ขอยืนหยัดเชิดชูนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่

ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังละสังขาร ได้เวลาทำอาหารเย็นแล้ว

ผมออกเดินไปที่ตลาด มันก็ห่างจากหอของผมพอสมควร แต่ผมขี้เกียจพาหนูมินท์
ไปด้วย ปล่อยให้เธอนอนเล่นสบาย ๆ ของเธอที่ลานจอดต่อไป

เดินออกมาพ้นหน้าหอ ผมก็เห็นบุคคลากรช่วยลดโลกร้อน (คนเก็บขยะ) เจ้าประจำ
ที่เห็นบ่อย ๆ กำลังยืนอยู่ข้างถังขยะ ตอนแรกผมมองผ่านแกไปเฉย ๆ แต่ตอนแก
กำลังจะพ้นจากลานสายตา จู่ ๆ ก็เกิดเรื่องขึ้น

หน้าแกสะบัดอย่างแรง ตัวเซถลาจนเกือบล้ม

ผมหันขวับกลับไปมองแกอีกครั้ง แกตั้งลำตัวกลับมาให้ตรงพร้อมกับกำหมัดสอง
ข้างเเน่น แล้วก็ชกสวนออกไป แต่ดูท่าจะวืด เพราะผมไม่ได้ยินเสียงของหมัด
กระทบกับเป้า ถึงหมัดจะพลาดเป้าแต่ก็แกไม่รอช้า ยิงหมัดสองสามใส่ต่อทันที

วูบ วูบ

" อุ่ก ! "

หมัดของแกสอยได้แต่ลมไม่โดนเป้าหมาย พริบตาที่หมัดสุดท้ายพลาดเป้า ร่างของ
แกก็สะดุ้ง ตัวงอเป็นกุ้ง แกโดนกระทุ้งลำตัวจนร้องอุทานออกมาไม่เป็นเสียง
แกงอตัว เซถอยหลังไปสองก้าวก่อนจะหยุดพักหอบหายใจสักครู่หนึ่ง ก่อนจะสูด
หายใจเข้าปอด กำหมัด ยืดตัวขึ้นอีกครั้ง

สู้ ๆ เขานะ น้า

ผมละความสนใจพร้อมกับเดินผ่านแก มุ่งหน้าไปที่ตลาดต่อ พอไปได้สักหน่อย
ก็เห็นนักเรียนคนหนึ่งหอบหนังสือกองโตกำลังเดินเข้าไปในบ้านของเขา

โครม !

" บัดซบเอ๊ย ! "

มีเสียงของหล่นพร้อมกับเสียงสบถ ผมหันหน้าไปมองตามต้นเสียง ก็เห็นนักเรียน
คนเมื่อกี๊นั่งก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น หนังสือที่เขาหอบมาตกกระจัดกระจายตามพื้น เขา
หยัดตัวลุกขึ้น คว้าหนังสือเล่มนึง จับมันอย่างมั่งคง ก่อนจะใช้สันของหนังสือฟาด
ไปข้างหน้าอย่างเต็มแรง

วู่บ ! วู่บ ! วู่บ !วู่บ ! วู่บ !

เสียงแหวกลม พอเขาหวดไม่โดนเป้าหมาย เขาก็เริ่มเหวี่ยงมือหวดไปมาอย่างบ้าคลั่ง
แต่ก็ไม่โดนอะไรเลย ก็เพราะเขาไม่ได้ดูเป็นมวย เหวี่ยงหนังสือมั่วซั่วไปมา จนดู
เหมือนว่ากำลังวัดวาว่ายน้ำมากกว่า จะใช้หนังสือเป็นอาวุธต่อสู้

" แอ่ก ! "

แล้วเขาก็ส่งเสียงร้องแปลก ๆ พร้อมกับเซถลาล้มไปด้านข้างอย่างแรง คงจะโดน
พลักไม่ก็โดนถีบ เขากระแทกพร้อมกับไถลไปบนพื้นถนนหน้าหอ หนังสือที่ใช้
ต่างอาวุธกระเด็นหลุดออกจากมือ

" ทำไมได้น้อยนักวะ ! "

เขาหยัดตัวลุกขึ้นยืนอีกครั้ง หอบหายใจเพราะออกแรงมากเกินไป เขาก้มลงหยิบ
หนังสือที่หลุดมือไปมาถืออีกครั้ง จับมันแน่นมาก คงจะใช้หนังสือเป็นอาวุธอีก
พอผมเห็นอย่างนั้น ผมละสายตาจากเขา ออกก้าวเดินต่อ

สู้เข้าไป ไอ้น้อง

เดินไปจนถึงตลาด ซื้อกับข้าวกับปลา พอได้ของครบก็เดินกลับหอ ออกเดินห่าง
ตลาดมาได้สักหน่อยก็เห็นตำรวจนายหนึ่งขับมอเตอร์ไซค์สายตรวจผ่านหน้าไป

โครม !
แคร่ดดด !

จู่ ๆ รถสายตรวจก็ล้มพร้อมกับไถลไปบนพื้นอย่างแรง สายตรวจนายนั้นกลิ้งหลุน ๆ
ไปกับพื้นถนน เขานอนนิ่งสักครู่หนึ่งหลังหยุดกลิ้งแล้วก็รีบพลุนพลันลุกขึ้นมา
มือขวาตะบบไปที่ซองปืนพกของเขา

ปัง ! ปัง ! ปัง !

เสียงปืนดังสนั่น ตำรวจนายนั้นชักปืนออกมาประทับสองมือ เล็ง แล้วก็เหนี่ยวไก
ปืนยิงกระหน่ำ เสียงปืนดังกึกก้องไปทั้งสอง

ฟุ่บ !

" อุ๊บ ! "

ทันใดนั้น ไหล่ขวาของเขาก็สะบัดราวกับมีอะไรสักอย่างพุ่งกระแทกด้วยความเร็ว
สูงจนมองไม่เห็นสิ่งที่กระแทกจนทำให้ปืนหลุดออกจากมือ เขาล้มจ้ำเบ้า ก้น
กระแทกพื้นอย่างแรง

" ระยำเอ๊ย ! "

เขาสบถออกมาอย่างแรงก่อยจะรวบรวมเรี่ยวแรง คลานไปหาปืนที่หลุดมือไป หยิบ
มันมาประทับอีกครั้ง เขาเล็งไปข้างหน้าด้วยมือไม้ที่สั่นเทา

" ทำไมต้องบังคับกูนักว่ะ ! "

สู้มัน ลูกพี่

ผมได้ยินเสียงเขาข่มคำรามรอดไรฟัน แต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขาทำสีหน้ายังไง ก็เพราะ
ผมหันหลังเดินออกมาห่างจากมาแล้ว ปากก็พึมพำเชียร์ให้กำลังใจตำรวจนายนั้น
โดยไม่ได้ไปช่วยอะไรเขา

ผมช่วยเขาไม่ได้หรอก ก็เพราะผมไม่เห็นศัตรูของเขา

ผมไม่รู้หรอกว่าเขากำลังสู้กับอะไร ก็ผมไม่เห็นตัวตนของคู่ต่อสู้เขานี่นา เขาอาจจะ
กำลังต่อสู้กับบางสิ่งที่ทั้งล่องหน ยิ่งใหญ่ มีอำนาจและน่าหวาดหวั่น

อย่างเช่น การโดนบังคับให้หาส่วย

เด็กนักศึกษาคนนั้นก็เหมือนกัน เขาก็ต่อสู้กับอะไรที่ผมมองไม่เห็นอยู่เหมือนกัน
และคงจะเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก เขาจึงได้ดูเคร่งเครียด

เขาอาจสู้กับการสอบเข้าเรียนต่อเข้าคณะที่ดี ๆ

ส่วนน้าคนเก็บขยะ ผมคิดว่าตอนนี้ แกก็คงกำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้ล่องหนของแก ศัตรู
ที่แกต้องต่อสู้กับมันมาตั้งแต่แกจำความได้

ความยากจน

ผมเห็นการต่อสู้ของพวกเขาทั้งหมด แต่ผมก็ยื่นมือเข้าไปช่วยต่อสู้อะไรร่วมกับ
พวกเขาไม่ได้ ก็เพราะลำพังตัวผมเองก็ต้องต่อสู้กับศัตรูตัวฉกาจของผม ศัตรูที่ผม
มองไม่เห็นอยู่เช่นกัน ผมจึงทำได้พูดพึมพำให้กับพวกเขา

สู้เขานะ


Create Date : 06 ธันวาคม 2553
Last Update : 6 ธันวาคม 2553 11:38:47 น. 2 comments
Counter : 599 Pageviews.
Share

 
ครบ 100 เรื่องแล้ว เย้ !!!~


โดย: garnet19th วันที่: 6 ธันวาคม 2553 เวลา:12:38:05 น.  

 
ตอนแรกคิดว่าแต่เป็นโฆษณาเครื่องดื่มชูกำลัง สู้ สู้


โดย: pragoong วันที่: 6 ธันวาคม 2553 เวลา:14:35:37 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

garnet19th
Location :
ขอนแก่น Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add garnet19th's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.