้อย ม้าแก่
แตกลายงา
บาปที่ตั้งใจเราทำ
โคนัน กับ คดีพิศวง
เสี้ยววินาทีของความสมบูรณ์แบบ
อุโมงค์
กาแฟที่อร่อยที่สุด
Air-Condition
ปุ่ม Reset ชีวิต
ต้องการกำจัดปลวก ด่วน !
Friends' blogs
rainfull
lomocat
ภูติ
หมูอมโรค
i am_giddy
Webmaster - BlogGang
[Add garnet19th's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.